Κυριακή 27η Φεβρουαρίου 2022

Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω

(Ματθ. 25, 31 – 46).

«Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ' αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ» (Ματθ. 25, 31).

Σήμερα ὁ Κύριός μας περιγράφει ἐναργέστατα τή Δευτέρα Παρουσία Του.

Πρῶτον, μᾶς λέγει πώς, ὅταν ξαναφανερωθεῖ στήν κτιστή πραγματικότητα, θά τό κάνει ὡς τέλειος Θεός καί ὡς τέλειος ἄνθρωπος. Ὁ μεγαλύτερος «υἱός τοῦ ἀνθρώπου» πού ὑπῆρξε ποτέ θά ἔλθει νά ζυγίσει καί νά ἀξιολογήσει τήν κατάσταση ὅλων τῶν ὑπόλοιπων υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. Ὁ τέλειος «υἱός τοῦ ἀνθρώπου» θά ἔλθει νά ἀντιπαραβάλει τή δική Του τελειότητα μέ τίς «τελειότητες» ὅλων τών ἄλλων υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. Ὡς ἄνθρωπος θά ζυγίσει τούς ἀνθρώπους. Θά σταθεῖ ὡς ἄνθρωπος ἀπέναντι στόν κάθε ἄνθρωπο, γιά νά ὑπάρχει δικαιοσύνη καί ἰσορροπία στήν ἔκβαση τῆς ἀπόφασης.

Δέν ἔρχεται μόνον ὡς Θεός, γιά νά μηδενίσει τήν ἀνθρώπινη φύση. Ἔρχεται καί ὡς ἄνθρωπος, γιά νά τή δοξάσει καί νά τήν ὁλοκληρώσει. Τήν ἔπλασε γιά τήν αἰώνια δόξα.

Ἡ Δευτέρα Παρουσία Του σηματοδοτεῖ τήν ἔναρξη τῆς αἰώνιας δόξας γιά τήν ἀνθρωπότητα. Μόνο πού σέ προσωπικό ἐπίπεδο αὐτή ἡ δόξα γιά ἄλλους θά εἶναι ἀπόλαυση καί γιά ἄλλους θά εἶναι βασανιστήριο. 

Δεύτερον, μᾶς λέγει πώς, ὅταν ξαναφανερωθεῖ, θά εἶναι καί «πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ' αὐτοῦ». Ἐκείνη δηλαδή τήν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του θά συγκεντρωθεῖ ὁλόκληρη ἡ κτιστή ἔλλογη δημιουργία. Ἐκείνη τήν ἡμέρα ὁλόκληρη ἡ κτιστή πραγματικότητα θά κάνει μία καινούρια ἐπανεκκίνηση. Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι, χωρίς αἰσθητά ἐμπόδια ἀνάμεσά τους, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς δυσκολία θά χαίρονται τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ σέ μία κοινωνία ἀτέρμονης ἀγάπης. Οἱ ἄγγελοι, ὡς μεγαλύτερα ἀδέλφια τοῦ ἀνθρώπου, συμπαραστέκονται στήν πνευματική του προκοπή. Συμπαραστέκονται στίς δυσκολίες του καί τόν ἐνισχύουν μέ τίς προσευχές καί τό θάρρος πού ἔχουν στό Θεό. 

Ἐκείνη τήν ἡμέρα θά συνοδεύουν τόν Κύριο στή Δευτέρα Παρουσία Του καί θά ἑνωθοῦν σέ μία κοινωνία μέ τήν ἀνθρωπότητα, γιά νά συναγάλλονται μαζί της στήν αἰωνιότητα.

Τρίτον, ὁ Κύριος μᾶς λέγει πώς ἐκείνη τήν ὥρα τοῦ θριάμβου Του θά «καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ». Ὁ θρόνος τῆς δόξας τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι κάποιο κτιστό αἰσθητό κάθισμα. Ὁ θρόνος τῆς θεϊκῆς δόξας εἶναι ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τά λογικά πλάσματα, ἄγγελοι καί ἄνθρωποι, μπροστά στήν ὁλόλαμπρη φανέρωσή Του θά Τόν προσκυνήσουν καί θά Τόν λατρέψουν. Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ πεμπτουσία καί ὁ σκοπός κάθε ὕπαρξης. Ζοῦμε καί ὑπάρχουμε γιά νά λατρεύουμε τό Θεό. Ἐάν μπορούσαμε νά βιώσουμε τή σημασία, τό νόημα καί τό μεγαλεῖο αὐτῆς τῆς πράξης, τίποτε ἄλλο δέ θά βάζαμε ὡς προτεραιότητα στή ζωή μας παρά μόνο τή λατρεία πρός τό Σωτήρα μας. Μπροστά στή λατρεία τοῦ Κυρίου ὅλα τά δεδομένα στή ζωή μας εἶναι σκουπίδια. Ἐκείνη λοιπόν τήν ἡμέρα ὁ Χριστός θά καθαρίσει ὅλα τά σκουπίδια, θά μᾶς ἀπεγκλωβίσει ἀπό καθετί γήινο καί θά μᾶς ἀφήσει ἀπερίσπαστους νά Τόν δοξάζουμε. 

Ἡ δόξα τοῦ Λυτρωτῆ γιά κάθε ἀνθρώπινη συνείδηση πού ἔχει ἀγάπη θά γίνει ἡ ἀπόλυτη χαρά. Ἔτσι ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ, πού θά προέρχεται ἀπό ἀνθρώπους καί ἀγγέλους, θά ἀποτελέσει τόν ὑπέρκαλλο καί ὑπέρλαμπρο θρόνο τῆς δόξας Του, πάνω στόν ὁποῖο θά καθίσει γιά νά κρίνει τούς πάντες. 

Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ θά εἶναι ἡ βάση τῆς κρίσης γιά τούς ἀνθρώπους. Ἡ πιό καθαρή μορφή τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη γιά τούς διπλανούς μας. Κάθε πράξη ἀγάπης πρός τούς ἄλλους εἶναι μία μορφή λατρείας πρός τό Θεό. Δέν ὑπάρχει λατρεία χωρίς ἀγάπη καί εἶναι ἀρρωστημένη ἡ ἀγάπη, ἐάν ξεκοπεῖ ἀπό τή λατρεία. Ὁ ἄνθρωπος Χριστός, μέ τή συνοδεία καί τή συνδρομή τῶν ἁγίων ἀγγέλων, θά ἔλθει γιά νά καθίσει στό θρόνο τῆς δόξας πού θά Τοῦ ἑτοιμάσει ἡ λατρεία μας. Ἀπό τό θρόνο αὐτό θά μᾶς δείξει τί ἐπιλέξαμε μέ τή ζωή μας καί τί εἴμαστε ἕτοιμοι νά βιώσουμε. Μακάρι μέ τήν ἀγάπη μας νά γίνουμε δεκτικοί τοῦ μεγαλείου Του, τό ὁποῖο θά εἶναι ἡ παντοτινή μας χαρά. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ