Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 6 Ιουλίου 2014
«Αμήν λέγω υμίν ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον»
Ο Χριστός εγκωμιάζει στην ευαγγελική περικοπή έναν αξιωματικό. Ένα νεύμα του Ιησού Χριστού μας σώζει. Εγκωμιάζει τον Ρωμαίο Εκατόνταρχο και τον βραβεύει, διότι αναδείχθηκε πρωταθλητής στο δυσκολότατο μάθημα της πίστεως. Δρόμος μετ’ εμποδίων είναι η πίστη. Σ’ ένα πρωτάθλημα δεν θεωρείται έκπληξη να νικήσεις μια μικρή και άσημη ομάδα. Έκπληξη είναι να νικήσεις την πιο ισχυρή ομάδα που θεωρείται φαβορί.
Φαβορί στον αγώνα της πίστεως θεωρούνταν οι Ισραηλίτες. Και όμως πρωταθλητής δεν βγήκε ένας Ισραηλίτης αλλά ένας Ρωμαίος, ένας ξένος, ένας ειδωλολάτρης.
Το εγκώμιο του Χριστού που συνοδεύτηκε και με βαρύτιμο βραβείο ήρθε να σπάσει το κατεστημένο του θρησκευτικού ρατσισμού που απαιτούσε σωτηρία μόνον για τους Ιουδαίους. Πάντοτε μας αρέσει να μιλάμε για τους δικούς μας. Κλείνουμε την υπόθεση της πίστεως σ’ ένα στενό κύκλωμα. Ο Χριστός όμως κάνει το μεγάλο άνοιγμα και διευρύνει τον κύκλο της πίστεως ώστε να ταυτίζεται με την σφαίρα της γης. Ο Χριστός είναι για όλους και για τους Ιουδαίους και για τους Εθνικούς και για τους δικούς μας και για τους ξένους. Αν ο Απόστολος Παύλος εγκωμιάζει ως πρωταθλητή της πίστεως ένα άνθρωπο όπως ο Αβραάμ, ο Κύριος εγκωμιάζει ως πρωταθλητή της πίστεως έναν Εκατόνταρχο, έναν Ρωμαίο λοχαγό. Ας θαυμάσουμε αλλά και ας φοβηθούμε. Το σπίτι του Θεού-Πατέρα είναι για όλους. Εμείς που σήμερα είμαστε μέσα μπορεί κάποια μέρα να βρεθούμε έξω. Μπορεί ο Θεός να μας κάνει έξωση αν δεν καταβάλλουμε το μίσθωμα που λέγεται ενάρετες πράξεις. Και άλλοι που σήμερα βρίσκονται έξω μακριά από την Εκκλησία πιθανόν να βρεθούν μέσα.
Υπάρχουν κάτι αγριολούλουδα που φυτρώνουν σε απομακρυσμένα μέρη. Με κατάλληλη καλλιέργεια μπορούν τα αγριολούλουδα να γίνουν ήμερα και ευωδιαστά λουλούδια. Η Εκκλησία μας έχει τα λουλούδια της πίστεως. Είναι οι πιστοί. Αλλά υπάρχουν και τα αγριολούλουδα. Τέτοιο αγριολούλουδο πίστεως ήταν ο Εκατόνταρχος. Το καλλιέργησε όμως ο Χριστός και το έκανε ήμερο. Το καλλιέργησε με τον πόνο. Ο πόνος επισκέπτεται και τους αξιωματούχους και τους πιο τρανούς του κόσμου. Πολλές φορές θρόνος και πόνος συμβαδίζουν. Μαξιλάρι στον θρόνο είναι ο πόνος. Πονεμένος ο Εκατόνταρχος. Είχε κάποιον πιστό του δούλο παράλυτο, που βασανιζόταν. Κανένας δεν μπορούσε να τον γιατρέψει. Μόνος ένας υπήρχε, ο δυνατός, να θεραπεύσει τον δούλο του Εκατόνταρχου ο Ιησούς Χριστός, «ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων».
Το πρόβλημα δεν είναι αν κάνουμε θρησκευτικές πράξεις. Το πρόβλημα κυρίως είναι αν έχουμε πίστη. Πίστη σαν την πίστη του Εκατόνταρχου. Ξέρεις τι σημαίνει να έχεις πίστη στον Ιησού Χριστό; Σημαίνει να κάνεις ότι θέλεις…ή ορθότερα να κάνει ο Χριστός αυτό που εσύ θέλεις. Ο άνθρωπος με την προσευχή του λέει στον Θεό «Γενηθήτω το θέλημά σου». Και με την πίστη του κάνει τον Θεό να λέει «Γενηθήτω το δικό σου θέλημα». Έτσι λέει ο Χριστός στον Εκατόνταρχο «Ως επίστευσας , γενηθήτω σοι»
Ναι Κύριε, πιστεύω. Γι’ αυτό προσπαθώ να ταυτίσω το δικό μου θέλω με το δικό σου θέλω. Κύριε θέλουμε κάτι κι εμείς. Κάτι παρόμοιο μ’ εκείνο που ήθελε ο Εκατόνταρχος. Για τα παιδιά μας, που τα καταντήσαμε παράλυτα, σε παρακαλούμε κάνε το θαύμα σου. Πιστεύουμε ότι μόνον Εσύ μπορείς να σώσεις τα παιδιά μας.
Κυριακή 6 Ιουλίου 2014
«Αμήν λέγω υμίν ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον»
Ο Χριστός εγκωμιάζει στην ευαγγελική περικοπή έναν αξιωματικό. Ένα νεύμα του Ιησού Χριστού μας σώζει. Εγκωμιάζει τον Ρωμαίο Εκατόνταρχο και τον βραβεύει, διότι αναδείχθηκε πρωταθλητής στο δυσκολότατο μάθημα της πίστεως. Δρόμος μετ’ εμποδίων είναι η πίστη. Σ’ ένα πρωτάθλημα δεν θεωρείται έκπληξη να νικήσεις μια μικρή και άσημη ομάδα. Έκπληξη είναι να νικήσεις την πιο ισχυρή ομάδα που θεωρείται φαβορί.
Φαβορί στον αγώνα της πίστεως θεωρούνταν οι Ισραηλίτες. Και όμως πρωταθλητής δεν βγήκε ένας Ισραηλίτης αλλά ένας Ρωμαίος, ένας ξένος, ένας ειδωλολάτρης.
Το εγκώμιο του Χριστού που συνοδεύτηκε και με βαρύτιμο βραβείο ήρθε να σπάσει το κατεστημένο του θρησκευτικού ρατσισμού που απαιτούσε σωτηρία μόνον για τους Ιουδαίους. Πάντοτε μας αρέσει να μιλάμε για τους δικούς μας. Κλείνουμε την υπόθεση της πίστεως σ’ ένα στενό κύκλωμα. Ο Χριστός όμως κάνει το μεγάλο άνοιγμα και διευρύνει τον κύκλο της πίστεως ώστε να ταυτίζεται με την σφαίρα της γης. Ο Χριστός είναι για όλους και για τους Ιουδαίους και για τους Εθνικούς και για τους δικούς μας και για τους ξένους. Αν ο Απόστολος Παύλος εγκωμιάζει ως πρωταθλητή της πίστεως ένα άνθρωπο όπως ο Αβραάμ, ο Κύριος εγκωμιάζει ως πρωταθλητή της πίστεως έναν Εκατόνταρχο, έναν Ρωμαίο λοχαγό. Ας θαυμάσουμε αλλά και ας φοβηθούμε. Το σπίτι του Θεού-Πατέρα είναι για όλους. Εμείς που σήμερα είμαστε μέσα μπορεί κάποια μέρα να βρεθούμε έξω. Μπορεί ο Θεός να μας κάνει έξωση αν δεν καταβάλλουμε το μίσθωμα που λέγεται ενάρετες πράξεις. Και άλλοι που σήμερα βρίσκονται έξω μακριά από την Εκκλησία πιθανόν να βρεθούν μέσα.
Υπάρχουν κάτι αγριολούλουδα που φυτρώνουν σε απομακρυσμένα μέρη. Με κατάλληλη καλλιέργεια μπορούν τα αγριολούλουδα να γίνουν ήμερα και ευωδιαστά λουλούδια. Η Εκκλησία μας έχει τα λουλούδια της πίστεως. Είναι οι πιστοί. Αλλά υπάρχουν και τα αγριολούλουδα. Τέτοιο αγριολούλουδο πίστεως ήταν ο Εκατόνταρχος. Το καλλιέργησε όμως ο Χριστός και το έκανε ήμερο. Το καλλιέργησε με τον πόνο. Ο πόνος επισκέπτεται και τους αξιωματούχους και τους πιο τρανούς του κόσμου. Πολλές φορές θρόνος και πόνος συμβαδίζουν. Μαξιλάρι στον θρόνο είναι ο πόνος. Πονεμένος ο Εκατόνταρχος. Είχε κάποιον πιστό του δούλο παράλυτο, που βασανιζόταν. Κανένας δεν μπορούσε να τον γιατρέψει. Μόνος ένας υπήρχε, ο δυνατός, να θεραπεύσει τον δούλο του Εκατόνταρχου ο Ιησούς Χριστός, «ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων».
Το πρόβλημα δεν είναι αν κάνουμε θρησκευτικές πράξεις. Το πρόβλημα κυρίως είναι αν έχουμε πίστη. Πίστη σαν την πίστη του Εκατόνταρχου. Ξέρεις τι σημαίνει να έχεις πίστη στον Ιησού Χριστό; Σημαίνει να κάνεις ότι θέλεις…ή ορθότερα να κάνει ο Χριστός αυτό που εσύ θέλεις. Ο άνθρωπος με την προσευχή του λέει στον Θεό «Γενηθήτω το θέλημά σου». Και με την πίστη του κάνει τον Θεό να λέει «Γενηθήτω το δικό σου θέλημα». Έτσι λέει ο Χριστός στον Εκατόνταρχο «Ως επίστευσας , γενηθήτω σοι»
Ναι Κύριε, πιστεύω. Γι’ αυτό προσπαθώ να ταυτίσω το δικό μου θέλω με το δικό σου θέλω. Κύριε θέλουμε κάτι κι εμείς. Κάτι παρόμοιο μ’ εκείνο που ήθελε ο Εκατόνταρχος. Για τα παιδιά μας, που τα καταντήσαμε παράλυτα, σε παρακαλούμε κάνε το θαύμα σου. Πιστεύουμε ότι μόνον Εσύ μπορείς να σώσεις τα παιδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου