ΟΙ ΠΤΩΧΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ

Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς 

«Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Ναί, ἔτσι εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Μά αὐτό σύ τό μπερδεύεις. Συγχέεις τήν «πτωχεία τοῦ πνεύματος», πού ἐξυμνεῖ ὁ Χριστός, μέ τό φτωχό μυαλό.

Ἀλλά ὄχι! Δέν ἔχεις δίκιο.

Ἡ πτωχεία τοῦ πνεύματος εἶναι ὁ πιό ἅγιος λογισμός, πού μπορεῖ νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος! Εἶναι ἡ συναίσθηση τῆς πτωχείας μας μπρός στό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ·ἡ συναίσθηση τῆς ρυπαρότητας μπροστά στήν καθαρότητα τοῦ Πλάστου· ἡ συναίσθηση τῆς μικρότητός μας μπροστά στήν ἀπέραντη δύναμη τοῦ Κυρίου.

Ὁ βασιλιᾶς Δαβίδ μιλώντας γιά τόν ἑαυτό του λέει: «Ἐγώ εἶμαι σκώληξ καί ὄχι ἄνθρωπος». Ἦταν διανοητικά καθυστερημένος ὁ βασιλιᾶς Δαβίδ; Κάθε ἄλλο! Ἦταν ἕνας ἀπό τούς πιό μεγαλοφυεῖς ἀνθρώπους!

Καί ὁ γιός του, ὁ σοφός Σολομών, λέγει: «Σέ σένα ἔχω τήν ἐλπίδα, Θεέ μου! Χωρίς ἐσένα οὔτε ἡ καρδιά μου ἀντέχει, οὔτε τό λογικό μου μέ σώζει!» Αὐτό σημαίνει πτώχεια τοῦ πνεύματος. Νά μή ἔχεις τήν ἐμπιστοσύνη σου στό θέλημά σου· ἀλλά στόν νόμο καί στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Μακάριος ἐκεῖνος πού θά ἐξομολογηθῆ μέ εἰλικρίνεια, καί θά εἰπεῖ: ἡ δύναμή μου εἶναι μηδαμινή. Τό μυαλό μου εἶναι ἀδύνατο. Ἡ θέλησή μου ἀσταθής. Κύριε, βοήθησέ με!

Πτωχεία τοῦ πνεύματος σημαίνει, νά λές αὐτό πού ἔλεγαν οἱ ἐπιστήμονες, ὅπως ὁ Νεύτων: Αὐτά πού ἀγνοῶ, εἶναι πολύ περισσότερα ἀπό ἐκεῖνα πού ξέρω!

Πτωχεία τοῦ πνεύματος εἶναι, νά εἶσαι πλούσιος σάν τόν Ἰώβ, καί νά λές: «Γυμνός ἦλθα στόν κόσμο·  καί γυμνός θά φύγω».

Μικρόμυαλο καί ἀνόητο νά θεωρεῖς ὄχι ἐκεῖνον, πού λέγει ὅτι οἱ γνώσεις του εἶναι περιωρισμένες, ἀλλά ἐκεῖνον πού κομπάζει γιά τίς γνώσεις του!

Ἀπό αὐτή τήν μεγάλη ἀνοησία, ἀπό τήν ἀνοησία νά κομπορρημονοῦμε, θέλει νά μᾶς γλυτώσει ὁ Χριστός.

Γι᾽ αὐτό μᾶς ἐδίδαξε ὅτι: Μακάριοι εἶναι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι.