Κήρυγμα γιά Κυριακή 18.10.2015

Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου καί Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ

Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. Καί χαίρει καί καυχᾶται ἡ Ἐκκλησία διότι ὁ Ἀπόστολος Λουκᾶς ἀνήκει στήν χορεία τῶν Θεόπνευστων Ἀποστόλων, τοῦ ὁποίου δύο ἔργα, ἱερά βιβλία κατατάσσονται στόν κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτά εἶναι τό τρίτο Εὐαγγέλιο τό ὁποῖο καταγράφει τήν γέννηση, τόν βίο, τήν διδασκαλία, τίς παραβολές, τά θαύματα, τήν σταύρωση, τήν ἀνάσταση καί ἀνάληψη τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό δεύτερο Θεόπνευστο βιβλίο εἶναι οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἕνα βιβλίο πού ἐξιστορεῖ τήν ἵδρυση καί ζωή τῆς πρώτης ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τό κήρυγμα καί τήν δράση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς εἶναι συνέκδημος καί συνοδοιπόρος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ὁ ὁποῖος εἶναι καί ἡ πηγή τοῦ γραφομένων του. Ὁ Ἀπόστολος Λουκᾶς δέν ἀνήκει στήν χορεία τῶν 12 Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου ἀλλά ὡς μαθητής τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἀναδείχθηκε Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής τῶν Ἐθνῶν, ἰδίως μέ τό Εὐαγγέλιό του πού ὁδηγεῖ μέχρι σήμερα πολλές ψυχές στόν Χριστό καί στήν Σωτηρία.

Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς εἶναι ἕνας ἀπό τούς λίγους μορφωμένους ἀποστόλους τοῦ Κυρίου μας. Δέν ἀνήκει στήν χορεία τῶν ἁπλοϊκῶν καί ἀγραμμάτων ἁλιέων τῆς Γαλιλαίας. Ὁ Λουκᾶς εἶναι ἕνας ἄνδρας μέ παιδεία, μέ σοφία, μέ γνώση, μέ ἐπιστήμη. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Κολοσσαεῖς ἐπιστολή του τόν ὀνομάζει ἰατρόν. Εἶναι λοιπόν Ἰατρός καί μάλιστα ἀπό τούς καλλίτερους τῆς ἐποχῆς του. Ἐάν κανείς μελετήσει τό Εὐαγγέλιό του καί τίς Πράξεις θά διαπιστώσει εὔκολα ὅτι εἶναι ἐκτός ἀπό Ἰατρός : θερμός ἀπόστολος καί κήρυκας θείων ἀληθειῶν, ἱστορικός ἀκριβής, ἑλληνιστής, λογοτέχνης καθώς καί ζωγράφος, ὅπως τόν παρουσιάζουν οἱ παραβολές τοῦ Κυρίου. Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς εἶναι μία ξεχωριστή προσωπικότητα πού εἶναι στολισμένη μέ πολλά πνευματικά χαρίσματα, μέ ἐπιστήμη καί τέχνη οὕτως ὥστε νά τόν χαρακτηρίσει κανείς Σοφόν.

Ὅμως ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς ἔχει καί τήν κατά Θεόν Σοφία. Ὅλα αὐτά τά χαρακτηριστικά πού ἐγράψαμε προηγουμένως δέν τόν φουσκώνουν ἀπό ἐγωϊσμό καί ἀλαζονεία. Οὔτε φυλακίζουν τήν ψυχή του γιά νά μην πορευθεῖ πρός τήν Χριστιανική ἀλήθεια. Πραγματικά σοφός ἀλλά καί ταπεινός ἀναγνωρίζει ὅτι πέρα ἀπό τήν κοσμική σοφία ὑπάρχει ἡ θεία Σοφία πού σοῦ ἀποκαλύπτει τήν βουλή τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὁ Ἀπόστολος Λουκᾶς ἀκούει καί δέχεται τήν διδασκαλία τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο καί θέλγεται ἡ ψυχή του. Ἀνοίγει τήν ψυχή του γιά νά δεχθεῖ τόν θεῖο φωτισμό, τά νάματα τῆς πίστεως πού θά ξεδιψάσουν τήν διψασμένη γιά τόν Θεό ψυχή του. Καί ἔτσι ὁ ἄριστος Ἰατρός γίνεται καί ἄριστος Χριστιανός. Δέχεται τήν πίστη του ὡς θεία δύναμη ἀλλά κυρίως ὡς πίστη πού σώζει καί ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν σωτηρία καί στήν βίωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καί προχωρεῖ ἀπό τήν θεωρία στήν πράξη. Γίνεται καί ἐκεῖνος ὅπως ὁ διδάσκαλός του, σκεῦος ἐκλογῆς γιά νά κηρύξει τόν Ἰησοῦ Χριστό παντοῦ ἀποκτώντας Ἀποστολικό Πνεῦμα διδασκαλίας τῆς Ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ.

Καί αὐτό φαίνεται διότι ὁ Λουκᾶς ἔθεσε εὐθύς ἐξαρχῆς τόν ἑαυτό του εἰς τήν διακονία τοῦ Θεοῦ, θεωρώντας το ὡς Ἱερό καθῆκον. Ὁ ἀπόστολος Λουκᾶς βιώνει τήν κλήση του ὄχι μόνο ὡς γνώση, ἀλλά καί νά κηρύξει τήν πίστη γιά νά φέρει ὅσους περισσότερους μποροῦσε στήν πίστη καί τήν ἀλήθεια. Μέ εὐσεβή ζῆλο ἀκολούθησε τόν διδάσκαλό του ἀπόστολο Παῦλο καί ὡς φλογερός συνεργός ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου στήν Μικρά Ἀσία, στήν Μακεδονία, στήν Βοιωτία καί ἀλλοῦ στήν Ἑλλάδα. Ἐπίσης κήρυξε στήν Ρώμη καί στήν Ἀφρική. Καί ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει παιρνώντας ἀπό πολλού κινδύνους, κακουχίες, διωγμούς, ὕβρεις, θλίψεις, δοκιμασίες καί τέλος μέ μαρτύριο κήρυξε τό Εὐαγγέλιο σέ πολλούς ἀνθρώπους. Κήρυξε ἀλλά ἀκόμα κηρύττει διότι ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς δέν περιορίστηκε στόν προφορικό λόγο καί τό κήρυγμα ἀλλά καί γραπτῶς παρέδωσε τό Ἱερό Εὐαγγέλιο γιά νά παραδοθεῖ στίς ἑπόμενες γενεές τῶν ἀνθρώπων πρός οἰκοδομήν καί σωτηρία.

Τά δύο ἱερά βιβλία (Ἱερό Εὐαγγέλιο καί Πράξεις) εἶναι δύο ἀνεκτίμητοι θησαυροί γιατί στήν οὐσία ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἐδίδαξε τόν ἀπόστολο Λουκᾶ. Ὁμιλοῦν οἱ αὐτόπται καί αὐτήκοοι ὑπηρέτες τοῦ Λόγου. Ὁμιλεῖ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἀπό τήν ὁποία ἤκουσε ὁ ἀπόστολος Λουκᾶς τίς διηγήσεις τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος. Ὁμιλεῖ ὅμως κυρίως τό Πανάγιον Πνεῦμα τό ὁποῖο φώτισε τόν ἀπόστολο γιά νά γράψει αὐτά πού ἄκουσε καί διδάχθηκε ἀπό ὅλους ἐκείνους ἁγιασμένους μέ τούς ὁποίους συναναστρεφόταν.

Ὁ ἀπόστολος Λουκᾶς ἔθεσε ὁλόκληρη τήν ὕπαρξή του στήν διακονία τοῦ Θεοῦ. Ἔθεσε ὅλες του τίς δυνάμεις γιά νά διαλαλήσει τό Εὐαγγέλιο στούς ἀνθρώπους ἀλλά καί γιά νά τό ἀφήσει γραπτῶς ὡς παρακαταθήκη.

Ἔθεσε ὅμως τόν εὑατό του καί στήν διακονία τῶν ἀνθρώπων. Ὑπηρετεῖ τόν ἄνθρωπο ὡς Ἰατρός προσφέροντας θεραπεία καί σωτηρία στούς ἀνθρώπους. Αὐτό τό ἐπιβεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὁ ὁποῖος ἀποκαλεῖ τόν Λουκᾶ «ἰατρόν ἀγαπητόν». Σημαίνει λοιπόν ὅτι ὁ Λουκᾶς ἦταν πολύ ἀγαπητός καί στόν ἀπόστολο Παῦλο καί στούς Χριστιανούς. Γιατί; Γιά τήν πολύ του ἀγάπη, τήν στοργή του τό ἐνδιαφέρον του πρός ὅλους ἀλλά ἰδιαιτέρως πρός τούς πάσχοντας. Ποιός ξέρει πόσες φορές θά ἔτρεξε νά ἐπισκεφθεῖ τούς ἀσθενεῖς, νά γιατρέψει τίς πληγές τους, νά ἀκούσει τόν πόνο, τό παράπονό τους, τίς ἰδιοτροπίες τους, τίς ποικίλες ἀνάγκες τους. Πόσες φορές δέν θά κάθισε ἀγρυπνών στό προσκέφαλο τῶν ἀσθενῶν ἀλλά καί αὐτοῦ ἀκόμα τοῦ πολυασθενοῦς ἀπόστόλου Παύλου. Ἐξ οὗ ἀγαπητός ἀπό τήν ἔκφραση τῆς ἀφειδώλευτης ἀγάπης του πρός ὅλους.

Αὐτός εἶναι ὁ ἀπόστολος Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος χαίρεται τώρα τῆς οὐρανίου μακαριότητος καί συνευφρένεται μέ τά τῶν Ἀπστόλων καί πάντων τῶν Ἁγίων εἰς τήν Ἐκκλησία τῶν πρωτοτόκων.

Αὐτό πού μένει σέ ἐμᾶς εἶναι νά διαβάσουμε συνεχῶς τά ἔργα του γιά νά μαθαίνουμε τήν ἀλήθεια ἀλλά καί νά μιμηθοῦμε τήν ζωή του, τήν ζωή τοῦ ἀποστόλου Λουκᾶ. Μία ζωή πού ὁ Κύριος σκοπός της ἦταν ἡ διακονία τοῦ λόγου ἀλλά καί τοῦ ἀνθρώπου εἰς δόξαν Θεοῦ. Ἀμήν.