ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ

(15-7-2012)



Ἐ­μεῖς λέ­γει ὁ Χρι­στὸς, εἴ­μα­στε τὸ φῶς τοῦ κό­σμου! Με­γά­λη τι­μὴ καὶ σπου­δαῖ­ο προ­νό­μι­ο! Τε­ρά­στι­α ἡ ἀ­ξί­α, μὰ καὶ με­γά­λη ἡ εὐ­θύ­νη. Καὶ γι­α­τὶ ὅ­λα αὐ­τά; Δι­ό­τι ἔ­χου­με προ­ο­ρι­σμό, μὲ τὸ φω­τει­νὸ πα­ρά­δει­γμά μας, νὰ φω­τί­ζου­με τοὺς ἀν­θρώ­πους, ποὺ βρί­σκο­νται στὸ σκο­τά­δι τῆς ἁ­μαρ­τί­ας ἢ τῆς πλά­νης.

Εἴ­μα­στε τὰ ἠ­θι­κὰ φῶ­τα, γι­α­τὶ με­τα­δί­δου­με στοὺς ἀν­θρώ­πους τὴν ἀ­λή­θει­α, ὅ­πως αὐ­τὴ ἀ­πο­κα­λύ­φθη­κε στὸ Εὐ­αγ­γέ­λι­ο τοῦ Χρι­στοῦ. Νὰ πῶς σχο­λι­ά­ζει ὁ ἱ­ε­ρὸς Χρυ­σό­στο­μος αὐ­τὸ τὸ ση­μεῖ­ο: «Δι­ό­τι ἐ­γώ (ὁ Χρι­στός) ἄ­να­ψα μὲν τὸ φῶς (τῆς ἀ­πο­κα­λυμ­μέ­νης ἀ­λή­θει­ας), τὸ νὰ μεί­νει δὲ και­ό­με­νο εἶ­ναι ἔρ­γο τῆς δι­κῆς σας δου­λει­ᾶς».

Ὥ­στε δι­κό μας ἔρ­γο εἶ­ναι τὸ φῶς τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου ὄ­χι μό­νο νὰ μέ­νει πά­ντα ἀ­ναμ­μέ­νο καὶ φω­τει­νό, μὰ νὰ δι­α­δο­θεῖ πα­ντοῦ. Καὶ ἐ­κεῖ ποὺ πρῶ­τα ἦ­ταν σκο­τά­δι καὶ ἀ­πελ­πι­σί­α, νὰ λάμ­ψει τὸ φῶς καὶ νὰ σκορ­πί­σει τὴν βε­βαι­ό­τη­τα πὼς ἡ βα­σι­λεί­α τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­ναι ἐγ­γύς.

Αὐ­τὸ τὸ κεί­με­νο τοῦ εὐ­αγ­γε­λι­στοῦ Ματ­θαί­ου δι­ά­λε­ξε ἡ Ἐκ­κλη­σί­α νὰ ἀ­κου­στεῖ σή­με­ρα στὴν Κυ­ρι­α­κά­τι­κη Θεί­α Λει­τουρ­γί­α της, κα­θὼς προ­βάλ­λει τὶς μορ­φὲς τῶν ἱ­ε­ρῶν Πα­τέ­ρων ποὺ συ­γκρό­τη­σαν τὴν Δ΄ Οἰ­κου­με­νι­κὴ Σύ­νο­δο τὸ 451 μ.Χ. Ἐ­πει­δὴ εἶ­χε ὡς σκο­πὸ νὰ ἀ­πο­φαν­θεῖ γι­ὰ τὴν ἀ­λή­θει­α. Καὶ ὅ­ποι­ος κα­τέ­χει τὴν ἀ­λή­θει­α εἶ­ναι μὲ τὸ μέ­ρος τοῦ φω­τός. Ἐ­νῶ ἐ­κεῖ­νος ποὺ κα­τέ­χει τὸ ψεῦ­δος, βρί­σκε­ται στὸ σκο­τά­δι.

Τὸν 4ο αἰ­ώ­να ἡ Ἐκ­κλη­σί­α βρέ­θη­κε μπρο­στὰ σὲ αἱ­ρε­τι­κὲς δι­δα­σκα­λί­ες πλά­νης καὶ ψεύ­δους. Ὁ Εὐ­τυ­χής, ὑ­πέρ­μα­χος τοῦ Μο­νο­φυ­σι­τι­σμοῦ, δί­δα­σκε πὼς ὁ Χρι­στὸς εἶ­χε μο­νά­χα μί­α φύ­ση, τὴ θεί­α. Ἡ ἀν­θρώ­πι­νη φύ­ση ἀ­πορ­ρο­φή­θη­κε ἀ­πὸ τὴ θεί­α καὶ ἑ­πο­μέ­νως ὁ Χρι­στὸς ὑ­πῆρ­ξε μό­νο Θε­ὸς καὶ φαι­νο­με­νι­κῶς ἄν­θρω­πος. Δη­λα­δὴ ἦ­ταν κατ᾿ ἐ­πί­φα­ση ἄν­θρω­πος ἢ ἁ­πλῶς ἕ­να φά­ντα­σμα!

Ἔ­τσι συ­γκλή­θη­κε ἡ Δ΄ Οἰ­κου­με­νι­κὴ Σύ­νο­δος στὴν Χαλ­κη­δό­να τὸ 451 μ.Χ., κα­τε­δί­κα­σε τὶς αἱ­ρε­τι­κὲς δο­ξα­σί­ες τοῦ Εὐ­τυ­χοῦς καὶ ἀ­πε­φάν­θη «ἐν Πνεύ­μα­τι Ἁ­γί­ῳ», συμ­φώ­νως μὲ τὴ δι­δα­σκα­λί­α τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου τοῦ Χρι­στοῦ, ὅ­τι ὁ Χρι­στὸς εἶ­ναι τέ­λει­ος Θε­ὸς καὶ τέ­λει­ος ἄν­θρω­πος καὶ οἱ δύ­ο αὐ­τὲς φύ­σεις εἶ­ναι ἑ­νω­μέ­νες στὸ πρό­σω­πό Του ἀ­δι­αι­ρέ­τως καὶ ἁρ­μο­νι­κῶς.

Δι­α­τυ­πώ­νο­ντας τὴν ἀ­λή­θει­α καὶ ξε­κα­θα­ρί­ζο­ντας τὶς πλά­νες, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α πα­ρέ­χει στοὺς ἀν­θρώ­πους τὸ πρα­γμα­τι­κὸ φῶς. Καὶ τοὺς κα­λεῖ ἐ­τοῦ­το τὸ φῶς, τὸ φῶς τῆς ἀ­λη­θεί­ας, νὰ λά­μπει πα­ντοῦ. Νὰ μὴν κρύ­βε­ται, γι­α­τὶ εἶ­ναι προ­ο­ρι­σμέ­νο νὰ λάμ­ψει στὸν κό­σμο δί­χως δι­α­κρί­σεις καὶ δι­α­χω­ρι­σμούς.

Μὰ γι­ὰ νὰ φω­τί­ζει ἐ­τοῦ­το τὸ φῶς, πρέ­πει νὰ βγαί­νει μέ­σα ἀ­πὸ τὴν κα­θα­ρό­τη­τα τοῦ βί­ου μας καὶ τῶν λό­γων μας. Συ­νε­πῶς δὲν εἶ­ναι γι­ὰ τὸ «θε­α­θῆ­ναι τοῖς ἀν­θρώ­ποις», μή­τε νὰ προ­βάλ­λε­ται ἀ­πὸ ἀν­θρω­πα­ρέ­σκει­α καὶ ἐ­πί­δει­ξη, ἀλ­λά ὡς φῶς δο­ξο­λο­γί­ας τοῦ Θε­οῦ.

Νὰ τί ἀ­κρι­βῶς λέ­γει ὁ λό­γος τοῦ Χρι­στοῦ στὸ ση­με­ρι­νὸ Εὐ­αγ­γέ­λι­ο: «Ἔ­τσι ἀ­κρι­βῶς σὰν ἄλ­λος λύ­χνος.­....ἂς λάμ­ψη τὸ φῶς τῆς ἀ­ρε­τῆς σας ἐ­μπρὸς στοὺς ἀν­θρώ­πους, γι­ὰ νὰ ἴ­δουν τὰ κα­λά σας ἔρ­γα καὶ νὰ δο­ξά­σουν τὸν Πα­τέ­ρα σας ποὺ εἶ­ναι μὲν πα­ντα­χοῦ πα­ρὼν, ἀλ­λὰ ἐ­ξαι­ρε­τι­κὰ φα­νε­ρώ­νει τὴν πα­ρου­σί­α του στὸν οὐ­ρα­νό».

Ἐ­ὰν λοι­πὸν ὁ λύ­χνος ἔ­χει ὡς προ­ο­ρι­σμό του νὰ σκορ­πί­ζει τὸ φῶς σ᾿ ὅ­λο τὸν χῶ­ρο, τὸ ἴ­δι­ο εἶ­ναι καὶ ὁ προ­ο­ρι­σμὸς τῶν Μα­θη­τῶν, μὰ καὶ ὅ­λων μας, νὰ φέ­ρου­με αὐ­τὸ τὸ φῶς στὸν κό­σμο. Ἔ­τσι οἱ ἄν­θρω­ποι φω­τι­ζό­με­νοι, γί­νο­νται μέ­το­χοι τῆς ἀ­λη­θεί­ας τῶν λό­γων τοῦ Χρι­στοῦ καὶ λα­μπρύ­νο­νται καὶ κα­θαί­ρο­νται. Εἰ­δε­μὴ, ἐ­ὰν πα­ρα­λει­φθεῖ αὐ­τὸ τὸ οὐ­σι­α­στι­κὸ κα­θῆ­κον καὶ παύ­σου­με νὰ εἴ­μα­στε λύ­χνος, τό­τε τὸ φῶς του δὲν ὠ­φε­λεῖ κα­νέ­να.

«Οὐδ᾿ ἐ­γώ (ὁ Χρι­στός) ποὺ σᾶς ἄ­να­ψα τὸ φῶς τῆς θε­ο­γνω­σί­ας, θέ­λω νὰ κρύ­πτε­σθε, ἀλ­λὰ ἰ­δοὺ σᾶς το­πο­θε­τῶ ἐ­πὶ τὴν λυ­χνί­α, δη­λα­δὴ ἐ­πὶ τοῦ ὑ­ψη­λοῦ τό­που τῆς δι­δα­σκα­λί­ας, ὥ­στε νὰ φω­τί­ζε­τε ὅ­λους ὅ­σους βρί­σκο­νται στὴν οἰ­κου­μέ­νη», αὐ­τὰ ἐ­πι­ση­μαί­νει ὁ σχο­λι­α­στὴς Ζι­γα­βη­νός.

Ἀ­γα­πη­τοὶ ἀ­δελ­φοί, ἔρ­γο κα­θο­ρι­στι­κὸ τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων εἶ­ναι ἡ κά­θαρ­ση ἀ­πὸ τὶς αἱ­ρε­τι­κὲς δι­δα­σκα­λί­ες· ὁ φω­τι­σμὸς μὲ τὴν ἀ­λή­θει­α τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου· τὸ σκόρ­πι­σμα τοῦ σκό­τους καὶ τοῦ ψεύ­δους. Καὶ ἔρ­γο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας εἶ­ναι ἡ δι­α­φύ­λα­ξη αὐ­τῶν τῶν βα­σι­κῶν ἀ­λη­θει­ῶν· ἡ ἀ­νά­λο­γη δι­δα­σκα­λί­α καὶ ἡ ὀρ­θὴ πρά­ξη ἀ­να­λό­γως. Ἔ­τσι κρα­τά­ει πά­ντα ἀ­ναμ­μέ­νο τὸν λύ­χνο μὲ τὸ ἀ­λη­θι­νὸ φῶς.

Ἔρ­γο δι­κό μας, ὡς με­λῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ, εἶ­ναι ἡ γνώ­ση τῆς ἀ­λή­θει­ας, ἡ βί­ω­ση αὐ­τῆς καὶ ἡ πρά­ξη ἀ­γα­θῶν καὶ κα­λῶν ἔρ­γων. Μέ­σῳ δὲ αὐ­τῶν δο­ξά­ζε­ται τὸ ὄ­νο­μα τοῦ Θε­οῦ καὶ ὑ­μνεῖ­ται ἡ με­γα­λο­σύ­νη του.

Ἐ­ὰν ἔ­τσι πο­ρεύ­ο­μα­στε, ἡ χά­ρη τοῦ Χρι­στοῦ θὰ εἶ­ναι μα­ζί μας, πα­ντο­τι­νὸς βο­η­θός μας. Ἐ­ὰν δὲ ἀλ­λι­ῶς πράτ­του­με, ζώ­ντας δη­λα­δὴ στὴν πλά­νη καὶ ὁ­δοι­πο­ρώ­ντας στὸ σκο­τά­δι, τό­τε ἂς προ­σέ­ξου­με μή­πως πέ­σου­με μέ­σα σὲ βα­θὺ λάκ­κο. Γι­α­τὶ ὁ Χρι­στὸς τὸ εἶ­πε: «περ­πα­τᾶ­τε τὴν ἡ­μέ­ρα ποὺ ὑ­πάρ­χει τὸ φῶς καὶ βλέ­πε­τε, γι­α­τί, σὰν θἄρ­θει νύ­κτα καὶ πέ­σει τὸ σκο­τά­δι, δὲν μπο­ρεῖ­τε νὰ περ­πα­τᾶ­τε καὶ δὲν γνω­ρί­ζε­τε ποῦ πη­γαί­νε­τε».