Κυριακή Γ΄ Νηστειών, της Σταυροπροσκυνήσεως

«Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα…»

Ιεροδιακόνου Ιωάννη Χατζημιχαήλ

Την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Χριστού μας. Οι πιστοί προσέρχονται ευλαβικά να ασπαστούν τον Τίμιο Σταυρό στο μέσον της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, για να αντλήσουν δύναμη, χάρη και αγιασμό, ώστε να συνεχίσουν τον πνευματικό αγώνα τους. Η Αγιαστική Χάρη του Σταυρού, που πηγάζει από τη θυσία του Χριστού μας πάνω σε Αυτόν, αγιάζει τον κάθε άνθρωπο που προσέρχεται με ευλάβεια να Τον ασπαστεί. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Άγιος Γερμανός Α΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, «αγιάζονται τα χείλη και οι οφθαλμοί μας καθώς ατενίζουμε και ασπαζόμεθα το θεότευκτον όργανον της σωτηρίας μας».

Δια του Σταυρού, λοιπόν, «ἦλθεν χαρὰ ἐν ὅλω τῷ κόσμῳ». Ο Σταυρός από σύμβολο κατάρας και ντροπής έγινε η κλίμακα που οδηγεί στους ουρανούς. Έγινε το όπλο των Χριστιανών «κατὰ τοῦ διαβόλου», αφού πραγματικά ο διάβολος «φρίττει καὶ τρέμει μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν». Έγινε το καύχημα της Εκκλησίας και το «λάβαρο» κάθε θεοσεβούς ψυχής. Αυτός, λοιπόν, ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός, που ποτίστηκε με το Πανάγιο Αίμα του Κυρίου, προβάλλεται, για να ενισχύσει και να ξεκουράσει τους πιστούς που αγωνίζονται «τὸν ἀγῶνα τὸν καλόν». Ο Σταυρός, λοιπόν, είναι η πνευματική όαση στη μέση της πνευματικής καμίνου των πειρασμών και των θλίψεων, που έρχεται να παρηγορήσει και να ενδυναμώσει τους πιστούς και παράλληλα να τους υπενθυμίσει ότι και αυτοί αν θέλουν να σωθούν, θα πρέπει να σταυρωθούν ή μάλλον καλύτερα να συσταυρωθούν με τον Χριστό, ώστε συμμετέχοντας στο Πάθος Του να λάβουν μέρος και στην Ανάσταση.

Η πορεία, άλλωστε, του Χριστιανού δεν είναι πορεία καλοπέρασης. Η Εκκλησία δεν δημιουργεί ψευδαισθήσεις υποσχόμενη καλοπέραση, «βίον ανθόσπαρτον» – όπως ευχόμαστε συχνά εμείς – ούτε υπόσχεται πορεία στρωμένη με ροδοπέταλα. Απεναντίας, τονίζει συνεχώς ότι η πορεία του αγωνιζόμενου Χριστιανού είναι γεμάτη από «αγκάθια και τριβόλια». Είναι πορεία ανηφορική, δύσκολη, με παγίδες και που απαιτεί πολλή υπομονή. Άλλωστε, ο ίδιος ο Κύριος το είπε ξεκάθαρα ότι η οδός που οδηγεί στη Ζωή είναι οδός «στενὴ καὶ τεθλιμμένη».

Την πορεία του αγωνιζόμενου Χριστιανού μέσα στην Εκκλησία υπενθυμίζει σε όλους και η παρουσία του Εσταυρωμένου που δεσπόζει στο υψηλότερο σημείο του εικονοστασίου εντός των ναών. Υπενθυμίζει συνεχώς ότι η πορεία μας είναι πορεία προς τον Γολγοθά, που, τελικά, οδηγεί στην Ανάσταση, αν βάλουμε συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη μας τον Χριστό. Στη ζωή μας, άλλωστε, δεν έχει σημασία αν υποφέραμε λίγο ή πολύ, αλλά, αν σ’ όλες τις περιπτώσεις είχαμε κοντά μας τον Χριστό.

Όποιος, λοιπόν, θέλει να είναι πραγματικός μαθητής του Χριστού, θα πρέπει να σηκώσει τον σταυρό του αγόγγυστα και να Τον ακολουθήσει. Θα πρέπει να υπομείνει τα προβλήματα, τους πειρασμούς και τις θλίψεις. Αυτός που ακολουθεί τον Χριστό πραγματικά είναι αυτός που προηγουμένως απαρνήθηκε πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι αυτός, δηλαδή, που αφήνει πίσω του την «παλιανθρωπιά», τον «παλαιό άνθρωπο», όπως χαρακτηριστικά λέει ο Απόστολος Παύλος, και ακολουθεί τον Χριστό. Αυτός που αφήνει τις κακές συνήθειες, που τον απομάκρυναν από τον Θεό, τον αποξένωσαν από τη θεία παρουσία και τελικά τον υποδούλωσαν. Αυτός που αγωνίζεται ενάντια στα πάθη του και δεν τα αφήνει να τον κυριεύουν και να τον κρατούν δέσμιο. Αυτός που μετανοεί και κλαίει για τις αμαρτίες του. Αυτός που γυρίζει σελίδα και βάζει αρχή μετανοίας και θέτει ως βοηθό και συμπαραστάτη στον αγώνα του τον ίδιο τον Χριστό· μαζί Του ο αγώνας του Χριστιανού γίνεται πολύ εύκολος.

Ευχόμαστε όπως η Χάρη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, τον οποίο η Εκκλησία μας θα προβάλει την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, να δυναμώνει και να χαριτώνει τον κάθε πιστό, ώστε να πορεύεται αγωνιζόμενος πάντοτε τον «δρόμον τὸν καλόν» ως καλός και γνήσιος μαθητής του Χριστού. Αμήν.

ΠΗΓΗ