Ἡ Χαναναία

«Τότε ἤρξατο ὀνειδίζειν τὰς πόλεις ἐν αἷς ἐγένοντο αἱ πλεῖσται δυνάμεις αὐτοῦ, ὅτι οὐ μετενόησαν· Οὐαί σοι, Χοραζίν, οὐαί σοι, Βηθσαϊδά· ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμεναι μετενόησαν. πλὴν λέγω ὑμῖν, Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ ὑμῖν.» (Ματθ., 11, 20-22).

Ἄσκησε ἔλεγχο στὶς πόλεις ἐκεῖνες, στὶς ὁποῖες πραγματοποιήθηκαν τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ θαυμαστά Του σημεῖα, ὁ Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς, ἐπειδὴ, παρὰ τὰ ὅσα Θεῖα εὐεργετήματα βίωσαν, δὲν μετανόησαν. Ἡ Τύρος καὶ ἡ Σιδῶνα, εἶπε ὁ Κύριος, δύο ἰσχυρὲς εἰδωλολατρικές πόλεις, θὰ μετανοοῦσαν μὲ συντριβή καρδίας ἐὰν γινόντουσαν σὲ αὐτὲς αὐτὰ τὰ Θεῖα σημεῖα καὶ διὰ τοῦτο αὐτὲς οἱ δύο πόλεις θὰ ἔχουν εὐμενέστερη θέση κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως.

Ἀργότερα, ὅταν ὁ Κύριος βρισκόταν στὴ γῆ Γεννησαρέτ, ἦλθαν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ρωτώντας τὸν Κύριο γιατὶ ἀφήνει τοὺς μαθητές Του νὰ παραβιάζουν τὴν παράδοσή τους τρώγοντας ἄρτο χωρὶς νὰ νίπτουν τὰ χέρια τους. Τότε ὁ Κύριος, μὲ αὐστηρότατο τρόπο, ἔλεγξε τοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους γιὰ τὴν ὑποκρισία τους λέγοντας πὼς ἐξ αἰτίας τῆς παράδοσής τους, τὴν ὁποία δημιουργοῦν κατὰ τὸ ἴδιον ὅφελος, παραβιάζουν τὸ Νόμο καὶ τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἦταν δὲ τόσο αὐστηρὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἔλεγξε τοὺς Φαρισαίους ὁ Κύριος ποὺ ἀκόμη καὶ αὐτοὶ οἱ μαθητές Του τοὺ εἶπαν:

«Οἶδας ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἐσκανδαλίσθησαν ἀκούσαντες τὸν λόγον;» (Ματθ., 15, 12).

Στὴ συνέχεια ὁ Κύριος, μὲ τοὺς Μαθητὲς Του, ἀνεχώρησε πρὸς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος καὶ πρὶν φθάσει ἐκεὶ, μία γυναίκα, Χαναναία στὴν καταγωγή, εξῆλθε ἀπὸ τὰ ὅρια της περιοχῆς ἐκείνης καὶ κατευθυνόμενη πρὸς τὸν Κύριο κραύγαζε μὲ ὅλη τὴν δύναμή της πρὸς Αὐτὸν: «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται.».

Ἡ γυναίκα αὐτή, ἡ Χαναναία, ἦταν ἰδιαίτερα βασανισμένη ἐξ αἰτίας τῆς κόρης της ἡ ὁποία διαμονιζόταν. Πιθανὸν πολλὲς φορὲς νὰ εἶχε ὑπερβεῖ τὰ ὅρια τῆς ἀντοχῆς της γιὰ νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς ὑποχρεώσεις της πρὸς τὴν δύστυχη θυγατέρα της, ἴσως μάλιστα και νὰ εἶχε κυριευθεῖ ἀπὸ τὴν ἀπόγνωση καὶ τὴν ἀπελπισία, ὅμως ἔμοιαζε καὶ ἰδιαίτερα ἀποφασισμένη. Ἀν καὶ Χαναναία, ἀλλόθρησκη καὶ ξένη, εἶχε πληροφορηθεῖ γιὰ τὸν Ἰησοῦ, εἶχε ενημερωθεῖ γιὰ τοὺς λόγους Του καὶ τὰ θαυμαστὰ σημεῖα Του, τὴν φιλανθρωπία Του καὶ τὴν φιλευσπλαχνία Του καὶ ὅσα μαθαινε γιὰ Αὐτὸν ἀλλαζαν τὴν καρδιὰ της καὶ ὅσα γνώριζε γιὰ Αὐτὸν τὴν ὁδηγοῦσαν στὴν μετάνοια καὶ στὴν πίστη στὸν Ἀληθινὸ Θεὸ. Γεννήθηκε στὴν καρδιά της ἡ ἐλπίδα πὼς Αὐτὸς, ὁ Θεὸς καὶ Ἄνθρωπος, θὰ ὁδηγοῦσε στὴ Ἀλήθεια ὅλο τὸν κόσμο καὶ αὐτὴν τὴν ἴδια, θὰ ἄλλαζε ὅλο τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ τὴν δική της ζωή.

Ἀκούγοντας πὼς ὁ Ἰησοῦς, μὲ τοὺς μαθητές Του, πλησίαζε στὰ μέρη της, χωρὶς κάποιον ἐνδοιασμό, ἔτρεξε νὰ Τὸν συναντήσει, νὰ σκεπαστεῖ ἀπὸ τὸν ἴσκιο Του καὶ νὰ Τὸν παρακαλέσει γιὰ τὴν κόρη της. Ὁ Κύριος ὅμως τὴν ἀγνοεῖ τελείως καὶ συνεχίζει τὴν πορεία Του. Αὐτὸς ποὺ δὲν ἀρνήθηκε σὲ κάποιον κάτι, τώρα ἀρνεῖται νὰ ἀκούσει αὐτὴν τὴ δύστυχη γυναίκα. Ἡ Χανανία ὅμως ἐπιμένει καὶ οὐρλιάζει ἀκόμη πιὸ ἔντονα: «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒαδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται.».

Οἱ μαθητές Του, ἐνοχλημένοι ἀπὸ τὶς κραυγὲς τῆς γυναίκας, Τοῦ ζητοῦν

νὰ τὴν διώξει. Τότε ὁ Κύριος ἀπευθύνεται στὴ Χαναναία καὶ τῆς λέει: «Οὐκ

ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.». Γιὰ πρώτη καὶ

μοναδικὴ φορὰ ὁ Κύριος περιορίζει τὴν οἰκουμενικότητά Του! Γιὰ πρώτη καὶ

μοναδικὴ φορὰ ὁ Κύριος ἀντιμετωπίζει κάποιον ἄνθρωπο, τολμοῦμε νὰ ποῦμε,

μὲ Φαρισαϊκὸ τρόπο! Γιὰ πρώτη καὶ μοναδικὴ φορὰ ὁ Κύριος φαίνεται νὰ

νοιάζεται γιὰ τὴν Φαρισαϊκὴ παράδοση καὶ νὰ ἀγνοεῖ τὴν φιλανθρωπία καὶ τὴν

φιλευσπλαχνία!

Ἡ Χαναναία πέφτει στὰ γόνατα, Τὸν προσκυνᾶ καὶ παρακαλεῖ: Βοήθησέ

με! Ὁ Κύριος συνεχίζει μὲ Φαρισαϊκὴ ὑποκρισία: Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ πάρω τὸ

ψωμί ἀπὸ τὰ παιδιά μου καὶ νὰ τὸ δώσω στα σκυλιὰ! Μεγάλη ἡ προσβολὴ για

τὴν Χαναναία γυναίκα. Μιὰ προσβολὴ ποὺ μπορεῖ νὰ γκρεμίσει τὴν μετάνοια

καὶ τὴν πίστη τῆς Χαναναίας στὸν Ἀληθινὸ Θεὸ. Ὅμως ὄχι! Ἡ Χαναναία ἔχει

βαθειά στερεωμένη μέσα της τὴν μετὰνοια καὶ ἡ πίστη της εἶναι ἀκλόνητη.

Ὁπλίζεται μὲ θάρρος καὶ μὲ ἀξιοπρέπεια ἀπαντᾶ: Ἔχεις δίκιο Κύριε, ἀλλὰ καὶ τὰ

σκυλιά τρῶνε ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὸ τραπέζι τῶν κυρίων τους καὶ

Ἐσύ εἶσαι ὁ Κύριος μου καὶ ὁ Θεός μου!

«Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις.». Ὁ Κύριος

ἐπαναφέρει τὴν κανονικότητα καὶ ὡς Φιλάνθρωπος καὶ Φιλεύσπλαχνος Θεὸς

δικαιώνει τὴν μετάνοια καὶ τὴν πίστη τῆς Χαναναίας! Δείχνει στοὺς μαθητές Του

ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς ὅτι εἶναι Θεὸς ἐλέους καὶ οἰκτιρμῶν, δείχνει στοὺς

μαθητές Του ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς ὅτι εἶναι Θεὸς ὅλων, δείχνει στοὺς μαθητές

Του ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς ὅτι εἶναι Πατέρας καὶ Δημιουργὸς πάντων τῶν

ἀνθρώπων, δείχνει στοὺς μαθητές Του ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς ὅτι ἡ Φαρισαϊκὴ

νοοτροπία εἶναι ὁ λάθος δρόμος καὶ τρόπος νὰ πιστεύεις στὸν Ἀληθινὸ Θεὸ,

δείχνει στοὺς μαθητές Του ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς πὼς ἡ δική μας εἰλικρινῆς

μετάνοια καὶ ἀκλόνητη πίστη προκαλοῦν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν

σωτηρία!

Ἀς μὴν ὁλιγωροῦμε λοιπὸν, ἀς ἀκολουθήσουμε τὴν Χαναναία στὴν

μετάνοια καὶ στὴν πίστη καὶ ἀς ἀναζητήσουμε τὰ ψίχουλα τῆς ἐλεημοσύνης τοῦ

Θεοῦ, ποὺ εἶναι Σωτηρία!

π. Ἐφραὶμ Ντέτσικας

Ἐφημέριος ἐνορίας Περιβλέπτου

πόλεως Ἰωαννίνων

ΠΗΓΗ