Κυριακή Δ’ Λουκά: Ομιλία περί της ορωμένης ακαρπίας του θείου λόγου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. η’ 5 – 15)

– Tί ήταν αυτό που έκανε τους ακροατές του λόγου των Αποστόλων να πιστεύουν κατά χιλιάδες, όταν μάλιστα προέτρεπαν τους ακροατές τους να αθετήσουν την πατροπαράδοτη πίστη τους και να πιστεύσουν εις τον Χριστόν; Όταν δίδασκαν αυτούς να υποταχθούν σε άλλο νόμο τον ευαγγελικό, ο οποίος ήταν ενάντιος στα ήθη τους και τις συνήθειές τους; Τί ήταν αυτό που τους έκανε να καταφρονούν τις ηδονές της σαρκός, την τρυφήν και την ανάπαυσιν και να τρέχουν στους διωγμούς, στους αγώνες, στους κινδύνους, ακόμα και στον θάνατο;

– Μήπως η αιτία ήταν τα θαύματα που έβλεπαν. Εάν ναι τότε γιατί δεν πίστευαν όλοι; Και γιατί πίστευαν και πολλοί που δεν είδαν θαύματα;

– Γιατί σήμερα δεν καρποφορεί ο λόγος του Θεού; Μήπως γιατί τα έργα του ιεροκήρυκα είναι ανάξια του κηρύγματος και ενάντια της διδασκαλίας του; Είναι η αγιωσύνη του ιεροκύρηκα το αίτιο και η κακία αυτού το εμπόδιο της καρποφορίας του κηρύγματος; Θα πρέπει να μας ενδιαφέρει εάν ο ιεροκήρυκας διδάσκει τα ορθά δόγματα και όχι αιρετικά φρονήματα ή να εξετάζουμε τον βίο του;

– Ποιά είναι τα τρία αίτια της ακαρπίας του λόγου και ποιές οι τάξεις των ακροατών;

– Ποιά διάθεση πρέπει να έχει ο ακροατής όταν ακούει τον λόγο του Θεού;

– Εάν απειθούμε στον λόγον του Θεού και ουδεμία εξ αυτού λαμβάνουμε ωφέλεια, ουδεμία ελπίδα σωτηρίας έχουμε.