ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022 (ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

20 Φεβρουαρίου 2022

"εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ εὐσπλαγχνίσθη" (Λουκ. 15, 20)

Ἀγλάϊσμα τῶν παραβολῶν καὶ ἀτίμητο κειμήλιο τοῦ Εὐαγγελίου ὀνόμασαν οἱ Πατέρες τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας αὐτὸ τὸ ἱερὸ κείμενο. Κάθε του λέξη κρούει τὶς εὐαίσθητες χορδὲς τοῦ ψυχικοῦ μας κόσμου καὶ ὁμιλεῖ κατ' εὐθεῖαν στὴν ψυχή μας. Διότι ὁ Ἄσωτος εἶναι ἕνα σύμβολο τῆς ἱστορίας κάθε ἀνθρώπου. Ἀντανακλᾶ καὶ ἀποδίδει πιστὰ τὰ νοσταλγικὰ φτερουγίσματα τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, τὰ ἁμαρτωλά της παραστρατήματα, τὶς ἀπογοητεύσεις καὶ τοὺς πόθους της, τὶς μεταμέλειες, τὶς ἐλπίδες της∙ παράλληλα, δίνει σ' ἐμᾶς καὶ μιὰ ζωντανὴ εἰκόνα τῆς μεγάλης καὶ ἀπέραντης εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ νεώτερος υἱός, ἀφοῦ ἔλαβε τὸ μερίδιο τῆς πατρικῆς του περιουσίας, ἐγκατέλειψε τὸ πατρικό του σπίτι καὶ ἔφυγε σὲ ξένη χώρα, "ζῶν ἀσώτως", γιὰ νὰ βρεῖ τὴν εὐτυχία ὅπως αὐτὸς τὴν φανταζόταν.

Ποιὸς δὲν ἀναγνωρίζει στὸν δραματικὸ αὐτὸν ἀποχωρισμὸ ἀπὸ τὴν πατρικὴ ἑστία τὴν εἰκόνα ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀπαρνοῦνται τὴν εὐσέβεια τῶν γονέων τους καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ ζήσουν ἐλεύθεροι καὶ ἀνεξέλεγκτοι. "Δὲν μᾶς ἀρέσει", λέγουν, "ἡ ζωή. Εἶναι πολὺ πεζή, πολὺ ἄχαρη. Θέλουμε χαρές, ἀπολαύσεις θέλουμε νὰ διασκεδάσουμε τὴν ἀνία μας, βυθίζοντας τὸ μαργαριτάρι τῆς ψυχῆς μας στὸ ξεχειλισμένο ποτήρι τοῦ κρασιοῦ τῆς εὐτυχίας. Κοντὰ στὸν Θεὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὰ χαροῦμε αὐτά. Ἡ αὐστηρὴ ἠθικὴ ζωὴ ποὺ ζητοῦν οἱ Νόμοι καὶ οἱ ἐντολές Του δὲν ταιριάζει μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς πόθους μας. Θὰ φύγουμε, θὰ φύγουμε μακριά Του, γιὰ νὰ χαροῦμε τὴν ζωή μας".

Καὶ φεύγουν, φεύγουν μακριά, γιὰ νὰ μὴν βλέπουν τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴν ἀκοῦν τὴν ἀπαγορευτική του φωνή. Καὶ μὲ συνένοχο τὴν πεπλανημένη σκέψη καὶ τὰ νιάτα τους, παίρνουν τὸν κατήφορο ποὺ ὁδηγεῖ στὸν γκρεμὸ τῆς ψυχικῆς τους δυστυχίας.

Ἄχ, αὐτὴ ἡ ἁμαρτία! Ἄλλους μᾶς ἐχτύπησε ἄγρια, ἄλλους μᾶς ἐπλήγωσε, ἄλλους μᾶς ἐσώριασε δυστυχισμένους σὲ μιὰ γωνιὰ τῆς ζωῆς καὶ ἄλλων ἀσχήμυνε τὸν ἐσωτερικό τους κόσμο μὲ τὰ νύχια της!

Ὁ ἄσωτος υἱὸς τῆς παραβολῆς ἐπιστρέφει‧ δὲν ἀντέχει στὸν σκοτεινὸ δρόμο τῆς ἁμαρτίας. Τὴν χαρὰ ποὺ προσδοκοῦσε δὲν τὴν βρῆκε. Ξανάρχεται στὸ πατρικὸ σπίτι, γιὰ νὰ ξανανιώσει τὴν σιγουριὰ καὶ τὴν ἠρεμία του. Ὁ σπλαχνικὸς Πατέρας μετὰ χαρᾶς τὸν ὑποδέχεται. Ἁπλώνει τὸ στοργικό Του χέρι, τὸν ἀγκαλιάζει καὶ τὸν συγχωρεῖ. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ πιὸ εὐτυχισμένη στιγμὴ τῆς ζωῆς του. Ἡ ἁμαρτία σήμερα παίρνει τὴν ἄφεσή της!

Ἀδελφοί μου,

Αὐτὸς ὁ στοργικὸς Πατέρας τῆς παραβολῆς εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος σαρκώθηκε, σταυρώθηκε, ἔλαμψε μὲ τὴν ζωηφόρο Ἀνάστασή Του γιὰ ἐμᾶς τοὺς παραπεσόντας στὴν ἁμαρτία. Καὶ μᾶς γλυκοφωνάζει ὁ τρυφερός μας Πατέρας: "Ἐλᾶτε σὲ Μένα οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι κι Ἐγὼ θὰ σᾶς ἀναπαύσω". Ἐγὼ σᾶς ἐδημιούργησα. Ἐγὼ σᾶς κατέστησα "κατ' εἰκόνα καὶ ὁμοίωσίν μου". Ἐγὼ σᾶς ἔδωσα τὸ πιὸ μεγάλο δῶρο στὴν ζωή σας, τὴν ἐλευθερία, δὲν σᾶς ἐξαναγκάζω σὲ κάτι. Ἐγὼ ταπεινώθηκα γιὰ σᾶς ἀπὸ ἀγάπη· εἶσθε σπλάχνο ἀπὸ τὰ σπλάχνα μου. Ὁ ζυγός μου εἶναι ἐλαφρύς, γιατὶ γνωρίζω ἀπὸ ἐκείνη τὴν πτώση σας ὅτι εἶσθε ἐπιρρεπεῖς στὴν ἁμαρτία. Ἡ ἐπὶ γῆς Ἐκκλησία μου εἶναι ἡ στοργική σας Μάνα. Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμά μου εἶναι τὸ ἀθάνατο κρασὶ τῆς εὐτυχίας σας. Τὸ μαργαριτάρι τῆς ψυχῆς σας θέλω νὰ ἀκτινοβολεῖ μὲ τὶς ἀρετές σας. Καὶ νὰ φύγετε ἀπὸ Ἐμένα, πάλι θὰ σᾶς περιμένω μὲ ἀνοιχτὴ τὴν ἀγκαλιὰ μου. Γιατὶ εἶμαι Ὅλος Ἀγάπη.

Ἂς μὴ διστάσουμε νὰ ποῦμε πὼς ἡ ἁμαρτία εἶναι σὰν τὴν ἄβυσσο καὶ ἡ ἁγνότητα Ἐκείνου ἀπόλυτη. Τέτοιοι ψίθυροι ἂς μὴν ἔλθουν στ' αὐτιά μας νὰ μᾶς ἀνακόψουν τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς καὶ τῆς λύτρωσης. Νὰ γνωρίζουμε ὅτι εἶναι ἀπὸ τὸν ἀντίδικο διάβολο, ὁ ὁποῖος δὲν θέλει τὴν σωτηρία μας.

Ἀδελφοί μου,

Ἂς προσέξουμε κι ἄλλο ἕνα βασικὸ σημεῖο τῆς παραβολῆς. Ὁ φιλόστοργος Πατέρας ὄχι μόνο δέχεται τὸν ἄσωτο γιό Του χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἐπίπληξη, καὶ ὄχι μόνο διατάζει τοὺς ὑπηρέτες Του νὰ τοῦ φορέσουν τὴν καλύτερη στολή, νὰ τοῦ φορέσουν δαχτυλίδι, ἀλλὰ θὰ προστάξει γιὰ χάρη του νὰ σφάξουν τὸν μόσχο τὸν σιτευτό. Τὸ καλύτερο μοσχάρι, τὸ θρεμμένο μὲ σιτάρι, ποὺ τὸ φύλαγαν γιὰ τὶς εὐτυχέστερες στιγμὲς τοῦ σπιτιοῦ.

Αὐτὸς ὁ μόσχος ὁ σιτευτὸς εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας θὰ πεῖ: "Ἀλλὰ τὶς ὁ μόσχος ὁ σιτευτός; Ὁ Χριστός, τὸ ἄμωμον ἱερεῖον, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ θυόμενος καὶ ἐσθιόμενος καὶ μηδέποτε δαπανώμενος καὶ τοὺς μετέχοντας ἁγιάζων".

Ἄσωτοι κι ἐμεῖς υἱοί, ἀδελφοί μου, ἀπολαμβάνουμε σὲ κάθε λειτουργία τὸν Μόσχο τὸν σιτευτό. Στὴν Ἁγία Τράπεζα, στὴν Θεία Κοινωνία. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μεγαλόφωνα θὰ μᾶς πεῖ τὴν νύχτα τῆς Ἀναστάσεως στὸν κατηχητικό του λόγο: "ὁ μόσχος πολύς, μηδεὶς ἐξέλθῃ πεινῶν". Αὐτὸν τὸν Μόσχο τὸν θεϊκό – τὸν Χριστό – ἐννοεῖ ὁ θεῖος Πατέρας,

Ὁ ἅγιος Γεννάδιος ὁ Σχολάριος ἐξηγεῖ ὅτι ὁ πρεσβύτερος ἀδελφὸς ἀντιπροσωπεύει τὴν μερίδα τῶν ἀνθρώπων ποὺ εἶναι πιστοὶ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν ἀπομακρύνονται ποτὲ ἀπὸ κοντά Του.

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος μᾶς διδάσκει: "Ὁ Θεός μας εἶναι ἡ ἁγάπη καὶ περισσότερο χαίρεται νὰ τὸ ἀκούει αὐτό, παρὰ ὁ,τιδήποτε ἄλλο. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει σὰν σοφία ἔνδοξη καὶ τὴν προσφέρει σὲ αὐτοὺς ποὺ Τὸν ἀγαποῦν. Ἂν κάποιος μὲ ἀγαπᾶ, λέγει ὁ Κύριος, θὰ τηρήσει τὸν λόγο μου καὶ θὰ τὸν ἀγαπήσει ὁ Πατέρας μου· πρὸς αὐτὸν θὰ ἔλθουμε καὶ μέσα του θὰ κατοικήσουμε (Ἰω. 14, 23). Ἂν κάποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεό, αὐτὸς ἔγινε γνωστὸς στὸν Θεό".

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἄνθιμος ὁ Χῖος μᾶς διδάσκει: "Τέτοια ἀγάπη μᾶς ἔχει, τέτοια συμπάθεια ἔχει γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τέτοια μακροθυμία γιὰ ὅλους μας. Καὶ ὅπως τὸν καιρὸ τῆς σταυρώσεως, καρφωμένος πάνω στὸ μαῦρο Ξύλο, φώναζε γλυκά - γλυκά· Πάτερ μου, μὴ συνορισθεῖς τοὺς σταυρωτές μου, δὲν μὲ κατάλαβαν ποιὸς εἶμαι· τὰ ἴδια ἐξακολουθεῖ νὰ φωνάζει ἀκόμα μέχρι καὶ σήμερα γιὰ ὅλους μας ὁ Χριστός".

Ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης λέγει μὲ τὸν δικό του γλαφυρὸ τρόπο: "Ὅταν δώσω τὴν καρδιά μου στὸν Θεό, εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ μοῦ δώσει ὅλο Του τὸν ἑαυτό;

Ὁ Θεὸς ζητάει τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. "δός μοι, υἱέ, σὴν καρδίαν" (Παρ.23,26). Μόνο στὸν Χριστὸ ὅταν δίνεται ἡ καρδιά, δὲν χαραμίζεται καὶ μόνο στὸν Χριστὸ βρίσκεις πλούσια ἀνταπόκριση τῆς θεϊκῆς ἀγάπης σ' αὐτὴ τὴν ζωὴ καὶ στὴν ἄλλη, τὴν αἰώνια, τὴν θεία ἀγαλλίαση. Κάθε ἄνθρωπος φυσικὰ θὰ πληρωθεῖ ἀπὸ τὸ ἀφεντικὸ γιὰ τὸ ὁποῖο ἐργάσθηκε. Ὅσοι ἐργάζονται στὸν Χριστό, θὰ λάβουν ἐδῶ ἑκατονταπλασίονα καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον (Μαρκ. 10. 30)· καὶ ὅσοι ἐργάζονται στὸ μαῦρο ἀφεντικό, τοὺς κάνει τὴν ζωὴ μαύρη ἀπὸ ἐδῶ".

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐκήρυττε: "Ἡ θρησκεία τοῦ Ἰησοῦ ἔχει μεγαλεῖο, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὕψος θαυμαστό. Πρέπει νὰ δοῦμε τὴν ἀθλιότητά μας. Ἡ διαπίστωση αὐτὴ θὰ μᾶς βάλει σὲ ἀνησυχία. Νὰ ἀφήσουμε τὰ χαμηλά, νὰ πάρουμε ταπεινωμένοι τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς καὶ βαδίζοντας συνέχεια πρὸς τὴν κορυφή, νὰ βρεθοῦμε στὴν πατρικὴ οἰκία καὶ νὰ δεχθοῦμε ὅπως ὁ ἄσωτος τὸν ἐναγκαλισμὸ τῆς σωτηρίας".

Ὁ γλυκόηχος παιάνας τοῦ Γ. Βερίτη θὰ μᾶς παιανίσει καὶ πάλι:

Στοῦ Χριστοῦ μας τὴν σκέπη τὴν θεία,

στοῦ καλοῦ μας Θεοῦ τὴν ἀγκάλη,

βρίσκει κάθε ψυχὴ προστασία

καὶ χαρὰ κι εὐφροσύνη μεγάλη.

Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ μόνη πηγὴ

ποὺ μᾶς δίνει φῶς καὶ ζωή.

Πολυσέβαστο ἐκκλησίασμα,

Ὁ Θεὸς πρέπει νὰ εἶναι ὁ σωτήριος φάρος ποὺ θὰ φωτίζει πάντοτε τὸν νοῦ μας, θὰ θερμαίνει τὴν καρδιά μας καὶ θὰ ἐνισχύει τὴν θέλησή μας στὸν ἀγώνα τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ ὡραίου.

Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ ἀνακαλύψουμε τὸ μυστικό, τὸν δρόμο αὐτὸν τῆς ἐπιστροφῆς, καὶ ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ἂς ἀναφωνήσει: "ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα... πάτερ, ἥμαρτον". Μόλις ποῦμε αὐτὰ τὰ εὐλογημένα λόγια, ὅλα μεταμορφώνονται, ἐπανορθώνονται, τακτοποιοῦνται. Θεία χάρη καὶ ἔλεος περιλούζουν τὴν ψυχή. Καὶ ὁ στοργικὸς Πατέρας μᾶς ἀπαντᾶ: "ἐνδύσασθε τὴν στολὴν τὴν πρώτην! Ὁ υἱὸς οὗτος ... ἀνέζησε". Ξαναβρῆκε τὴν ζωή.

Εἴθε, ἀδελφοί μου, ἡ γλυκιὰ αὐτὴ φωνὴ νὰ ἠχήσει στὴν μετανοημένη καρδιά μας. Γένοιτο! ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ