Κήρυγμα γιά Κυριακή 4.10.2015

Κυριακή Β΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ στ΄ 31-36)

«Ἡ ἀγάπη καί ἡ συμπόνια στήν ζωή μας»

Ἡ ἐποχή μας διψᾶ γιά ἕνα ἐπαναστατικό κήρυγμα πού θά καυτηριάσει τά κακῶς κείμενα καί θά ἀποκαλύψει ἀλήθειες πού θά ὁδηγήσουν στήν ὑγιή γνώση καί πίστη. Κανείς ὥς τώρα δέν τολμᾶ νά πεῖ στούς ἀνθρώπους τήν ἀλήθεια, τήν ἀλήθεια γιά τήν ἠθική μας, γιά τήν ποιότητα τοῦ χαρακτήρα μας, γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων μας. Ὁ Κύριός μας στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀντιτίθεται στήν τότε χρεωκοπημένη ἐποχή του (ὥς καί τώρα) στίς πλάνες τῶν δῆθεν σοφῶν στούς διεστραμμένους κοινωνικούς θεσμούς. Τό μόνο πού θέλει ὁ Κύριος εἶναι νά καθαρίσει τό τοπίο καί νά συμφιλιώσει συνάμα δέ νά ἐξυψώσει τόν ἄνθρωπο στόν Θεό. Γι’ αὐτό καί λέγει : «Γίνεσθε οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ Πατήρ ὑμῶν, οἰκτίρμων ἐστί».

Γιά ἄλλη μία φορά ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νά ἔχουμε ὡς πρότυπο στήν ζωή μας τόν τέλειο καί ἅγιο Θεό. Μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἕνα καί μοναδικό σκοπό ἔχει στήν ζωή του νά μοιάσει στόν Θεό Πατέρα. Καί πρῶτα ἀπό ὅλα ἡ Ἀγάπη. Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη γι’ αὐτό καί ἐμεῖς πρέπει νά ἔχουμε ἀγάπη πρός ὅλους ἀλλά καί νά στηρίζουμε ὁλόκληρη τήν ζωή μας σ’ αὐτήν. Ὅπως καί στήν Ἁγία Τριάδα ὑπάρχει ἡ ἀγαπητική σχέση μεταξύ τῶν Τριῶν Προσώπων ἔτσι καί στούς ἀνθρώπους ἡ βάση τῶν σχέσεων τους πρέπει νά εἶναι ἡ ἀγάπη. Οἰκτίρμων καί ἐλεήμων ὁ Κύριος, τό αὐτό καί ἐμεῖς φιλάνθρωποι, σπλαγχνικοί, συμπονετικοί, φιλόστοργοι πρός ὅλους. Ἀνεξάρτητα ἀπό φιλία, οἰκογένεια, φύλο, ἔθνος, τάξη, χρῶμα, φυλή, θρησκεία, διότι τόν κανόνα μᾶς τόν δίνει σήμερα ὁ Χριστός.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος (στήν Β΄ Πρός Κορινθίους α΄ 3) ὀνομάζει τόν Θεόν καί τόν λέγει «Πατέρα οἰκτιρμῶν». Ἐκεῖνος δηλαδή πού δέν ξεχωρίζει κανένα ἀλλά εἶναι σπλαγχνικός πρός ὅλους. Εἶναι ἐκεῖνος πού συνεχῶς δίνει, δίνει τήν καλοσύνη του, τήν εὐσπλαγχνία του, τό ἔλεός του. Ὁ προφήτης Μιχαίας τόν ὀνομάζει «θελητήν ἐλέους». Καί εἶναι ὄντως ὁ ὁποῖος ἐκχέει τό ἐλεός του πρός ὅλους ἐμᾶς πού ἁμαρτάνουμε, πού βλασφημοῦμε πού σφάλλουμε. Δίνει τό ἐλεός του γιά νά μᾶς προφυλάξει ἀπό τόν ἀδηφάγο Ἄδη καί νά μᾶς ἀποκαταστήσει στήν Βασιλεία του παρόλο τήν ἀναίδειά μας, τήν ἀποστροφή μας καθώς καί τήν λησμονιά μας ἀπέναντι στό μεγαλεῖο του.

Ἐμεῖς ἀποστατοῦμε, ξεχνοῦμε τόν Θεό καί ντρεπόμαστε νά τόν βάλλουμε στήν ζωή μας ἀκόμα καί αὐτή τήν ὕστατη ὥρα πού ὅλα τρέμουν συθέμελα ἀπό τήν ἀποστασία μας. Ἐμεῖς τόν βγάζουμε ἀπό τήν ζωή μας πιστεύοντας ὅτι μποροῦμε νά τά καταφέρουμε δίχως αὐτό ἀλλά εἰς μάτην. Γι’ αὐτό ὁ πολυεύσπλαγχνος Θεός μᾶς καταδιώκει πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας. Καί δέν θέλει τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὡς τό ἐπιστρέψαι καί ζῆν αὐτόν. Ἀναπαύεται ὁ Παντεπόπτης Θεός στήν μετάνοιά μας στήν ἐπιστροφή μας καί στήν ἀναγνώρισή μας. Καί αὐτό φαίνεται ἀπό τά λόγια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ πού καταγράφονται στό Εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου. Ὅτι βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους. Ὅτι ἀνατέλει τόν ἥλιον γιά ὅλους τούς ἁμαρτωλούς, δικαίους, ἁγίους, πονηρούς, Καμμία διάκριση δέν κάνει ὁ Θεός γιατί ὅλους τούς θεωρεῖ παιδιά του, δημιουργήματά του καί δέν θέλει κανένας νά χαθεῖ. Πάντας ἀνθρώπους θέλει νά σώσει καί νά τούς ὁδηγήσει στήν ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. Κανέναν δέν μισεῖ καί ἀποστρέφεται ἀλλά ἀναμένει τήν δική μας οἰκειοθελή ἐπιστροφή.

Ὁ Κύριος μᾶς ἐξαπολύει αὐτήν τήν δυναμική παρότρυνση σέ καιρούς δύσκολους. Σέ ἐποχή ὅπου ὁ οἶκτος καί ἡ φιλανθρωπία ἦταν ἄγνωστα γιά τούς ἀνθρώπους. Καί οὐ μόνον αὐτό ἀλλά καί οἱ Ἑβραῖοι στηριζόμενοι στόν Μωσαϊκό Νόμο ἀνταπέδιδαν τό ὅσο κακό ἀπ’ αὐτό πού εἶχαν προσβληθεῖ. Ἡ στοργή, ἡ ἀγάπη, ἡ φιλαδελφεία ἐθεωρεῖτο ἀδυναμία καί μειονεξία γιά τούς ἀνθρώπους. Ἀντιθέτως ἡ ἀνταπόδοσις τοῦ κακοῦ ἦταν ὑπεροχή, ἔνδειξη δυνάμεως καί ἰσχύος. Εὐτυχῶς ὅμως ὁ Κύριος κατήργησε αὐτήν τήν κακότητα καί σκληροκαρδία. Καί ἔφερε τούς ἀνθρώπους αὐτούς πού ἐξακολουθοῦν νά πράττουν τό κακό ὡς ἐνόχους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀγάπη, ἡ φιλανθρωπία, ὁ οἶκτος, ἡ συμπόνια εἶναι αὐτά πού ἀντικατέστησαν τήν ἀνταπόδοση, τό μῖσος καί τήν κακία. Καί πλέον τό πρόσωπο πού ἁμαρτάνει δέν καταδικάζεται, οὔτε μπαίνει στήν διαδικασία τῆς ἀνταποδώσεως τοῦ κακοῦ. Ἀντιθέτως εἶναι ἕνα πρόσωπο πού χρήζει βοηθείας, ἀγάπης, στοργῆς, θεραπείας, μετανοίας, καί συγγνώμης. Εἶναι πρόσωπο πού μέ πολύ στοργή πρέπει νά ὁδηγήσει στόν Θεό πού εἶναι οἰκτίρμων.

Πόσο μεγάλο καί ὑψηλό εἶναι τό νόημα τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Γιατί ἀκριβῶς ἐμεῖς ὅλοι πρέπει νά σκεφθοῦμε καί νά μελετήσουμε. Ἐάν ὁ Θεός εἶναι οἰκτίρμων καί συγχωρεῖ ὅλους ἐμᾶς πού ἁμαρτάνουμε πού ἀπομακρυνόμαστε ἀπό κοντά του, πού τόν ἀμφισβητοῦμε καί τόν ὑποβαθμίζουμε. Ἐάν ὁ Θεός δέχεται νά μᾶς ἀγκαλιάσει νά μᾶς κοιτάξει στά μάτια, μέ τό σπλαγχνικό του βλέμμα, νά μᾶς ἐνδύσει καί νά μᾶς τοποθετήσει κοντά του. Τότε ἐμεῖς πού πράττουμε ὅλα αὐτά ποιά εἶναι ἡ θέση μας ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους πού μᾶς ἔχουν βλάψει, στεναχωρήσει καί ἐκδικηθεῖ. Ποιά θά εἶναι ἡ θέση μας ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους πού μᾶς ἔχουν ἀδικήσει, συκοφαντήσει καί κατατροπώσει. Αὐτό μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος νά πράξουμε νά δείξουμε τήν ἀγάπη καί τήν συμπόνοια μας σέ ὅλους αὐτούς, μιμούμενοι τόν ἐπουράνιο Θεό καί Πατέρα. Αὐτήν τήν προτροπή κρύβει ἡ φράση «καθώς καί ὁ Πατήρ ἡμῶν οἰκτίρμων ἐστί». Νά φθάσουμε καί νά ὁμοιάσουμε στό Θεό δείχνοντας τήν ἀνιδιοτελή ἀγάπη μας σ’ ὅλους ἐκείνους πού ἔχουν σταθεῖ ὡς ἐμπόδια, ὡς βαρεῖς λύκοι, ὡς ὄφεις πού δηλητηριάζουν τήν ζωή μας, τήν σχέση καί τήν συναναστροφή μας μέ τούς ἀνθρώπους. Τό νά εἴμαστε σπλαγχνικοί καί γεμάτοι ἀπό ἀγάπη κάμπτει καί τόν χειρότερο ἐχθρό, τόν ἀφοπλίζει καί τοῦ δείχνει τό δρόμο τῆς σωτηρίας.

Ἄς ἀγαπήσουμε ὅλους χωρίς νά περιμένουμε κάτι, ἔστω μία ἀνταπόδωση ἀλλά μόνο καί μόνο γιατί στό πρόσωπο τοῦ συνανθρώπου μας ἀντικρίζουμε τόν Θεό.

Ἄς ἀνακεφαλαιώσουμε λοιπόν ὅλα αὐτά τά ὁποῖα εἴπαμε παραπάνω ἄς ποῦμε καί πιστέψουμε ὅτι:

Ἡ ἀγάπη εἶναι προτιμότερη ἀπό τό μῖσος, ἡ συγχώρηση ἀπό τήν μνησικακία, ἡ καλωσύνη ἀπό τήν ἐχθρότητα, ἡ σπλαγχνικότητα ἀπό τήν σκληρότητα, ἡ ἀνταπόδοση καλοῦ ἀντί τοῦ κακοῦ. Ὅλα αὐτά ἐάν τά κάνουμε πραγματικότητα στήν ζωή μας καί τά βιώσουμε τότε θά μπορέσουμε νά κατανοήσουμε πλήρως αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριός μας:

«Γίνεσθε οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ Πατήρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί».