ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή τής Απόκρεω

27 Φεβρουαρίου 2022

Πραγματικά το σημερινό ιερό Ευαγγέλιο, που απορρέει από την πνευματοκίνητη πένα του Ευαγγελιστού Ματθαίου, είναι ασυνήθιστο. Συνήθως ο λόγος Του Θεανθρώπου είναι λόγος σωτηριολογικός, παρηγορητικός. Η σημερινή εικόνα, που προβάλλει μέσα από το χωρίο, φαίνεται ότι είναι εικόνα τρόμου, εικόνα αυστηρότητος και τιμωρίας. Όταν όμως κάποιος προσπαθήσει να διεισδύσει , στο χωρίο της κρίσεως, μέσα από την ερμηνεία των Πατέρων, τότε η απελπιστική εικόνα τρόμου, μεταμορφώνεται  σε εικόνα αγάπης, σε εκδήλωση σεβασμού του Θεού προς τον άνθρωπο.

Την προηγούμενη Κυριακή, ακούσαμε στην λατρευτική μας σύναξη, την παραβολή του Ασώτου υιού, και είδαμε την λυτρωτική πορεία της επιστροφής του. Έρχεται λοιπόν σήμερα ο Κύριος να συμπληρώσει, ότι δεν μπορεί να επιστρέψει ο άνθρωπος στον Θεό εάν προηγουμένως δεν συναντήσει τον αδελφό του. Μόνο εάν περάσει μέσα από τον αδερφό, μόνο εάν διακονήσει τον πόνο του, μόνο τότε μπορεί να συναντήσει, να γνωρίσει, να ψηλαφίσει, να ενωθεί με τον Θεό. Καλείται σήμερα ο άνθρωπος, να αναγνωρίσει το πρόσωπο, την εικόνα Του Θεού, χαραγμένη στην ίδια του την ύπαρξη.

- «Κύριε πότε σε είδομεν;»

Οι άνθρωποι, αμαρτωλοί και δίκαιοι, απευθύνουν στο Χριστό το ίδιο ερώτημα από διαφορετική θέση. Οι αμαρτωλοί έχουν ένα μεγάλο εμπόδιο, που τους στερεί την Θέα του Θεού, την αμαρτία, η οποία πορώνει τον άνθρωπο, αρρωσταίνει τις αισθήσεις του, παραλύει τις κινήσεις της ψυχής. Οι δίκαιοι είχαν και αυτοί με την σειρά τους  ένα ευλογημένο εμπόδιο, την ταπείνωση, η οποία δεν τους απεκάλυπτε το αληθινό πρόσωπο του αδερφού που διακονούσαν, για να τους απομακρύνει από την παγίδα που λέγεται έπαρση.

Πραγματικά προκαλεί εντύπωση το ότι ο Χριστός, μας παροτρύνει να τον ψάξουμε σε ορισμένες καταστάσεις ανθρώπων, στους πεινασμένους, στους διψασμένους, στους γυμνούς, στους ασθενείς και τους φυλακισμένους. Και στο σημείο αυτό η πατερική ερμηνεία μας φωτίζει. Όταν έχουμε ενώπιον μας τον πεινασμένο, τον διψασμένο, τον ασθενή, ουσιαστικά αντικρίζουμε μία ακέραιη εικόνα του Σταυρού, ένα σταυρό ένσαρκο, τον  σταυρικό πόνο με σάρκα και οστά. Έτσι και η διακονία αυτού του προσώπου, εξελίσσεται σε διακονία σταυρική, με αποτέλεσμα να συναντά το γεγονός της Αναστάσεως.

Ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος, προφητεύει για το Χριστό και τον βαπτίζει «σημείον αντιλεγόμενον». Το μεγαλύτερο σημείο αντιλογίας, παραχάραξης και παρερμηνείας είναι το γεγονός της Δευτέρας Παρουσίας Του. Οι άγιοι της εκκλησίας, οι πραγματικοί σπουδαστές της Θεότητος, μίλησαν και έγραψαν για την Δεύτερη Έλευση του Θεανθρώπου, χωρίς όμως να την προσδιορίσουν χρονικά. Αντίθετα υπήρξαν πολλοί που με στόμφο προφητικό, άρχισαν τις «αποκαλύψεις», οι οποίες καμία σχέση με την Αποκάλυψη δεν έχουν. Εκμεταλλεύτηκαν τον φόβο και τις αναζητήσεις των ανθρώπων και τους αποπροσανατόλισαν πνευματικά. Ο Άγιος Ειρηναίος συμβουλεύει, «ασφαλέστερο και ακίνδυνο είναι να περιμένεις την έκβασιν της προφητείας από  το σκέφτεσαι συνέχεια και προσπαθείς να μαντέψεις….». Ο ιερός Χρυσόστομος συμπληρώνει, «ας υποθέσουμε ότι η συντέλεια γίνεται ύστερα από είκοσι χρόνια, ύστερα από τριάντα, ύστερα από εκατό χρόνια. Τι σχέση έχει αυτό για μας; Δεν είναι η συντέλεια του καθενός η συντέλεια της ζωής του; Η στιγμή που θα παραδώσει την ψυχή του;» Ας φροντίσουμε για αυτό και ας αφήσουμε τα άλλα στην Αγάπη και στο έλεος Του Θεού. Ρωτούσαν με αγωνία οι πιστοί τον μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, τον ασκητή επίσκοπο και ποιμένα της Θεσσαλονίκης, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, για τον ερχομό του αντιχρίστου και την Δευτέρα Παρουσία Του Κυρίου.  Ο λόγος του συγκλονιστικός «Και νυν, αγαπητοί, ο αντίχριστος εστίν». Είναι παρών ο αντίχριστος όταν ο άνθρωπος αμαρτάνει, μισεί, δεν συγχωρεί . Όταν όμως ο άνθρωπος αγαπά, ελεεί, συγχωρεί, μετανοεί, προσεύχεται, τότε βιώνει διαρκώς την παρουσία Του Χριστού.

π.Σ.Β.

ΠΗΓΗ