ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

(21-12-2008) ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Ἡ ἀ­πο­κο­ρύ­φω­ση τῆς προ­ε­τοι­μα­σί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γι­ά τίς Δε­σπο­τι­κές Ἑ­ορ­τές τοῦ Δω­δε­κα­η­μέ­ρου βρί­σκε­ται στήν ση­με­ρι­νή Κυ­ρι­α­κή πρό τῆς Χρι­στοῦ Γεν­νή­σε­ως. Ὁ­λό­κλη­ρη ἡ Ἱ­ε­ρά Ἱ­στο­ρί­α πα­ρε­λαύ­νει μπρο­στά μας μέ τά κεί­με­να τοῦ ἀ­πο­στο­λι­κοῦ καί εὐ­αγ­γε­λι­κοῦ ἀ­να­γνώ­σμα­τος, ὅ­πως ἐ­πί­σης καί μέ τήν θε­σπέ­σι­α Χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κη Ὑ­μνο­λο­γί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Τό­σο τό εὐ­αγ­γε­λι­κό, ὅ­σο καί τό ἀ­πο­στο­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα πα­ρου­σι­ά­ζουν ἀ­πό τή μι­ά με­ρι­ά τό κα­τά σάρ­κα γε­νε­α­λο­γι­κό δέν­δρο τοῦ Κυ­ρί­ου καί ἀ­πό τήν ἄλ­λη τούς «ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος τῷ Θε­ῷ εὐ­α­ρε­στή­σα­ντας» καί συ­νερ­γή­σα­ντας ἀν­θρώ­πους στό ἔρ­γο τῆς ἐν Χρι­στῷ σω­τη­ρί­ας μας. Πρό­κει­ται γι­ά τούς προ­κρί­τους τῶν Πα­τρι­αρ­χῶν, τούς πρό τοῦ Νό­μου Πα­τέ­ρας, πού ἐμ­φα­νί­ζουν δι­ά τῆς προ­τυ­πώ­σε­ως τήν «ἐν σαρ­κί τοῦ Χρι­στοῦ θεί­αν Γέν­νη­σιν». Ἔ­λαμ­ψαν δέ δι­ά τῆς πί­στε­ως, ὡς φω­το­ει­δεῖς λα­μπά­δες, πού κα­τε­φώ­τι­σαν καί προ­ε­κή­ρυ­ξαν τήν ἀ­παλ­λα­γή τοῦ ἀν­θρώ­που ἀ­πό τήν φθο­ρά τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, μέ τήν Ἐ­ναν­θρώ­πη­ση τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ.


Ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος μᾶς ἀ­να­φέ­ρει τά πρό­σω­πα ἐ­κεῖ­να πού ἔ­ζη­σαν μέ δυ­να­τή πί­στη γι­ά τόν ἐρ­χο­μό τοῦ Μεσ­σί­α. Ὅ­λα τά ἱ­στο­ρι­κά γε­γο­νό­τα τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης ἦ­ταν προ­ει­κό­νι­ση τῶν μελ­λο­ντι­κῶν ἐ­νερ­γει­ῶν τοῦ Μεσ­σί­α, ὥ­στε νά φα­νε­ρώ­νε­ται ἀ­πό τό­τε ἡ ἀ­κτι­νο­βο­λί­α τοῦ Χρι­στοῦ. Μέ τέ­τοι­ες προ­ει­κο­νί­σεις εἶ­ναι γε­μά­τη ἡ Πα­λαι­ά Δι­α­θή­κη, μέ­χρι ση­μεί­ου νά σκι­α­γρα­φοῦ­νται, ὀ­κτώ αἰ­ῶ­νες πρίν καί μέ λε­πτο­μέ­ρει­ες, ἡ Γέν­νη­ση, ἡ ζω­ή, ὁ σταυ­ρι­κός θά­να­τος καί ἡ Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Κυ­ρί­ου.

Ἡ δύ­να­μη τῆς πί­στε­ως τῶν Ἁ­γί­ων τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης ὑ­περ­βαί­νει καί νι­κᾶ ὅ­λους τούς πει­ρα­σμούς, τούς δι­ω­γμούς, τίς ἀρ­ρώ­στι­ες, τίς φυ­λα­κί­σεις, τούς λι­θο­βο­λι­σμούς, τούς πρι­ο­νι­σμούς, τίς θλί­ψεις, τίς κα­κου­χί­ες καί αὐ­τόν τόν θά­να­το. Ἐ­δῶ ἀ­λη­θι­νά πρα­γμα­τώ­νε­ται ἡ δι­α­βε­βαί­ω­ση τοῦ Κυ­ρί­ου ὅ­τι ἡ πί­στη ἔ­χει τήν δύ­να­μη νά με­τα­κι­νῆ βου­νά. Τά θαυ­μα­τουρ­γι­κά ἀ­πο­τε­λέ­σμα­τα τῆς πί­στε­ως τῶν Ἁ­γί­ων καί Δι­καί­ων τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης εἶ­ναι μι­ά ἐ­πί πλέ­ον βε­βαι­ό­τη­τα γι­ά τόν δρό­μο τῆς πί­στε­ως τοῦ κά­θε ἀν­θρώ­που προ­σω­πι­κά.

Τά με­γά­λα κα­τορ­θώ­μα­τα τῆς πί­στε­ως φα­νε­ρώ­νο­νται σ᾿ ἕ­να χῶ­ρο πού πα­ρα­μέ­νει ἀ­ό­ρα­τος καί ἀ­πρό­σι­τος γι­ά τόν ἄν­θρω­πο τῆς ἀ­πι­στί­ας. Εἰ­κό­να αὐ­τοῦ τοῦ ἀν­θρώ­που τῆς ἀ­πι­στί­ας ἐκ­φρά­ζει καί ἡ πα­ροῦ­σα μορ­φή τοῦ ση­με­ρι­νοῦ κό­σμου. Ὁ θεῖ­ος Παῦ­λος λέ­γει πώς γι­ά τά κα­τορ­θώ­μα­τα τῆς πί­στε­ως αὐ­τῶν τῶν ἀν­θρώ­πων δέν ἦ­ταν καί δέν εἶ­ναι ἄ­ξι­ος αὐ­τός ὁ κό­σμος. Ἕ­νας κό­σμος πού ἔ­χει ὡς ἰ­δα­νι­κά του τά εἴ­δω­λα τῶν ἀ­νέ­σε­ων καί τῶν ἀ­πο­λαύ­σε­ων καί στη­ρί­ζε­ται στίς ἀ­δι­κί­ες, στίς ἐ­ξο­ντώ­σεις, στούς ἀ­πάν­θρω­πους ὑ­πο­βι­βα­σμούς καί ἐ­ξευ­τε­λι­σμούς, δέν μπο­ρεῖ μέ κα­νέ­να τρό­πο νά ἀ­να­γνω­ρί­ση καί νά ἀ­πο­δε­χθῆ τήν αὐ­τα­πάρ­νη­ση καί τήν θυ­σί­α τῶν Ἁ­γί­ων τῆς Πί­στε­ως.

Ἡ οἰ­κο­νο­μί­α τοῦ Θε­οῦ γι­ά τήν σω­τη­ρί­α τοῦ κό­σμου εἶ­ναι ἕ­να μυ­στή­ρι­ο πού ὑ­περ­βαί­νει τίς δυ­να­τό­τη­τες λο­γι­κῆς ἑρ­μη­νεί­ας· εἶ­ναι μυ­στή­ρι­ο πί­στε­ως καί προσ­δο­κί­α ἐλ­πί­δας. Οἱ Δί­και­οι τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης ἔ­ζη­σαν μέ τήν προσ­δο­κί­α νά δοῦν τήν ἐκ­πλή­ρω­ση τῆς θεί­ας ἐ­παγ­γε­λί­ας, τήν ἔ­λευ­ση τοῦ Λυ­τρω­τῆ. Ὡ­στό­σο, πέ­θα­ναν καί δέν εἶ­δαν νά ἐκ­πλη­ρώ­νε­ται αὐ­τή ἡ ἐ­παγ­γε­λί­α. Ἡ προσ­δο­κί­α αὐ­τή δέν ἐκ­πλη­ρώ­θη­κε ὅ­σο ζοῦ­σαν, δι­ό­τι ἔ­πρε­πε νά πε­ρι­μέ­νουν ἐ­μᾶς, «ἵ­να μή χω­ρίς ἡ­μῶν τε­λει­ω­θῶ­σι».

Ὅ­ταν ἦρ­θε τό «πλή­ρω­μα τοῦ χρό­νου», ἡ προσ­δο­κί­α ἐκ­πλη­ρώ­θη­κε. Ὁ Λυ­τρω­τής ἦρ­θε. «Ὁ Λό­γος σάρξ ἐ­γέ­νε­το καί ἐ­σκή­νω­σεν ἐν ἡ­μῖν». Ἡ σω­τη­ρί­α τοῦ κό­σμου ἀ­πο­τε­λεῖ πλέ­ον πρα­γμα­τι­κό­τη­τα. Αὐ­τό τό γε­γο­νός ἑ­τοι­μα­ζό­μα­στε νά γι­ορ­τά­σου­με σέ λί­γες ἡ­μέ­ρες, τόν ἐρ­χο­μό καί τήν Γέν­νη­ση τοῦ Σω­τή­ρα. Ἐν τού­τοις, τό μυ­στή­ρι­ο τῆς σω­τη­ρί­ας δέν ὁ­λο­κλη­ρώ­θη­κε ἀ­κό­μη. Καί οἱ Δί­και­οι τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης καί οἱ Ἅ­γι­οι τῆς Και­νῆς καί ἐ­μεῖς ὅ­λοι ζοῦ­με μέ τήν ἐλ­πί­δα τῆς νέ­ας καί ἔν­δο­ξης Δευ­τέ­ρας Ἐ­λεύ­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου καί τόν πό­θο τῆς εἰ­σό­δου στήν Βα­σι­λεί­α Του.

Ἀ­δελ­φοί μου, οἱ Δί­και­οι τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης ἔ­ζη­σαν καί πέ­θα­ναν προ­ση­λω­μέ­νοι στήν ἐ­παγ­γε­λί­α τοῦ Θε­οῦ. Ἡ ἀ­γά­πη τους πρός τόν ἀ­λη­θι­νό Θε­ό τούς ἔ­δι­νε δύ­να­μη νά ὑ­πο­μέ­νουν τήν κά­θε δο­κι­μα­σί­α. Στά ἴ­χνη τους κα­λού­μα­στε σή­με­ρα νά πο­ρευ­θοῦ­με κι ἐ­μεῖς οἱ Χρι­στι­α­νοί, πού ἀ­ξι­ω­θή­κα­με νά δοῦ­με τήν ἐκ­πλή­ρω­ση τῆς πρώ­της προσ­δο­κί­ας καί νά ζοῦ­με στόν και­ρό τῆς χά­ρι­τος.

Ἄς ἐ­πι­δεί­ξου­με, λοι­πόν, με­γα­λύ­τε­ρη πι­στό­τη­τα στήν ἐλ­πί­δα μας καί πε­ρισ­σό­τε­ρο ζῆ­λο στήν ἐν Χρι­στῷ ζω­ή πού κλη­θή­κα­με νά ζή­σου­με. Ἄς σκε­πτό­μα­στε καί ἄς πο­θοῦ­με «τά ἄ­νω, μή τά ἐ­πί γῆς». Γι­α­τί δέν ἔ­χου­με ἐ­δῶ σ᾿ αὐ­τόν τόν κό­σμο μό­νι­μη πό­λη, ἀ­φοῦ ἡ μελ­λο­ντι­κή πό­λη, ἡ «ἄ­νω Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ», ἀ­πο­τε­λεῖ τήν ἀ­λη­θι­νή μας καί αἰ­ώ­νι­α πα­τρί­δα. Α­ΜΗΝ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου