Ο τρόπος των Χριστιανών

Μπλάθρας Κωνσταντίνος

Λίγο πριν από το δείπνο, ο Χριστός πλένει, ο ίδιος τα πόδια των μαθητών, ακόμα και του Ιούδα, του Ισκαριώτη εκείνου, ο όποιος, παρά τα πλούσια ελέη, τη ζωντανή τροφοδοσία και το στρώσιμο της άγιας και ουράνιας τράπεζας, «τὸν ἀτίμητον οὐκ ἔφριξε πωλῆσαι».[1]

Όταν ο Χριστός εξαπολύει τα φοβερά «οὐαὶ» κατά των υποκριτών Φαρισαίων (Ματθ. 23), περιγράφει με ακρίβεια πώς πρέπει να είναι οι δικοί του μαθητές: «αλλά εσείς να μην ονομαστείτε ραββί, γιατί ένας είναι ο δάσκαλός σας, ο Χριστός· εσείς δε όλοι είσαστε αδελφοί. […] Και αυτός από εσάς που είναι ο πιο σπουδαίος να είναι ο διάκονός σας» (Ματθ 23, 8, 11).

Στην Εκκλησία, είπαμε, ανατρέπεται η φυσική τάξη των πραγμάτων. «Οι βασιλιάδες των εθνών τα καταπιέζουν και οι εξουσιαστές τους ονομάζονται ευεργέτες. […] Αλλά εγώ είμαι ανάμεσά σας όπως ο υπηρέτης» (Λουκ. 22, 25). Πόσο καυστικό είναι εκείνο το «ονομάζονται ευεργέτες»! Μοιάζει με το μαστίγιο που χρησιμοποίησε λίγο πριν ο Ιησούς κατά των εμπόρων στο ναό.

Αλλά και πόσην αρχοντιά κρύβει Εκείνος, που υπηρετεί ανάμεσά μας. Ζώνεται με την ποδιά και πλένει τα πόδια όσων κάθονται στο δείπνο μαζί του.

Ο τρόπος των Χριστιανών

Το πραγματικό σημάδι του χριστιανού, πολύ περισσότερο του δασκάλου και του αποστόλου μέσα στην Εκκλησιά, είναι η μίμηση του Χριστού, η συμμόρφωση με τον δικό του τρόπο. Δικαιολογημένα, η σύγκριση, που κάνουμε αυτές τις ημέρες, ανάμεσα σ’ αυτά που διαβάζονται στις εκκλησίες και τη σημερινή μας κατάσταση είναι συντριπτική.

Συνήθως, κατά έναν τρόπο βαθύτατα αντι-ευαγγελικό, η κριτική μας αφορά τους άλλους: κατηγορούμε τους επισκόπους, οι οποίοι έχουν μεταβληθεί σε δεσποτάδες, αγαπούν τις πρωτοκαθεδρίες, έχουνε φαρδύνει τις χρυσές φάσες στα ρούχα τους και φορούν (ψεύτικα) στέμματα και άλλα τινά, για να δείχνουν τάχα σπουδαίοι. Οι κληρικοί κατηγορούν τους λαϊκούς ότι αγνοούν τα της πίστεως, αδιαφορούν και δεν πατάνε στις εκκλησίες, κι οι λαϊκοί κατηγορούνε τους παπάδες πως φέρονται αλαζονικά σαν να ’ναι ιδιοκτήτες της Εκκλησίας. Όλοι γινόμαστε έτσι υποκριτές σαν τους Φαρισαίους και, ακόμα χειρότερα, σαν τον Ιούδα τον προδότη, τον δούλο και δόλιο.

Ας το ακούσουμε το Ευαγγέλιο, φωνάζει: ο τρόπος των χριστιανών είναι η Ευχαριστία. Στην Ευχαριστία είμαστε όλοι διάκονοι. Τη στιγμή που ο Χριστός είναι «ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος», όπως λέμε στη θεία Λειτουργία, κι επιπλέον μας λέει ο ίδιος ότι είναι «ὁ διακονῶν», εμείς θα κάνουμε τους καμπόσους;

Μπλάθρας Κωνσταντίνος, Δέκα σκαλιά για την Ανάσταση, 1η έκδ., Αθήνα, Μαΐστρος, 2008.