ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΖ΄ 14-12-2014
Σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς εἶπε: «Ἀδελφοί, ὅταν φανερωθεῖ ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ζωή μας, τότε θὰ φανερωθεῖτε κι ἐσεῖς μαζί του μὲ δόξα.  Νεκρῶστε, λοιπόν, τὰ γνωρίσματα τῆς γήινης φύσης σας: τὴν πορνεία, τὴν ἠθικὴ ἀκαθαρσία, τὸ πάθος, τὴν κακὴ ἐπιθυμία καὶ τὴν πλεονεξία, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρία.  Γι’  αὐτὰ τὰ πράγματα ἐπέρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ πάνω στοὺς ἀπειθεῖς ἀνθρώπους.  Αυτά ἀποτέλεσαν καὶ τὸν δικό σας τρόπο ζωῆς κάποτε, ὅταν ζούσατε κυριευμένοι ἀπὸ αὐτά.  Tώρα, ὅμως, ἀποβάλετε κι ἐσεῖς ἀπὸ πάνω σας ὅλα αὐτά: τὴν ὀργή, τὸ θυμό, τὴν κακία, τὴ βλαστήμια, καθὼς καὶ τὴν αἰσχρολογία ἀπὸ τὸ στόμα σας.  Mην ψεύδεστε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, ἀφοῦ βγάλατε ἀπὸ πάνω σας τὸν παλιὸ ἑαυτό σας μαζὶ μὲ τὶς πράξεις του καὶ ντυθήκατε τὸ νέο, πού, παράλληλα μὲ τὴν ἀκριβῆ γνώση, ἀποκτᾶ ὅλο καὶ περισσότερο τὴ μορφὴ ἐκείνου ποὺ τὸν ἔπλασε. Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει πιὰ Ἕλληνας καὶ Ἰουδαῖος, περιτμημένος καὶ ἀπερίτμητος, βάρβαρος,  Σκύθης, δοῦλος ἢ ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ μέσα σὲ ὅλους τὰ ἀναπληρώνει ὁ Χριστός.»

Ἀπευθυνόμενος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Κολασσαεῖς Χριστιανοὺς καὶ κατ’ ἐπέκταση σὲ ὅλους ἐμᾶς τοὺς βαπτισμένους χριστιανούς, μᾶς καλεῖ νὰ προσέξουμε ἰδιαιτέρως τὴν καθημερινότητά μας.  Ὅλες ἐκεῖνες τὶς ἐνέργειες καὶ πράξεις ποὺ συνθέτουν τὸν καθημερινὸ βίο τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου.  Τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ, ποὺ ἀπομακρυνόμενος ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐντὸς τοῦ Παραδείσου, προσπαθεῖ νὰ κατευθύνει καὶ νὰ ἱκανοποιήσει ὅλες ἐκεῖνες τὶς δυνάμεις ποὺ μὲ τὴν κατ’  εἰκόνα δημιουργία τοῦ χάρισε ὁ Θεός.

Ὅταν, λοιπὸν, ὁ Χριστὸς ποὺ μὲ τὸ πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασή Του μᾶς ἀπάλλαξε ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου, φανερωθεῖ εἰς τὴν Δευτέρα Του Παρουσία ἐνώπιον ὅλων ἡμῶν τῶν ἀπ’ αἰῶνος ἀνθρώπων, τότε κι ἐμεῖς θὰ φανερωθοῦμε ἐνώπιόν Του, γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὴ Θεία δόξα Του.  Ἐπειδὴ, ὅμως, κανένας δὲν ἀπολαμβάνει τέτοια χάρη πλὴν τῶν νικητῶν τῆς ἁμαρτίας, γι’ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παραγγέλλει.

«Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς...» Ὁ μεταπτωτικὸς ἄνθρωπος φέρει τὴ ροπὴ πρὸς τὴν ἁμαρτία, ἔχει τάσεις πτωτικὲς καὶ γι’ αὐτὸ λέει ὁ ἀπόστολος, θανατῶστε αὐτὴν τὴ ροπὴ πρὸς τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν κακία, ἀπὸ τὴν ὁποία γεννᾶται ἡ πορνεία καὶ ἡ ἀκαθαρσία, τὸ πάθος καὶ ἡ κακὴ ἐπιθυμία καὶ ἡ πλεονεξία. Γιατί κάθε πτώση ἀμαυρώνει τὸ «κατ’ εἰκόνα», ἀναστέλλει τὴν πορεία πρὸς τὴ θέωση, διακόπτει τὴν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸ καὶ καθιστὰ ἀνενέργητη τὴ Θεία Χάρη.

Ἡ Παύλεια προτροπὴ εἶναι κατηγορηματικὴ καὶ διαχρονική.  Νεκρῶστε ὅ,τι γήινο ὑπάρχει μέσα σας.  Ἀπονεκρῶστε ὅ,τι σᾶς συνδέει μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν, ἠθικὴ ἀκαθαρσία, τὸ πάθος, τὴν κακὴ ἐπιθυμία καὶ τὴν πλεονεξία, ποὺ εἶναι εἰδωλολατρία.  Ὅπως ἀναφέρει ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, «Οὐκ εἶπεν ἀπορρίψατε, ἀλλὰ νεκρώσατε, ὥστε μηδὲ ἀναστῆναι», δηλαδὴ νὰ μὴν τὰ ἀπορρίψουμε ἁπλῶς τὰ πάθη μας, ἀλλὰ νὰ τὰ νεκρώσουμε οὕτως, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει πιθανότητα νὰ τὰ ἐπαναφέρουμε στὴ καθημερινή μας ζωή. Σταματήστε νὰ εἶστε δοῦλοι τῆς πορνείας, δηλαδὴ κάθε σωματικῆς αἰχμαλωσίας καὶ ἐξάρτησης ποὺ ὑπερτονίζει τὴν βιολογικὴ ὕπαρξη, λειτουργία καὶ ἀνάγκη καὶ τὴν καθιστὰ εἴδωλο, γιατί μολύνετε τὸ σῶμα ποὺ εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ.  Μὴ σᾶς κυριεύει ἡ πλεονεξία, ἡ παθολογικὴ τάση ἀπόκτησης ἀγαθῶν, ἔστω καὶ ἂν ἱκανοποιεῖ μιὰ ἀνάγκη τῆς ζωῆς, γιατὶ διολισθαίνει στὴν ἐπιθυμία καὶ κάθε ἐπιθυμία εἶναι ἐξάρτηση καὶ ἀνελευθερία. Ἄλλωστε δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ κόσμος - καὶ τὰ ἀγαθά του - «ἐγένετο» γιὰ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ τὰ χαίρεται, γιὰ νὰ τὰ ἀπολαμβάνει, ὄχι ὅμως νὰ τὰ ἐπιθυμεῖ. Διαχειριστές εἴμαστε καὶ ὄχι ἰδιοκτῆτες τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου, γι’ αὐτὸ καὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἐλεύθεροι ἀπὸ αὐτά.

Ἀφοῦ, λοιπὸν, ὁ ἄνθρωπος ἀρνηθεῖ καὶ ἀπεκδυθεῖ τὴν κακὴ καὶ διεφθαρμένη προαίρεσή του, ἡ ὁποία τὸν παραδίνει σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐκτροπὲς καὶ καταχρήσεις, καλεῖται νὰ ἐνδυθεῖ τὸν νέον, τὸν ἀνακαινούμενο ἄνθρωπο.  Αὐτὸν τὸν νέο τύπο ἀνθρώπου τὸν «ἐν Χριστῷ καινὸν» ποὺ ἐνσάρκωσε ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός μας, ὅπως  τονίζει ἐμφαντικὰ καὶ ἡ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων ποὺ πλησιάζει. Αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο ποὺ μὲ τὴν νέκρωση τῶν παθῶν καὶ τὴ θεραπεία τῆς προαιρέσεώς του, ὁδηγεῖται πρὸς τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν καὶ ἔτσι ἀνακαινίζεται ἐν Χριστῷ. Μόνο ὅσοι ἔτσι πιστεύουμε σὲ Ἐκεῖνον ὑπερνικοῦμε κάθε ἐμπόδιο καὶ ἀντίδραση ποὺ προβάλλει ἡ πεσμένη καὶ ἀρρωστημένη φύση μας ἀλλὰ καὶ ἀντλοῦμε κάθε βοήθεια καὶ δύναμη ποὺ μᾶς προσφέρει τὸ Ἔλεος καὶ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ Χάρη τοῦ διαλύει, ὥστε νικητὲς κατὰ τῆς ἁμαρτίας νὰ φανερωθοῦμε ἐνώπιον της δόξας Του. Μέχρι, ὅμως, τὴν φανέρωση τῆς θεϊκῆς δόξας ὁ δρόμος μπροστά μας εἶναι μακρὺς καὶ ἐπίπονος. Γι’ αὐτὸ ἂς μὴν λιποψυχήσουμε· ἂς ἐμπιστευθοῦμε σταθερὰ καὶ ἀμετακίνητα τὸν ἐρχόμενο ἐν σαρκὶ Κύριο, τὸν Κύριο τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, γιὰ νὰ ἔχουμε μερίδα καὶ κλῆρο μαζί Του στὴν Βασιλεία Του. Ἀμήν.