ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 17 Φεβρουαρίου 2019, Τελώνου καί Φαρισαίου (Κυρ. λγ΄ ἐπιστολῶν: Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)

1. ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Καθὼς σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς εἰσάγει στὸ ἱερὸ Τριώδιο, τὴν πύλη τῆς μετανοίας καὶ σωτηρίας μας, τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας μᾶς προτείνει δύο ὁδηγοὺς στὸν ἀνηφορικὸ δρόμο μας πρὸς τὸν Οὐρανό. Ὁ πρῶτος ὁδηγὸς εἶναι τὸ παράδειγμα τῶν πνευματικῶν μας πατέρων καὶ ἁγίων. Αὐτὸ τὸ παράδειγμα καὶ μάλιστα τῆς δικῆς του ζωῆς ζητεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπὸ τὸν μαθητή του Τιμόθεο νὰ μιμηθῇ. Τοῦ λέγει: Ἐσύ, Τιμόθεε, μὲ γνώρισες, εἶδες ἀπὸ κοντὰ καὶ τὴν διδασκαλία μου ἀλλὰ καὶ τὴν συμπεριφορά μου. Τόσα χρόνια κοντά μου εἶδες ὅτι ἡ ζωή μου ἦταν σύμφωνη μὲ τὴν διδασκαλία μου. Γι’ αὐτὸ λοιπὸν μεῖνε σταθερὸς στὰ ὅσα ἔμαθες ἀπὸ ἐμένα, ἐπειδὴ ἀκριβῶς γνωρίζεις ἀπὸ ποιὸν δάσκαλο τὰ ἔμαθες.

Αὐτὴ ἡ προτροπὴ τοῦ οὐρανοβάμονος καὶ θεόπτου Παύλου μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ δοῦμε πόσο μεγάλη σημασία ἔχει γιὰ τὴν ζωὴ ὅλων μας τὸ παράδειγμα καὶ ἡ ἐμπειρία τῶν πνευματικῶν μας πατέρων, πολὺ δὲ περισσότερο τῶν ἁγίων διδασκάλων μας. Οἱ πνευματικοί μας πατέρες καὶ οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ ἔβαλε ὁ Θεὸς στὴ ζωή μας, νὰ μᾶς ὁδηγοῦν στὸ δρόμο πρὸς τὸν οὐρανὸ μὲ τὸ λόγο τους καὶ πολὺ περισσότερο μὲ τὴν ζωή τους. Ὅλοι αὐτοὶ στέκονται δίπλα μας σὰν μεγαλύτεροι ἀδελφοὶ καὶ μᾶς δίνουν τὸ χέρι γιὰ νὰ προχωρήσουμε μαζί τους στὸ δρόμο πρὸς τὴν ἁγιότητα. Ἐπειδὴ ἐκεῖνοι διψοῦν ἀκόρεστα γιὰ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν, μᾶς μεταδίδουν τὴν πνευματική τους δίψα καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ σιωπηλὰ μᾶς λένε: «Ἐλᾶτε καὶ σεῖς νὰ πιῆτε ἀπὸ τὸ νερὸ τῆς ζωῆς». Ἐπειδὴ ἡ ζωή τους εἶναι «ἐπιστολὴ Χριστοῦ», εἶναι ἡ φανέρωσι τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ στὴν ἐποχή μας, μᾶς ἀποκαλύπτουν καὶ μᾶς κατευθύνουν οὐσιαστικὰ στὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Εἶναι σὰν νὰ μᾶς λένε: «Ἔλα κι ἐσὺ νὰ ζήσῃς ὅπως κι ἐμεῖς. Ἔλα νὰ δῇς καὶ νὰ γευθῇς τὴν ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς». Μᾶς ἀφήνουν τὰ ἱερὰ ἴχνη τους γιὰ νὰ τὰ ἀκολουθήσουμε κι ἐμεῖς καὶ νὰ σωθοῦμε. Ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔτσι καὶ οἱ πνευματικοί μας διδάσκαλοι μὲ τὸ παράδειγμά τους μᾶς τονίζουν: «Ἐμεῖς στὴν ἐποχή μας, στὸ περιβάλλον μας, σὲ δύσκολες συνθῆκες καὶ καταστάσεις ἀγωνιστήκαμε καὶ νικήσαμε· λοιπὸν ἀγωνιστῆτε καὶ σεῖς, καὶ μὲ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ θὰ νικήσετε».

Ἰδιαιτέρως στὰ δύσκολα καὶ ἀλλοπρόσαλλα χρόνια τῶν κακῶν προτύπων τῆς ἐποχῆς μας, οἱ πιστοὶ ἔχουμε τοὺς φωτεινοὺς ὁδοδεῖκτες, τοὺς ἁγίους μας. Ἀντὶ λοιπὸν νὰ παρασυρώμαστε ἀπὸ τὴ ματαιότητα, νὰ στρέφουμε τὸ νοῦ μας στὴν ἀκτινοβόλο ἀρετή τους. Διότι στὴν Ἑλλάδα μας σήμερα τὸ κακὸ συνεχῶς ἐξαπλώνεται, καὶ ὁ ἕνας ἐπηρεάζει τὸν ἄλλον ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Γι’ αὐτὸ λοιπὸν ὅλοι οἱ πιστοὶ ἔχουμε χρέος νὰ συγκρίνουμε τὸν ἑαυτό μας ὄχι μὲ τοὺς μετρίους καὶ νὰ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε καλοί, ἀλλὰ μὲ τοὺς ἁγίους. Νὰ βλέπουμε τὶς ἀρετές τους καὶ νὰ τὶς ἐφαρμόζουμε στὴ ζωή μας. Στὸ στάδιο τῆς ζωῆς, καθὼς τρέχουμε γιὰ τὸν οὐράνιο προορισμό μας, μὴ βλέπουμε ποῦ βρίσκονται οἱ τελευταῖοι, ἀλλὰ ποῦ βρίσκονται οἱ πρῶτοι, οἱ ὁδηγοί μας, οἱ πρωταθληταί, οἱ ἅγιοι.

2. ΤΑ ΙΕΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει κι ἕνα δεύτερο πνευματικὸ ἐφόδιο στὸν μαθητή του Τιμόθεο. Τὰ ἱερὰ γράμματα, τὴν Ἁγία Γραφή. Τὰ ἱερὰ γράμματα τὰ μελετοῦσε ὁ Τιμόθεος ἀπὸ μικρό παιδί, τὰ ἄκουγε ἀπὸ βρέφος ἀπὸ τὴν μητέρα του Εὐνίκη καὶ τὴν γιαγιά του Λωΐδα, εἶχε διαποτισθῆ ἡ ψυχή του ἀπὸ αὐτά. Καί μάλιστα τότε ὑπῆρχε ἡ συνήθεια στὰ μικρὰ παιδιὰ νὰ ἀπομνημονεύουν χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν πέντε ἐτῶν. Διότι κατὰ τὴν ἡλικία αὐτὴ ἐντυπώνονται οἱ θεῖες ἀλήθειες βαθιὰ μέσα στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ τῶν μικρῶν παιδιῶν. Αὐτὰ τὰ ἱερὰ γράμματα ἀπετέλεσαν βασικώτατο ἐφόδιο γιὰ τὴν πνευματική ὡρίμασι τοῦ Τιμοθέου. Αὐτὰ τὰ ἱερὰ γράμματα σὲ κάθε ἐποχὴ ἀποτελοῦν ἐφόδιο βασικὸ πίστεως καὶ ζωῆς γιὰ κάθε πιστό. Διότι ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι ἡ ἴδια ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ ὁμιλεῖ στὸν καθένα μας. Εἶναι γράμματα θεῖα ποὺ διαβιβάσθηκαν σὲ μᾶς ἀπὸ ἁγίους ἄνδρες, γιὰ νὰ μᾶς γνωρίσουν ποιὸς εἶναι ὁ Θεὸς καὶ ποιοὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἐμεῖς. Εἶναι ὁ ἀλάθητος ὁδηγός μας γιὰ τὴ σωτηρία μας. Διότι μεταγγίζουν στὴν ψυχή μας τὶς θεῖες ἀλήθειες καὶ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ.

Τὸ ἔχουμε ἆραγε ἐκτιμήσει τὸ δῶρο αὐτό; Μελετοῦμε καθημερινὰ τὴν Ἁγία Γραφή μὲ πίστι καὶ εὐλάβεια; Μὲ τὴν συναίσθησι ὅτι μᾶς ὁμιλεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός; Μαθαίνουμε στὰ παιδιά μας καὶ στὰ ἐγγονάκια μας νὰ τὴν μελετοῦν καθημερινά, νὰ ἀποστηθίζουν μερικὰ χωρία, νὰ θησαυρίζουν στὴν ψυχή τους οὐράνιους θησαυρούς; Εἶναι ἡ Ἁγία Γραφὴ τὸ πρῶτο βιβλίο στὸ σπίτι μας καὶ στὴν καρδιά μας; Ἐὰν ὑστεροῦμε, ἂς κάνουμε ἕνα νέο ξεκίνημα, ἰδιαιτέρως τώρα στὴν ἀρχὴ τοῦ Τριωδίου· ξεκίνημα σταθερό, ἀλλὰ καὶ ἀγώνισμα καθημερινό. Κάθε ἡμέρα νὰ μελετοῦμε μία σελίδα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή. Μὲ τὴν διάθεσι νὰ ἀκοῦμε ὅ,τι ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μέσα ἀπὸ τὸ ἱερό του Εὐαγγέλιο καθημερινὰ μᾶς ζητεῖ, καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε. Γιὰ νὰ γίνῃ καὶ ἡ δική μας προκοπὴ φανερὴ «ἐν πᾶσι».

ΠΗΓΗ