ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ἁγίου Χαραλάμπους (Β΄Τίμ. β. 1 – 10)

10 Φεβρουαρίου 2019

«σὺ οὒν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. »( β. 3)

Ἑορτάζει σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους καὶ τὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν δεύτερη πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἀκούσαμε, περιέχει λόγους προτρεπτικοὺς γιὰ τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ καλοῦ ἀγώνα τῆς πίστεως, σκιαγραφώντας τρόπον τινὰ τὸν χαρακτήρα τοῦ τιμώμενου Ἁγίου καὶ προτρέποντας ὅλους ἐμᾶς νὰ τὸν μιμηθοῦμε. «σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. » νὰ εἶσαι ἕτοιμος καὶ πρόθυμος νὰ κακοπαθεῖς, σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ.

Δὲν ὑπάρχει μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας χριστιανὸς ὁ ὁποῖος νὰ μὴν ἀντιμετώπισε θλίψεις καὶ δυσκολίες στὴν ζωή του. Διότι ὁ Κύριος δὲν μᾶς ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὶς κοινὲς γιὰ ὅλους τούς ἀνθρώπους δυσκολίες, ἀλλὰ μᾶς εἶπε ὅτι παρόλο ποὺ θὰ ἔχουμε θλίψη μέσα στὸν κόσμο, νὰ ἔχουμε θάρρος γιατί ἐκεῖνος νίκησε τὸν κόσμο (Ἰω. 16.33).Νὰ ἀντλοῦμε δύναμη ὄχι ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας, καθότι ὡς ἄνθρωποι εἴμαστε ἀνίσχυροι καὶ ἀδύναμοι, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς σωτηρίας ἡμῶν.Μᾶς προτρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑποστοῦμε κακουχίες σὰν καλοὶ στρατιῶτες Του. Καὶ ποιὲς εἶναι αὐτές; εἶναι οἱ πειρασμοί, οἱ ὕβρεις, οἱ συκοφαντίες, οἱ ἀδικίες, οἱ θλίψεις, οἱ στερήσεις, ὁ θάνατος. Ἂν ἔπαθε ὁ Κύριος, λογικὸ εἶναι οἱ ἐχθροί του νὰ στραφοῦνε καὶ ἐναντίον μας. Ἐξάλλου μᾶς τὸ εἶπε ὁ ἴδιος, ὅτι «εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν» (Ἰω, 15.20).

Ὁ καλὸς στρατιώτης, πάλι, δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὶς κοσμικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες. Στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος ἀποκηρύξαμε τὸν διάβολο καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ συνταχθήκαμε μὲ τὸν Χριστό, μὲ τὰ ἔργα τοῦ φωτός. Ἂν εἴμαστε μὲ τὸν Χριστό, δὲν γίνεται νὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὸν πλοῦτο, μὲ τὴν δόξα, μὲ τὰ κοσμικὰ ἐνδιαφέροντα, μὲ τὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν μας, μὲ κάθε εἴδους πλεονεξία καὶ ἀδικία, οὔτε νὰ παραθεωροῦμε τὴν ἐργασία τῶν ἀρετῶν, τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, τὴν αἰωνιότητα διότι δὲν θὰ ἀρέσουμε σὲ αὐτὸν ποὺ μᾶς στρατολόγησε λέγοντας: «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ’ ἡμέραν, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Λούκ. 9.23).

Δὲν ὑφίσταται γιὰ τὸν Χριστιανὸ τὸ ψευδοδίλημμα Χριστὸς ἢ ἐπίγεια ζωή, ὅπως ἄλλωστε τὸ διατυπώνει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ἐμοὶ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος ἐστι». Κάτω ἀπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα τὸ μαρτύριο ἀποτελεῖ ὁδὸ σωτηρίας καὶ κατὰ Θεὸν τελειώσεως, πρόσκαιρο βάσανο μὴ συγκρινόμενο μὲ τὴν αἰώνια χαρά. Ἡ σθεναρότητα μὲ τὴν ὁποία ὑπερασπιζόμαστε τὰ πιστεύω μας, ἀποτελοῦν καὶ ἀπόδειξη τῆς γνησιότητας καὶ τοῦ βάθους τῆς Πίστεώς μας. Ἀλίμονο ἂν αἰσθήματα ντροπῆς, φοβίας, κατωτερότητας, βίας ἂν θέλετε, μᾶς ὠθήσουν σὲ μία παθητικὴ στάση ἀνεκτικότητας καὶ ἠττοπάθειας: αὐτόματα θὰ σημαίνει ἔλλειμμα Πίστεως, ἀπουσία βιώματος ἐν Χριστῷ, συμβατικὴ ἄνευ νοήματος θρησκεία, πνευματικὸ θάνατο.

Ἐλεύθερα ἀποδεχθήκαμε τὸ κάλεσμα, ἂς μὴ φανοῦμε ἀνάξιοι τῆς κλήσεως κι ἂς μὴ ἀσχολούμαστε μὲ πράγματα τὰ ὁποῖα ἀποκηρύξαμε καὶ μᾶς καθιστοῦν ἀσυνεπεῖς. Ἐκεῖνος ποὺ ἐργάζεται διαρκῶς καὶ ἄοκνα νὰ καλλιεργήσει εἴτε τὸ χωράφι τῆς ψυχῆς του εἴτε ἐπιπροσθέτως -ἐὰν εἶναι ποιμένας καὶ διδάσκαλος- τὸν πνευματικὸ ἀγρὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ἀπολαμβάνει πρῶτος τούς καρποὺς τῶν κόπων του καὶ μαζὶ μὲ ἐκεῖνον τρέφονται καὶ εὐφραίνονται πνευματικὰ καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι. Ἂς γίνουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς μιμητὲς τῶν ἁγίων, σύμφωνα μὲ ὅσα λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Οἱ ἑορτὲς τῶν μαρτύρων δὲν τελοῦνται μόνο σὲ συγκεκριμένες ἡμέρες, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν διάνοια ἐκείνων ποὺ τὶς ἐπιτελοῦν. Ἰδοὺ τί ἐννοῶ: μιμήθηκες μάρτυρα; ζήλεψες τὴν ἀρετή του; ἀκόμη καὶ ἂν δὲν εἶναι ἡμέρα μνήμης μάρτυρος, ἐτέλεσες ἑορτὴ μάρτυρος. Διότι τιμὴ μάρτυρος εἶναι ἡ μίμηση τοῦ μάρτυρος. Κι ὅπως λοιπὸν ἐκεῖνοι ποὺ πράττουν τὶς κακίες ἀκόμα καὶ στὶς ἑορτὲς παραμένουν ἀνέορτοι, ἔτσι καὶ ἐκεῖνοι ποὺ μετέρχονται τὴν ἀρετή, ἀκόμα κι ἂν δὲν εἶναι πανήγυρις, ἑορτὴ ἐπιτελοῦν. Γιατί ἡ ἑορτὴ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν καθαρὴ συνείδηση». Ἀμήν.

ΠΗΓΗ