«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 20 Ὀκτωβρίου 2019 

Στ΄Λουκᾶ (Λουκᾶ η΄ 27-39)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τόν εὐαγγελιστή Ματθαῖο νά μᾶς διηγεῖται τήν θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν. Μέσα ἀπό τήν περιγραφή ἀντιλαμβανόμαστε, πώς ὁ Κύριος, ὡς Μεσσίας, ἔχει τήν ἀπόλυτη ἐξουσία καί ἐπί τῶν ὑπερφυσικῶν δυνάμεων.

Τοῦτο ἐπαληθεύεται, τήν στιγμή κατά τήν ὁποία τό δαιμονικό πνεῦμα διαμαρτύρεται, παρακαλώντας ταυτόχρονα τόν Χριστό, νά τοῦ ἐπιτρέψει νά εἰσέλθει στό κοπάδι τῶν χοίρων, πού ἔβοσκε ἐκεῖ κοντά. Προσπαθεῖ,  ὅπως γράφουν οἱ Πατέρες, νά ἀποφύγει τήν πρόωρη καταδικαστική μετάθεσή του στόν Ἅιδη!

Ὁ Χριστός ἐπέτρεψε νά γίνει, ὅπως ζήτησε τό δαιμόνιο, οἰκονομώντας τά πράγματα γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Πρώτα, γιά τόν δαιμονιζόμενο, πού πλέον θεραπεύθηκε. Ἔπειτα, γιά ὅλη τήν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, πού ἐλευθερώθηκε ἀπό τά δαιμονικά πνεύματα καί ὁ δρόμος πρός αὐτήν κατέστη πλέον ἀσφαλής γιά τούς διαβάτες, ἐνῶ χάθηκαν καί τά ζῶα, τά ὁποία ἀπαγόρευε ὁ Μωσαϊκός νόμος νά ἐκτρέφουν, λυτρώνοντας ἔτσι τούς κατοίκους ἀπό μία ἀκόμη ἐφάμαρτη συνήθεια, νά ἐμπορεύωνται δηλαδή καί νά τρῶνε τό χοιρινό κρέας.

Στόν ἀντίποδα ὅμως αὐτῆς τῆς πολλαπλῆς εὐεργεσίας τοῦ Κυρίου, μᾶς ἐκπλήσσει ἀρνητικά ὁ τρόπος, μέ τόν ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν τό θαῦμα οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς. Ὅπως μᾶς περιγράφει μέ θλίψη ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, μόλις ἔγινε γνωστή ἡ θαυμαστή ἀπελευθέρωση ἀπό τά πονηρά πνεύματα τοῦ πρώην διαμονιζομένου, ὄχι μόνο δέν χάρηκε κανείς στήν πόλη γιά τήν θεραπεία του, ἀλλά ζήτησαν ἀπό τόν Χριστό νά τούς κάνει «τήν χάρη» -ἄν εἶναι δυνατόν- καί νά φύγει ἀπό καί ζωή τους! Καί τοῦτο δέν τό ἔπραξαν μόνον οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν χοίρων, κινούμενοι ἐνδεχομένως ἀπό τήν ἀπώλεια τῆς παράνομης περιουσίας τους, ἀλλά ὁλόκληρη ἡ πόλη!

Εἶναι ἔντονος ὁ προβληματισμός μας γιά τό γεγονός αὐτό, ἰδίως ὅταν θυμηθοῦμε τήν ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη συμπεριφορά τῶν Σαμαρειτῶν. Ἐκείνοι, ὅπως ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, μετά τήν ἀναγγελία τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στήν περιοχή τους ἀπό τήν Σαμαρείτιδα, (τήν μετέπειτα Ἁγία Φωτεινή τήν ἰσαπόστολο καί μάρτυρα), ἔτρεξαν νά Τόν συναντήσουν, Τόν παρακάλεσαν νά μείνει μαζί τους καί ἐπιπλέον μέ καύχηση μαρτυροῦσαν τήν θεοειδή τους ἐμπειρία.

Ὁπότε γιά νά ἑρμηνεύσουμε τήν συμπεριφορά τῶν Γαδαρηνῶν, μᾶλλον πρέπει νά ἐμβαθύνουμε στά αἴτια καί τίς ἀφορμές, πού τήν προκάλεσαν.

Ἡ ἀδιαφορία μέ τήν ὁποία ἀντιμετωπίζουν τήν θεραπεία τῶν συμπολιτῶν τους ἀντανακλᾶ τήν θρησκευτική τους ψυχρότητα, τήν ἀπουσία, δηλαδή, οὐσιαστικῆς σχέσης καί κοινωνίας μέ τόν Θεό. Δέν πιστεύουν στή σπουδαιότητα τοῦ ἀνθρώπου, ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ, οὔτε στήν ἱερότητα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, τήν ὁποία κανείς δέν ἔχει δικαίωμα νά βλάψει.

Ἡ ἀδιαφορία τους αὐτή γιά τήν πνευματική ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου, πού συγκροτεῖ τήν ζωή, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά ζοῦν προσκολλημμένοι στά ὑλικά ἀγαθά καί νά ἐνδιαφέρονται μονοδιάστατα γιά τό οἰκονομικό τους συμφέρον.

Ἔτσι ἐπαναστατοῦν ἐνάντια στόν Κύριο, ἀφοῦ μέ τήν καταστροφή τῆς ἀγέλης τῶν χοίρων, ταράζει τήν «ἡσυχία» τῆς μίζερης καί ἁμαρτωλῆς ζωῆς τους.

-Μιᾶς ζωῆς συμβεβλημμένης μέ τίς ὑλικές ἀπολαύσεις.

-Μιᾶς ζωῆς «ψυχρῆς» ἀπέναντι στούς καημούς καί τόν πόνο τοῦ δαιμονισμένου ἀδελφοῦ τους καί ἐνδεχομένων τῶν οἰκείων του.

-Μιᾶς ζωῆς «τυφλῆς» στὴν κατάφωρη παράβαση τοῦ θεϊκοῦ νόμου.

Στόχος αὐτῆς τῆς ζωῆς τους, ἡ οἰκονομική εὐρωστία μέ ὁποιοδήποτε τίμημα, ἀκόμη κι αὐτό τῆς ὑποθήκευσης ἤ τῆς ἀπώλειας τῆς ἐλευθερίας τους. Συνεπῶς καί αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς σωτηρίας τους!

Οἱ δυστυχεῖς ἐκεῖνοι δέν εἶχαν τίς προϋποθέσεις νά καταλάβουν τόν ἀπελευθερωτικό χαρακτῆρα τοῦ θαύματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ὅμως δέν μπήκαν καί στόν κόπο νά τό διερευνήσουν. Ἔχασαν τά χρήματά τους ἀπό τό ἐμπόριο, ἔδιωξαν καί τόν Χριστό ἀπό τή ζωή τους. Ἀφοῦ ὁ Χριστός δέν βοήθησε στή διατήρηση καί τήν αὔξηση τῆς περιουσίας τους, δέν χρησίμευε πλέον στή ζωή τους!

Πόσο μᾶς πονάει μιά τέτοια διαπίστωση! Ἰδίως ἄν σκεφθοῦμε, πόσο μοιάζουμε σέ αὐτούς τούς ταλαίπωρους ἀνθρώπους, καθώς καί στίς ἡμέρες μας, ἐξαιτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, πολλοί ταυτίζουν τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι συνέχεια τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ, μέ τά ὑλικά ἀγαθά. Περιμένουν ἀπό τήν Ἐκκλησία νά θρέψει τούς πεινασμένους, παραγκωνίζοντας τόν πνευματικό λιμό, πού κατατρέχει τήν κοινωνία μας. Ἀπαιτοῦν τήν δωρεά τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ξεχνώντας τήν δωρεά τῆς χάριτος τῆς μυστηριακῆς ζωῆς. Ζητοῦν τήν πληρωμή λογαριασμῶν, νοσηλείων, ἐνοικίων καί ναύλων, ἀλλά ἀδιαφοροῦν γιά τήν πληρότητα τῆς πνευματικῆς τους ζωῆς καί ὑπόστασης. Κι ὅμως τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο ἀκόμη καί σήμερα διενεργεῖται στήν Ἐκκλησία εἶναι πρῶτα καί πάνω ἀπό ὅλα ἔργο ἀπελευθερωτικό. Ἡ Ἐκκλησία διά τῆς Ἱερωσύνης οἰκονομεῖ τήν Χάρη του Θεοῦ γιά νά ἐλευθερώνονται οἱ ἀνθρώπινες ψυχές ἀπό τήν δουλεία τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου καί νά ἑνώνονται μέ τόν Χριστό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ζῇ τήν ἐλευθερία τοῦ Χριστοῦ, μπορεῖ νά ἀποτινάξει κάθε ζυγό ἀπό τον τράχηλό του, βρίσκει τό σθένος νά ἀγωνισθεῖ γιά τήν ἀνεξαρτησία του ἀπό τήν ὁποιαδήποτε σκλαβιά.

 Μακάρι νά κατανοήσουμε τή σπουδαιότητα αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας, νά τήν ποθήσουμε καί νά τήν ζήσουμε. Εἶναι τό πρῶτο δῶρο, πού ἔκανε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο καί ἔρχεται νά προστεθεῖ πάνω σέ αὐτό τό θεϊκό δῶρο τῆς ζωῆς, γιά νά εἶναι εἰρηνική καί ἥσυχη. Δῶρο, πού ἀφορᾶ τόσο στούς ἄλλους, ὅσο καί στούς ἰδιους μας τούς ἑαυτούς. Ἄν σκεφθοῦμε γιά παράδειγμα, πώς ἐμεῖς μέσα στή θεία Λειτουργία προσευχόμαστε ζητώντας τήν χάρη τοῦ Θεοῦ γιά νά ζοῦμε ἥρεμη καί ἥσυχη ζωή, μέ εὐσέβεια καί σεμνότητα, ἀντιλαμβανόμαστε ξεκάθαρα τό μεγάλο σφάλμα τῶν Γαδαρηνῶν. 

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὁ Χριστός, ὅπως τότε στόν δαιμονόπληκτο ἄνδρα, εἶναι ὁ Μόνος, ὁ Ὁποῖος μᾶς χαρίζει τήν ἀληθινή ζωή. Ἀρκεῖ νά μήν ὁμοιάσουμε στούς Γαδαρηνούς, θέτοντας κριτήριο γιά τή ζωή τά χρήματα καί τά ὑλικά ἀγαθά, διότι κινδυνεύουμε νά διώξουμε τόν Χριστό ἀπό τή ζωή μας! Μόνον ὁ Χριστός ἐγγυᾶται τήν ἐλευθερία μας καί τήν αἰωνιότητα μαζί Του. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ