ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

06 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022 (ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ)

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ

«ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις» (Ματθ. 15, 28)

Ὁ Χριστὸς μὲ τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάστασή Του σώζει τὴν ἀνθρωπότητα, ἐπεμβαίνει στὴν Ἱστορία, ὄχι μὲ δύναμη καὶ βία, ἀλλὰ μὲ ταπείνωση καὶ ἀγάπη.

Ἡ εἰδωλολάτρισσα Χαναναία γυναίκα τῆς παραβολῆς ζητοῦσε βοήθεια καὶ ἔλεος ἀπὸ τὸν Κύριο μὲ τρόπο πιεστικό, γιὰ νὰ θεραπεύσει τὴν κόρη της. Ὁ Κύριος, ὅμως, ὡς παντογνώστης ἀντιστέκεται, σιωπᾶ, ὄχι γιατὶ δὲν τὴν συμπονεῖ, ἀλλὰ γιατὶ θέλει νὰ ἀναδείξει περισσότερο τὴν δύναμη τῆς πίστης της. Ἀκολουθεῖ διάλογος. Ἡ Χαναναία ἐπιμένει, κάμπτει τὴν φαινομενικὴ σκληρότητα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ σκοπὸ ἔχει νὰ διδάξει πὼς ὁ Θεὸς εὐχαρίστως ὑπακούει στὰ παιδιά Του, ὅταν ἐμπιστεύονται τὴν ἀγάπη Του, ὅταν ἐπικαλοῦνται τὸ ἔλεός Του. Μὲ αὐτὴ τὴν ἐπιμονή της λαμβάνει ὄχι μόνο τὴν θεραπεία τῆς κόρης της, ἀλλὰ καὶ τὸν ἔπαινο τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν πίστη της.

Ἂς ἀκούσουμε τὸν Ἅγιο Βασίλειο, ἐπίσκοπο Σελευκείας, τὶ λέγει γι’ αὐτὴν τὴν περικοπή: «Υἱὲ Δαβίδ, ἐλέησόν με! Ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». Ὁ Χριστός μας δὲν τῆς ἀπαντᾶ καθόλου. Ἡ σιωπή Του μᾶλλον γίνεται ἔπαινος στήν Χαναναία. Τὶ ἀπαντᾶ ἡ ἀνέκφραστη φιλανθρωπία, ἡ ἀπόρρητος σοφία; «Οὔκ ἐστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις». Πιὸ βαριὰ ἀπὸ τὴν σιωπὴ ἡ ἀπάντηση, ἀνάλογη ὅμως μὲ τὴν πίστη τῆς Χαναναίας. Διότι, ἂν δὲν ἦταν ἡ πίστη της μεγάλη, θὰ κατηγοροῦσε τὸν Σωτῆρα γιὰ ἀπανθρωπιὰ ἢ ἀδυναμία, θὰ ἀπομακρυνόταν καὶ θὰ ἔλεγε: Τὶ φοβερὴ ἀπανθρωπιά! Δὲν μὲ λυπήθηκε ποὺ κλαίω, δὲν ἐλέησε μάνα ποὺ πληγώνεται ἀπὸ τὰ παθήματα τῆς κόρης. Παρακαλοῦσα καὶ μὲ ἀποστρεφόταν, φώναζα καὶ μὲ ἀπόφευγε. Φορτωμένη μὲ λύπη φεύγω. Μοῦ πρόσθεσε συμφορὲς μὲ τὶς ὕβρεις του. Κυνάριο μὲ εἶπε μέσα σὲ τόσο κόσμο. Φαίνεται ὅτι αὐτὸς δικαιώνει τὸν δαίμονα. Ἀλλὰ δὲν ὠλίσθησε σὲ τέτοιους λόγους, οὔτε μὲ τὶς ὕβρεις ἡ πίστη της ἀτόνησε. Μεγάλη ἡ πίστη τῆς γυναίκας, γι’ αὐτὸ καὶ θησαυρίστηκε μέσα στὰ Εὐαγγέλι. Ὁ Κύριος τῆς λέγει: Δὲν εἶναι σωστὸ πρᾶγμα νὰ πάρω τὸ ψωμὶ τῶν παιδιῶν μου καὶ νὰ τὸ ρίξω στὰ σκυλάκια. Αὐτὴ δέ, προσπαθώντας νὰ μεταπείσει τὸν Δεσπότη ἔλεγε: Ναί, Κύριε! Παίρνω τὴν ὕβρι σὰν ὑπόσχεση θεραπείας γιὰ τὴν κόρη μου. Ἀλλὰ καὶ τὰ σκυλάκια τρῶνε ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὸ τραπέζι τῶν κυρίων τους. Κυνάριο μὲ ὀνόμασες. Σὰν κατοικίδιο θὰ ἀπολαύσω τὴν τράπεζα τοῦ Κυρίου μου. Ἔχει μερίδιο ἀπὸ τὰ ψίχουλα τῶν τέκνων καὶ τὸ κυνάριο. Ἂς πέσει, ὅμως, ἀπὸ τὸ χέρι Σου καὶ κάποιο ψίχουλο καὶ γιὰ μᾶς. Ὤ πίστη! ὤ σύνεση! ὤ εὐλάβεια Χαναναίας! Τὶ κάμνει, λοιπόν, ὁ Σωτήρας; Ἀποκαλύπτει τὶ ἔκρυβε ἡ σιωπή Του: «ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!» Δὲν σιωποῦσα σὰν ἀπάνθρωπος, ἀλλὰ ἡσύχαζα ὡς προγνώστης‧ περίμενα νὰ φανεῖ ὅλη σου ἡ πίστη. Σοῦ χαρίζω τὰ ψίχουλα ὄχι σὰν κυνάριο, ἀλλὰ σὰν θυγατέρα ὁλόκληρο τὸν ἄρτο: «Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις».

Αὐτὴ ἡ γυναίκα τῆς παραβολῆς, μὲ ὁδηγὸ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη, ἦλθε μὲ γενναιότητα καὶ θάρρος ψυχῆς καὶ μὲ ἐλπίδα στὸν Μεγάλο Εὐεργέτη καὶ Διδάσκαλο. Καὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἐπιμονή της ἄκουσε ἀπὸ τὰ ἅγια χείλη Του ἐκεῖνο τὸ χαρμόσυνο μήνυμα : «Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις». Ὅπως ὁ πατέρας ποὺ ἀγαπάει τρυφερὰ τὰ παιδιά του τοὺς λέει: Ἂς γίνει ὅπως θέλετε ἐσεῖς, παιδιά μου, ἔτσι ἔγινε καὶ μὲ τὴν Χαναναία.

Καὶ αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι δύναμη καὶ φωτισμός. Γιατὶ σύμφωνα μὲ τὸν Ἅγιο Παΐσιο, Τὸν ἀγαπᾶμε κι ἐμεῖς τὰ φιλότιμα παιδιά Του, ἐπειδὴ γνωρίζουμε ὅτι εἶναι ἀγαθός, γεμᾶτος καλωσύνη καὶ εὐσπλαγχνία: «Ἂς γίνει ὅπως θέλεις ἐσύ, παιδί μου!» Ὤ πόση παρηγοριὰ σταλάζει μέσα στὶς θορυβημένες ψυχές μας αὐτὸς ὁ θεῖος Του λόγος! Πόσες φορὲς κι ἐμεῖς ἀδελφοί μου, σὰν τὴν Χαναναία, δὲν τρέξαμε μὲ τὰ μύρα τῆς πίστης καὶ τῆς ἐλπίδας μας στὸν ἀγαπημένο μας Κύριο, νὰ Τοῦ ποῦμε γιὰ τὶς μεγάλες μας θλίψεις!

Ἡ ζωή μας πολλὲς φορὲς παρουσιάζει μεταπτώσεις ἀπὸ τὴν γαλήνη στὴν τρικυμία, ἀπὸ τὴν εὐτυχία στὴν δυστυχία, ἀπὸ τὴν χαρὰ στὴν θλίψη καὶ τὴν δοκιμασία. Ὅπως ἡ θάλασσα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι πάντα γαλήνια, ἀλλὰ συχνὰ ταράσσεται ἀπὸ τρικυμίες καὶ θύελλες, ἔτσι καὶ ἡ ζωή μας δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς θωπεύει πάντα μὲ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἡσυχία, νὰ ραίνει τὶς μέρες μας μὲ τὰ ρόδα τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐτυχίας. Πολλὲς φορὲς μᾶς περικυκλώνουν οἱ ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς, ἀπαισιοδοξία καὶ ἀπογοήτευση μᾶς κυριεύει. Καὶ νά! ἔρχεται ὁ στοργικός μας Πατέρας, ὁ Χριστός, νὰ μᾶς πεῖ: Ἔχετε θάρρος! Ἡ πίστη σας εἶναι αὐτὴ ποὺ νίκησε τὸν κόσμο. Ἂς τὴν ἔχουμε χρυσὸ περιδέραιο στὸν λαιμό μας καὶ ἂς τὴν ἔχουμε βεβαία ἄγκυρα στὴν ζωή μας! Ναί, ἀδελφοί μου! Ὅταν εἴμαστε πιστοὶ στὶς ἐντολές Του, συμμετέχουμε στὰ μυστήρια τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἀνάλογα μὲ τὰ αἰτήματά μας καὶ τὸ συμφέρον ποὺ Ἐκεῖνος κρίνει γιὰτὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, θὰ μᾶς στέλνει τὴν Χάρη καὶ τὴν βοήθειά Του.

• Ἂς ἀκούσουμε τὶς φωτοφόρες σκέψεις τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἐπὶ τοῦ θέματος: «Πίστη! Θεῖο δῶρο, καρπὸς τῆς θείας ἀποκαλύψεως, γνώση μυστηρίων, οὐράνια σοφία, διδάσκαλος τῶν θείων ἀληθειῶν, κλίμακα ποὺ ἑνώνει τὸν οὐρανὸ μὲ τὴν γῆ, σύνδεσμος Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἀπόδειξη θείας φιλίας καὶ ἀγάπης.

Μὲ ποιὰ λόγια νὰ μιλήσω γιὰ τὴν δύναμη καὶ τὶς ἐνέργειές σου; Ἡ δύναμή σου ἀληθινὰ θεία, ἡ ἐνέργειά σου ἄπειρη. Ἐσὺ εἶσαι τὸ φῶς ποὺ φωτίζεις ὅσους ἔχουν σκοτισμένο νοῦ. Ἐσὺ καθοδηγεῖς ἐκείνους ποὺ ζητοῦν τὴν ἀλήθεια στὶς Γραφές καὶ γίνεσαι ἀσφαλὴς ὁδηγὸς γιὰ τὴν γνώση. Ἐσὺ θερμαίνεις τὶς καρδιὲς μὲ τὸν θεῖο ἔρωτα καὶ τὴν θεία ἀγάπη. Ἐσὺ γεννᾶς τὴν ἀληθινὴ ἐλπίδα, ἐλέγχεις μυστικῶς καὶ φανερώνεις τὴν ὑπόσταση τῶν ἐλπιζομένων. Ἐσὺ περιβάλλεις μὲ βασιλικὸ ροῦχο αὐτοὺς ποὺ δέχτηκαν τὸ φῶς σου.

Ἡ πίστη εἶναι τὸ μάτι τῆς ψυχῆς. Μὲ αὐτὴν ἡ ψυχὴ βλέπει καὶ ἐξετάζει τὰ ἄδηλα καὶ κρύφιά της. Ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψε στὸν ἄνθρωπο τὴν εὐγενική του καταγωγὴ καὶ τοῦ γνώρισε τὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς του, γιὰ νὰ τὸν τραβήξει πρὸς τὸ μέρος Του, νὰ τὸν παρακινήσει στὴν ἀρετή».

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς λέγει: «Πρέπει νὰ καυχόμαστε καὶ νὰ χαιρόμαστε ποὺ εἴμαστε ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, γιατὶ ἡ πίστη μας εἶναι ἡ ἀληθινή».

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας γράφει: «Τὶ χρηστότερο ἀπὸ τὶς ἐντολὲς ἢ τὶ ἀληθέστερο ἀπὸ τὶς ἀλήθειες ποὺ Νομοθέτης τους εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Θεός; Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ καθοδηγητής, ἀφοῦ Αὐτὸς εἶναι καὶ ἡ μόνη Ἀλήθεια».

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει: «Ἡ πίστη ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ὑπακοὴ καὶ ὄχι ἀπὸ πολυπραγμοσύνη. Ὅταν ὁ Θεὸς διατάζει, πρέπει νὰ πείθεσθε καὶ ὄχι νὰ ἐρευνᾶτε μὲ περιέργεια. Ἡ πίστη εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὸν Θεό. Ποιὸ δῶρο μᾶς ἔφερε ὁ Χριστός; Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμά Του. Καὶ τὶ δῶρο πῆρε ἀπὸ μένα; Τὴν πίστη».

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης διευκρινίζει: «Ὁ Θεὸς λογαριάζει σὰν δικαιοσύνη γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τὴν πίστη καὶ ὄχι τὴν γνώση».

Ἀδελφοί μου,

Ἂς διδαχθοῦμε σήμερα ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῆς Χαναναίας.

Ἂς διδαχθοῦμε ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐπιμονή της.

Ἂς διδαχθοῦμε ἀπὸ τὴν ἐμπιστοσύνη της στὸν Θεό.

Ἂς ἀναζητήσουμε τὴν ἀμώμητη πίστη μας, αὐτὸ τὸ μυροβόλο στεφάνι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἂς ἀγαπήσουμε τὴν ἁγία πίστη μας, αὐτὴν τὴν βεβαία ἄγκυρα, αὐτὴν τὴν περικεφαλαία τῶν Ἁγίων μας.

Ἂς ἀκούσουμε τὸν Παῦλο ποὺ φωνάζει: «Στήκετε ἐν τῇ πίστει» - στερεωθεῖτε στὴν πίστη σας! Ὥστε νὰ ἀκούσουμε κι ἐμεῖς τὸν Δεσπότη Χριστὸ νὰ μᾶς γλυκοφωνάζει: «Γενηθήτω ὑμῖν ὡς θέλετε».

Ἂς γίνει ὅπως ἐσεῖς θέλετε, παιδιά μου ἀγαπημένα!

Ἂς μᾶς χαροποιήσει καὶ πάλι τὸ γαληνοφόρο μήνυμα τοῦ Γ. Βερίτη:

«Συντροφιὰ μὲ τὸν Χριστὸ λαχτάρησα νὰ ζήσω

τὴν ἀγάπη Του θερμὴ στὰ στήθια μου νὰ κλείσω.

Καὶ τὰ στήθια εἶναι στενὰ κι ἀνοίγουν καὶ πλαταίνουν

Κι ὅσο πιὸ πολὺ ἀγαποῦν, τόσο καὶ δὲν χορταίνουν»  ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ