ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 06 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

6 Ὀκτωβρίου 2019

(Β΄ Κορ. στ΄ 1-10)

« ...Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας.» (Β΄Κορ. στ΄2)

Στὴ συγκεκριμένη ἀποστολικὴ περικοπὴ, ἀδελφοί μου, θὰ σταθοῦμε μὲ ἰδιαιτερότητα στὴ διαπίστωση ποὺ κάνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι δηλαδὴ τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος καιρὸς καὶ χρόνος ποὺ προσφέρεται γιὰ τὴ δική μας σωτηρία. «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας». Τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι δὲν πρέπει νὰ χάνουμε χρόνο καὶ τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος καιρὸς νὰ μεριμνήσουμε γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τὸ νόημα τῶν λόγων αὐτῶν τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρέπει νὰ δοῦμε λίγο τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας μέσα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή.

Ὁ Θεός, δημιουργός του ὑλικοῦ καὶ πνευματικοῦ κόσμου, δημιούργησε κατὰ τὸν ἰδιαίτερο ἐκεῖνο τρόπο ποὺ μᾶς περιγράφει τὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως, τὸν ἄνθρωπο, μὲ τελικὸ σκοπὸ τὴν πνευματική του σωτηρία, νὰ ὁδηγηθεῖ ἀπὸ τὸ κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στὸ καθ’ ὁμοίωσιν, δηλαδὴ νὰ μοιάσει στὸ Θεό, νὰ μιμηθεῖ τὸ Θεὸ καὶ νὰ θεωθεῖ μὲ τὴ χάρη Του. Ἔχουμε ὅμως τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἁμαρτία ἄρα καὶ τὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ ἀπὸ τὸ σκοπὸ ποὺ τοῦ ἔθεσε ὁ Θεὸς ποὺ ἐπαναλαμβάνουμε εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς του.

Ὅταν λέμε ἁμαρτία ἐννοοῦμε τὴν παρακοὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ λόγος τῆς ρήξης τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεό, ἡ ὑπακοὴ τώρα στὸ θέλημά του εἶναι αὐτὴ ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ σωτηρία καὶ τὴν ὑπακοὴ τὴν δίδαξε πρῶτος ὁ Χριστὸς ἀφοῦ ἔκανε ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Πατέρα Του καὶ ὁδηγήθηκε στὸ Σταυρὸ «καίπερ ὢν υἱός, ἔμαθεν ἀφ’ ὧν ἔπαθε τὴν ὑπακοήν, καὶ τελειωθείς ἐγένετο τοῖς ὑπακούουσιν αὐτῷ πᾶσιν αἴτιος σωτηρίας αἰωνίου, προσαγορεθείς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἀρχιερεὺς κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.» Ἔκανε πλήρη ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Πατέρα τοῦ ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνακηρύχθηκε ἀπὸ αὐτὸν ἀρχιερέας καὶ ἔγινε ἡ αἰτία νὰ σωθοῦν γιὰ πάντα ὅσοι ὑπακούουν σ’ αὐτόν.

Ὁ Θεὸς ὅμως ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς πτώσεως στὴν ἁμαρτία, ὄχι μόνο δὲν ἐγκατέλειψε τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ εἰσήγαγε τὴν ἔννοια τῆς σωτηρίας. Ἡ σωτηρία εἶναι ἡ ἀκριβῶς ἀντίθετη πορεία ἀπὸ αὐτὴ ποὺ ἀκολούθησε ὁ ἄνθρωπος. Ἐνῶ δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ἁμαρτία ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴ σωτηρία ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀποκαθιστᾶ τὴ σχέση του μὲ τὸ Θεό. Ἡ σωτηρία μας πραγματώνεται μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ ὁλόκληρου τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι «ὃτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ...... ἳνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἴνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν». (Γάλ. 4,4-5). Ὁ χρόνος πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν χρόνος προετοιμασίας.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λοιπὸν τονίζει στοὺς Κορινθίους ὅτι τώρα εἶναι πλέον ὁ κατάλληλος καιρὸς «ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος». Ὁ Θεὸς ὅρισε αὐτὸ τὸν καιρὸ ὡς καιρὸ σωτηρίας γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ὅπως ἀναφέραμε στὸν πρὸ Χριστοῦ χρόνο δὲν ὑπῆρχε δυνατότητα σωτηρίας ἀλλὰ ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος βοηθοῦσε μόνο τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀποκτήσει συνείδηση τῶν ἁμαρτωλῶν πράξεών του, ἡ δυνατότητα σωτηρίας δόθηκε ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Χριστὸς ἔχυσε τὸ αἷμα του πάνω στὸ Σταυρό. Ὅσοι μετανοήσουν στὴν παροῦσα ζωὴ θὰ κληρονομήσουν τὴν αἰώνια ζωή. Ἐπίσης ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει πόσο σημαντικὴ εἶναι ἡ σωτηρία μας γιατί κανεὶς δὲ γνωρίζει τὴν ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου του γιὰ νὰ εἴμαστε προετοιμασμένοι, ἄρα πρέπει πάντα νὰ εἴμαστε σὲ πνευματικὴ ἐγρήγορση καὶ ἑτοιμότητα.

Κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸ Χρυσόστομο ὁ τωρινὸς καιρὸς εἶναι κατάλληλος γιὰ τὴ σωτηρία μας γιατί εἶναι καιρὸς τῆς δωρεᾶς καὶ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ δὲ ζητοῦνται εὐθύνες γιὰ τὰ ἁμαρτήματά μας ἂν τώρα μετανοήσουμε. Δὲν εἶναι ἀκόμα καιρὸς τοῦ δικαστηρίου, ἀλλὰ τῆς χάριτος. Ὁ χρόνος ἀπὸ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ μέχρι καὶ τὴ Δευτέρα Παρουσία εἶναι ὁ χρόνος ἐκπληρώσεως τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ὁ Θεὸς αὐτὴ τὴν περίοδο δέχεται ὄχι μόνο ὅσους ἔφταιξαν λιγότερο ἀλλὰ καὶ ἐκείνους ποὺ ἔφταιξαν μυριάκις.

Τώρα εἶναι ὁ εὐπρόσδεκτος καιρὸς γιὰ τὴ σωτηρία μας, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας του. Οὔτε πρὶν Χριστοῦ ὑπῆρχε δυνατότητα σωτηρίας, ἀλλὰ οὔτε μετὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία θὰ ὑπάρξει δυνατότητα σωτηρίας, γιατί ὅσοι μετανοήσουν τώρα στὴν παροῦσα ζωὴ θὰ κληρονομήσουν τὴν αἰώνια ζωή, ἐνῶ ὅσοι παραμείνουν ἀμετανόητοι θὰ τιμωρηθοῦν αἰωνίως.

Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο μᾶς ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος καὶ μᾶς παροτρύνει μὲ διάθεση ἐπείγουσα νὰ χρησιμοποιήσουμε δίχως καθυστέρηση, δίχως ἀναβολή, δίχως δισταγμό, τὸν κατάλληλο αὐτὸ καιρὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ἂς δεχτοῦμε αὐτὴ τὴν προσφορά, αὐτὴ τὴ χάρη, αὐτὸ τὸ δῶρο ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, τώρα ποὺ μᾶς τὸ προτείνει μὲ τὴν πατρική του ἀγάπη πρὸς ὅλους. ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ