Κήρυγμα γιά Κυριακή 13.9.2015

Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως

Οἱ καρποί τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ

«Καί γιά χάρη τους ἀφιερώνω καί προσφέρω τόν ἑαυτό μου σ’ Ἐσένα, ὥστε κι αὐτοί, μέ τήν βοήθεια τῆς ἀλήθειας, νά εἶναι ἀφιερωμένοι σ’ Ἐσένα. Προσεύ­χομαι ὄχι μόνο γι’ αὐτούς, ἀλλά καί γιά ἐκείνους πού μέ τό κήρυγμα αὐτῶν θά πιστεύσουν σ’ ἐμένα, ὥστε νά εἶναι ὅλοι ἕνα, ὅπως ἐσύ, Πατέρα, εἶσαι ἑνωμένος μ’ ἐμένα κι ἐγώ μ’ ἐσένα· νά εἶναι κι αὐτοί ἑνωμένοι μ’ ἐμᾶς. Κι ἔτσι ὁ κόσμος νά πιστέψει ὅτι μ’ ἔστειλες ἐσύ» (Ἰωάννου ιζ΄ 19-21).

Στούς λόγους αὐτούς ὁ Κύριός μας ἀναφέρεται στήν θυσία τῆς ζωῆς Του καί στούς καρπούς Της.

Α´. Ἡ θυσία

Γιά τήν θυσία Του ὁ Κύριος ἐξήγησε στούς μαθητές Του ὅτι:

1. Εἶναι ἑκούσια προσφορά πού γίνεται κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα:

«Γι’ αὐτό ὁ Πατέρας μέ ἀγαπάει, γιατί ἐγώ θυσιάζω τήν ζωή μου, ὥστε νά τήν ξαναπάρω. Κανείς δέ μοῦ τήν παίρνει, ἀλλά ἐγώ ἀπό μόνος μου τήν προσφέρω. Ἀπό μένα ἐξαρτᾶται νά τήν προσφέρω κι ἀπό μένα ἐξαρτᾶται νά τήν ξαναπάρω. Αὐτήν τήν ἐντολή ἔλαβα ἀπό τόν Πατέρα μου» (Ἰωάννου ι΄ 17-18).

2. Εἶναι καρπός τελείας ἀγάπης:

«Κανείς δέν ἔχει μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπό ἐκεῖνον πού θυσιάζει τήν ζωή του γιά χάρη τῶν φίλων του» (Ἰωάννου ιε΄ 13).

3. Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης προβάλλει τό μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὡς ἑξῆς:

«Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε παρέδωσε στόν θάνατο τόν μονογενῆ του Υἱό γιά νά μή χαθεῖ ὅποιος πιστεύει σ’ αὐτόν, ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια» (Ἰωάννου γ΄ 16).

Σ’ ἕνα περιβάλλον ἔντονων προσωπικῶν διεκδικήσεων καί ἀπαιτήσεων μέ ἐγωϊστική διάθεση, τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου ἀνατρέπει τίς κατεστημένες ἀν­τιλήψεις καί προβάλλει τήν δύναμη τῆς προσφορᾶς.

Β´. Οἱ καρποί

1. Πρῶτος καρπός τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου εἶναι ὁ ἁγιασμός τῶν πιστῶν.

Εἶπε: «Μέ τήν ἀλήθειά Σου ξεχώρισέ τους ἀπό τόν κόσμο· ὁ δικός Σου ὁ λόγος εἶναι αὐτή ἡ ἀλήθεια. Ὅπως ἐσύ ἔστειλες ἐμένα στόν κόσμο, ἔτσι κι ἐγώ ἔστειλα αὐτούς στόν κόσμο· καί γιά χάρη τους ἀφιερώνω καί προσφέρω τόν ἑαυτό μου σ’ Ἐσένα, ὥστε κι αὐτοί, μέ τήν βοήθεια τῆς ἀλήθειας, νά εἶναι ἀφιερωμένοι σ’ Ἐσένα» (Ἰωάννου ιζ΄ 17-19).

Ὁ ἄνθρωπος μολύνθηκε ἀπό τήν ἁμαρτία.

Γιά νά καθαρισθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ἁμαρτία ἕνας καί μοναδικός τρόπος ὑπάρχει. Εἶναι τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Μέ θεολογικά ἐπιχειρήματα ὁ ἀπόστολος Παῦλος καταλήγει: «Σκεφτεῖτε, λοιπόν, πόσο περισσότερο τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχοντας τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πρόσφερε στόν Θεό ὡς θυσία τόν ἑαυτό Του ἀψεγάδιαστο, θά καθαρίσει τήν συνείδησή μας ἀπό τά ἔργα πού ὁδηγοῦν στόν θάνατο, ἔτσι ὥστε ­νά μποροῦμε νά λατρεύουμε τόν ἀληθινό Θεό» (Ἑβραίους θ΄ 14).

«Μέ τήν ἀλήθειά Σου ξεχώρισέ τους ἀπό τόν κόσμο· ὁ δικός Σου ὁ λόγος εἶναι αὐτή ἡ ἀλήθεια» (Ἰωάννου ιζ΄ 17).

Ὁ καθαρισμός αὐτός εἶναι τέλειος.

«Γιατί ὅλοι ἔχουν τόν ἴδιο Πατέρα· καί αὐτός πού ἐξαγνίζει καί αὐτοί πού ἐξαγνίζονται, Γι’ αὐτό καί δέν ντρέπεται νά τούς ὀνομάζει ἀδέλφια» (Ἑβραίους β΄ 11).

«Καί μέ αὐτό πού θέλησε ὁ Θεός, δηλαδή μέ τήν προσφορά καί θυσία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού ἔγινε μιά γιά πάντα, εἴμαστε ἁγιασμένοι» (Ἑβραίους ι΄ 10).

᾽Εν τούτοις ἔχει τήν δύναμη νά ἁγιάζει τούς πιστούς κάθε ἐποχῆς μέ τήν δύναμη τοῦ ἁγίου Πνεύματος πού λαμβάνουμε διά τῶν ἁγίων μυστηρίων.

2. Δεύτερος καρπός· ἡ ἑνότητα τῶν πιστῶν μεταξύ τους καί μέ τόν Θεό Πατέρα. Ὁ Κύριος θυσιάσθηκε «ὥστε νά εἶναι ὅλοι ἕνα, ὅπως ἐσύ, Πατέρα, εἶσαι ἑνωμένος μ’ ἐμένα κι ἐγώ μ’ Ἐσένα· νά εἶναι κι αὐτοί ἑνωμένοι μ’ ἐμᾶς» (Ἰωάννου ιζ΄ 21).

Ἡ ἁμαρτία διέκοψε τήν κοινωνία τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό.

Ἡ κοινωνία αὐτή ἀποκαταστάθηκε μέ τήν σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως θεολογεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

«Αὐτός πραγματικά εἶναι γιά μᾶς ἡ εἰρήνη. Αὐτός ἔκανε τούς δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους ἕνα λαό καί γκρέμισε μέ τόν σταυρικό Του θάνατο ὅ,τι σάν τεῖχος τούς χώριζε καί προκαλοῦσε ἔχθρα μεταξύ τους. Κατάργησε δηλαδή τόν ἰουδαϊκό νόμο τῶν ἐντολῶν καί τῶν διατάξεων, γιά νά δημιουργήσει μέ τό ἔργο Του ἀπό τά δύο ἐχθρικά μέρη, ἀπό τούς Ἰουδαίους καί τούς ἐθνικούς, μία νέα ἀνθρωπότητα, φέρνοντας τήν εἰρήνη. Καί ἀφοῦ θανάτωσε μέ τό Σταυρό Του τήν ἔχ­θρα, ἕνωσε τούς δύο πρώην ἐχθρούς σέ ἕνα σῶμα καί τούς συμφιλίωσε μέ τόν Θεό. ῎Ετσι, ὁ Χριστός ἦρθε κι ἔφερε τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς εἰρήνης σ’ ἐσᾶς τούς ἐθνικούς, πού ἤσασταν μακριά ἀπό τόν Θεό, καί σ’ ἐσᾶς τούς Ἰουδαίους, πού ἤσασταν κοντά Του. Πραγματικά, διά τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε μ’ ἕνα πνεῦμα καί οἱ δύο, ἐθνικοί καί Ἰουδαῖοι, νά πλησιάσουμε τόν Πατέρα»(Ἐφεσίους β΄ 14-18).

Ἡ θυσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ συνεχίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία μέσα στόν κόσμο καί στήν ἱστορία μέ τήν θεία Λειτουργία. Μέ τήν θεία Λειτουργία μεταδίδονται στούς πιστούς οἱ καρποί τῆς σταυρικῆς θυσίας. Οἱ πιστοί ἁγιάζονται διά τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί γίνονται ἕνα Σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους κατά τήν παύλεια θεολογία «ἐμεῖς ὅλοι, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε μή Ἰουδαῖοι, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, γίναμε μέ τό βάπτισμα διά τοῦ ἑνός Πνεύματος ἕνα σῶμα, καί ὅλοι ποτιστήκαμε ἀπό ἕνα καί τό αὐτό Πνεῦμα...᾽Εσεῖς ὅλοι μαζί ἀποτελεῖτε τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καί εἶστε μέλη του, ὁ καθένας σας χωριστά» (Α΄ Κορινθίους ιβ΄ 13, 27).

Εὑρισκόμενοι ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου:

«Νά συμπεριφέρεστε μέ ἀγάπη κατά τό πρότυπο τοῦ Χριστοῦ, πού μᾶς ἀγάπησε κι ἔδωσε τήν ζωή Του γιά μᾶς ὡς προσφορά καί θυσία, πού τήν δέχεται εὐχάριστα ὁ Θεός» (Ἐφεσίους ε΄ 2).