ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – ΙΔ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. κβ΄ 2-14)  (Β΄ Κορ. α΄ 21-β΄4)

Κοινωνία αγάπης και ζωής

«Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί, όστις εποίησε γάμους των υιώ αυτού»

Η έναρξη του εκκλησιαστικού έτους πριν από λίγες μέρες προσφέρεται από την Εκκλησία ως «καιρός ευπρόσδεκτος» για να επιδιώξει τη σωτηρία του ο άνθρωπος. Ακριβώς, το γεγονός της εν Χριστώ σωτηρίας συνδέεται και με την παραβολική εικόνα των βασιλικών γάμων, όπως αυτή ξεδιπλώνεται μέσα από τη σημερινή ευαγγελική περικοπή σε σχέση πάντα και με τον Σταυρό, την παγκόσμια ύψωση του οποίου θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες. Οι γάμοι, στους οποίους αναφέρεται η περικοπή εκφράζουν την εκούσια σταυρική θυσία του Κυρίου, από την αποδοχή και μετοχή της οποίας αναδεικνύεται η σωτηρία, ως βίωμα και εμπειρία ζωής αθανάτου.

Η κλήση

Μια πολύ σημαντική συντεταγμένη αφορά το γεγονός ότι στους βασιλικούς γάμους της σημερινής ευαγγελικής παραβολής είναι προσκεκλημένοι ανεξαιρέτως όλοι οι άνθρωποι. Αλήθεια, πόσο τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν τόσο έντονα το στοιχείο της οικουμενικότητας της Εκκλησίας, ως αληθινής κοινωνίας αγάπης στον αντίποδα του σημερινής παγκοσμιοποίησης, η οποία σε πολλές φάσεις της ακυρώνει την αξία του προσώπου που το συνθλίβει σε απρόσωπες μάζες; Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη είναι προσκεκλημένη σε κοινωνία με τον Χριστό. Καλείται να μετέχει της κοινωνίας αγάπης, η οποία αναδύεται σε ουράνιες ακτινοβολίες.

Ο βασιλιάς της παραβολής εικονίζει τον Θεό-Πατέρα που «εποίησε γάμους τω υιώ αυτού».  Εμφανής η σύνδεση με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και η μυστική συνάφεια του με την Εκκλησία, ως χώρο και πραγματικότητα ζωής και σωτηρίας.  Στον 44ο ψαλμό ο Χριστός εμφανίζεται ως ο «ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων». Η νύμφη που ο βασιλεύς του κάλλους επιθυμεί είναι η ψυχή του κάθε ανθρώπου. Αλλά και στο « Άσμα Ασμάτων» ο Νυμφίος εμφανίζεται με τη νύμφη, που είναι η ψυχή του κάθε ανθρώπου, σε γαμήλιο δείπνο. Πίσω απ’ αυτές τις τόσο παραστατικές εικόνες αποκαλύπτεται το γεγονός της σωτηρίας του ανθρώπου ως δυνατότητα κοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό της αγάπης. Ακόμα και ο απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί το μυστηριακό χαρακτήρα του γάμου για να δηλώσει την ένωση του Χριστού με τα μέλη της Εκκλησίας.

Η απάντηση

Ο κάθε άνθρωπος, λοιπόν, είναι προσκεκλημένος στους γάμους, στη χαρά της βασιλείας του Θεού. Μπορεί να δεχθεί αλλά και να απορρίψει τη μεγάλη πρόσκληση της θείας αγάπης. Αυτό φαίνεται και από το ότι οι «δούλοι» παρά το γεγονός ότι έλαβαν την πρόσκληση για τους γάμους «ουκ ήθελον ελθείν». Μια τέτοια απόρριψη συνιστά προσβολή εκείνου που απευθύνει την πρόσκληση αλλά φανερώνει ταυτόχρονα τον εγωισμό και την ακαταστασία του εσωτερικού κόσμου του προσκληθέντα.

Ο εγωκεντρισμός του ανθρώπου δεν του επιτρέπει να έχει βιώματα της ανεπανάληπτης κοινωνίας με τον Θεό και γι’ αυτό απορρίπτει την προσφερόμενη αγάπη του, τη συμμετοχή του στη χαρά της γαμήλιας τελετής. Ο άνθρωπος που είναι προσδεμένος με την αμαρτία αφήνει τον εαυτό του έξω του νυφώνος. Φοβάται να βρεθεί στο χώρο της προσφερόμενης θείας αγάπης και καταδικάζει την ύπαρξή του σε απομόνωση και μοναξιά. Βυθίζεται στο έρεβος της αμετανοησίας σε σημείο που η ζωή βιώνεται ως θάνατος και κόλαση.

Οι συνεχείς προσκλήσεις του βασιλιά φανερώνουν το μέγα έλεος και τη μακροθυμία του Θεού. Το Δείπνο είναι τελικά το ολοκληρωμένο γεύμα της Βασιλείας του Θεού που προσφέρεται από τώρα στο λειτουργικό χώρο και χρόνο της Εκκλησίας με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Σ’ αυτό το Δείπνο, τον άρτο της ζωής, το ουράνιο μάννα, καλείται να μετέχει ο κάθε άνθρωπος. Όπως στην παραβολή η άρνηση της συμμετοχής στο γάμο δεν σήμαινε και την αναστολή του, έτσι και στη ζωή της Εκκλησίας σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν οι όποιοι αρνητές της να ακυρώσουν την ανεπανάληπτη εμπειρία που προσφέρει η κοινωνία αγάπης στου κόλπους της.

Αγαπητοί αδελφοί, από τις διαθέσεις του ίδιου του ανθρώπου εξαρτάται το κατά πόσο μπορεί να συμπεριλαμβάνεται στους «κλητούς» και τους «εκλεκτούς» του βασιλικού γάμου. Όλα είναι προσφορά και δωρεά της αγάπης του Θεού. Αρκεί ο άνθρωπος μέσα από τα βιώματα της μετάνοιας, της συντριβής και της ταπείνωσης να «παραθέσει πάσαν τη ζωή του Χριστώ τω Θεώ». Γένοιτο.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.