ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ἡ κακοπάθεια
Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Φεβρουαρίου 2019, τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους (Β΄ Τιμ. β΄ 1-10)
1. ΤΡΕΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὁμιλεῖ σήμερα γιὰ τὴν κακοπάθεια, ἕνα θέμα τὸ ὁποῖο μᾶς δυσαρεστεῖ καὶ μόνον νὰ τὸ ἀκοῦμε, διότι ἡ φύσι μας ρέπει στὴν ἄνεσι καὶ στὴν ραθυμία καὶ δὲν θέλει νὰ συμφιλιωθῇ μὲ τὸν κόπο καὶ τὶς κακουχίες τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὅμως χωρὶς κακοπάθεια, πνευματικὴ πρόοδο δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε. Γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσῃ ὁ θεῖος Ἀπόστολος νὰ κατανοήσουμε τὴν ἀναγκαιότητα αὐτῆς τῆς ἀσκήσεως, χρησιμοποιεῖ τρεῖς παραβολικὲς εἰκόνες, τὶς εἰκόνες τοῦ στρατιώτου, τοῦ ἀθλητοῦ καί τοῦ γεωργοῦ.
Τὸ πρῶτο παράδειγμα τοῦ καλοῦ στρατιώτου μᾶς ὑπενθυμίζει μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ συγκλονιστικὲς στιγμὲς τῆς ζωῆς μας. Τὴν ἅγια ἐκείνη ὥρα ποὺ λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ Βάπτισμά μας δώσαμε μία ἱερὴ ὑπόσχεσι στὸν Θεό, ὅτι ἀρνούμαστε τὸν διάβολο καὶ τὸ στράτευμά του καὶ συντασσόμαστε στὸ στράτευμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ ἐκείνη λοιπὸν τὴν στιγμὴ γίναμε στρατιῶται Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιὰ νὰ γίνουμε ὅμως καὶ καλοὶ στρατιῶται Ἰησοῦ Χριστοῦ, θὰ πρέπει νὰ μάθουμε κάθε στιγμὴ καὶ ὥρα νὰ ἀσκούμαστε στὸν ἀόρατο πνευματικὸ πόλεμο ποὺ διεξάγουμε μὲ τὸν ἀνθρωποκτόνο διάβολο.
Γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχουμε αὐτό, θὰ πρέπει νὰ ἐξοικειωνώμαστε καθημερινὰ μὲ τὶς κακουχίες τῆς στρατιωτικῆς ζωῆς κι ἔτσι νὰ ὑπομένουμε γενναῖα τοὺς κόπους τῆς πνευματικῆς μας μάχης. Κι αὐτὸ πρακτικὰ σημαίνει νὰ κακοπαθοῦμε χωρὶς νὰ ἀντιδροῦμε καὶ νὰ γογγύζουμε. Ἀλλὰ νὰ κατανοοῦμε ὅτι στὸν κόσμο αὐτὸ ὡς στρατιῶται Χριστοῦ θὰ ἀρνηθοῦμε κάποιες ἀπολαύσεις αὐτῆς τῆς ἄνετης καὶ τρυφηλῆς ζωῆς. Καὶ θὰ μάθουμε νὰ ὑπομένου-με μὲ προθυμία καὶ χαρὰ τὸν κόπο καὶ τὴν στέρησι, τὴν ἐξάντλησι καὶ τὴν κακουχία. Γιὰ νὰ γίνουμε ἑτοιμοπόλεμοι προσφέροντας στὸ Χριστό μας τὸν ἱδρῶτα, τὰ δάκρυα καὶ τὸ αἷμα μας, ἂν χρειασθῇ.
3. ΑΘΛΗΤΑΙ
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἐξηγεῖ ἀκόμη ὅτι ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ταυτόχρονα καὶ ἀθληταὶ ἐκπαιδευμένοι καὶ ἐξασκημένοι στὴν πνευματική παλαίστρα ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου. Γι’ αὐτὸ καὶ κατὰ τὸ Βάπτισμά μας ὁ ἱερεύς, λίγο πρὶν μᾶς καταδύσῃ στὸ νερὸ τῆς ἁγίας κολυμβήθρας, μᾶς ἄλειψε μὲ λάδι, γιὰ νὰ μᾶς ὑποδηλώσῃ ὅτι, ὅπως οἱ ἀρχαῖοι ἀθληταὶ ἀλείφονταν μὲ λάδι γιὰ νὰ γλιστροῦν ἀπὸ τὶς λαβὲς τῶν ἀντιπάλων τους, ἔτσι καὶ οἱ ἀθληταὶ τοῦ Χριστοῦ θὰ πρέπει νὰ μάθουμε νὰ παλεύουμε ἔξυπνα ξεγλιστρῶντας ἀπὸ τὶς παγίδες καὶ τὶς ὕπουλες μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου. Γιὰ νὰ γίνουμε ὅμως ἄριστοι ἀθληταί, θὰ πρέπει νὰ καταλάβουμε καλὰ ὅτι ἔχουμε ὅλοι μας ἀνάγκη καθημερινῆς ἀσκήσεως· ἀσκήσεως ποὺ ἀπαιτεῖ κόπο καὶ ἱδρῶτα, θέλησι καὶ ὑπομονή, ἐγκράτεια, αὐτοκυριαρχία. Ἀλλὰ καὶ τήρησι ὅλων τῶν νόμων καὶ κανόνων τῆς ἀθλήσεως. Νὰ μὴν ἀσκούμαστε δηλαδὴ ἄτακτα καὶ ἐπιπόλαια, ὅπως ἐμεῖς ἐπιθυμοῦμε, ἀλλὰ κάτω ἀπὸ τὶς ὁδηγίες τοῦ προπονητοῦ μας, τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα, ὁ ὁποῖος ξέρει τὶς δυνάμεις μας καὶ τὶς διαθέσεις μας. Ὅμως ἄθλησι μὲ αὐστηρὸ προπονητὴ καὶ συστηματικὴ καθοδήγησι σημαίνει κακοπάθεια, σημαίνει ξερρίζωμα τοῦ θελήματός μας, σημαίνει βία καὶ πόνο.
4. ΓΕΩΡΓΟΙ
Τέλος ὁ θεῖος Παῦλος ἐμμέσως πλὴν σαφῶς μᾶς καλεῖ νὰ γίνουμε καὶ γεωργοί. Καὶ μᾶς ἐξηγεῖ σαφῶς ὅτι ὅλοι οἱ γεωργοὶ θέλουν καὶ πρέπει νὰ ἀπολαμβάνουν τοὺς καρποὺς τῶν κόπων τους· ὅμως γιὰ νὰ γίνῃ αὐτό, θὰ πρέπει νὰ ὑπομένουν τὸν κάματο τῆς κάθε ἡμέρας, τὶς ἀντιξοότητες τῶν καιρικῶν συνθηκῶν. Νὰ μάθουν νὰ ἐργάζωνται σὲ χειμῶνες καὶ καλοκαίρια, σὲ παγωνιὲς καὶ σὲ καύσωνες, σὲ ἀνοβρίες καὶ πλημμῦρες. Ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ λοιπόν, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουμε τοὺς καρποὺς τοῦ μόχθου μας, τὶς ἀσύλληπτες δωρεὲς τοῦ Θεοῦ, θὰ πρέπει πρῶτα νὰ μάθουμε νὰ καλλιεργοῦμε τὸ πνευματικὸ χωράφι τῆς ψυχῆς μας μὲ κόπο καὶ πόνο, ἱδρῶτα καὶ κακοπάθεια.
5. Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑΣ
Αὐτὸ τὸ παράδειγμα τῆς κακοπαθείας μᾶς ἄφησε σὲ τέλειο βαθμὸ ὁ Κύριός μας. Αὐτὸ μᾶς ἄφησαν ὅλοι οἱ ἅγιοι, καὶ ἰδαιτέρως ὁ ἅγιος Χαραλάμπης ποὺ σήμερα ἑορτάζει. Ὁ ἅγιος Χαραλάμπης ὑπέμεινε φρικτὰ μαρτύρια. Ἐμεῖς καλούμαστε νὰ κακοπαθήσουμε σὲ κάτι ἀσυγκρίτως μικρότερο. Νὰ ἀσκηθοῦμε μὲ τὴν νηστεία τῶν τροφῶν καὶ τῶν παθῶν στὴν αὐτοκυριαρχία καὶ τὴν ἐγκράτεια. Οἱ Ἅγιοι κακοπάθησαν μὲ φοβερὰ μαρτύρια ἢ μὲ σκληρὴ ἄσκησι στὰ ὄρη καὶ στὶς σπηλιὲς τῆς γῆς· ἐμεῖς νὰ μείνουμε γιὰ λίγο ὄρθιοι στὴν προσευχὴ καὶ τὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες, νὰ κακοπαθήσουμε μὲ τὸ γονάτισμα, τὶς μετάνοιες, τὸν κόπο τῆς προσευχῆς καὶ τῆς θείας Λατρείας. Οἱ Ἅγιοι στερήθηκαν τὰ πάντα, ἐμεῖς καλούμαστε νὰ στερηθοῦμε λίγα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔχουμε, γιὰ νὰ τὰ προσφέρουμε μὲ τὴν ἐλεημοσύνη στοὺς πτωχούς. Ἐφόσον δὲν προσφέρουμε στὸν Χριστὸ τὸ αἷμα μας, νὰ Τοῦ δώσουμε τὸν ἱδρῶτα μας, τὰ δάκρυά μας, τοὺς ἀναστεναγμοὺς τῶν θυσιῶν μας. Κι ἂν κάποτε λιγοψυχοῦμε μέσα στὶς κακοπάθειες τοῦ ἀγῶνος μας, ἂς στρέφουμε τὸ νοῦ μας στὸν ἐσταυρωμένο Κύριο, μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι καὶ στοὺς δικούς μας μικροὺς σταυροὺς θὰ ἀκο-λουθῇ σύντομα καὶ ἡ Ἀνάστασι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου