« ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015

«οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον»

Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί αδελφοί, αναφέρεται από την αγία μας Εκκλησία, ως «Κυριακή προ της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού», γι΄ αυτό και στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα μας παρατίθεται ένα απόσπασμα από τη συνομιλία του Χριστού με τον Νικόδημο. Με την περικοπή αυτή ο Κύριος κάνει μια μεγάλη αποκάλυψη, δείχνοντάς μας το μέγεθος της αγάπης του Θεού Πατέρα προς τον άνθρωπο, αλλά ταυτόχρονα προλέγει και τον σταυρικό Του θάνατο,

προετοιμάζοντας έτσι τους μαθητές Του για το εκούσιο Πάθος και την σταυρική θυσία που θα ακολουθούσαν. Και το κάνει αυτό, παραθέτοντας στο Νικόδημο ένα περιστατικό από την Παλαιά Διαθήκη, ένα γεγονός το οποίο συνέβη κατά την διάρκεια την τεσσαρακονταετούς περιπλάνησης του Ιουδαϊκού λαού στην έρημο.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, μετά την απελευθέρωση των Ισραηλιτών από την σκλαβιά του Φαραώ, στην Αίγυπτο, ο λαός του Ισραήλ με τον Μωυσή αρχηγό, περιπλανώντουσαν για σαράντα χρόνια στην έρημο, μέχρι να φτάσουν στην γη της επαγγελίας, τη γη που είχε υποσχεθεί ο Θεός στους Ισραηλίτες, τον εκλεκτό του λαό. Κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης τους, λόγω των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν ,πολλοί Ισραηλίτες άρχισαν να δυσανασχετούν και να βαρυγγομούν εναντίον του Θεού και να παραπονιούνται στον Μωυσή, λέγοντας ότι θα προτιμούσαν να βρίσκονται στην Αίγυπτο παρά να υπομένουν όλες αυτές τις κακουχίες. Γι’ αυτή τους την αχαριστία, επέτρεψε ο Θεός να εμφανιστούν δηλητηριώδη φίδια τα οποία τους δάγκωναν και τους θανάτωναν. Έντρομος ο Ισραηλιτικός λαός στράφηκε προς τον Μωυσή, και τον παρεκάλεσε να προσευχηθεί στον Θεό να τους σύγχωρέσει και να τους λυπηθεί ακομα μια φορά και να τους σώσει. Προσευχόμενος ο Μωυσής, έλαβε μια παράξενη εντολή από τον Θεό : του είπε να κατασκεύασει ένα χάλκινο ομοίωμα φιδιού και να το κρεμάσει σε ένα ξύλο και να πεί στους Ισραηλίτες ότι «Καθένας που θα τον δαγκώσει φίδι, να κοιτάζει το χάλκινο αυτό φίδι και θα σώζεται από το θάνατο». Με αυτό τον τρόπο σταμάτησε ο αποδεκατισμός των Ιουδαίων και όσοι δαγκώνονταν σωζώντουσαν από βέβαιο θάνατο.

Αυτό, λοιπόν τον περιστατικό αναφέρει ο Κύριος, και μας λέει ότι αποτελεί προτύπωση του Σταυρικού Του θανάτου και εξηγεί στον Νικόδημο το νόημα της δικής του υψώσεως πάνω στο Σταυρό. Ότι και Εκείνος θα υψωνόταν στο σταυρό σαν κακούργος, αδίκως, γι’ αυτό και ο συμβολισμός Του ως το χάλκινο, το ψεύτικο φίδι, για να σώσει όσους πιστεύανε σε αυτόν, από το δάγκωμα του αληθινού φιδιού, δηλαδή από την αμαρτία. Μια άλλη παρομοίωση, ένας άλλος συμβολισμός είναι ότι στην έρημο, οι Ισραηλίτες, κοιτώντας το χάλκινο φίδι διέφευγαν τον θάνατο τον σαρκικό, για να καταφέρουν να μπουν στην γή της επαγγελίας. Με την θυσία του Κυρίου, εμείς σωζόμαστε από τον θάνατο τον ψυχικό, που επιφέρει το «δάγκωμα» της αμαρτίας, για να μπορέσουμε να εισέλθουμε στην δική μας γη της επαγγελίας, την άνω Ιερουσαλήμ, την βασιλεία των Ουρανών.

Αυτό είναι το νόημα της Υψώσεως του Κυρίου πάνω στον Σταυρό, η ίδια η βάσις της πίστεως μας. Η αποκάλυψη της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, μια τόσο μεγάλη αγάπη, που παρέδωσε τον Υιό του τον μονογενή σε άδικο θάνατο, για να μην χαθεί κανείς από μας, αλλά να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» ,μας τονίζει ο Κύριος για να μας δείξει ότι δεν ήρθε στον κόσμο αυτό για να κρίνει και να καταδικάσει τον κόσμο, για τις αμαρτίες του, αντιθέτως ήρθε να σώσει τον κόσμο, να προσφέρει μια οδό σωτηρίας, ένα αντίδοτο για το δάγκωμα του «φιδιού» της αμαρτίας, την ελπίδα της Αναστάσεως. Άλλωστε αυτή είναι και η διαφορά ανάμεσα στην Παλαιά Διαθήκη, από την οποία προέρχεται, όπως είπαμε, το περιστατικό που αφηγήθηκε ο Κύριος και την Καινή Διαθήκη, την εποχή της σωτηρίας που αρχίζει από την έλευση του Ιησού Χριστού στην γη. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός παρουσιάζεται πολλές φορές, σκληρός, απαιτώντας την τήρηση των εντολών Του και αποδίδοντας συχνά δικαιοσύνη, άμεσα. Ενώ στην Καινή Διαθήκη, προσφέρει τον Υιό του ως θυσία, ως φιλεύσπλαχνος Πατέρας όλων μας, προκειμένου να σωθούμε από τον ψυχικό θάνατο.

Όμως δεν αρκεί μόνο η αγάπη και το έλεος του Θεού, χρειάζεται και η δική μας πίστη. Γεγονός που μας υπενθυμίζει και μας τονίζει συνεχώς ο Κύριος καθ΄ όλη την διάρκεια της παρουσίας του επί της γης. Ας έχουμε εμπιστοσύνη και ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το μέγεθος της πατρικής αγάπης του Θεού, για να μπορέσουμε ,όπως οι Ισραηλίτες εισήλθαν στην γη της επαγγελίας, να εισέλθουμε και μείς στην δόξα του Κυρίου, στην Βασιλεία του Θεού. Αμήν