ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

Κυριακή 14η Δεκεμβρίου 2014

Ο Κύριος στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα μας παραθέτει μία παραβολή, που αναφέρεται σε ένα μεγάλο δείπνο, το οποίο παρέθεσε ένας άρχοντας. Η παραβολή αυτή ειπώθηκε εξ αφορμής του εξής γεγονότος. Ένα Σάββατο ο Κύριος προσκλήθηκε και κάθισε στο σπίτι κάποιου Φαρισαίου για φαγητό. Κι ένας απ’ αυτούς που ήταν στο τραπέζι, του είπε: Μακάριος είναι εκείνος που θα φάει γεύμα στη Βασιλεία του Θεού. Ο Κύριος τότε πήρε αφορμή για να μιλήσει για την αιώνια ευφροσύνη της Βασιλείας του Θεού με την παραβολή αυτή του Μεγάλου Δείπνου. Κάποιος άνθρωπος, είπε, έκανε μεγάλο βραδινό συμπόσιο και κάλεσε πολλούς.

Κι έστειλε το δούλο του για να πει στους προσκεκλημένους: Ελάτε, όλα πλέον είναι έτοιμα για το μεγάλο δείπνο. Μας προκαλεί εντύπωση ότι, ενώ ο Κύριος ρωτήθηκε για γεύμα, μιλάει για δείπνο. Γιατί λοιπόν ονομάζει την ουράνια Βασιλεία του δείπνο και μάλιστα μέγα δείπνο; Ο Κύριος προτιμά να αναφερθεί σε δείπνο, διότι ένα δείπνο έχει μεγαλύτερη διάρκεια από ένα μεσημεριανό τραπέζι και έχει μεγαλύτερη ευφροσύνη. Θέλει έτσι να δείξει ότι το πανηγύρι της Βασιλείας του θα είναι ατελεύτητο και λαμπρό. Ο Θεός λοιπόν ετοίμασε για μας άπειρα και απερίγραπτα αγαθά, που δεν μπορούμε να σκεφθούμε και να συλλάβουμε.Και απευθύνεται στον καθένα μας και μας καλεί στη Βασιλεία του για να μας καταστήσει αιώνια κοινωνούς των αγαθών Του.Η παραβολή του µεγάλου δείπνου διαβάζεται στην Εκκλησία κάθε χρόνο αυτές τις ηµέρες, αγαπητοί αδελφοί. Παραµονές των Χριστουγέννων. Με την Γέννησή Του, ο Ιησούς απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους και τους προσκαλεί στη Σωτηρία. Στην Εκκλησία. Στο µεγάλο δείπνο Του.

∆υο "εδέσματα", εάν θέλουμε να ερμηνεύσουμε την παραβολή, παρατίθενται στο δείπνο του Θεού. Το ένα είναι η διδασκαλία Του. Η αλήθεια. Το φως, και το δεύτερο είναι η Θεία Κοινωνία. Το σώµα και το αίµα του Υιού Του. Του Κυρίου µας Ιησού Χριστού. Όλους τους προσκαλεί ο Θεός κοντά του. «∆εῦτε πρός µε πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισµένοι», µας λέει. Ελάτε να γνωρίσετε την αλήθεια. Να γευθείτε το φως το αληθινό. Μη ξεγελιέστε, µακριά από µένα δεν υπάρχει καθαρή, γνήσια, αληθινή πνευµατική τροφή. Όλες οι ανθρώπινες διδασκαλίες είναι πρόσκαιρες, εφήµερες. ∆εν οδηγούν στο φως, στην σωτηρία, στην αιωνιότητα. Ο Χριστός όµως δεν ήλθε να διδάξει μια ακόμα κοσμοθεωρία σαν όλες τις άλλες. Ηλθε να αποκαλύψει την αληθινή πίστη. Την πίστη στην Αγία Τριάδα. Τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύµα. Ο Θεός δεν είναι µια αόριστη ανωτέρα δύναµη. Ο Θεός έχει πρόσωπο. Του µιλάµε και µας απαντάει. Γίνεται άνθρωπος για να µας ξεπλύνει από τις αµαρτίες και να µας επαναφέρει κοντά του. Αυτή η αληθινή διδασκαλία περί του Θεού, περί των ανθρώπων, περί του κόσµου, περί των µελλόντων, είναι το ένα "έδεσμα" που παραθέτει ο Θεός στο δείπνο του και µας καλεί να συµµετέχουµε. Το δεύτερο "έδεσμα" είναι το ίδιο το Σώµα και το Αίµα του Υιού του. Η Θεία Κοινωνία. Για να σωθεί ο άνθρωπος, είναι απαραίτητο να ενωθεί µε τον Χριστό δια της Θείας Κοινωνίας. «ὁ τρώγων µου τὴν σάρκα καὶ πίνων µου τὸ αἷµα ἔχει ζωὴν αἰώνιον»(Ιωάννη στ΄54), διαβάζουµε στο κατά iωάννην Ευαγγέλιο. Το ένα "έδεσμα" νοστιµότερο από το άλλο. Το ένα ωφελιµότερο από το άλλο. Και τα δυο µαζί εξασφαλίζουν την αθανασία, την αιώνια ζωή. Και προσφέρονται δωρεάν. Ο Θεός δεν ζητάει για τον εαυτό Του τίποτα. Εκείνος προσφέρεται από αγάπη. Η αγάπη Του είναι τόσο µεγάλη που Τον κάνει να θυσιάσει και τον ίδιο τον µονογενή Υιό Του. Από µας θέλει µόνο να ανταποκριθούµε στην πρόσκληση. Στέλνει τον Υιό και Λόγο Του και µας προσκαλεί. Το Ευαγγέλιο Του και ανά τους αιώνες κήρυκες Του, οι Απόστολοι, οι Πατέρες και όλοι οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας υπενθυµίζουν συνέχεια την πρόσκληση του Δείπνου. Όλο το χρόνο. Κάθε µέρα και κάθε στιγµή µας προσκαλεί ο Κύριος στο µεγάλο δείπνο του. Αυτές τις ηµέρες όµως, τώρα που πλησιάζουµε προς την εορτή των Χριστουγέννων, η πρόσκληση απευθύνεται εντονότερα. Αν πάµε εκεί στην Βηθλεέμ θα ακούσουµε τους Αγγέλους να ψάλλουν«∆όξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» επιβεβαιώνοντάς µας ότι όντως ο Θεός επισκέφτηκε τη γη. Από τότε και στο εξής θα προσφέρει σε όλους µας, την πνευµατική τροφή, τη σωτήρια Θεϊκή διδασκαλία Του. Θα προβάλει σε όλους προς µίµηση το φωτεινό παράδειγµά του. Πρέπει όμως και εμείς να ανταποκριθούµε σ’ αυτή την πρόσκληση του Θεού και να σπεύσουµε να γνωρίσουµε και να εγκολπωθούµε την θεϊκή του διδασκαλία. Να γευθούμε πλούσια του πρώτου "εδέσματός" Του.

Όπως πρέπει ακόμη να σπεύσουµε να γευτούµε και το δεύτερο "έδεσμα" του δείπνου. Να βάλουµε µέσα µας το πανάχραντο και πανακήρατο σώµα Του και το τίµιον και πανάγιον αίµα Του. «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε» ακούγεται στη Θεία Λειτουργία η πρόσκληση του Κυρίου δια του στόµατος του Ιερέως. Αλλά για να μετέχουμε σωστά στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας πρέπει πρώτον να το αποσυνδέσουμε από οποιαδήποτε εθιμική συνήθεια και να το σύνδεσουμε του με την εσωτερική μας καθαρότητα. Στο σημείο αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σημειώνει: «Πολλοί από τους πιστούς, ενώ είναι γεμάτοι από αμέτρητα κακά… πλησιάζουν την Αγία Τράπεζα, κατά τις εορτές, όπως – όπως. Δεν γνωρίζουν ότι κατάλληλος καιρός για την Θεία Κοινωνία δεν είναι η εορτή και η πανήγυρη, αλλά η καθαρή συνείδηση και η άμεμπτη ζωή… Γι’ αυτό σας παρακαλώ όλους», συνεχίζει ο Χρυσόστομος, «μη πλησιάζετε στα Θεία Μυστήρια επειδή απλώς και μόνο το απαιτεί η εορτή. Αλλά, αν κάποτε πρόκειται να λάβετε μέρος στην αγία αυτή προσφορά, να καθαρίζετε καλά τον εαυτό σας, πολλές μέρες πριν, με την μετάνοια, την προσευχή, την ελεημοσύνη». Το δεύτερο σημείο αφορά στη συχνότητα της προσέλευσης στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Επί του θέματος διασώζεται μία αφήγηση που αφορά στον μακαριστό Αγιορείτη Γέροντα Παϊσιο: «Τρεις μήνες πριν από τον θάνατο του Γέροντος Παϊσίου, ένας Ρώσος μοναχός, μαζί με τον κατά σάρκα αδελφό του, τον επισκέφθηκαν και συζητούσαν αρκετή ώρα. Το αντικείμενο της συζητήσεως ήταν η συχνή Θεία Κοινωνία των Αγίων Μυστηρίων. Ο Γέροντας ρώτησε τον λαϊκό πόσες φορές κοινωνεί. Όταν πήρε την απάντηση «μία φορά τον χρόνο», με αγάπη τον ενουθέτησε ότι πρέπει να κοινωνεί κάθε μήνα ή τουλάχιστον, με την ευκαιρία κάθε νηστείας. Ο λαϊκός είπε ότι, εξαιτίας των καθημερινών εργασιών, δε θα μπορούσε να ακολουθήσει τη συμβουλή του, αλλά ο Γέροντας δεν συμφώνησε και είπε: - Αν κάποιος το επιθυμεί πολύ και σε περίπτωση που η εργασία του είναι εκατό φορές περισσότερη, ακόμη κι αν διοικεί ολόκληρη την χώρα, θα βρει τον χρόνο, όπως ευρίσκει και για τις γήινες εργασίες. Κατόπιν, μίλησε για την αναγκαιότητα της συχνής Θείας Κοινωνίας, επειδή, διά μέσου αυτής, επιτυγχάνεται τέτοια ένωση με τον Κύριο, ώστε είμεθα πλέον ένα πνεύμα μαζί Του. Και χωρίς ένωση με τον Χριστό σ’ αυτήν τη ζωή, πώς θα ενωθούμε με Αυτόν στην μέλλουσα;» Κατά τον δογματικό Πατέρα της Εκκλησίας μας Όσιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, η Θεία Ευχαριστία «λέγεται και είναι αληθινή Θεία Κοινωνία, επειδή, με αυτή, αφενός κοινωνούμε με τον Χριστό και μετέχουμε του Σώματος και της Θεότητάς Του και αφετέρου, με αυτήν οι άνθρωποι γινόμαστε ένα και μεταξύ μας. Όλοι καλούμεθα στο Δείπνο της Βασιλείας, απαξάπαντες! Ας μην εξοργίσουμε τον οικοδεσπότη, όπως έκαναν εκείνοι οι αγενείς προσκαλεσμένοι της παραβολής. Ας ανταποκριθούμε στην πρόσκλησή Του. Όπως ανταποκρίθηκαν οι ποιμένες της Βηθλεέµ στην πρόσκληση των Αγγέλων. Όπως ανταποκρίθηκαν οι Μάγοι στην πρόσκληση του Αστέρος.

Εάν δεν ανταποκριθούμε, ίσως δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία. Ο Θεός µας προειδοποιεί ότι όποιος αρνηθεί ουδέποτε «γεύσεταί µου τοῦ δείπνου». Όποιος δεν γεύεται αληθινά του Δείπνου - της Διδασκαλίας και της Θείας Ευχαριστίας- ουδέποτε και στην Βασιλεία των Ουρανών θα γευθεί τα αγαθά του Κυρίου.