ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

25η Απριλίου 2021

Συναγμένοι αδελφοί μου σήμερα γιορτάζουμε τη μεγάλη δεσποτική εορτή των Βαΐων, της εισόδου του Κυρίου μας Ιησού στην Αγία Πόλη. Γιορτάζουμε τη χαρά της εισόδου προς το πάθος και την Ανάσταση όλων των ανθρώπων. Μετά την έγερση του Λαζάρου ο Ιησούς πορεύεται, συνεχίζει το δρόμο του και μας καλεί να τον συναντήσουμε. Περνά μπροστά από τις ζωές όλων μας και μας καλεί να τον ακολουθήσουμε στην πορεία προς την κοινή Βασιλεία το κοινό κράτος που κτίζεται μεταξύ Θεού και ανθρώπων με θεμέλιο το αίμα Του και τη θυσία Του αλλά με σημαία του και διάδημά του καινούριου αυτού κράτους την Ανάσταση Του.

Διότι τι άλλο είναι αυτή η είσοδος του Θεανθρώπου στα επίγεια Ιεροσόλυμα εκτός από υπόμνηση της εισόδου του Βασιλέως των όλων στο κοινό δείπνο που ετοιμάζεται για όλους τους ανθρώπους την έσχατη ημέρα της Βασιλείας των Ουρανών; Τι άλλο προσμένουμε μετά από αυτή την είσοδο του Κυρίου μας παρά να μας καλέσει και εμάς μαζί του και να κλείσουν οι θύρες και να γευθούμε το ετοιμασμένο δείπνο;

Μετά λοιπόν την Ανάσταση του Λαζάρου, αφού απέδειξε ότι Αυτός ο σαρκωμένος Λόγος είναι ο Κύριος της ζωής, ότι αυτός είναι που μπορεί να πλάσει και να αναπλάσει την ανθρώπινη φύση από τη φθορά που ο θάνατος της επιβάλλει, ετοιμάζεται να μπει στην αγία πόλη. Ο κόσμος μπροστά σ’ αυτό αρχίζει να συγκεντρώνεται να ετοιμάζεται στρώνοντας τα ρούχα του στο δρόμο απ’ όπου θα περνούσε ο Ιησούς και παίρνοντας κλαδιά από φοίνικες στα χέρια τους οι άνθρωποι περιμένουν τον Μεσσία. Αδελφοί μου η αναζήτηση του Μεσσία του Λυτρωτή του ανθρώπου που θα ανοίξει τη πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών είναι αίτημα πανανθρώπινο. Δεν υπάρχει άνθρωπος επί της γης που να μην περιμένει κάποιον να του ανοίξει την πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών. Όπως και να το κάνουμε πλαστήκαμε για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να ζήσουμε αυτή τη Βασιλεία και να κατοικήσουμε μέσα σ’ αυτήν την αγία πόλη. Η προσδοκία των εθνών, των λαών και της ιστορίας είναι εκεί Έτοιμος προ των πυλών για να μας ανοίξει δρόμους και μονοπάτια που μέχρι τότε φάνταζαν ή και φαντάζουν κλειστά. Η προσδοκία των ανθρώπων έξω από τα τείχη της επιγείου Ιερουσαλήμ χαρακτηρίζεται από δυναμισμό με τις εκδηλώσεις του πλήθους, από θάρρος, από αυταπάρνηση από συγκίνηση και τέλος από μία μια αθωότητα που κάνει τους συγκεντρωμένους να φέρονται σα τα παιδιά. «ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες». Είναι δυνατόν ο άνθρωπος όταν όλοι μας ζούμε τη φθορά και το θάνατο, που βλέπουμε ότι δεν είναι στοιχείο πραγματικό της φύσης μας, να μην αποζητά αυτή την νίκη εναντίον της φθοράς και του θανάτου; Νίκη λοιπόν πραγματική γιορτάζοντας στέκεται το ανθρώπινο γένος αναμένοντας την είσοδο, την εγκαθίδρυση του Βασιλέως στο θρόνο του. Το βασίλειο ετοιμάζεται. Αλλά όπως είπαμε και στην αρχή αυτό το Βασίλειο είναι διαφορετικό. Είναι ιδρυμένο πάνω στο αίμα του Κυρίου Ιησού. Η πορεία του Ιησού προς το πάθος ταυτίζεται με το δρόμο προς τη Βασιλεία των ουρανών. Η σαρωτική νίκη πάνω σε ό,τι κάνει τον άνθρωπο να πονά, περνά μέσα από τη θυσία του Σωτήρα, που δε γίνεται όπως βλέπουμε σε στιγμή παρακμής αλλά γίνεται τη στιγμή που τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα με θαυμασμό επάνω του. Ο Ιησούς δεν επιχειρεί μία ηρωική έξοδο με τη θυσία του, πάνω από όλα μας διδάσκει ότι οι μεγάλες και αληθινές θυσίες γίνονται τη στιγμή που ο άνθρωπος μπορεί να αποφύγει την ταλαιπωρία, αλλά εκείνος την αποδέχεται για το καλό του αδελφού.

Ο Ιησούς επιλέγει να πάθει τώρα που όλοι τον γνωρίζουν έχουν ακούσει για εκείνον και έχουν βιώσει ήδη τη νίκη Του επί του θανάτου. Ο Λάζαρος είναι εκεί για υποδεικνύει τη δύναμη του Ιησού και εκείνος πορεύεται προς τον Σταυρό. Και πορεύεται προς τον Σταυρό διότι δεν του αρκεί η Ανάσταση του Λαζάρου, επιθυμία θεϊκή είναι το ανθρώπινο γένος να μη γνωρίσει ποτέ το στίγμα του θανάτου. Να ξεχάσει η ανθρώπινη φύση τη δυσωδία που αφήνει πίσω του ο θάνατος.

Τελικά ο Ιησούς μας απαλλάσσει. Ο νυμφίος λαβαίνει την ανθρωπότητα ως νύμφη, και την εισάγει στον οίκο του. Οι γάμοι είναι βασιλικοί και η νύμφη μπορεί από τούδε και στο εξής να απολαμβάνει τα δώρα που ο νυμφίος προσφέρει. Η αθανασία η αφθαρσία, τελικά η αγάπη του Ιησού γίνονται στοιχεία που χαρακτηρίζουν την νύμφη, που αγνή και άσπιλη δέχεται πια τις περιποιήσεις και τη φιλοξενία του νυμφίου.

Αδελφοί μου. Ο Ιησούς πορεύεται προς την αγία πόλη. Μας έχει δείξει ήδη την αξία του και τη δύναμή του. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι εκεί για να ανοίξει τις πόρτες της και με πρώτο εκείνον να εισέλθουμε και εμείς στους βασιλικούς γάμους. Ας αποκτήσουμε λίγο από το θάρρος που χρειάζεται για να βγούμε και εμείς στους δρόμους για να τον υποδεχθούμε και να τον ανταμώσουμε. Ας στρώσουμε και εμείς όπως εκείνοι οι Ιουδαίοι τα ιμάτια, ό,τι κάλο και όμορφο έχουμε αποκτήσει. Ας διαθέσουμε σ’ εκείνον ό,τι πνευματικό ή υλικό θησαυρό έχουμε αποκτήσει για να περάσει από πάνω του και να ευλογήσει τους κόπους μας και τους αγώνες μας ώστε αυτοί να πιάσουν τόπο. Τέλος ας κρατήσουμε στα χέρια μας σα δάφνες τα σύμβολά της νίκης τις αρετές μας, την αξιοπρέπειά μας, την ανάγκη μας να ζούμε όμορφα και ευτυχισμένοι. Ας κρατήσουμε στα χέρια μας και με αυτό να υποδεχθούμε τον Ιησού, την αναζήτησή μας για το  κοινωνικά δίκαιο, πολιτικά ορθό, πνευματικά διαυγές. Ας κρατήσουμε στα χέρια μας άσβηστη την ελπίδα για το καλύτερο, την αγάπη για τον αδελφό, τη θυσία για τον συνάνθρωπο.

Μ’ αυτά τα εφόδια όταν μας βρει ο Ιησούς τότε η πορεία μαζί του θα γίνει πανηγύρι και χαρά ο Σταυρός δεν θα είναι μαρτύριο, αλλά αιτία δοξασμού, και στο τέλος θα υπάρχει η χαρά και η θαλπωρή της αναστάσεως για να ξεκουράσει το συνοδοιπόρο Εκείνου.

π. Α.Μ.  

ΠΗΓΗ