“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 17η Φεβρουαρίου 2019

ΤΕΛΩΝΟΥ & ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

 (Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)

Ξεκινά σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, η ευλογημένη περίοδος του Τριωδίου που θα μας οδηγήσει να εορτάσουμε για μια ακόμη φορά τα Άχραντα Πάθη και το Άγιο Πάσχα του Κυρίου μας. Το κατανυκτικό Τριώδιο όπως ονομάζεται αυτή η περίοδος μέχρι το Μέγα Σάββατο με τους ύμνους, τα γεγονότα τις μνήμες των Αγίων την ανάμνηση του Πάθους του Ιησού, τη διδασκαλία των χριστιανικών αρετών και του ήθους θα μας δώσει και πάλι τη δυνατότητα της πνευματικής εγρηγόρσεως και ωριμάνσεως. Βήμα – βήμα θα οδηγηθούμε αν το θελήσουμε σε μεγάλη πνευματική πρόοδο.

Πρώτος σταθμός σ’ αυτή την ευλογημένη περίοδο είναι η σημερινή Κυριακή κατά την οποία διαβάζεται στους Ναούς μας η παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, μία περικοπή που με ξεκάθαρο τρόπο μας τονίζει την αξία της σωστής σχέσεως με το Χριστό της πραγματικής ευσέβειας στο Πρόσωπό Του, της πραγματικής εμπιστοσύνης στην παρουσία Του στη ζωή μας. Ο Φαρισαίος μπορεί να προσεύχεται, να απαριθμεί όλα όσα καλά συμβαίνουν στη ζωή του, ακόμη και να ευχαριστεί τον Θεό για αυτά, επειδή όμως σκέφτεται με τρόπο απόλυτο, χωρίς καμία αναφορά στο Θεό η προσευχή του και η δοξολογία του πέφτουν στο κενό και δεν μπορούν να τον οδηγήσουν σε κοινωνία με τον ίδιο το Θεό.

Αντίθετα στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα που αποτελεί περικοπή της Β΄ προς Τιμόθεον επιστολής του Αποστόλου Παύλου, μπορούμε να διακρίνουμε το ήθος εκείνο το πνευματικό του Αποστόλου των εθνών που μπορεί για τον κάθε άνθρωπο να ανοίξει τον πνευματικό σύνδεσμο με τις δωρεές του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος σε αντίθεση με τον Φαρισαίο δε μιλά για τις «επιτυχίες» του σ’ αυτή τη ζωή αλλά για τις αποτυχίες του: μιλά για τους διωγμούς και τα παθήματά του στις διάφορες πόλεις που κήρυξε όπως στην Αντιόχεια το Ικόνιο, τα Λύστρα. Διαβεβαιώνει ότι από όλους αυτούς τους κινδύνους αιτία για να γλυτώσει ήταν η έντονη παρουσία του Ιησού Χριστού και όχι φυσικά οι δικές του δυνάμεις. Τονίζει στον Τιμόθεο ότι τους πραγματικούς χριστιανούς τους περιμένουν αυτά ακριβώς που εκείνος έπαθε. Αυτά τα κτυπήματα ο Απόστολος Παύλος τα χρησιμοποιεί για να σμιλέψει μες την καρδιά του όμορφο και εντυπωσιακό το μνημείο της πίστεως και της ευσέβειας , να γίνει πιο σταθερός στη πλήρωση του Θείου Θελήματος και πιο γενναίος στις πνευματικές μάχες που έχει να δώσει. Έτσι λοιπόν ο ευσεβής άνθρωπος είναι εκείνος που έχει ριζώσει βαθειά μέσα του η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, που εργάζεται για τη σωτηρία του κόσμου έστω και αν στα μάτια των πολλών φαίνεται μωρός ή φτωχός που τέλος εμπιστεύεται τον εαυτό του στα χέρια του Τριαδικού Θεού για να του φανερώσει το έλεός Του. Αυτοί που διατίθενται να γνωρίσουν πραγματικά τον Ιησού Χριστό, που αφήνουν το νου τους να οδηγηθεί από το Θεό αυτοί είναι και οι πραγματικοί ευσεβείς.

Ο Φαρισαίος, αγαπητοί μου αδελφοί τής σημερινής Παραβολής έρχεται σ’ απόλυτη αντίθεση με το εν Χριστώ ήθος που μας προτείνει ο Απόστολος Παύλος, μέσω αυτών που λέει στον μαθητή του τον Τιμόθεο. Ο πραγματικός Χριστιανός θεωρεί τον εαυτό του εργάτη της εν Χριστώ σωτηρίας και είναι πάντα έτοιμος να ανεχθεί και να αφομοιώσει οποιοδήποτε κραδασμό που θα προέλθει από τις δυνάμεις του σκότους που θέλουν διαλύσουν το πνευματικό καράβι της Εκκλησίας ώστε να θέλει να γίνει ζωντανό παράδειγμα αγωνιζομένου πιστού για να ενθουσιάσει και να δυναμώσει την πίστη των υπολοίπων μελών της Εκκλησίας που βρίσκονται γύρω του. Η απολυτότητα, η έπαρση και η απομόνωση του Φαρισαίου δεν έχουν καμία συμβολή στην πνευματική ανάπτυξη και για αυτό ακόμη και οι καλές του πράξεις απαξιώνονται μέσα στο κυκεώνα του εγωισμού που ο ίδιος ζει. Αν κανείς διέλθει το στάδιο του Τριωδίου με ανοικτά τα μάτια της ψυχής και του σώματός του θα μπορέσει να περιορίσει αυτά τα πάθη που βρίσκονται στις καρδιές των περισσοτέρων από μας.- 

ΠΗΓΗ