ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ (ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ΄ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ)

Απόστολος : Τίτ. γ΄8-15

Ευαγγέλιο : Λουκ. η΄ 5-15

13 Οκτωβρίου 2019

«Πιστός ο λόγος» (Τίτ. γ΄8)

Ο λόγος του Θεού είναι απόλυτα αξιόπιστος και προσφέρεται χωρίς διάκριση σε όλους τους ανθρώπους. «Πιστός ο λόγος∙ και περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι», υπογραμμίζει ο σημερινός «Απόστολος». «Αυτά τα λόγια είναι αξιόπιστα και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία». Η αξιοπιστία δε του λόγου του Θεού έγκειται στο γεγονός ότι είναι αιώνιος και αμετάβλητος. Λέει ο ίδιος ο Χριστός. «Αμήν γάρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται» (Ματθ. ε΄18).

Δηλαδή, «Σας βεβαιώνω πως όσο υπάρχει ο κόσμος, έως τη συντέλειά του, δε θα πάψει να ισχύει ούτε ένα γιώτα ή μία οξεία από το νόμο».

Αυτός ο αιώνιος και απόλυτα αξιόπιστος λόγος του Θεού προσφέρεται χωρίς διάκριση σε όλους τους ανθρώπους γιατί, κατά τον Απόστολο Παύλο: «ου γαρ έστι προσωποληψία παρά τω Θεώ» (Ρωμ. β΄11). Αλλά και ο Απόστολος Πέτρος μετά το όραμα με τα «ακάθαρτα ζώα» (Πράξ. ι΄11-16) και τη συνάντηση με τον Κορνήλιο θα ομολογήσει: «Επ’ αληθείας καταλαμβάνομαι ότι ουκ έστι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ’εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστι». Δηλαδή «τώρα καταλαβαίνω ότι ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις, αλλά δέχεται τον καθένα, σ’ όποιον λαό κι αν ανήκει, αρκεί να τον σέβεται και να ζει σύμφωνα με το θέλημά Του» (Πράξ. ι΄34-35).

Το ότι ο αξιόπιστος λόγος του Θεού προσφέρεται χωρίς διάκριση σε όλους τους ανθρώπους, επιβεβαιώνεται ξεκάθαρα μέσα από το σημερινό ευαγγέλιο. Ο Θεός, όπως ακούσαμε σήμερα, προσφέρει τον λόγο Του ομοιόμορφα σε όλους τους ανθρώπους και ανάλογα με το βαθμό αποδοχής του και ιδιαίτερα της αξιοποίησής του παρουσιάζει και τα αντίστοιχα αποτελέσματα.

Όπως ακούσαμε: «Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σπόρο του∙ καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στον δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και, όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχε υγρασία. Άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα στα αγκάθια και, όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους, τους έπνιξαν. Άλλοι, όμως, έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν κι έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερα».

Παραβολικός ο λόγος του Χριστού. Παρά το ότι χρησιμοποιεί γνωστές

εικόνες από τη γεωργική ζωή των ανθρώπων, εντούτοις οι Μαθητές Του αδυνατούν

να τον κατανοήσουν. Για τούτο και ρωτούν: «Τι σημαίνει η παραβολή αυτή; Κι ο

Χριστός τους απαντά: «Σ’ εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίσετε τα μυστήρια της

Βασιλείας του Θεού, ενώ στους υπόλοιπους, αυτά δίνονται με παραβολές».

Άρα όλοι, είτε άμεσα, σαν αποκάλυψη, είτε έμμεσα, μέσα από τις

παραβολές, γίνονται γνώστες του θελήματος του Θεού. Όμως, η αποδοχή και

ιδιαίτερα η αποδοτικότητά του δεν είναι ομοιόμορφη και τούτο γιατί, η προθυμία,

αλλά και η δεκτικότητα των ανθρώπων είναι δυσανάλογη της γενναιοδωρίας του

Θεού. Είναι τόσο δυσανάλογη που, κατά τη σημερινή ομολογία του Χριστού, μόλις

ένας στους τέσσερις ανθρώπους ανταποκρίνεται ικανοποιητικά.

Ο Χριστός που μας προσφέρει, μέσα από τη διδασκαλία Του τα μυστήρια

της Βασιλείας του Θεού, κατατάσσει τους ανθρώπους σε τέσσερις κατηγορίες. Στην

πρώτη κατηγορία, που αντιστοιχεί «στον σπόρο που έπεσε στον δρόμο», ανήκουν

οι άνθρωποι που η καρδιά τους είναι σκληρή και άγονη, όπως ένας πατημένος

δρόμος. Είναι οι εντελώς αδιάφοροι και ο διάβολος εκμεταλλευόμενος την

αδιαφορία τους παίρνει τον λόγο του Θεού για να μην πιστέψουν και να σωθούν.

Στη δεύτερη κατηγορία, που αντιστοιχεί «στον σπόρο που έπεσε στο

πετρώδες έδαφος», ανήκουν οι άνθρωποι που δέχονται στην αρχή με χαρά τον

λόγο του Θεού, στη συνέχεια, όμως, επειδή δεν έχουν πνευματικό βάθος για να

ριζώσει ο λόγος του Θεού, η πίστη έχει μικρή διάρκεια. Έτσι, με την πρώτη

δυσκολία, με την πρώτη δοκιμασία ξεχνούν και την πίστη και το λόγο του Θεού με

αποτέλεσμα να μην υπάρχει η δυνατότητα στον λόγο του Θεού να φέρει την

ανάλογη καρποφορία.

Στην τρίτη κατηγορία, που αντιστοιχεί «στον σπόρο που έπεσε στ’ αγκάθια»,

ανήκουν οι άνθρωποι που ακούουν μεν τον λόγο του Θεού, αλλά την ίδια στιγμή

συμπορεύονται με τις φροντίδες του πλούτου και των απολαύσεων. Φροντίδες και

απολαύσεις, που προβάλλουν αρχικά σαν «αναψυχή», αργότερα, όμως,

μεταβάλλονται σε «καταιγίδα» , με αποτέλεσμα να πνίγουν, όπως και τα ζιζάνια το

σιτάρι και να καθιστούν τον λόγο του Θεού ανενεργό.

Τέλος, στην τέταρτη κατηγορία, που αντιστοιχεί «στον σπόρο που έπεσε σε

γόνιμο έδαφος» κατατάσσει τους ανθρώπους που ακούουν τον λόγο του Θεού με

καλή και αγαθή καρδιά. Αυτοί οι άνθρωποί όχι μόνο φυλάνε μέσα τους τον λόγο

του Θεού, αλλά και μέσα από την αρετή της υπομονής τον καθιστούν

αποτελεσματικό και καρποφόρο.

Δεν αρκεί, λοιπόν, μόνο η αξιοπιστία του λόγου του Θεού. Απαιτείται καλή

διάθεση για να γίνει ακουστός και ύστερα αποδεκτός. Αυτή η αποδοχή πρέπει να

επιβεβαιώνεται καθημερινά, μέσα από την προσωπική μαρτυρία και να

πρωτοστατεί σε καλά έργα.

Αδελφοί μου, αυτή την αποδοτική και καρποφόρα ζωή παρουσίασαν οι

Άγιοι Πατέρες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, τους οποίους καλούμαστε να

μιμηθούμε. Γιατί, αγωνίστηκαν για να διατηρηθεί αναλλοίωτη η πίστη και

αντιστάθηκαν στην πλάνη και την αίρεση. Μέσα από τη συνέπεια των λόγων και

των έργων τους έγιναν τα φωτεινά παραδείγματα για όλους. Δίδαξαν πως η

Χριστιανική διδασκαλία μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε εποχή, αρκεί να γίνει

αποδεκτή και να επιβεβαιωθεί με έργα πίστεως, αρετής και αγάπης. Δυσκολίες

υπάρχουν, αρκεί να υπάρξει καλή θέληση. Ο Χριστός, μας εξήγησε τόσο τους

λόγους της επιτυχίας, όσο και τους λόγους της αποτυχίας. Το ότι μόνο μια από τις

τέσσερις ομάδες καρποφόρησε, απογοητεύει μεν, αλλά δεν αποθαρρύνει.

Ελπιδοφόρα η προοπτική της «καλής και αγαθής γης». Ας δημιουργήσουμε τις

προϋποθέσεις γι’ αυτή. Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε. Αμην.

Θεόδωρος Αντωνιάδης

ΠΗΓΗ