“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 10η Φεβρουαρίου 2019

ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

 (Β΄ Τιμ. β΄ 1-10)

Είναι πράγματι, αγαπητοί μου αδελφοί, ο σήμερα εορταζόμενος άγιος από τους πιο λαοφίλτους και λαοπρόβλητους αγίους της Εκκλησίας μας. Φυσικά αναφέρομαι στον άγιο Χαραλάμπη του οποίου η μνήμη τιμάται σήμερα πανηγυρικά σ’ όλο τον Ελληνικό κόσμο. Αυτός ο μικρασιάτης άγιος του 2ου μ.Χ. αιώνα συγκινεί μέχρι και τις μέρες μας τους χριστιανούς που δείχνουν την ευλάβειά τους και την αγάπη τους στον απλό αυτό λευίτη της Εκκλησίας μας που δε δίστασε στα 113 του χρόνια να μαρτυρήσει για το Χριστό μας να χύσει το τίμιο του αίμα προς δόξαν Θεού, και τελικά να παραδοθεί στις φλόγες που τον έκαψαν, αφού πρώτα είχε δώσει την εν Χριστώ μαρτυρία του και με την αγία βιωτή του στερέωσε την πίστη των ανθρώπων που ήταν γύρω του.

Συνήθως όταν εορτάζει κάποιος μάρτυρας της πίστεώς μας, στην εορταστική λειτουργική μας σύναξη διαβάζεται ένα αποστολικό ανάγνωσμα από τις επιστολές του αποστόλου Παύλου, ο οποίος απευθυνόμενος στο πνευματικό του παιδί τον Τιμόθεο τον παρακαλεί και τον προτρέπει να μην αρνηθεί αυτή ακριβώς την ευλογία να μαρτυρήσει για τον Ιησού Χριστό. «Εσύ λοιπόν κακοπάθησε σαν καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού» τονίζει ο Απόστολος των εθνών στον Τιμόθεο προτείνοντάς του να μην επιλέξει μία εύκολη ζωή αλλά να είναι έτοιμος για μεγάλες νίκες όπως ακριβώς είναι οι στρατιώτες στον πόλεμο, για σπουδαία έπαθλα όπως οι αγωνιστές στα αθλήματα αλλά και για ικανοποίηση και απόλαυση των κόπων του όπως οι γεωργοί που συνήθως απολαμβάνουν πρώτοι από την παραγωγή των χωραφιών τους.

Τι όμως είναι αυτό που πρέπει τελικά να κάνει ο Τιμόθεος για να μοιάσει στην επιμονή και την αγωνιστικότητα με τον στρατιώτη τον αθλητή ή τον γεωργό; Ο απόστολος Παύλος συνοψίζει αυτό το έργο σε μία πρόταση και ζήτα από τον Μαθητή του Τιμόθεο να το εφαρμόσει και δια εκείνου και σ’ όλους εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε μαθητές του: “να μνημονεύεις Ιησού Χριστό και μάλιστα αναστημένο από τους νεκρούς που ήρθε στον κόσμο από τη γενιά του Δαυίδ”.

Ο άνθρωπος που μπορεί και θυμάται, μνημονεύει και καλλιεργεί στη καρδιά του και στο μυαλό του την ανάμνηση του Χριστού αυτός ο άνθρωπος είναι δεδομένο ότι μπορεί να ξεπεράσει τα εμπόδια αυτού του κόσμου ώστε να ευλογηθεί η ζωή του με τα χαρίσματα και τα δώρα του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η ανάμνηση του Αναστημένου Ιησού είναι η ευκαιρία της ανθρωπότητας να λύσει τόσο τα μεγάλα όσο και τα μικρά αδιέξοδα της και να πορευθεί ελεύθερη από της οποιεσδήποτε δεσμεύσεις μπορεί να έχει, αφού ο Ιησούς Χριστός ανήκει στην ανθρώπινη ιστορία, είναι άλλωστε από τη γενιά του Δαυίδ, αλλά μπορεί να ξεπεράσει τα όρια της ανθρώπινης φύσης χαρίζοντας την ευκαιρία της αιωνίου ζωής με την Ανάστασή Του.

Αυτή η ιερή ανάμνηση είναι αγαπητοί μου αδελφοί η λυδία λίθος της εν Χριστώ ζωής. Ο ίδιος ο Ιησούς μας ζητά να λειτουργούμε “εις ανάμνησίν Του” και έτσι να οδηγούμαστε στη σωτηρία. Ο διοικητής της Μαγνισίας, μίας πόλης κοντά στη Σμύρνη, όταν του έφεραν μπροστά του για να δικάσει τον ηλικιωμένο άγιο Χαραλάμπη, του ζητά να σκεφτεί τα χρόνια του και να αρνηθεί τον Ιησού Χριστό προσκυνώντας τα είδωλα. Ουσιαστικά του ζητά να μείνει δέσμιος του παρόντος κόσμου και να μη θελήσει ποτέ να αποδεσμευτεί από τις συμβάσεις αυτού του κόσμου. Ο Άγιος μας όμως, που στα τόσα χρόνια της ιερατικής του ζωής είχε μάθει να ζει μνημονεύοντας Ιησού Χριστό και μάλιστα εγηγερμένο εκ νεκρών και να θρέφεται ως κεκοπιακώς γεωργός από τους καρπούς που αυτή η πίστη καλλιεργεί στους ανθρώπους, δε μπορεί να συμβιβαστεί με αυτό που ο τύραννος του ζητά. Ξέρει εκ των προτέρων ότι το μαρτύριό του θα είναι η χαρά της Εκκλησίας, ο λόγος για να πανηγυρίζουν όλους αυτούς τους αιώνες τα τέκνα της, η αφορμή να λάμψουν έστω και για λίγο τα πρόσωπα των ανθρώπων που μ’ ένα κερί ή μία προσευχή θα τιμήσουν την ευλογημένη μνήμη του.-

ΠΗΓΗ