ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ «Επί τω Θεώ ήλπισα, ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος»
Το  Κήρυγμα της Κυριακής
γράφει, ο Αρχιμανδρίτης
Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Παλαιού Ψυχικού
«Επί τω Θεώ ήλπισα, ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος» (Ψαλμ. 55, 12). Όταν επικαλούμεθα, αγαπητοί μου, το άπειρον έλεος του Θεού δια πάσαν δυσκολίαν εν τη ζωή ημών, δεν κυριευόμεθα υπό φόβου.

Το ίδιον έπραξεν και ή Θεοτόκος Μαρία και ό μνηστήρ Ιωσήφ, οι οποίοι αφήκαν εις την πανσθενή βούλησιν του Θεού, την εκπλήρωσιν του σχεδίου της θείας οικονομίας, την γέννησιν του μονογενούς υιού παρά τας δυσκολίας και αντιξοότητας, πού τους επεφύλασσεν ή πονηρά βούλησις του Ηρώδου.
Το θείον βρέφος προστατεύθη, απετράπη ο μέγιστος κίνδυνος εναντίον του, διότι όπου ή ανθρωπίνη φύσις αδυνατεί να επέμβη, αναλαμβάνει την προστασίαν ό παντεπόπτης Θεός. Εκείνος οδηγεί τους Μάγους να μην επιστρέψουν εις τον Ηρώδην.
Εκείνος αποστέλλει τον άγγελον εις τον Ιωσήφ και του δίδει την εντολήν να αναχώρηση εις την Αίγυπτον, μετά της Μαρίας και του θείου βρέφους.
Η κραταιά και ακαταμάχητος προστασία του Θεού οπουδήποτε και εάν ευρίσκεται ο άνθρωπος, εφ” όσον πιστεύει, είναι μετ’ αυτού. Δεν είναι ανάγκη να καταφύγωμεν εις «τα όρη και ταις οπαίς της γης» δια να εύρωμεν σωτηρίαν διότι πανταχού, το παντοδύναμον χέρι του Θεού μας επισκιάζει και αναδεικνύεται «πύργος ισχύος από προσώπου εχθρού» (Ψαλμ. 60, 3).
Αυτό το μήνυμα δίδεται και εις ημάς, αγαπητοί μου, μέσα από την ευαγγελικήν διήγησιν της σωτηρίας του θείου βρέ¬φους. Εις αυτήν την θείαν προστασίαν και βοήθειαν, πρέπει να εμπιστευθώμεν τον εαυτόν μας έφ’ όσον πιστεύομεν και ελπίζομεν και καταφεύγομεν εις την μεγαλωσύνην του Θεού.
«Ότι έπ’ εμέ ήλπισε, και ρύσομαι αυτόν• σκεπάσω αυτόν, ότι έγνω το όνομά μου. Κεκράξεται προς με, και επακούσομαι αυτού, μετ” αυτού ειμί εν θλίψει• εξελούμαι αυτόν, και δοξά¬σω αυτόν» (Ψαλμ. 90, 14 – 15).
Αδελφοί μου, ενωτιζόμενοι τάς δυσκολίας και συμπληγάδας της επιγείου ζωής, στήριγμα και βοηθόν και ασφαλή λιμένα, έχομεν τον πανοικτίρμονα Θεόν. Είμεθα άνθρωποι ασθενείς και εφήμεροι, διψώμεν όμως δια αιωνιότητα, ή οποία προσφέρεται εάν έχομεν εμπιστοσύνην εις το σχέδιον του Θεού, εάν εκζητούμεν την σκέπην και βοήθειάν του, όπως συνέβη και εις την περίπτωσιν της εις Αίγυπτον φυγής και σωτηρίας του θείου βρέφους.