ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (Προπατόρων) Ευαγγέλιο: 14,16-24

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

          Εν ολίγοις

          Σε δύο εβδομάδες γιορτάζουμε τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων και η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη στους προπάτορες του  Χριστού, που  με την ιερά ιστορία τους προετοίμασαν την ενανθρώπιση της θ. Οικονομίας. Κι επειδή οι προπάτορες της Π. Δ. μίλησαν για ένα δείπνο που θα γίνει στο τέλος της ιστορίας και θα καθίσουν μαζί με τον Θεό όλοι οι άγιοι, ακούσαμε σήμερα στο ευαγγέλιο την παραβολή του μεγάλου Δείπνου.

          Ο Μ. Οικοδεσπότης «εποίησεν  δείπνον μέγα και εκάλεσεν πολλούς».  Προς τούτο εξαπέστειλε τον δούλο του στους δρόμους, τις πλατείες, στις πόλεις και στους φράκτες των κτημάτων, να καλέσει τον σύμπαντα κόσμο, για να γεμίσει το σπίτι και να γευτεί το δείπνο του.
          Το δείπνο αυτό άρχισε και δεν έληξε ποτέ, αλλά συνεχίζεται μυστικά δια μέσου τω αιώνων έχοντας ανοιχτές τις πύλες του στις εκάστοτε γενεές των πιστών, μέσα στο χώρο του μυστικού σώματος του Χριστού, που είναι η Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η συμμετοχή στο δείπνο τη Ευχαριστίας, στο δείπνο εκείνο που φανερώνει την Εκκλησία. Και Ευχαριστία είναι το μυστήριο της Εκκλησίας, το μυστήριο του «όλου Χριστού» κατά τον αείμνηστο π. Γ.Φλωρόφσκυ.
          Κάθε φορά που οι πιστοί συναθροίζονται προσκαρτερούντες τη διδασκαλία των αποστόλων και τον τεμαχισμό  του Άρτου της Ευχαριστίας για τη θ. Μετάληψη, ξαναγυρίζουμε στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, τότε που ο Χριστός και οι μαθητές τελούν το δείπνο της βασιλείας, βέβαιοι, πως κάθε τέλεση του μυστηρίου είναι το τελευταίο αυτό Δείπνο το μυστικό. 
          Σ’ αυτό το πασχάλιο ευχαριστιακό δείπνο ο Χριστός μας καλεί συνδαιτυμόνες, ψάλλοντας: Ελάτε ν’ απολαύσουμε την δεσποτική φιλοξενίαν και την αθάνατη τράπεζα. Όλη η ζωή της Εκκλησίας είναι μία μυστική παράταση και συνέχιση του έργου της εν Χριστώ σωτηρίας και της λυτρωτικής παρουσίας του Χριστού στο χώρο και το χρόνο. Όταν τρεφόμαστε με τη θεία τροφή τότε οι θείες δωρεές βρίσκονται μπροστά μας. Δώρο και καρπός της είναι η πληρότητα της κοινωνίας, η συνάντηση και η ένωση του ανθρώπου με τον σταυρωμένο και αναστημένο Κύριο, η μετοχή στην ανέσπερη βασιλεία Του. Όποιος γεύεται τον Κύριο ευχαριστιακά γίνεται δέκτης των φανερών και αφανών ευεργεσιών Του. Εκείνος προσφέρεται σε μας κι αυτή του η προσφορά μας απογυμνώνει απ’ όλα. Παύουμε να υπάρχουμε. «Πεθαίνουμε». Συγχρόνως όμως είναι η στιγμή που «γεννιόμαστε» στη ζωή. Κοινωνούμε τη θεία ζωή με το να προσφέρουμε τα πάντα, με το να γίνουμε μία ευχαριστιακή προσφορά. Σ’ ένα άγιο μαργαρίτη είναι όλος ο παράδεισος, ο Χριστός. Κι εδώ «ζεις την εμπειρία του ψυχορραγούντος και το σκίρτημα του αρτιγεννήτου…είσαι νεκρός και ζωντανός. Αυθύπαρκτος και παντοδύναμος. Πέφτεις στο κενό, καταποντίζεσαι και πλημμυρίζεις από ζωή φτάνεις στην αίσθηση της παρουσίας του» (π. Β. Γοντικάκης).
          Σ’ αυτό λοιπόν το ευχαριστιακό δείπνο της βασιλείας πολλοί προσκεκλημένοι αρνούνται να συμμετάσχουν  προβάλλοντας αστήρικτες δικαιολογίες. Και η συμπεριφορά τους αυτή δεν αφορά μόνο τους  Ιουδαίους της εποχής του Χριστού και τους θρησκευτικούς άρχοντας, αλλ’ έχει και γενικότερη εφαρμογή. Στη θέση τους μπορεί να βρεθεί ο καθένα μας, όταν απορροφάται από τα γήινα πράγματα και απορρίπτει έτσι τη θεϊκή πρόσκληση.
          Βασικά η απομάκρυνση του ανθρώπου από τη χαρά του δείπνου της βασιλείας οφείλεται στην κακή ιεράρχηση των γήινων αγαθών σε σχέση με τον Θεό. Κανείς δεν είναι άξιος βέβαια αυτής της μετοχής στη θεία τροφή. Όμως η φιλανθρωπία του Θεού και της Εκκλησίας επιτρέπει να καθαρίσουμε τον ρύπο της ψυχής και να λάβει θέση στο προσφερόμενο δείπνο της βασιλείας.
          Στο μεγάλο δείπνο που προσφέρει ο Θεός κατά τους έσχατους χρόνους, το δείπνο της βασιλείας του, είμαστε όλοι προσκεκλημένοι. Η παραβολή του Μ. Δείπνου φανερώνει, ότι ο Θεός θέλει να μοιρασθεί τα αγαθά της αγάπης του με όλους τους ανθρώπους. Και όπως σ’ ένα δείπνο δημιουργείται στενότερη επικοινωνία μεταξύ των συνδαιτυμόνων, έτσι και στο συμβολικό αυτό εσχατολογικό δείπνο της βασιλείας θα έχουμε την επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο με τον ίδιο τον Θεό. Και η επικοινωνία αυτή αρχίζει ήδη από την παρούσα ζωή με τη συμμετοχή μας στο δείπνο της Θ. Ευχαριστίας.
          Το ότι η παραβολή του μεγάλου δείπνου διαβάζεται σήμερα – Κυριακή των Προπατόρων – έχει τη σημασία της. Θα κληθούμε να μετάσχουμε κι εμείς στη χαρά της γεννήσεως του Σωτήρος Χριστού και μέσω αυτού στην εσχατολογική τοποθέτησή μας στη βίωση από τώρα της ζωής μας το δείπνο της βασιλείας του Θεού.
          Γι’ αυτό ας καλλωπίσουμε τον οίκο της ψυχής με θεοπρέπεια και με την ι. εξομολόγηση και το δώρο της ευχαριστίας ως εφόδια για να οδεύσουμε τον νυμφώνα της θ. βασιλείας, όπου οι γάμοι του υιού της Βασιλείας.

Καλή Κυριακή

π. γ. στ.