«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Ε΄ Λουκά.

1 Νοεμβρίου 2015

Ο γλαφυρός παραβολικός λόγους του Κυρίου, διοχετεύει μέσα από την απλότητά του, μία πραγματική συγκλονιστική αποκάλυψη. Αποκαλύπτει την αγάπη του Θεού και την τραγικότητα του αρρωστημένου από την έπαρση ανθρώπου. Σήμερα ο ευαγγελικός αυτός λόγος, παρουσιάζει ένα πλούσιο που μπορεί να βρισκόμαστε στην πνευματική του κατάσταση, όσο φτωχοί κι αν είμαστε. Έναν άνθρωπο ο οποίος «ενεδιδύσκετο πορφύραν και βύσσον ευφραινόμενος καθ ημέραν λαμπρώς». Τον ενδιέφερε δηλαδή η φροντίδα της εξωτερικής του εμφάνισης και η πολυτέλεια. Φρόντιζε μόνο αυτό που φαίνεται στον καθρέπτη. Είχε ξεχάσει ότι πυρήνας, ζωή, πνοή του ανθρώπου είναι η ψυχή που κρύβεται στο βάθος της υπάρξεως του.

Οι επιθυμίες του, οι επιδιώξεις του, η προσπάθειά του, ο αγώνας του, ο πόθος του, θυσιάζονται στο αυτοειδωλό του. Όλους τους άλλους τους θέλει στη ζωή του μόνο ως λάτρεις του εαυτού του. Έχοντας στραμμένο το βλέμμα της ψυχής και της διανοίας στον εαυτό του, δεν μπορεί να δει ούτε το Θεό, ούτε την δυνατότητα σωτηρίας που του χαρίζει μέσα από την παρουσία των άλλων ανθρώπων. Έτσι ο πλούσιος έχασε την ευκαιρία που ονομαζόταν Λάζαρος. Ο Λάζαρος ήταν εκείνος που ο Θεός έβαλε στη ζωή του πλουσίου για να τον κάνει να ξεκολλήσει το βλέμμα του από τον εαυτό του, να απαγκιστρωθεί από την επιφάνεια, να βγει από την κόλαση, την φυλακή του εγωισμού του. Στο πνευματικό πανεπιστήμιο της ερήμου, οι σπουδαστές της Τριαδικής Θεότητας, οι όσιοι ασκητές έλεγαν με τον εμπειρικό τους λόγο «Είδες τον αδελφό σου; Είδες τον Θεό σου.» Ο μεγάλος της Κωνσταντινουπόλεως ποιμένας και της Εκκλησίας πατέρας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος προτρέπει «Μη τεντώνεις τα χέρια σου στον ουρανό, αλλά στα χέρια των φτωχών. Αν εκτείνεις τα χέρια σου, στα χέρια των φτωχών, έπιασες την κορυφή του ουρανού.

Τελικά ο πλούσιος της παραβολής με όσο ακριβά και πολυτελή ενδύματα κι αν ντυνόταν ήταν στην κυριολεξία θεόγυμνος. Ο Αδάμ μετά την πτώση του, την απώλεια δηλαδή της λατρείας στο Δημιουργό του, της αγάπης στον συνάνθρωπό του και της ιερότητας στην ύπαρξή του, ένιωσε γυμνός. Ο πλούσιος είναι ένας Αδάμ που προσπαθεί να καλύψει το υπαρξιακό κενό της πτώσης με την ύλη, την σάρκα την καλλιέργεια όλων αυτών που τον οδήγησαν στην απογύμνωση. Έτσι το κενό μεγαλώνει περισσότερο και γίνεται η προσωπική του κόλαση.

Αυτή την πνευματική απογύμνωση ήρθε ο Χριστός να καλύψει με την σάρκωση, την Γέννηση, την Βάπτιση, τη Μεταμόρφωση, την Σταύρωση, την Ταφή, την Ανάσταση και την Ανάληψη. Έγινε ο ίδιος ένδυμα. Έτσι ντύνεται η ζωή μας κατά το βάπτισμα, την είσοδό μας εν Χριστώ ζωή «Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν εν εδύσασθε» (Γαλ. 3,27). Αυτή την στολή φόρεσαν και με τον αγώνα τους διατήρησαν καθαρή και οι σημερινοί εορταζόμενοι άγιοι, Κοσμάς και Δαμιανός οι θαυματουργοί ιατροί. Ο πλούσιος της παραβολής αποδεικνύεται πάμφτωχος, ντυμένος με την ματαιότητα και οι Ανάργυροι πάμπλουτοι ενδεδυμένοι με την αιωνιότητα.

Ένα γεγονός επιβεβαιώνει την λαμπρότητα του Ευαγγελικού ενδύματος:

Ο Μαρκιανός ήταν ιερέας στην Κωνσταντινούπολη. Οι αρετές του ήταν πολλές, μεταξύ αυτών και η ελεημοσύνη. Ότι του έδιναν αμέσως το έδινε στον πρώτο φτωχό που συναντούσε. Μία Κυριακή, που θα γίνονταν τα εγκαίνια στον ναό που λειτουργούσε, στην αγία Αναστασία, έφυγε ξημερώματα από το φτωχικό του σπίτι. Εκείνη την μέρα θα λειτουργούσε ο Πατριάρχης στο ναό του με πολλούς αρχιερείς. Θα πήγαινε και ο αυτοκράτορας με πολλούς άρχοντες της Πόλεως. Στην πόρτα του ναού, ο Μαρκιανός, συναντά ένα γυμνό ζητιάνο, ο οποίος έτρεμε από το κρύο. Αφού ο ιερέας έψαξε τις τσέπες του και δεν βρήκε τίποτα για να δώσει, μπήκε γρήγορα στην εκκλησία έβγαλε τα μοναδικά ρούχα που είχε, φόρεσε τα ιερατικά του άμφια και έδωσε τα ρούχα του στον φτωχό. Ήρθαν στο μεταξύ και οι άλλοι κληρικοί, ο Πατριάρχης και άρχισε η Θεία Λειτουργία. Τα βλέμματα όλων είχαν καρφωθεί στην στολή του Μαρκιανού. Ο ναός άστραφτε από το φεγγοβόλημα των αμφίων του. Ο Πατριάρχης ακούγοντας το θόρυβο που δημιουργήθηκε, για την πολυτέλεια της στολής του, τον κάλεσε και του είπε:

-          Που τη βρήκες αυτήν την στολή Μαρκιανέ; Πήρες απόφαση να συναγωνιστείς στην πολυτέλεια του αυτοκράτορα;

Ο Αγαθός ιερέας κοίταξε με έκπληξη τα άμφιά του και απάντησε:

-          Αυτή την στολή, μου την έδωσε η αγιοσύνη σου πριν από 25 χρόνια την ημέρα της χειροτονίας μου.

Ο Πατριάρχης κοίταξε καλύτερα. Παρατήρησε ότι ο Μαρκιανός δε φορούσε ρούχα μέσα από τα ιερατικά του.

-          Ποιος σε γύμνωσε; Ρώτησε έκπληκτος.

Ο Μαρκιανός πήρε το Άγιο Ευαγγέλιο στα χέρια του και απάντησε:

-          Αυτό με γύμνωσε άγιε Δέσποτα!!!

Ο Πατριάρχης συγκινημένος τον αγκάλιασε λέγοντας: Αν όλοι, είμαστε σαν εσένα παιδί μου, δεν θα είχαμε ανάγκη ιεροκηρύκων. Θα κήρυττε το άγιο παράδειγμά τους.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μας προτρέπει να μιμηθούμε την φιλοθεΐα, την ευσπλαχνία και την φιλοξενία του άλλου πλουσίου της παραβολής, του Αβραάμ. Έτσι όχι απλά θα σωθούμε αλλά με την ικεσία των Αγίων Αναργύρων θα γίνουμε εμείς οι ίδιοι παράδεισος. Αμήν.