ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ́ (ΤΡΙΤΗ) ΝΗΣΤΕΙΩΝ Ή ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Βρισκόμαστε στό μέσον τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ σημερινή Κυριακή, Τρίτη τῶν Νηστειῶν, ἔχει μίαν ἰδιαίτερη προσωνυμία: Εἶναι ἡ Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. 

Γιατί; Διότι τήν ἡμέρα αὐτή, ὅπως ἀκοῦμε στό Συναξάρι τοῦ Ὄρθρου, «... τήν Προσκύνησιν ἐορτάζομεν τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ». Καί πράγματι, στό τέλος τῆς Δοξολογίας, ὁ Ἱερέας μεταφέρει τόν Τίμιο Σταυρό μέ πομπή καί τόν τοποθετεῖ στό κέντρο τοῦ Ναοῦ, ὥστε ὅλοι νά τόν προσκυνήσουμε καί νά τόν ἀσπαστοῦμε, ψάλλοντας πανηγυρικά: «τόν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα καί τήν ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν».

Πρόκειται γιά μιά τελετή ἐξόχως συγκινητική, πού γεμίζει τίς καρδιές τῶν χριστιανῶν μέ ἐλπίδα, πίστη καί ἀγάπη, τούς παρηγορεῖ καί τούς ἐνισχύει, ἀλλά καί τούς θυμίζει ὅτι ὁ Σταυρός εἶναι ὁ τόπος στόν ὁποῖο ὁ διάβολος ἡττήθηκε καί στόν ὁποῖο ὁ Κύριός μας, μέ τή ἔκχυση τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Αἵματός Του, μᾶς χάρισε καί πάλι τή ζωή, καθάρισε τίς ἁμαρτίες μας, ἄνοιξε τήν πόρτα τῆς Βασιλείας Του, μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν Οὐράνιο Πατέρα Του, μᾶς ἐπανέφερε στήν τάξη τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ καί μᾶς ἔκανε κληρονόμους τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, τά ὁποῖα ὁ Θεός προαιωνίως ἑτοίμασε γιά ἐμᾶς.

Ὅμως ἡ ἑορτή αὐτή, τῆς Προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἔχει, ὅπως καί κάθε ἄλλη ἑορτή, κάποια ἰδιαίτερα πράγματα νά μᾶς πεῖ. Ἄλλωστε δέν εἶναι καθόλου τυχαία ἡ τοποθέτησή της στό μέσον της ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀλλά μιά σοφή κίνηση τῶν ἁγίων Πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι σοφῶς καί ἐν Ἁγίω Πνεύματι κανόνισαν τά πάντα.

Ἀλλά ἅς προχωρήσουμε στό θέμα μας. Διανύσαμε ἤδη τό πρῶτο μισό της Σαρακοστῆς, ὅπως ἤδη εἴπαμε. Εἶναι λογικό νά ὑπάρχει μιά κόπωση σέ ὅλους μας. Ἡ νηστεία, ἡ προσευχή, πιό ἔντονη καί ἐπίμονη αὐτή τήν περίοδο, ὁ πνευματικός ἀγώνας κατά τῶν παθῶν καί τῶν κακῶν συνηθειῶν μας, ἔχουν κόπο καί πόνο. Μοιάζουμε, ὅπως λέει καί τό συναξάριο τῆς ἡμέρας, μέ ταξιδιῶτες πού διανύουν «τραχείαν καί μακράν ὁδόν» καί οἱ ὁποῖοι, ὅταν συναντήσουν κάποιο δένδρο εὐσκιόφυλλο, τρέχουν κάτω ἀπό τή σκιά του γιά νά ἀναπαυθοῦν γιά λίγο καί νά συνεχίσουν μετά μέ περισσότερη ἄνεση τήν πορεία τους. Αὐτό τό εὐσκιόφυλλο δέντρο, πού μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία, εἶναι τό ξύλο τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τό ὁποῖο παρέχει «ἄνεσιν καί ἀναψυχήν» πρός ὅλους ἐμᾶς πού πορευόμαστε πρός τό Ἅγιο Πάσχα, ὅπου θά συναντήσουμε τόν «παθόντα καί ταφέντα καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ» Κύριό μας, ὁ ὁποῖος θά μᾶς «ἐπαναγάγη πρός τήν νοητήν Ἱερουσαλήμ διά τῆς ἐαυτοῦ ἀναστάσεως».

Ἕνα ἄλλο μήνυμα πού μᾶς δίνει ἡ σημερινή ἑορτή εἶναι ὅτι ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ζωή ἀγῶνος, πόνου καί πίκρας. Δέν εἶναι ζωή ἀνέσεως. Ὁ Σωτήρας μᾶς Χριστός, «ἐπί τόν Σταυρόν ἀναβάς, ἐδοξάσθη διά τῆς ἀτίμου περιαγωγῆς καί τοῦ πικρασμοῦ. Οὕτω δή καί ἠμᾶς πράσσειν, ἴνα καί συνδοξασθῶμεν αὐτῶ, εἰ καί τί τέως πάσχομεν ἀηδές». 

Πράγματι πολλές φορές στό ἅγιο Εὐαγγέλιο ὁ Κύριος μίλησε γιά τό θέμα αὐτό. Ἅς θυμηθοῦμε ὡς παράδειγμα τό λόγο Του ὅτι εἶναι στενή ἡ πύλη, ἀπό τήν ὁποία εἰσέρχεται κανείς στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ὁποία ὁδηγεῖ σέ αὐτήν. Καί εἶναι τεθλιμμένη ἡ ὁδός καί κοπιώδης, διότι ὁ ἄνθρωπος ἔχει νά παλαίψει μέ τρία μεγάλα θηρία: τόν ἑαυτό του, τόν κόσμο καί τό διάβολο.

Καί κάτι ἀκόμα, τελευταῖο. Ἡ θέα τοῦ κόσμου εἶναι καλύτερη ὅταν ἀνεβοῦμε σέ κάποιο ψηλό σημεῖο, ἕνα δέντρο γιά παράδειγμα. Ἀπό τή γῆ, τό χῶμα, λίγα μπορεῖς νά δεῖς καί νά καταλάβεις. Τήν σημερινή Κυριακή, ἡ Ἐκκλησία μᾶς ζητᾶ νά κάνουμε αὐτό ἀκριβῶς τό πράγμα. Νά ἀνέβουμε κάπου ψηλά. Ποῦ; Ἐπάνω στό σταυρό. Ὄχι τοῦ Κυρίου, ἀλλά τόν δικό μας. Γιατί ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ἔχει ἕναν δικό του προσωπικό σταυρό, τόν ὁποῖο μόνον ὅταν ἀναλάβει μπορεῖ νά εἶναι μαθητής καί ἀκόλουθός του Χριστοῦ. Ὁ προσωπικός αὐτός σταυρός εἶναι πού μᾶς ἀποκόβει ἀπό τόν κόσμο ἐτοῦτο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, νεκρώνει πλήρως τόν παλαιό ἄνθρωπο, τόν ὁποῖο στό Βάπτισμα ἀποδυθήκαμε μέν πλήρως, ἀλλά μέ τίς ἁμαρτίες μᾶς ἐπαναφέραμε, καί μᾶς ὑψώνει ἀπό τή γῆ πρός τόν οὐρανό.

Γίνεται ἡ σκάλα πού μᾶς ἀνεβάζει εἰς τά ἄνω, τό κλειδί πού ἀνοίγει τήν πόρτα τοῦ οὐρανοῦ.

Ἀδελφοί μου. Μεγάλη ἡ σημερινή ἑορτή. Σπουδαία τα νοήματα καί τά μηνύματά της, λίγα ἀπό τά ὁποῖα προσπαθήσαμε νά σᾶς μεταφέρουμε κατά δύναμιν. Ἅς στρέψουμε ὅλοι μας τά μάτια μας πρός τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου καί τόν ἔπ’ αὐτοῦ ταθέντα Κύριο καί ἅς ἀναφωνήσουμε ἀπό τά βάθη τῆς καρδίας μᾶς τόν χαρμόσυνο παιάνα: «τόν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα καί τήν ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν».

Καλό ὑπόλοιπο Σαρακοστῆς ἀδελφοί μου. Καλό Πάσχα.

π. Δημήτριος Καπρινιώτης,

ἐφημέριος Ἁγίου Σεραφείμ καί Ἁγίων Δώδεκα Ἀποστόλων

ΠΗΓΗ