ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022 (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ)

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

“ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν αὐτῷ” (Ἰω. 12, 1-18)

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ὁ Κύριος γνωρίζει ὅτι ἔρχεται τὸ Πάθος Του. Ἡ θυσία Του γίνεται μὲ τὴν δική Του θέληση, γιὰ νὰ λυτρωθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Τὸ θεῖο πάθος εἶναι προμήνυμα τοῦ μεγαλείου καὶ τῆς δόξας Του, διότι τὸν θάνατό Του ἀμέσως διαδέχθηκε ἡ ἔνδοξη Ἀνάστασή Του, μὲ τὴν ὁποία πατήθηκε ἡ δύναμη τοῦ ἐχθροῦ, τοῦ σατανᾶ, νεκρώθηκε ὁ ᾍδης, νικήθηκε ὁ θάνατος καὶ ἄνοιξε ὁ δρόμος ποὺ θὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὴν αἰώνια ζωή, στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ εἴδαμε τὴν Μαρία, τὴν ἀδελφὴ τοῦ ἀναστημένου Λαζάρου, νὰ παίρνει πολυτίμητο μῦρο καὶ νὰ ἀλείφει τὰ πόδια τοῦ Κυρίου. Οἱ ἀρετές μας καὶ ὁ ἀγώνας  μας γιὰ τὴν ἀπόκτησή τους ἂς πάρουν τὴν θέση τοῦ μύρου. Ἀκούσαμε τὸν Κύριό μας νὰ λέει διὰ τοῦ προφήτου: “Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδού, ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται, καθήμενος ἐπὶ πώλου ὄνου”. Τὰ βαΐα τῶν φοινίκων εἶναι οἱ ἀρετές μας καὶ μὲ αὐτὲς θὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν ἐρχόμενο πρὸς τὸ Πάθος Κύριο καὶ Σωτήρα μας.

Ἀρετὲς στὴν Ὀρθοδοξία ὀνομάζονται οἱ ἀξίες ποὺ μὲ πράξεις καὶ ἐνέργειες πρέπει νὰ ἀκολουθεῖ κάθε πιστὸς, μὲ στόχο τὴν σωτηρία του, καὶ εἶναι βασισμένες στὸ εὐαγγελικὸ παράγγελμα: “ἔσεσθε ὑμεῖς τέλειοι, ὅπως ὁ πατὴρ ἡμῶν τέλειός ἐστιν ἐν τοῖς οὐρανοῖς” ( Ματθ. 5, 48). Ἡ ἀρετὴ εἶναι καρπὸς καὶ συνέπεια τῆς ἁγιοπνευματικῆς ζωῆς τοῦ Χριστιανοῦ, ἀλλὰ καὶ δωρεὰ τῆς θείας Χάρης γιὰ τὸν ἀγωνιζόμενο.

Ἤδη στὴν Παλαιὰ Διαθήκη γίνεται ἀναφορὰ στὶς ἀρετές. Ὡς μεγίστη ἐμφανίζεται ἡ ταπεινὴ ὑποταγὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Στὴν Σοφία Σολομώντα ἐξαίρεται ἡ δικαιοσύνη, ἡ σωφροσύνη, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ φρόνηση, ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό.

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ἀναφέρονται πλήθη ἀρετῶν. Ὁ Παῦλος τονίζει πὼς οἱ τρεῖς μεγάλες ἀρετὲς εἶναι ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ ἀγάπη, μετὰ ἡ εὐσέβεια, ἡ δικαιοσύνη, ἡ διάκριση, ἡ νηστεία, ἡ ταπεινοφροσύνη, ἡ πραότητα, ἡ προσευχὴ κ. ἄ.

Ἂς δοῦμε τὶ μᾶς λέγουν οἱ θεῖοι Πατέρες γιὰ τὴν εὐλογημένη ἀρετή.

Ὁ Μέγας Βασίλειος: “Ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀρετὴ εἶναι τραχὺς καὶ δυσκολοπερπατημένος, ἀνηφορικὸς καὶ γεμᾶτος ἀπὸ ἱδρώτα καὶ κόπο. Ἡ παρουσία ἔργων δικαίων εἶναι γιὰ τὸν Θεὸ μεγάλη φωνή”.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: “Ὁ ἐνάρετος βίος μπορεῖ νὰ φράξει καὶ αὐτὸ τὸ στόμα τοῦ διαβόλου. Ἡ ἀρετὴ κάνει τὸν ἄνθρωπο ἄγγελο, κάνει τὴν ψυχή του νὰ φτερουγίζει στὸν οὐρανό. Τὸ στόμα τῆς ἀρετῆς εἶναι ἡ σοφία καὶ ἡ σύνεση. Καρδιά της εἶναι ἡ ἐμπειρία τῆς Γραφῆς καὶ ἡ διαφύλαξη τῶν σωτήριων δογμάτων, ἡ φιλανθρωπία καὶ ἡ χρηστότητα. Ὑπάρχουν στὴν ἀρετὴ χέρια καὶ πόδια καὶ αὐτὰ εἶναι ἡ  ἀνάδειξη τῶν ἀγαθῶν ἔργων. Ψυχὴ τῆς ἀρετῆς εἶναι ἡ εὐσέβεια καὶ διαμάντι της ἡ ἀνδρεία”.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: “Τὸ πιὸ θεϊκὸ πρᾶγμα ποὺ διαθέτει ὁ ἄνθρωπος εἶναι νὰ εὐεργετεῖ. Μπορεῖς νὰ γίνεις Θεός, χωρὶς νὰ κοπιάσεις καθόλου.Μὴ χάσεις αὐτὴν τὴν εὐκαιρία τῆς θεώσεως”.

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: “Ἀδελφέ, μὴν προδώσεις τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς σου, ἀλλὰ νὰ ἐπιδοθεῖς μὲ περισσότερο ζῆλο καὶ ἀνδρεία στὴν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν”.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης: “Ὅπως ὁ ἥλιος μὲ τὸ φῶς του δείχνει τὸν χρυσὸ ποὺ λάμπει, ἔτσι καὶ ἡ ἀρετὴ φανερώνει αὐτὸν ποὺ τὴν ἔχει. Μὴ λυπήσεις τὴν ψυχή σου μὲ ἔργα ἁμαρτίας, ἀλλὰ εὐχαρίστησέ την μὲ ἔργα ἀρετῆς”.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: “Ἀρετή, μὲ ποιὰ λόγια νὰ σὲ ἐγκωμιάσω; Ἐσὺ εἶσαι ἡ συνεργὸς δύναμη τοῦ Θεοῦ. Σὲ σένα βρίσκεται ὅλη ἡ ὀμορφιὰ καὶ τὸ κάλλος τῆς ψυχῆς. Σὲ σένα ἡ ὑγεία τοῦ σώματος. Σὲ σένα ἡ καθαρότητα τοῦ πνεύματος. Ἐσὺ εἶσαι τὸ ἀπόκτημα τὸ καλό, τὸ ἀναγκαῖο καὶ τὸ χρήσιμο. Διατηρεῖς σεμνοὺς αὐτοὺς ποὺ σὲ κατέχουν, στολίζεις ὅσους σὲ ἀπέκτησαν. Ἐσὺ καὶ στὶς θλίψεις ἀναδεικνύεσαι λαμπρότερη καὶ στὶς δοκιμασίες σεμνότερη. Στὶς ταπεινώσεις εὐγενέστερη καὶ στὴν φτώχεια τιμιώτερη. Ἐσὺ ἀνεβάζεις αὐτὸν ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ σένα καὶ τὸν κάνεις οὐρανοπολίτη. Ἐσὺ εἶσαι τὸ μεγάλο ὅπλο τῶν ἀνθρώπων, ἐφ' ὅσον πάντα ἀγωνίζεσαι μὲ ὅλη σου τὴν ψυχὴ γιὰ τὸ ἀγαθὸ καὶ τὸ δίκαιο. Ἀληθινὰ ἀποκαλύφθηκες στὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ ἐξωραΐσεις τὴν εἰκόνα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός του καὶ νὰ ἀφαιρέσεις τὴν ἀσχήμια τῆς κακίας του. Ἐσὺ στολίζεις τὴν κεφαλὴ τῶν φίλων σου μὲ ἀμάραντα  στεφάνια καὶ μὲ δόξα καὶ τιμὴ ποὺ τοὺς καθιστᾶ ἀθάνατους  καὶ φίλους τοῦ Θεοῦ. Μακάριοι ὅσοι σὲ ἀγάπησαν. Σὲ  ὕμνησαν οἱ ποιητές. Σὲ ἐγκωμίασαν οἱ φιλόσοφοι, σὲ κατασπάσθηκαν οἱ Ἅγιοι, σὲ τίμησε ἡ ἀνθρωπότητα ὅλων τῶν αἰώνων, Ἡ ὡραιότητά σου μαρτυρεῖ τὴν θεία καταγωγή σου”.

Ὁ ἀββάς Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος: “Ἔλεγξε μὲ τὴν δύναμη τῶν ἀρετῶν σου τοὺς φιλονικοῦντας μαζί σου... καὶ ἀποστόμωσέ τους μὲ τὴν πραότητα καὶ τὴν γαλήνη τῶν χειλέων σου, στοὺς δὲ ἀναίσχυντους κατὰ τὶς αἰσθήσεις μὲ τὴν συστολὴ τῶν ματιῶν  σου καὶ τὴν ἐνάρετη συμπεριφορά σου'.

Ὁ ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος: “Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἀρετή, δὲν ἀναπαύεται ποτέ, ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ τὴν ἔχει, ὅπου καὶ νὰ πάει ἔχει μαζί του τὸν Θεό. Ἡ καρδιά του εἶναι παράδεισος. Οἱ ἀγωνιστές, οἱ ὑπομονετικοί, οἱ ταπεινοί, οἱ μακρόθυμοι, ἐκεῖνοι ποὺ ἐργάζονται τὶς ἀρετές, ἐκεῖνοι θὰ πᾶνε στὸν παράδεισο”. Ἀπευθυνόμενος ὁ Ἅγιος Γέροντας πρὸς τὶς νύμφες τοῦ Χριστοῦ, τοὺς ἔλεγε: “Γιὰ νὰ ἀνέβουμε στὸ ὑψηλὸ βουνὸ καὶ νὰ φθάσουμε στὴν κορυφή, χρειάζεται νὰ κάνουμε φτερά. Καὶ ποιὰ εἶναι τὰ φτερά; Εἶναι οἱ ἀρετές. Φροντίσετε, λοιπόν, νὰ τὶς ἀποκτήσετε μὲ καλὰ καὶ ὠφέλιμα, τὶς ἀρετές, γιὰ νὰ ἀνεβεῖτε στὰ ὑψηλά”.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: “Τὰ παραδείγματα τῶν Ἁγίων, οἱ προσευχές μας καὶ ἡ μελέτη τῆς ζωῆς καὶ τοῦ Πάθους τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπαραίτητα καὶ ἀναγκαῖα σὲ κάθε πνευματικὴ γύμναση τῶν ἀρετῶν”.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: “Ἂν ἐργάζεσαι τὴν ἀρετή, θὰ πληρωθεῖς ἀπὸ τὸν Χριστό. Θὰ λαμπικάρεσαι, θὰ ἀγάλλεσαι. Τὶ ἔκανε ὁ Χριστὸς γιὰ μᾶς; Τὶ κάνουμε ἐμεῖς γιὰ τὸν Χριστό;” Ρωτήθηκε ὁ ἅγιος, ὅταν κανεὶς συναναστρέφεται μὲ ἐναρέτους ἀνθρώπους, ἂν βοηθιέται. “Καὶ βέβαια  βοηθιέται”, ἀπάντησε. “Ἂν πᾶς σὲ ἕνα κελὶ ποὺ τὸ θυμιάζουν συνέχεια, ὅταν βγεῖς, θὰ μυρίζεις θυμίαμα. Ἂν πᾶς σὲ ἕνα  στάβλο, θὰ πάρεις τὴν μυρωδιὰ τοῦ στάβλου. Πρέπει νὰ προσέχει κανεὶς νὰ μὴν ἀποκτήσει κακὲς συνήθειες, γιατὶ μετὰ χρειάζεται πολλὴ ταπείνωση καὶ θέληση γιὰ νὰ τὶς ἀποβάλει. Ἔλεγε ὁ παπα - Τύχων ὁ Ρῶσος (πνευματικὸς τοῦ  ὁσίου Παϊσίου): “Καλὴ συνήθεια, παιδί μου, ἀρετή κακὴ συνήθεια, πάθη”. Στὴν οἰκογένεια πρέπει ὁ ἕνας νὰ  ταπεινώνεται στὸν ἄλλο, νὰ μιμεῖται τὶς ἀρετές του, ἀλλὰ  καὶ νὰ ἀνέχεται τὶς ἰδιοτροπίες του. Στὸ σπίτι πρέπει νὰ ὑπάρχουν οἱ ἀρετὲς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης· τὸ παιδὶ ἂν ἐφοδιαστεῖ μὲ αὐτές, καὶ ἂν ξεφύγει, θὰ δεῖ ὅτι δὲν βρίσκει   ἀλλοῦ ἀγάπη, ἀλλὰ ὑποκρισία, καὶ θὰ γυρίσει πίσω. Ὁ Θεός,  γιὰ νὰ ἀσκήσουμε τὶς ἀρετές, ἐπέτρεψε νὰ ὑπάρχουν οἱ ἄρρωστοι, οἱ φτωχοὶ κ.λ.π. Ὅποιος ἔχει τὴν πνευματικὴ  ὀμορφιὰ ποὺ δίνει ἡ ἀρετή, λάμπει ἀπὸ τὴν θεία Χάρη”.

“Γέροντα, πῶς θὰ σωθῶ;” Καὶ ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: “Μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταπείνωση, αὐτὲς τὶς δύο σημαντικὲς ἀρετές· καὶ ὁπωσδήποτε ἡ διάκριση καί, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, αὐτὴ εἶναι “μείζων πασῶν τῶν ἀρετῶν”. Ἡ διάκριση εἶναι ἡ κορώνα, τὸ στεφάνι τῶν ἀρετῶν. “Διάκριση”,  λέγει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, “εἶναι ἡ πνευματικὴ ὅραση. Τὴν ἔχει ἐκεῖνος  ποὺ ἔχει ἐξαγνισμένο νοῦ· γι' αὐτὸ ἔχει καὶ πνευματικὴ διαύγεια  καὶ θεῖο φωτισμό”. ”Γέροντα, πῶς ἀνοίγουν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς;”, ρώτησε ἕνας προσκυνητὴς τὸν Ἅγιο. Καὶ ἡ ἀπάντησή του: “Ὅταν πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας τὴν λάσπη τῆς ἁμαρτίας, ἀμέσως ἔρχεται   ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ”.

Ἀδελφοί μου,

Ἀκούσαμε μὲ προσοχὴ τοὺς Ἅγιους Πατέρες μας, πόσο εὐφραίνονται, ὅταν μιλοῦν γι' αὐτὸ τὸ μεγάλο ὄνομα τῆς ἀρετῆς. Κι ἐμεῖς πρέπει νὰ ξεκινήσουμε αὐτὴ τὴν ἱερὴ ἄθληση γιὰ τὴν ἀπόκτησή της. Εἶναι δύσκολος αὐτὸς ὁ ἀγώνας, ἀλλὰ τὸν θέλει καὶ  τὸν ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς “ὁ ἐρχόμενος πρὸς τὸ ἑκούσιον πάθος” Κύριος    καὶ Θεός μας.

Ἡ σεβαστή μας μητέρα. ἡ Χιακὴ Ἐκκλησία, προβάλλει ὡς ἀπαύγασμα τῶν ἀρετῶν τὴν Παναγία, τοὺς Ὁσίους καὶ τοὺς Μάρτυρές της, αὐτὰ τὰ ἔνδοξα καμάρια της. Σήμερα, τὰ φιλότιμα παιδιὰ τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν ἑτοιμασμένα τὰ βαΐα τῶν φοινίκων, τὶς ἀρετές τους, καὶ μὲ αὐτὲς θὰ Τὸν ράνουν. Ἂς τοὺς μιμηθοῦμε κι ἐμεῖς κι ἂς ἀγωνισθοῦμε γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε αὐτὲς τὶς ζωογόνες ἀρετές, τὶς πολύτιμες βιταμίνες ποὺ ἔχει ἀνάγκη ἡ ψυχή μας. Ἂς ἀναφωνήσουμε ταπεινὰ τὸ “ὠσαννά”, αὐτὴν τὴν οὐράνια δοξολογία στὸν ἐράσμιο τῶν καρδιῶν μας, στὰ Ἄχραντα Πάθη Του. Τὸ γνωρίζουμε ὅτι οἱ ἁμαρτίες μας Τὸν ὁδήγησαν στὴν  σταυρική Του θυσία.

Ἄς στολισθοῦμε μὲ τὰ μύρα τῶν ἀρετῶν μας, γιὰ νὰ συμβασιλεύσουμε μαζί του. Συνοδοιπόρος μας θὰ εἶναι καὶ πάλι ὁ ἀγαπημένος μας ποιητής, ὁ Γ. Βερίτης:

“Νὰ φέγγετε στὰ τρίσβαθά μου

σὰν τὸ καντήλι στὸ βωμό,

γιὰ νὰ κρατῶ τὰ βήματά μου

μακριὰ ἀπ'τὸ χάος καὶ τὸν γκρεμό.

Καὶ ὅθε περνῶ τοῦ βίου τὶς στράτες,

ὀλίγη ζωή μου εἴτε πολλή,

νὰ εὐφραίνω ὁλοῦθε τοὺς διαβάτες

μὲ τὴν γλυκιὰ μοσχοβολή”.

Ἀδελφοί μου,

Ψυχωφελῆ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ Καλὴ Ἀνάσταση!  ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ