ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Κυριακή ΛΓ΄ Ἐπιστολῶν (Τίμ. Β΄ γ΄, 10-15)

17 Φεβρουαρίου 2019

«πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται»

Ἀπὸ σήμερα ἀρχίζει ἡ ὡραιότατη καὶ κατανυκτικότατη περίοδος τοῦ Τριωδίου. Ἡ περίοδος αὐτὴ περιλαμβάνει τρεῖς ἑβδομάδες πρὶν τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τὶς ἕξι ἑβδομάδες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὡς καὶ τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου, τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τελειώνει τὸ Μεγάλο Σάββατο. Μέσα ἀπὸ τὴν περίοδο τοῦ Τριωδίου, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς βοηθᾶ νὰ ἑτοιμαστοῦμε ψυχικὰ γιὰ νὰ γευτοῦμε τὸ «καινὸν πόμα», νὰ καρπωθοῦμε τὴν καινὴ ζωὴ ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Κύριος μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία καὶ τὴν ἀνάστασή Του.

Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι παρμένο ἀπὸ τὴν Β' πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ ἔχει γραφτεῖ στὴ Ρώμη κατὰ τὸ τέλος τοῦ ἔτους 66 ἢ στὶς ἀρχὲς τοῦ 67 καὶ ἀποτελεῖ τὸ «κύκνειο ἄσμα» τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Μέσα ἀπὸ αὐτὴν στηρίζει ὁ Ἀπόστολος τὸ μαθητή του, ποὺ δέχεται τὶς ἐξουθενωτικὲς ἐπιθέσεις τῶν αἱρετικῶν, προβάλλει τὸ δικό του παράδειγμα καὶ τὸν ἐνθαρρύνει νὰ μείνει σταθερὸς σὲ ὅσα διδάχτηκε.

Ὁ Τιμόθεος γνωρίζει πολὺ καλά τούς διωγμοὺς καὶ τὰ μαρτύρια ποὺ ὁ διδάσκαλός του ἀντιμετώπισε στὸ παρελθὸν ἀλλὰ καὶ ἀντιμετωπίζει στὸ παρὸν ὄντας δέσμιος στὴ Ρώμη. Ταυτόχρονα ὅμως γνωρίζει ὅτι «ἐκ πάντων ἐρρύσατο ὁ Κύριος» τὸν ἀπόστολό του, ἐπιδαψιλεύοντας σ’ αὐτὸν τὴ θεία χάρη καὶ τὴ θεία ἐνίσχυση.

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τὸ ἔθεσε ξεκάθαρα: «Μακάριοι ὅσοι διώκονται γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ γιατί σ' αὐτοὺς ἀνήκει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μακάριοι εἶστε ὅταν σᾶς χλευάσουν καὶ σᾶς καταδιώξουν καὶ σᾶς κακολογήσουν μὲ κάθε ψεύτικη κατηγορία ἐξαιτίας μου, νὰ αἰσθάνεστε χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση, γιατί θ' ἀνταμειφθεῖτε καὶ μὲ τὸ παραπάνω στοὺς οὐρανούς. Ἔτσι καταδίωξαν καὶ τοὺς προφῆτες πρὶν ἀπὸ σᾶς» (Μάτθ. 5, 10-12). Ἄλλωστε ἀπὸ βρέφος ὁ Κύριος διωκόταν: «Ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ’ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων˙ ἐγερθεῖς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι˙ μέλλει γὰρ Ἡρώδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτὸ» (Μάτθ. 2, 13). Καὶ ὅταν ἄρχισε τὸ κήρυγμα καὶ ἐπιτελοῦσε τὰ θαύματα, ἄλλοι ἤθελαν νὰ Τὸν ρίξουν ἀπὸ τὸν γκρεμό, ἄλλοι Τὸν ὀνόμαζαν δαιμονισμένο (Μάτθ. 9,34), ἄλλοι οἰνοπότη καὶ ψευδοπροφήτη (Λούκ. 7,34), ὥσπου ἐν τέλει νὰ Τὸν συλλάβουν, νὰ Τὸν ὁδηγήσουν στὸ Πάθος καὶ στὸ Σταυρό.

Τόσο στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὅσο καὶ στὴν Καινή, παρατηροῦμε πάμπολλα παραδείγματα δικαίων ἀνδρῶν ποὺ διώκτηκαν. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παραθέτει τὰ παραδείγματα αὐτὰ τῶν ἁγίων ἀνδρῶν σὲ μία ἐπιστολὴ ποὺ γράφει ἀπὸ τὴν ἐξορία σὲ κάποιο φίλο του στὴ Κωνσταντινούπολη : «Ἂν θέλει (ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοξία) νὰ μὲ πριονίσει, ἂς μὲ πριονίσει, ἔχω σὲ αὐτὸ τὸ παράδειγμα τοῦ Προφήτη Ἠσαΐα. Ἂν θέλει νὰ μὲ ρίψει εἰς τὸ πέλαγος, ἐνθυμοῦμαι τὸν Προφήτην Ἰωνᾶν. Ἂν θέλει νὰ μὲ βάλει στὸ λάκκο, ἔχω παράδειγμα τὸν Προφήτη Δανιὴλ ποὺ τὸν ἔβαλαν στὸ λάκκο μὲ τὰ λιοντάρια. Ἂν θέλει νὰ μὲ λιθοβολήσουν, ἔχω τὸν Πρωτομάρτυρα Στέφανο. Ἂν μὲ ἀποκεφαλίσει, ἔχω ὑπόδειγμα τὸν βαπτιστὴ Ἰωάννη...» (Ἐπιστολὴ πρὸς ἐπίσκοπον Κυριακόν). Ἄλλωστε καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ὁμολογητὲς καὶ οἱ νεομάρτυρες τὸν ἴδιο δρόμο βάδισαν.

Βέβαια, «ὁ διωγμὸς γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου εἶναι πραγματικὰ εὐτυχία. Γιὰ ποιὸ λόγο; Γιατί ἡ ἀποξένωση ἀπὸ τὸ πονηρὸ γίνεται ἀφορμὴ οἰκείωσης τοῦ ἀγαθοῦ. Ἀγαθὸ ὅμως πέρα καὶ πάνω ἀπὸ κάθε ἀγαθὸ εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, πρὸς τὸν Ὁποῖο τρέχει αὐτὸς ποὺ διώκεται...» (Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, Λόγος 8ος στους Μακαρισμούς). Ὃ ἴδιος ὁ διωχθεῖς, σταυρωθείς καὶ ἀναστάς Κύριος εἶναι δίπλα σὲ κάθε ἕνα ποὺ διώκεται καὶ τὸν ἐνισχύει μὲ τὴ θεία χάρη, φτάνει καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνει ὑπομονὴ ἀγογγύστως : «Μὲ λίγη ὑπομονὴ ποὺ θὰ κάνει ὁ ἄνθρωπος στὶς δύσκολες στιγμές, μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει τὴ θεία Χάρη. Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς ἔδειξε ἄλλο τρόπο σωτηρίας παρὰ τὴν ὑπομονὴ (Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ἐ΄, σ.290). Ταυτόχρονα, τὸ «Δόξα τῷ Θεῶ πάντων ἕνεκεν» ποὺ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὴν ἐξορία, πρέπει νὰ βρίσκεται καὶ στὰ δικά μας χείλη. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ