ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' (Ματθ. Ε΄ 14-19)"Των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της εν Χαλκηδόνι Δ' Οικουμενικής Συνόδου" Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης
«Ὅς δ’ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ οὗτος μέγας κληθήσεται»
Ὅλοι θαυμάζομε τούς μεγάλους τῆς Ἱστορίας. Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε, κατά κάποιο τρόπο, τό μεγαλεῖο καί τή δόξα. Ὅλοι, ἐν γνώσει ἤ ἐν ἀγνοία, στό βάθος τῆς ψυχῆς μας ποθοῦμε τόν οὐρανό. Ἀκολουθοῦμε ὅμως συνήθως διαφορετικούς, λαθεμένους δρόμους. Ματαιοπονοῦμε κυνηγῶντας χίμαιρες ἤ αὐταπατώμεθα ἐπαναπαυόμενοι σέ κίβδηλα, μέτρια, ἐφήμερα κατορθώματα.
Ἡ μεγαλωσύνη καί ἡ δόξα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ εὐτυχία τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων εἶναι ἕνας καρπός θεόσδοτος βέβαια, εἶναι «ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου», ἀλλά συγχρόνως ὁλοπρόθυμος, εὐλογημένος ἀγώνας τοῦ ὁποιουδήποτε πιστοῦ. Μᾶς τό εἶπε ξεκάθαρα ὁ Κύριος: «Ὅποιος θά ἐφαρμόσῃ στή ζωή του τίς ἐντολές Μου καί διδάξῃ ἀνάλογα μ’αὐτές τούς ἀνθρώπους, αὐτός θά ὀνομασθῇ μεγάλος στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».
Παράδειγμα οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, καί συγκεκριμένα τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συγκλήθηκε στή Χαλκιδόνα τῆς Βιθυνίας τό 451 μ.Χ., με σκοπό να βάλει τέλος στις διαμάχες των χριστιανών σχετικά με τις "Φύσεις" του Χριστού, την θεϊκή και την ανθρώπινη, τούς ὁποίους και γιορτάζουμε σήμερα.
Ἄκουσαν βαθειά μέσα των τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, τή φωνή τῶν καιρῶν των, τήν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας. Συγκλονίσθηκαν οἱ καρδιές των, γιγάντωσε ἡ ψυχή των, πλάτυνε καί δόθηκε στόν κόσμο τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ ἡ ζωή των.
Σκόρπισαν τά πλούτη στούς φτωχούς, ὅπλισαν τό μυαλό τους μέ τή γνώση καί τή μόρφωση τοῦ λόγου τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ, ἔζησαν τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα τοῦ βίου, ἐποίμαναν μέ αὐταπάρνηση καί στοργή τά πρόβατα τοῦ Θεοῦ.
Ὑπεράσπισαν ἀκόμη ἡρωϊκά καί μέχρι θανάτου τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, τήν ὑπόθεση τῆς Ἐκκλησίας, ἀρνήθηκαν κάθε συμβιβασμό μέ τήν αἵρεση, τήν πλάνη, καί ἔκλεισαν μέ Συνοδικούς Κανόνες καί σοφά, θεοφώτιστα συγγράμματα τό στόμα τῶν ἐχθρῶν τῆς Ορθοδόξου Ἐκκλησίας και συγκεκριμένα της Μονοφυσίτικης αιρέσεως, η οποία ταλάνιζε την πίστη των ανθρώπων εκείνη την περίοδο και που κατατροπώθηκε τελικά με το θαύμα της Αγίας Ευφημίας και την νίκη της Ορθοδοξίας έναντι των μονοφυσιτών.
Εἶδαν τόν ἄνθρωπο μέ συμπόνια, τόν συμπαραστάθηκαν στά προβλήματά του, τόν στήριξαν μέ τό προσωπικό τους παράδειγμα πίστεως καί ζωῆς, γέμισαν τήν ἐποχή τους μέ τά «καλά ἔργα», δικαίωσαν τόν Κύριο, πού τούς ὠνόμασε «φῶς τοῦ κόσμου καί πόλιν ἐπάνω ὄρους κειμένην», καί τώρα ὄχι μόνο στή γῆ ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί στόν οὐρανόν ἀπό τόν Κύριον Ἰησοῦ, δοξάζονται καί εὐτυχοῦν αἰωνίως.
Ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτοί αδελφοί μου. Νέφος ὁλόκληρο Αγίων, Οσίων, Μαρτύρων και Ομολογητών της ακλόνητης Πίστεως τους στον Θεό, είναι κοντά σ’αὐτούς, πού ἐπίστεψαν, πού ἔζησαν, πού ἐδίδαξαν τήν ἀλήθεια καί τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ, φορώντας επαξίως τῆς μεγαλωσύνης τό στεφάνι, και ἀπολαμβάνοντας τήν οὐράνια μακαριότητα.
Θέλει όμως και εμάς ο Χριστός κοντά Του για να ονομάσει και εμάς Μεγάλους παρ' όλη την αμαρτωλότητα μας, θέλει να μας στεφανώσει με τις δάφνες της αγιότητας, θέλει να μας κάνει αντάξιους Του. Δεν μένει παρά εμείς να ακολουθήσουμε τα χνάρια των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Πίστεως μας, που σήμερα γιορτάζουμε, να κάνουμε πράξη Κανόνες και Όρους σαν και αυτούς που θεσπίστηκαν στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο και να νικήσουμε και εμείς όπως έκαναν και αυτοί οτιδήποτε επικίνδυνο και καταστροφικό για την "εν Χριστό ζωή" μας.
Δεν είμαστε όμως απροστάτευτοι στον αγώνα αυτό. Ο Χριστός δεν μας άφησε μόνους στην μάχη αυτή αλλά μας έδωσε τρομερά όπλα και εφόδια για την σωτηρία μας. Μας άφησε την κραταιά και δυνατή Εκκλησία και τα Μυστήρια που θέσπισε ο ίδιος Του, μας άφησε τους Αποστόλους Του, που γύρισαν όλον τον κόσμο μεταφέροντας τον λόγο Του, τους Επισκόπους που χειροτόνησαν οι Μαθητές του Χριστού και αυτοί με την σειρά τους χειροτόνησαν άλλους Επισκόπους και Ιερείς και Διακόνους μέχρι σήμερα, μέχρι αυτήν την στιγμή που ζούμε και "εις τον αιώνα του αιώνος".
Με τέτοια όπλα στην φαρέτρα μας λοιπόν και με τον Χριστό οδηγό μας θα κερδίσουμε, μετά την γη...τον Ουρανό, μετά την ζωή...τον θάνατο, μετά την ανθρώπινη φύση μας...την Αγιότητα!!!
Αμήν.
«Ὅς δ’ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ οὗτος μέγας κληθήσεται»
Ὅλοι θαυμάζομε τούς μεγάλους τῆς Ἱστορίας. Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε, κατά κάποιο τρόπο, τό μεγαλεῖο καί τή δόξα. Ὅλοι, ἐν γνώσει ἤ ἐν ἀγνοία, στό βάθος τῆς ψυχῆς μας ποθοῦμε τόν οὐρανό. Ἀκολουθοῦμε ὅμως συνήθως διαφορετικούς, λαθεμένους δρόμους. Ματαιοπονοῦμε κυνηγῶντας χίμαιρες ἤ αὐταπατώμεθα ἐπαναπαυόμενοι σέ κίβδηλα, μέτρια, ἐφήμερα κατορθώματα.
Ἡ μεγαλωσύνη καί ἡ δόξα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ εὐτυχία τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων εἶναι ἕνας καρπός θεόσδοτος βέβαια, εἶναι «ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου», ἀλλά συγχρόνως ὁλοπρόθυμος, εὐλογημένος ἀγώνας τοῦ ὁποιουδήποτε πιστοῦ. Μᾶς τό εἶπε ξεκάθαρα ὁ Κύριος: «Ὅποιος θά ἐφαρμόσῃ στή ζωή του τίς ἐντολές Μου καί διδάξῃ ἀνάλογα μ’αὐτές τούς ἀνθρώπους, αὐτός θά ὀνομασθῇ μεγάλος στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».
Παράδειγμα οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, καί συγκεκριμένα τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συγκλήθηκε στή Χαλκιδόνα τῆς Βιθυνίας τό 451 μ.Χ., με σκοπό να βάλει τέλος στις διαμάχες των χριστιανών σχετικά με τις "Φύσεις" του Χριστού, την θεϊκή και την ανθρώπινη, τούς ὁποίους και γιορτάζουμε σήμερα.
Ἄκουσαν βαθειά μέσα των τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, τή φωνή τῶν καιρῶν των, τήν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας. Συγκλονίσθηκαν οἱ καρδιές των, γιγάντωσε ἡ ψυχή των, πλάτυνε καί δόθηκε στόν κόσμο τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ ἡ ζωή των.
Σκόρπισαν τά πλούτη στούς φτωχούς, ὅπλισαν τό μυαλό τους μέ τή γνώση καί τή μόρφωση τοῦ λόγου τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ, ἔζησαν τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα τοῦ βίου, ἐποίμαναν μέ αὐταπάρνηση καί στοργή τά πρόβατα τοῦ Θεοῦ.
Ὑπεράσπισαν ἀκόμη ἡρωϊκά καί μέχρι θανάτου τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, τήν ὑπόθεση τῆς Ἐκκλησίας, ἀρνήθηκαν κάθε συμβιβασμό μέ τήν αἵρεση, τήν πλάνη, καί ἔκλεισαν μέ Συνοδικούς Κανόνες καί σοφά, θεοφώτιστα συγγράμματα τό στόμα τῶν ἐχθρῶν τῆς Ορθοδόξου Ἐκκλησίας και συγκεκριμένα της Μονοφυσίτικης αιρέσεως, η οποία ταλάνιζε την πίστη των ανθρώπων εκείνη την περίοδο και που κατατροπώθηκε τελικά με το θαύμα της Αγίας Ευφημίας και την νίκη της Ορθοδοξίας έναντι των μονοφυσιτών.
Εἶδαν τόν ἄνθρωπο μέ συμπόνια, τόν συμπαραστάθηκαν στά προβλήματά του, τόν στήριξαν μέ τό προσωπικό τους παράδειγμα πίστεως καί ζωῆς, γέμισαν τήν ἐποχή τους μέ τά «καλά ἔργα», δικαίωσαν τόν Κύριο, πού τούς ὠνόμασε «φῶς τοῦ κόσμου καί πόλιν ἐπάνω ὄρους κειμένην», καί τώρα ὄχι μόνο στή γῆ ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί στόν οὐρανόν ἀπό τόν Κύριον Ἰησοῦ, δοξάζονται καί εὐτυχοῦν αἰωνίως.
Ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτοί αδελφοί μου. Νέφος ὁλόκληρο Αγίων, Οσίων, Μαρτύρων και Ομολογητών της ακλόνητης Πίστεως τους στον Θεό, είναι κοντά σ’αὐτούς, πού ἐπίστεψαν, πού ἔζησαν, πού ἐδίδαξαν τήν ἀλήθεια καί τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ, φορώντας επαξίως τῆς μεγαλωσύνης τό στεφάνι, και ἀπολαμβάνοντας τήν οὐράνια μακαριότητα.
Θέλει όμως και εμάς ο Χριστός κοντά Του για να ονομάσει και εμάς Μεγάλους παρ' όλη την αμαρτωλότητα μας, θέλει να μας στεφανώσει με τις δάφνες της αγιότητας, θέλει να μας κάνει αντάξιους Του. Δεν μένει παρά εμείς να ακολουθήσουμε τα χνάρια των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Πίστεως μας, που σήμερα γιορτάζουμε, να κάνουμε πράξη Κανόνες και Όρους σαν και αυτούς που θεσπίστηκαν στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο και να νικήσουμε και εμείς όπως έκαναν και αυτοί οτιδήποτε επικίνδυνο και καταστροφικό για την "εν Χριστό ζωή" μας.
Δεν είμαστε όμως απροστάτευτοι στον αγώνα αυτό. Ο Χριστός δεν μας άφησε μόνους στην μάχη αυτή αλλά μας έδωσε τρομερά όπλα και εφόδια για την σωτηρία μας. Μας άφησε την κραταιά και δυνατή Εκκλησία και τα Μυστήρια που θέσπισε ο ίδιος Του, μας άφησε τους Αποστόλους Του, που γύρισαν όλον τον κόσμο μεταφέροντας τον λόγο Του, τους Επισκόπους που χειροτόνησαν οι Μαθητές του Χριστού και αυτοί με την σειρά τους χειροτόνησαν άλλους Επισκόπους και Ιερείς και Διακόνους μέχρι σήμερα, μέχρι αυτήν την στιγμή που ζούμε και "εις τον αιώνα του αιώνος".
Με τέτοια όπλα στην φαρέτρα μας λοιπόν και με τον Χριστό οδηγό μας θα κερδίσουμε, μετά την γη...τον Ουρανό, μετά την ζωή...τον θάνατο, μετά την ανθρώπινη φύση μας...την Αγιότητα!!!
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου