Κήρυγμα γιά Κυριακή 27.9.2015

Κυριακή Α΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ ε΄ 1-11)

«Τό θαῦμα στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων»

Ἕνα θαυμαστό γεγονός, ἀπό τά ἀναρίθμητα στήν ἐπίγειο ζωή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς περιγράφει ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Ἕνα γεγονός πού κατέπληξε τούς μαθητές τοῦ Κυρίου, ἔπιασαν τόσα ψάρια πού ἐσχίσθηκαν τά δίκτυα καί τά πλοιάρια καί ἄρχισαν νά βυθίζονται, ἕνα γεγονός πού οἱ ἴδιοι οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου μας τό ἔζησαν ὡς θαῦμα, ὅπως καί ἦταν.

Τήν εἰκόνα μᾶς τήν δίνει ἔντονα ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Οἱ δύο μαθητές τοῦ Κυρίου μας ψαράδες ὁ Πέτρος καί ὁ Ἀνδρέας. Εἶχαν κοπιάσει ὁλόκληρη τήν νύχτα στήν θάλασσα τῆς Τιβεριάδος. Τό ἀποτέλεσμα μηδενικό, δέν εἶχαν πιάσει κἄν ἕνα ψάρι. Ἔδεσαν τίς βάρκες τους στήν παραλία, τόπον πού χρησιμοποιεῖ ὁ Κύριός μας γιά νά διδάξει τά πλήθη. Εἶναι ὁ ἄμβωνας τοῦ Διδασκάλου γιά νά ἀπευθύνει τά θεῖα λόγια στούς ἀνθρώπους. Οἱ Μαθητές σαγηνεύονται ἀπό τά λόγια Του καί συγκινοῦνται ξεχνώντας τήν ἄκαρπη κοπιαστική νύχτα.

Ὁ Ἰησοῦς τελειώνοντας τήν διδασκαλία Του λέγει στόν Πέτρο νά ἀνοιχθοῦν μέ τά πλοιάριά τους στήν θάλασσα. Ὁ Πέτρος ὡς ἔμπειρος ψαράς λέγει στόν Διδάσκαλό του ὅτι δέν ἔχει ψάρια καί ἀσκόπως ἀνοίγονται στήν θάλασσα καί μάλιστα θέλοντας ὁ Ἰησοῦς νά ρίξουν τά δίκτυα. Ἀλλά ἐπειδή ὁ Κύριος τό λέγει ὁ Πέτρος εἶναι πρόθυμος νά κάνει ὑπακοή καί ὄντας καλός γνώστης τῶν πραγμάτων, ὑπακούει στήν προσταγή τοῦ διδασκάλου του. Ἐδῶ συντελεῖται τό θαῦμα, βλέπει τά δίχτυα του νά γεμίζουν ἐπικινδύνως μέ ψάρια ὥστε νά μποροῦν νά σχισθοῦν ἀπό τήν μεγάλη ποσότητα. Καί στήν συνέχεια φωνάζει τούς συνεταίρους του, τούς υἱούς Ζεβεδαίου διότι ἐκινδύνευαν νά βυθιστοῦν τά πλοιάρια.

Τότε ὁ Πέτρος σκέφτεται τί πραγματικά συμβαίνει, τί δηλαδή γίνεται καί συντελεῖται ἐκείνη τήν ὥρα. Συντελεῖται ἕνα ἐκπληκτικό θαῦμα. Κατανοεῖ ὅτι ὁ Διδάσκαλος εἶναι ὁ κυρίαρχος καί ἐξουσιαστής τῆς φύσεως καί κτίσεως ὅλης καί εἶναι ὁ αἴτιος πού συνήγαγε ὅλα αὐτά τά ψάρια στά δίκτυα τους. Ἱερόν δέος, κατάπληξη καί ἀπορία καταλαμβάνει τήν ψυχή τοῦ Πέτρου ἀναγνωρίζοντας ὅτι μπροστά του δέν ἔχει ἁπλά ἕνα διδάσκαλο ἀλλά διακηρύσσει τό μεγαλεῖο του καί τήν κυριαρχία του. Γι’ αὐτό πέφτει στά πόδια Του, κλίνει τά δικά του γόνατα δείχνοντας τήν μικρότητά του, τήν ἀναξιότητά του μπροστά στό φοβερό μεγαλεῖο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ἀμέσως ξεσπᾶ σέ μία ὁμολογία ὅτι εἶναι πολύ μικρός καί ἁμαρτωλός γιά νά βρίσκεται ἕνας τέτοιος διδάσκαλος στό πλοῖο του. Ἐκφράζει ὅτι ἀναγνωρίζει τήν κυριαρχία του ἐπί τῆς γῆς πού παραπέμπει στήν Θεότητά Του, στήν ὁποία δέν μπορεῖ νά σταθεῖ δίπλα της.  Καί ἐκεῖ ἀκριβῶς δέχονται τήν κλήση ἀπό τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ ὅτι πλέον πρέπει νά ἀφήσουν ὄχι μόνο αὐτήν τήν ψαριά ἀλλά καί ὁλόκληρη τήν ἀσχολία τους γιατί πλέον θά εἶναι ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Τό θαῦμα λοιπόν εἶχε συγκλονίσει τίς ὑπάρξεις τους καί τούς εἶχε ἀλλοιώσει οὕτως ὥστε νά ἀποδεχθοῦν τήν κλήση τοῦ Διδασκάλου.

Ἀναρωτιέται κανείς καί λέγει μόνο στόν Πέτρο συντελέσθηκε ἕνα τέτοιο συνταρακτικό θαῦμα; Ἄραγε μόνο στόν Πέτρο ἐπέβλεψε ὁ Θεός φιλανθρώπως γιά νά τόν συγκινήσει; Μήπως αὐτό ἦταν τό τελευταῖο θαῦμα καί δέν ξανάγινε ποτέ τίποτα. Μήπως δέν ξανασυνέβη ἀπό τότε κάποιο θαῦμα γιά νά ἀφυπνίσει τούς ἀνθρώπους καί νά τούς ὁδηγήσει στήν σωτηρία; Ὄχι συνέβησαν καί συμβαίνουν θαύματα διότι ὁ Κύριος «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός». Καί πάντοτε προβλέπει καί φροντίζει γιά τούς ἀνθρώπους διότι «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. β΄ 4). Δέν σταμάτησε ἡ εὔνοια καί ἡ πρόνοιά Του καί οὔτε βέβαια σταμάτησε ποτέ τήν ἀφειδώλευτη ἀγάπη του πρός τούς ἀνθρώπους. Ὁ Κύριός μας εἶναι παντοδύναμος καί πάνσοφος καί ἡ μοναδική Του φροντίδα εἶναι νά ἔλθουν οἱ ἄνθρωποι κοντά Του καί νά σωθοῦν. Ἐργάζεται πάντοτε ὁ Κύριος γιά τήν σωτηρία τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Καί θαύματα ἀκόμη κάνει γιά νά προφυλάξει ὅλους ἐμᾶς ἀπό κινδύνους σωματικούς καί πνευματικούς καί προπαντός γιά νά μᾶς ὁδηγήσει καί μᾶς κρατήσει σταθερούς μέχρι τέλους στόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Μπορεῖ μερικοί νά ἀναρωτιοῦνται καί νά ἀμφιβάλλουν γιά τό ἄν θά γίνονται θαύματα καί σήμερα. Καί εἶναι δύσπιστοι προσπαθώντας νά ἐξηγήσουν κάτι ὑπερφυσικό μέ τούς νόμους τῆς φύσεως.

Διακωμωδοῦν καί ὑποβιβάζουν ἕνα θαῦμα γιατί ἀγνοοῦν τήν θεότητα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καθώς καί τήν θυσιαστική Του ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ἐκεῖνοι πού θέλουν νά βγάλουν ἀπό τήν ζωή μας τόν Χριστό γιά νά δοῦμε δῆθεν τήν ἀλήθεια. Εἶναι ἁπλό ὅμως ἄν ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ρίξει μία ματιά στήν ζωή του, στήν ζωή τῶν συγγενῶν του ἤ τῶν φίλων του. Ἄν ἀνατρέξει στό παρελθόν σίγουρα θά δεῖ, ὅτι ὑπάρχει κάτι τό θαυμαστό στήν ζωή του. Εἶναι πράγματι ἡ ἐνέργεια ἡ θαυμαστή ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Μιά θαυμαστή διάσωση ἀπό ἕνα αἰφνίδιο κίνδυνο. Μιά ἀπροσδόκητη τακτοποίηση ἑνός ζητήματος. Ἡ διόρθωση μιᾶς ἀδικίας, ἡ διάλυση μιᾶς συκοφαντίας. Πόσες φορές δέν βρεθήκαμε σέ ἕνα ἀδιέξοδο, βλέποντας τήν καταστροφή νά ἔρχεται. Πόσες φορές δέν βρεθήκαμε ναυαγοί στήν φουρτουνιασμένη θάλασσα τοῦ βίου μας μή ἀντικρύζοντας καθαρό οὐρανό. Καί ὅμως ξάφνου βλέπουμε τόν νοητόν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης νά φωτίζει τό σκότος μας καί σανίδα, τί λέγω σανίδα, πλοῖο ὁλόκληρο νά ἔρχεται νά μᾶς περισυλλέξει ἀπό τό πουθενά, γιά νά σωθοῦμε. Ἀκόμα καί σήμερα πού ζοῦμε σέ ἀμφιβολία, σέ κίνδυνο, σέ πτωχεία, σέ ἀκαταστασία, ἡ προσευχή μας πρός τόν Κύριο, ἡ πραγματική μας προσευχή θά φέρει ἕνα θαῦμα.

Ἀδελφοί, δέν ὑπερβάλλω ἀλλά ζοῦμε συνεχῶς μέσα σέ ἕνα θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους μας. Καί γιά νά τό δοῦμε αὐτό τό θαῦμα πρέπει νά ἀνοίξουμε τά μάτια τῆς ψυχῆς γιά νά ἀντικρίσουμε τό μεγαλεῖο καί τήν ὑπεροχή τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ὁ Πέτρος καί νά ταπεινωθοῦμε λέγοντας ὅτι εἴμαστε πολύ μικροί γιά νά εἶναι ὁ Κύριος μας μαζί μας.