“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 24η Φεβρουαρίου 2019

ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

 (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15)

Σήμερα η αγία μας Εκκλησία μας θυμίζει, αγαπητοί μου αδελφοί, την παραβολή του Ασώτου Υιού ή όπως την ονομάζουν άλλοι Ιεροί Συγγραφείς του Ευσπλαχνικού Πατέρα. Όμως ειδικά για το 2019 το έτος που ήδη διανύουμε, συμβαίνει να συνεορτάζεται σήμερα μία από τις εορτές του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου που αφορά την πρώτη και την δεύτερη εύρεση της τιμίας κεφαλής του, μ’ αποτέλεσμα το Αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας, παρμένο από την Β΄ προς Κορινθίους επιστολή να υπομνηματίζει και να σχετίζεται μ’ ακριβώς αυτό το γεγονός.

Αν ανοίξουμε το Συναξάρι της ημέρας λοιπόν θα δούμε ότι η ευλογημένη κεφαλή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, αυτού του κήρυκα της αληθείας που τόσο άδικα και βίαια θανατώθηκε για να μην θυμίζει στην Ηρωδιάδα τα πάθη και τις αδυναμίες της δεν σιώπησε ποτέ. Ενώ αυτή η άνομη γυναίκα θέλησε να θάψει όσο γίνεται πιο βαθιά την κεφαλή στη γη ώστε να ξεχαστεί το κήρυγμα του Ιωάννου, η Θεία Χάρις συνέβαλλε ώστε να φανερωθεί το ιερό λείψανο κατά την πρώτη εύρεσή του σε δύο μοναχούς από την Παλαιστίνη. Αυτοί μόλις έφτασαν για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους δέχτηκαν την επίσκεψη του Βαπτιστού σε όνειρο όπου τους αποκάλυψε πού ήταν θαμμένη η κεφαλή του και τους προέτρεψε να την πάρουν μαζί τους. Φεύγοντας αυτοί από τα Ιεροσόλυμα μαζί με το ιερό λείψανο συνάντησαν ένα κεραμοποιό από την Έμεσα ο οποίος ήταν πάμφτωχος. Οι δύο μοναχοί εμπιστεύτηκαν το ιερό κειμήλιο και από τότε ο ευλαβής αυτός άνθρωπος είδε τη ζωή του να αλλάζει προς το καλύτερο, η δε Αγία Κάρα δε σταμάτησε ποτέ να φροντίζει τον ίδιο και τους απογόνους του που την κρατούσαν ως οικογενειακό θησαυρό.

Όμως κάποτε η Τιμία Κάρα, που συνέχιζε αδιάκοπα να θαυματουργεί σ’ όποιον την προσκυνούσε με ευλάβεια έτυχε να πέσει στα χέρια κάποιου αιρετικού ονόματι Ευσταθίου, ο οποίος πίστευε ότι τα θαύματα που γίνονταν από το λείψανο ήταν αποτέλεσμα των δικών του πνευματικών δυνάμεων. Όταν οι ορθόδοξοι εκδίωξαν από κοντά τους αυτό τον αιρετικό εκείνος έκρυψε την Κάρα σε ένα σπήλαιο. Όμως ο Άγιος Ιωάννης που δεν ήθελε να χαθεί το Ιερό του Λείψανο φανερώθηκε σ ένα Ηγούμενο τον Μάρκελλο ζητώντας του να το φέρει ξανά στο φώς προς δόξαν Θεού και ευεργεσία των ανθρώπων.

Αύτη η διήγηση για την εύρεση της τιμίας κάρας του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου έρχεται να μας υπενθυμίσει αυτό που σήμερα μας λέει ο απόστολος των Εθνών στην προς Κορινθίους επιστολή του όταν τονίζει ότι όλοι μας έχουμε την ευκαιρία σαν τους Αγίους μας να είμαστε φορείς της Χάριτος του Θεού. Ο κάθε Άγιος ή κάθε ένας που θέλει να μοιάσει στους Αγίους δέχεται το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, γνωρίζει τα μυστήρια του Τριαδικού Θεού, γίνεται αγωγός της Χάριτος προς τους αδελφούς του, αλλά δε ξεχνά ότι ο ίδιος είναι ένα «οστράκινο σκεύος», κάτι που μπορεί τόσο εύκολα να σπάσει και να χαθεί που όμως όταν κρατά στο σύνδεσμό του με το Φώς του Ιησού Χριστού ξέρει ότι θα ζήσει αιωνίως.

Ο φωτισμένος άνθρωπος θα περάσει θλίψεις κακουχίες θα βρει στο δρόμο του ακόμη και το θάνατο, όμως όλα αυτά θα μπορέσει να τα ξεπεράσει γιατί από τη μία μέσα από τη ζωή του θα φανερώνεται ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός και από την άλλη θα έχει οπλιστεί μ’ αυτή τη Δωρεά του Αγίου Πνεύματος, που θα τον ελευθερώνει από τις δεσμεύσεις αυτού του κόσμου και θα του δείχνει το δρόμο για τη Βασιλεία των Ουρανών. Αν δούμε τη ζωή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κάτω από αυτό το πρίσμα, θα έχουμε μπροστά μας ένα από τα πιο γλαφυρά παραδείγματα του εν Χριστώ ήθους. Θα καταλάβουμε ότι ο Άγιος Ιωάννης δεν ήταν μόνο Πρόδρομος του Ιησού για την έλευσή Του στη γη αλλά γίνεται και δικός μας Πρόδρομος για την είσοδό μας στην αιωνιότητα.-

π.Α.Μ.