ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ – 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΣΤ΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. η΄ 27-39)

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στηρίζει τὴν πίστη της καὶ τὴ διδασκαλία της στὴν Ἁγία Γραφή. Οἱ συγγραφεῖς τῶν βιβλίων τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης «ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι» κατέγραψαν καὶ μᾶς ἄφησαν παρακαταθήκη τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας. Στὶς πρῶτες σελίδες τῆς Ἁγίας Γραφῆς, στὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως, γίνεται λόγος γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ τὴ ζωὴ τῶν πρωτοπλάστων στὸν Παράδεισο. Παράλληλα γίνεται λόγος γιὰ τὸ διάβολο καὶ τὸ ἔργο του, μὲ τὴ συνέργεια τοῦ ὁποίου ὁ ἄνθρωπος ἀπέτυχε στὸν προορισμό του καὶ ἔχασε τὴ χαρὰ τοῦ Παραδείσου μὲ ὅλες τὶς συνέπειες.

Ἡ ἀγάπη ὅμως τοῦ Θεοῦ δὲν ἐγκαταλείπει τὸ δημιούργημά του. Μία ὑπόσχεσή του δίνει ἐλπίδα σωτηρίας στὸν ἄνθρωπο καὶ προαναγγέλλει τὸν ἐρχομὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ δι’ αὐτοῦ τὴ συντριβὴ τοῦ διαβόλου. «Καὶ ἔχθραν θήσω ἀναμέσον σου καὶ ἀναμέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀναμέσον  τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀναμέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς . Αὐτός σου τηρήσει τὴν κεφαλὴν καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γέν.8,15). Ἀπευθύνεται στὸ διάβολο ὁ Θεὸς καὶ τοῦ λέει: «Θὰ θέσω ἐχθρότητα μεταξύ σου καὶ τῆς γυναικός, μεταξὺ τῶν ἀπογόνων σου καὶ τῶν ἀπογόνων αὐτῆς. Ὁ ἀπόγονός τῆς γυναίκας θὰ σοῦ συντρίψει τὸ κεφάλι καὶ σὺ θὰ τοῦ κεντήσεις τὴ φτέρνα». Προαναγγέλλει ἔτσι τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί αὐτὸς εἶναι ὁ ἀπόγονός τῆς γυναίκας, ποὺ μὲ τὴν Ἀνάστασή του θὰ συντρίψει τὴ δύναμη τοῦ Σατανᾶ, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ σειρά του θὰ πετύχει τὸ χτύπημα τοῦ Χριστοῦ στὴ φτέρνα, δηλαδὴ θὰ πετύχει τὴ σταύρωσή του.

Τὸ Εὐαγγέλιό μᾶς λέει πὼς ὁ Χριστὸς ἦλθε γιὰ νὰ καταργήσει τὸ κράτος καὶ τὴ δύναμη τοῦ διαβόλου. Μᾶς περιγράφει θαύματα ποὺ ἔκανε σὲ ἀνθρώπους λυτρώνοντάς τους ἀπὸ τὴν κυριαρχία τοῦ πονηροῦ πνεύματος. Μία τέτοια περίπτωση ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπῆ. Στὴ χώρα τῶν Γαδαρινῶν, κοντὰ στὴ λίμνη τῆς Γενησαρέτ, ὁ Χριστὸς συναντᾶ ἕναν δαιμονισμένο. Ροῦχο δὲν εἶχε πάνω του, σὲ σπίτι δὲν ἔμεινε, δὲν συναναστρεφόταν μὲ ἄλλους ἀνθρώπους, ἔμεινε μόνος καὶ μάλιστα στὰ μνήματα. Πολλὲς φορὲς τὸν ἔδεναν μὲ ἁλυσίδες καὶ τὸν φύλαγαν, μὰ ἐκεῖνος μὲ μία πραγματικὰ δαιμονικὴ δύναμη ἔσπαζε τὶς ἁλυσίδες καὶ ἔφευγε στὶς ἐρημιὲς καὶ ὅπου ἀλλοῦ τὸν ὁδηγοῦσαν τὰ δαιμόνια. Ὅταν ὁ ταλαίπωρος εἶδε τὸν Ἰησοῦ ἔπεσε στὰ πόδια του καὶ μὲ μεγάλη φωνὴ τοῦ λέει: «Τί θέλεις ἐσὺ μὲ μένα, Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου; Σὲ παρακαλῶ μὴ μὲ βασανίσεις». Φαίνεται ἐδῶ πὼς ὁ διάβολος γνωρίζει μὲν τὴ δική του δύναμη, ἀλλὰ ἀναγνωρίζει καὶ τὴν Παντοδυναμία τοῦ Χριστοῦ, γι΄αὐτὸ τὸν παρακαλεῖ νὰ μὴν τὸν βασανίσει. Τώρα ὁ Χριστὸς ρωτάει τὸν δαιμονισμένο «ποιὸ εἶναι τὸ ὄνομά σου;» Ἐκεῖνος ἀπαντᾶ, Λεγεών, ἐπειδὴ πολλὰ δαιμόνια εἶχαν μπεῖ μέσα του. Βλέπουμε ἐδῶ πὼς ὁ διάβολος δημιουργεῖ τέτοια σύγχυση στὸν ἄνθρωπο ποὺ τὸν κάνει νὰ μὴ γνωρίζει ποιὸς εἶναι, νὰ μὴ γνωρίζει οὔτε τὸ ὄνομά του. Ἀπαντοῦν γιὰ λογαριασμὸ του τὰ πολλὰ δαιμόνια ποὺ τὸν κυρίεψαν.

Ὁ Χριστὸς διατάζει στὴ συνέχεια τὰ δαιμόνια νὰ ἐξέλθουν ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὰ ἐπιτρέπει νὰ μποῦν στοὺς χοίρους ποὺ παράνομα κάποιοι ἔβοσκαν. Οἱ χοῖροι δαιμονίστηκαν καὶ ἔπεσαν ὅλοι σὲ μία λίμνη καὶ πνίγηκαν. Οἱ βοσκοὶ ἐνημέρωσαν τοὺς κατοίκους τῆς πόλης καὶ τῆς ὑπαίθρου γιὰ ὅσα συνέβησαν καὶ οἱ κάτοικοι ἀντὶ νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Χριστὸ ποὺ ἔκανε καλὰ τὸν δαιμονισμένο, τοῦ ζητοῦν νὰ φύγει ἀπὸ τὸν τόπο τους, γιατί φοβήθηκαν θεωρώντας πὼς ὁ Χριστὸς μὲ τὴ δύναμη καὶ τὴν ἐξουσία ποὺ ἔχει, μπορεῖ νὰ προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιὰ ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τῶν χοίρων. Ὑπολογίζουν μόνο τὸ ὑλικό τους συμφέρον, τὰ κέρδη ποὺ ἀποκομίζουν ἀπὸ τὴν ἐκτροφὴ τῶν χοίρων.

Ὁ ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἀπόλυτα ἐλεύθερος νὰ ἀκούσει τὸ Χριστό, νὰ πιστέψει ἢ νὰ τὸν ἀρνηθεῖ. Αὐτὴ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου τὴ σέβεται ἀπόλυτα ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ἔχει ἀξία ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς μπαίνει στὸ πλοῖο καὶ ἀναχωρεῖ. Παρόλο ποὺ φεύγει, ὅμως συνεχίζει νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὰ πλάσματά του καὶ ὅταν αὐτὰ τὸν ἀρνοῦνται. Τί κάνει στὴν προκειμένη περίπτωση; Ὅταν ὁ πρώην δαιμονισμένος ἐκφράζει τὴν ἐπιθυμία νὰ τὸν πάρει μαζί του ὁ Χριστός, Ἐκεῖνος τοῦ ἀναθέτει μία ἄλλη ἀποστολή. Γύρισε στὸ σπίτι σου , τοῦ λέει, μεῖνε ἐδῶ στὸν τόπο σου, στοὺς συντοπίτες σου καὶ διηγήσου ὅσα ἔκανε σὲ σένα ὁ Θεός. Αὐτὸς ποὺ λυτρώθηκε ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ τὴν αἰχμαλωσία τοῦ διαβόλου καλεῖται νὰ κηρύξει τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ ἀπὸ εὐγνωμοσύνη καὶ χαρὰ γιὰ τὴ λύτρωσή του. Νὰ τὸ μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅταν ἐμεῖς τὸν ἀρνούμαστε, ἐκεῖνος μᾶς δίνει εὐκαιρίες νὰ καταλάβουμε τὸ λάθος μας καὶ νὰ τὸν ἀναγνωρίσουμε ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Ἀμήν.

Π.Κ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ