(14-12-2003)

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ

           Πλησιάζοντας τήν «Μητρόπολη τῶν Ἑορτῶν», τά Χριστούγεννα, ἡ Ἐκκλησία μας παρουσιάζει σήμερα μπροστά στά μάτια καί στίς καρδιές μας, τούς Ἁγίους Προ­πάτορες τοῦ Κυρίου μας. Ἀπό «Ἀδάμ τόν προπάτορα μέχρι καί Ζαχαρίου καί τοῦ Βαπτιστοῦ τοῦ κηρύξαντος Χριστόν».

        Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς τῶν Προπατόρων προέρ­χε­ται ἀπό τήν πρός Καλασσαεῖς ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου:

        «Ὅταν ὁ Χριστός, πού εἶναι ἡ ἀληθινή ζωή μας, φανερωθῆ, τότε κι ἐσεῖς θά φα­νερωθῆτε μαζί Του δοξασμένοι στήν παρουσία Του.

        Ἀπονεκρῶστε, λοιπόν, ὅ,τι σᾶς συνδέει μέ τό ἁμαρτωλό παρελθόν: Τήν πορ­νεία, τήν ἠθική ἀκαθαρσία, τό πάθος, τήν κακή ἐπιθυμία καί τήν πλεονεξία, πού εἶναι εἰδωλολατρία. Γιά ὅλα αὐτά θά πέση ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ πάνω σ' ἐκείνους πού δέν θέ­λουν νά πιστέψουν. Σ' αὐτούς ἀνήκατε ἄλλοτε κι ἐσεῖς, ὅταν αὐτά τά πάθη δυνά­στευ­αν τή ζωή σας. Τώρα ὅμως πετάξτε τα ὅλα αὐτά ἀπό πάνω σας: Τήν ὀργή, τό θυ­μό, τήν πονηρία, τήν κακολογία καί τήν αἰσχρολογία. Μή λέτε ψέματα ὁ ἔνας στόν ἄλλο, ἀφοῦ βγάλατε ἀπό πάνω σας τόν παλιό ἁμαρτωλό ἑαυτό σας μέ τίς συ­νήθειές του. Τώρα πιά ἔχετε ντυθῆ τόν καινούργιο ἄνθρωπο, πού ἀνανεώνεται συνεχῶς, σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ δημιουργοῦ του, ὥστε μέ τή νέα ζωή του νά φθάση στήν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ. Σ' αὐτή τή νέα κατάσταση δέν ὑπάρχουν πιά ἐ­­θνικοί καί Ἰουδαῖοι, περιτμημένοι κι ἀπερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δοῦλοι, ἐ­λεύθεροι· τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅλα καί ὁ Χριστός τά διέπει ὅλα».

        Ὁ Ἀπόστολος μιλᾶ γιά τήν ἀληθινή ζωή πού ἀνατέλλει μέ τόν ἐρχομό τοῦ Χρι­­­στοῦ καί γιά τήν ἀνάγκη τῆς δικῆς μας ἐσωτερικῆς, ἀληθινῆς ἀλλαγῆς, προκει­μέ­νου νά ζήσουμε μαζί Του. Θά σταθοῦμε σέ ἕνα σημεῖο, ἀπό τά πολλά πού ἀγ­γί­ζει:

        «Μή λέτε ψέματα ὁ ἕνας στόν ἄλλο». Τό ψέμα εἶναι γέννημα σκοτισμένης ψυ­χῆς. Οἱ Χριστιανοί πού ἀναγεννήθηκαν μέ τό Βάπτισμα καί συνεχῶς «γεμίζουν» μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τό ψέμα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθοῦμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί νά νεκρώνουμε τά πάθη μας. Ὁ Χρι­στός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά μᾶς σώση ἀπό τήν «παλαιότητα τῆς ἁμαρτίας» καί νά μᾶς δώση καινούργια ζωή ἀλήθειας καί ἀγάπης.

        Ὁ διάβολος εἶναι ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους, λέει ξεκάθαρα ὁ Χριστός στό Εὐαγ­γέ­λιό Του. Ἀπό τόν Παράδεισο ἐξαπάτησε τούς Πρωτοπλάστους καί συνεχίζει μέ δό­λιο τρόπο νά ἐξαπατᾶ τούς ἀνθρώπους. Χρειάζεται, λοιπόν, ἀντίσταση. «Τά λό­για σας νά εἶναι ναί-ναί, ὄχι-ὄχι», λέει ὁ Χριστός. Ξεκάθαρα, δηλαδή, καί εἰλικρι­νά. Τό ναί νά εἶναι ναί καί τό ὄχι ὄχι. Νά μήν λέμε ναί καί νά ἐννοοῦμε ὄχι, ὅπως δυ­στυχῶς πολύ συχνά γίνεται στίς σχέσεις μας μέ τούς ἀνθρώπους.

        Κάθε ψέμα, ὑποκρισία καί ἀνειλικρίνεια εἶναι ἄρνηση τῆς χριστιανικῆς μας ταυ­τότητος. Ἄς τό δοῦμε καί ἀπό ἄλλη ἄποψη. Τό ψέμα διασπᾶ τήν ἑνότητα. Ἀφοῦ εἴ­μα­­στε ὅλοι μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὅποτε λέμε ψέματα στόν ἀδελφό μας, λέμε ψέματα στόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας, ἀφοῦ ἀνήκουμε στό ἴδιο σῶμα!

        Εἶναι βαρύ ἁμάρτημα τό ψέμα. «Βδέλυγμα τῷ Θεῷ χείλη ψευδῆ», γράφει ἡ Γρα­φή. Ἀποστρέφεται ὁ Θεός τά χείλη πού λένε ψέματα. Τό ψέμα μᾶς χωρίζει ἀ­πό τήν ἀλήθεια καί Ἀλήθεια εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅπως διεκήρυξε: «ἐγώ εἰμι ἡ ὁ­δός, καὶ ἡ ἀλήθεια, καὶ ἡ ζωή». Μέ τό ψέμα χάνουμε τό δρόμο μας καί μπαίνουμε σέ σκοτεινά μονοπάτια πού μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσουν στήν ἀπομάκρυνση ἀπό τή ζωή, ἆρα στόν πνευματικό θάνατο.

        Δυστυχῶς, σήμερα βλέπουμε τό ψέμα νά κυβερνᾶ τόν κόσμο. Σέ ὅλες τίς πα­ρα­μέτρους τῆς ζωῆς οἱ ἄνθρωποι ψευδόμαστε. Λέμε ψέματα γιά νά πετύχουμε τούς σκοπούς πού θέτουμε. Ἑνός ὅμως «ἔστι χρεία». Ἕνας εἶναι ὁ σκοπός μας. Νά ἑνω­θοῦ­με μέ τόν Θεό, κι αὐτό σίγουρα δέν θά τό ἐπιτύχουμε μέ τό ψέμα.

          Ἀδελφοί μου,

        Κόντρα σέ ὅσους διακηρύσσουν ὅτι «δέν πᾶς μπροστά μέ τό σταυρό στό χέρι», ἐμεῖς μέ τό σταυρό στό χέρι, στό νοῦ καί στήν καρδιά νά βαδίζουμε. Ἄν θέλουμε νά ἀνήκουμε στόν Θεό, πρέπει νά ζοῦμε μέσα στήν ἀλήθεια. Διότι «ἐκ τῆς ἀλη­θεί­ας ἐσμέν». Καί μόνο μέ τήν ἀλήθεια θά ἀνοίξουν τά μάτια μας στό φῶς τῆς Βη­θλεέμ. ΑΜΗΝ.