Κυριακή Στ΄ Λουκά

Απόστολος: Εφεσ. β' 4 - 10

Ευαγγέλιον: Λουκά η΄ 26 - 39

20 Οκτωβρίου 2019

Μετά την κοπιαστική πορεία Του, σε πόλεις και χωριά της Γαλιλαίας, πέρασε ο Κύριος, με ένα πλοιάριο στην απέναντι, βραχώδη ανατολική όχθη, σε ένα μικρό λιμανάκι. Κοντά είναι το μικρό χωριό, τα Γάδαρα, οι κάτοικοι του οποίου ασχολούντο με το παράνομο εμπόριο χοίρων. Μόλις βγήκε από το πλοιάριο, δεν υπήρχε κανένας άλλος παρά μόνο ένας μάλλον νεαρός άντρας. Η εμφάνισή του ήταν φοβερή. Προκαλούσε τον φόβο, αλλά και τη συμπόνια. Φοβερή η περιγραφή του ευαγγελιστή Λουκά. Άγρια η μορφή ενός ταλαιπωρημένου και πολύ επικίνδυνου ανθρώπου. Σπίτι δεν είχε. Ζούσε δεμένος, απομονωμένος, στις ερημιές, μακριά από τον κόσμο. Καταξεσχισμένα τα σχεδόν ανύπαρκτα ρούχα, που ελάχιστα καλύπτουν το λιπόσαρκο σώμα και τις πληγές του, από τις κακουχίες και τις αλυσίδες. Ήταν δεμένος και στα πόδια του, αλλά κάποτε, με τη βοήθεια των δαιμόνων, τις σπάζει.

Αυτόν τον δυστυχή, αγαπητοί μου αδελφοί, συνάντησε ο Κύριος μόλις αποβιβάστηκε στη χώρα των Γαδαρηνών. Μόλις είδε τον Χριστό, φωνάζοντας πολύ δυνατά, έπεσε στα πόδια Του.

«τί ἐμοί καί σοί, Ἰησοῦ υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου;»

Εκπληκτική η ομολογία του δαιμονιζομένου. Αναγνωρίζει τη θεότητα του Χριστού. Υιός του Θεού, ο Κύριος. Και το προκλητικό ερώτημά του: Τί σχέση μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε Σένα και σε εμένα τον γεμάτο με τα δαιμόνια, Ιησού, γιε του υψίστου Θεού; Προκαλεί εύλογα την περιέργειά μας. Πώς γνωρίζει τον Χριστό, που μόλις Τον είδε. Είναι τα δαιμόνια που κατοικούν μέσα του και τον πληροφορούν. Αναφέρει η γραφή «και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι».

Αυτά, λοιπόν, πληροφόρησαν τον δυστυχή αυτόν άνθρωπο. Και είναι πολλά. Γι’ αυτό κι όταν ο Χριστός, τον ερωτά: Ποιο είναι το όνομά σου; «Λεγεών!» Απαντά.

Στρατιά ολόκληρη. Πάρα πολλά είναι τα δαιμόνια που είχαν εισέλθει στον δυστυχή και ανελέητα τον ταλαιπωρούν. Και συμπληρώνει: Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις.

Τον λυπάται ο Κύριος. Χωρίς να του ζητήσει θεραπεία, τον απαλλάσσει από τα δαιμόνια και τα στέλλει στο κοπάδι των χοίρων που όρμησε και πνίγηκε στη λίμνη, από τον γκρεμό.

Θεραπευμένο πλέον, τον πρώην δαιμονιζόμενο και με συμμαζεμένα τα κουρέλια, τον βρίσκουν τρομαγμένοι και φοβισμένοι οι χοιροβοσκοί που έχασαν το κοπάδι τους. Είναι αγνώριστος! Ήσυχος κάθεται κοντά στα πόδια του Χριστού.

Αυτό είναι το σημερινό θαύμα που μας περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς.

Μας εντυπωσιάζει οπωσδήποτε, αγαπητοί μου αδελφοί, η αναγνώριση της θεότητας του Χριστού και ομολογία από τον δαιμονιζόμενο. Θα πρέπει να ξάφνιασε πολύ, ακόμη και τους μαθητές του Χριστού, η ομολογία. Και, όμως, οι προφητείες, που περιλαμβάνονται στην Παλαιά Διαθήκη, είναι πολλές. Υπάρχουν προφητείες και προφήτες, που δεν περιορίζονται απλώς σε περιγραφή γεγονότων.

Αναφέρουν ονόματα, και μάλιστα με μια σαφήνεια που ξαφνιάζει. Αναφέρονται στην ενανθρώπηση, στον τρόπο, τόπο γέννησης του Χριστού και πολλές άλλες λεπτομέρειες. Διάβαζαν τις προφητείες και σχολαστικά δίδασκαν τις απειράριθμες διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου οι Ισραηλίτες νομοδιδάσκαλοι, οι Φαρισαίοι. Ενώ οι γραμματείς φαίνεται ότι ήταν οι σοφοί μελετητές των Γραφών παρ’ όλα αυτά, προσκολλημένοι στο γράμμα των νομικών διατάξεων, δεν κατόρθωσαν να αντιληφθούν το βαθύτερο νόημα των γραφών. Και μέχρι σήμερα εξακολουθούν να περιμένουν, οι Ισραηλίτες, τον Μεσσία.

Δεν μας καταπλήσσει, λοιπόν, ότι δυσκολεύτηκαν οι μαθητές και άργησαν

να αντιληφθούν αυτή την αλήθεια την οποία έτσι απλά, τη δήλωσε και Τον

προσφώνησε ο δαιμονιζόμενος: «Τί ἐμοί καί σοί, Ἰησοῦ, υἱέ τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὑψίστου;»

Τι σχέση μπορεί να έχω εγώ κυριαρχούμενος από μια λεγεώνα δαιμονίων, με

Εσένα τον γιο του Θεού του υψίστου; Δεν θα είχε βέβαια κανένα λόγο, ο

ευαγγελιστής Λουκάς, να το αναφέρει, αν δεν ήταν γεγονός. Γεγονός, που

οπωσδήποτε ενισχύει την πίστη μας, έστω κι αν προέρχεται από τον μεγάλο

αντίπαλό μας, τον Σατανά. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η θεία προέλευση

του ενανθρωπήσαντος Χριστού. Και όταν το συνδέσουμε και με τις προαναγγελίες

των προφητειών, διαπιστώνουμε την τήρηση της προαιώνιας υπόσχεσης του Θεού.

Γίνεται άνθρωπος ο Θεός, για να μας σώσει. Να μας σώσει από την αμαρτία, στην

οποία δουλεύουμε.

Θεράπευσε τον δαιμονιζόμενο ο Κύριος, αγαπητοί μου, χωρίς να Του το

ζητήσει. Τί ζήτησε; Το μόνο που παρακάλεσε τον Χριστού, ή μάλλον ζήτησαν τα

δαιμόνια, που είχε μέσα του, ήταν να μην τα βασανίσει! Φοβερό το πρόβλημα,

που για χρόνια αντιμετώπιζε ο ταλαίπωρος αυτός ερημίτης.

Πολλά, όμως, αγαπητοί μου αδελφοί, και τα δικά μας προβλήματα, αν και

δεν συγκρίνονται με του δαιμονιζόμενου. Γι’ αυτό και ζητούμε πολλά και με τις

προσευχές μας. Απλά αιτήματα της καθημερινότητας ή ακόμη και σοβαρότερα.

Τον πόνο μας και τη δυστυχία μας, που θέλουμε να τα μοιραστούμε με τον

Πανάγαθο Πατέρα μας, τον Θεό, μέσω της προσευχής μας. Κι ενώ, λοιπόν,

βρισκόμαστε λυπημένοι και απογοητευμένοι, που δεν έγινε κάτι, όπως το

επιθυμούσαμε, διαπιστώνουμε και μάλιστα πολλές φορές να συμβαίνει κάτι, που

απλώς το είχαμε στο μυαλό μας, σαν μια σφοδρή επιθυμία. Πλούσια τα

ευεργετήματα του Θεού. Και όχι για την αξία μας! «Χάριτι ἐστέ σεσωσμένοι…. Καί

τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τό δῶρον» Με τη χάρη του Θεού έχετε σωθεί, σημειώνει ο

απόστολος Παύλος, και αυτό όχι για την αξία σας. Είναι θείο δώρο». Αλλά από την

απέραντη αγάπη Του. «Διά τήν πολλήν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν αγάπησεν ἡμᾶς». Ένεκα

της πολλής αγάπης με την οποία μας αγάπησε. Συνεχής η παρουσία του Θεού,

αγαπητοί μου, στη ζωή μας. Ευγνώμων ο πρώην δαιμονιζόμενος, αναγνώρισε τη

δωρεά του Κυρίου και ήθελε να μείνει μαζί Του. Εμείς, πόση ευγνωμοσύνη

νιώθουμε, για τα πολλά, τα καθημερινά και αδιόρατα δωρήματα του Κυρίου, και

φυσικά όχι για την καλοσύνη μας, την αξία μας. Πολλές είναι οι φορές που Τον

ξεχνούμε, ξεχνούμε τις εντολές Του. Ωστόσο, Εκείνος είναι κοντά μας, για να μας

βοηθήσει.

Δ.Γ.Σ.

ΠΗΓΗ