Στην Ε΄Κυριακή των Νηστειών και τον άγιο Σάββα
"Τους δοξάσαντάς με αντιδοξάσω"
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Κυριακή Ε΄ των Νηστειών σήμερα και ο Ευαγγελιστής Μάρκος με την σημερινή ευαγγελική περικοπή, που ακούσαμε, μας προετοιμάζει δια την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Αγίων Παθών του Εσφαγμένου Αρνίου της Αποκαλύψεως.
Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος έγινε άνθρωπος δια να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία και να τον οδηγήσει στην ζωή την αληθινή, ακολουθούμενος από τους μαθητές Του ανηφορίζει τον δρόμο προς την Ιερουσαλήμ.
Και ενώ βαδίζει μετά των μαθητών Του τον δρόμο προς την Ιερουσαλήμ, ο απαθείς την θεότητα, ο Νυμφίος, ο κάλλει ωραίος παρά πάντας ανθρώπους τους λέγει «τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν».
Ο Πράος και Γλυκύς, Μέγας Διδάσκαλος λέγει στους μαθητές του εκείνα τα παράδοξα που θα συμβούν μετά από λίγες μέρες στο πρόσωπό Του, ότι «ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στους Αρχιερείς και στους Γραμματείς και θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν στους εθνικούς, θα τον εμπαίξουν, θα τον φτύσουν και θα τον θανατώσουν και την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί.
Ο των όλων Κύριος ομιλεί για τρίτη φορά περί του θανάτου Του στους μαθητές Του και αυτοί δεν κατανοούν τα θεία λόγια Του. Δεν αντιλαμβάνονται το υψηλό και σωτήριο έργο Του. Δεν κατανοούν πλήρως την παρουσία Του στο κόσμο και ιδιαιτέρως την θεία αποστολή Του.
Οι αυτάδελφοι Ιάκωβος και Ιωάννης, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, σκέπτονται ανθρώπινα και επιθυμούν τιμές και δόξες, ζητούν πρωτοκαθεδρίες, ζητούν θέσεις και οφφίτσια: «διδάσκαλε, θέλουμε εκείνο που θα σου ζητήσουμε να μας το κάνεις, να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου και ο άλλος στα αριστερά σου εν τη δόξη σου».
Και ο τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων γνωρίζων Κύριος τους λέγει: «ουκ οίδατε τί αιτείσθε», δεν ξέρετε τί ζητάτε. Αυτό που ζητάτε δεν είναι δικαίωμά μου να το δώσω, «ουκ έστιν εμόν δούναι, αλλ΄οις ητοίμασται».
Λόγια τα οποία μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα διαχρονικά στις ψυχές των ταπεινών ανθρώπων, εκείνων των ανθρώπων που επιζητούν το έλεος και την ευσπλαχνία του πανοικτίρμονα Θεού.
Η χάρη και η ευλογία του Πανάγαθου Θεού έρχονται στους ταπεινούς στην καρδιά ανθρώπους, έρχονται σε εκείνους τους ανθρώπους που απαρνούνται τον εαυτό τους και δεν υψηλοφρονούν διότι «Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν».
Ο ταπεινός και πράος στην καρδιά άνθρωπος, όταν παραδοθεί ανεπιφύλακτα στο Θεό και αφήσει τις επιθυμίες του και αφοσιωθεί ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι, στο θέλημα του Θεού, τότε θα πλημμυρίσει την καρδία του ειρήνη, χαρά και ευλογία και η ένωσή του με τον Πανάγαθο Θεό θα είναι πραγματικότητα.
Αυτή την ταπείνωση, αυτή την πραότητα, αυτήν την αυταπάρνηση στα του κόσμου τούτου πράγματα, αυτή την αφοσίωση επέδειξε στην επι γής ζωή του και ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας, ο της Νήσου Καλύμνου θείος φρουρός και Δωδεκανήσου απροσμάχητος βοηθός.
Οι λόγοι του Σωτήρα Χριστού προς τους μαθητές Του Ιάκωβο και Ιωάννη, «ουκ οίδατε τι αιτείσθε», ήταν πάντοτε φλογεροί και πάντοτε νωποί στην ταπεινή καρδιά του μοναχού Σάββα.
Πράος και ταπεινός, σώφρων και αγάπης έμπλεος δεν ζήτησε θέσεις και πρωτοκαθεδρίες, αξιώματα και υστεροφημίες αλλά, αφού εγκατέλειψε άπαντα τα του βίου τερπνά και πρόσκαιρα, στους ισχνούς ώμους του σήκωσε τον δικό του σταυρό και ζήτησε να βρεί, «ως η διψώσα έλαφος παρά τας διεξόδους των υδάτων», τον φραγγελωμένο, σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό.
Το Άγιον Όρος, οι Άγιοι Τόποι, η Παλαιστίνη, η Αθήνα, η Αίγινα, η Πάτμος, τόποι περισυλλογής και προσευχής, και τέλος η μυροβόλος Κάλυμνος, με την χάρη του Τριαδικού Θεού, έγινε τόπος εγκαταβίωσης και ανάπαυσης της ψυχής του πράου και ταπεινού στη καρδία αγίου ανδρός.
Ο Όσιος Σάββας, της Θράκης ο θεόδοτος βλαστός και της Καλύμνου ο πολύτιμος θησαυρός όλη του την καρδία την έδωσε σε Εκείνον, ο Οποίος σήμερα ανεβαίνει προς τα Ιεροσόλυμα και προλέγει τα μέλλοντα σ’ Αυτόν συμβαίνειν.
Ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας της Καλύμνου, ο Μέγας Ασκητής, όλα τα συναισθήματά του τα κατάθεσε κάτω από τον Σταυρό Εκείνου, ο οποίος εμπαιγμούς και εμπτυσμούς και μάστιγας και κολαφισμούς και θάνατο υπέμεινε δια την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.
Ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας, των Ιερέων το καύχημα, των Μοναζόντων το κλέος, της μετανοίας ο διδάσκαλος, έμπλεος αγάπης προς πάντα άνθρωπο, αγάπησε τον Νυμφίο της Εκκλησίας Χριστό και έτυχε παρ’ Αυτού δόξης αφθάρτου και έγινε κρουνός θείων θαυμάτων ανεξάντλητος.
Αυτήν την Αγία Μορφή, τον ταπεινό και πράο εργάτη του αμπελώνα του Κυρίου, φιλέορτοι Πατέρες και αδελφοί, εορτάζει σήμερα των Καλυμνίων η Νήσος και μετ’ αυτής σύμπασα η Ορθοδοξία.
Αυτόν τον επί γης ισάγγελο και θαυματουργό Άγιο με ύμνους και ωδές πνευματικές τον παρακαλούμε και τον ικετεύουμε από την χαριτόβρυτο λάρνακά του να περιφρουρεί και να σώζει από πάσης επιβουλής εναντίας την νεολαία μας και μετά του ψαλμωδού ας ψελλίσουμε και εμείς:
«Ευχαρίστοις άσμασι, των Καλυμνίων η νήσος, προσκαλείται σήμερον των Ορθοδόξων τα πλήθη, μέγιστον νεοφανέντα εγκωμιάσαι, καύχημα ορθοδοξίας αναφανέντα, Σάββα τον θείον, τον ρύστην ταύτης ομού και πρόμαχον». ΑΜΗΝ.
Ο.Λ.Κ.Α.Παΐσιος
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Κυριακή Ε΄ των Νηστειών σήμερα και ο Ευαγγελιστής Μάρκος με την σημερινή ευαγγελική περικοπή, που ακούσαμε, μας προετοιμάζει δια την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Αγίων Παθών του Εσφαγμένου Αρνίου της Αποκαλύψεως.
Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος έγινε άνθρωπος δια να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία και να τον οδηγήσει στην ζωή την αληθινή, ακολουθούμενος από τους μαθητές Του ανηφορίζει τον δρόμο προς την Ιερουσαλήμ.
Και ενώ βαδίζει μετά των μαθητών Του τον δρόμο προς την Ιερουσαλήμ, ο απαθείς την θεότητα, ο Νυμφίος, ο κάλλει ωραίος παρά πάντας ανθρώπους τους λέγει «τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν».
Ο Πράος και Γλυκύς, Μέγας Διδάσκαλος λέγει στους μαθητές του εκείνα τα παράδοξα που θα συμβούν μετά από λίγες μέρες στο πρόσωπό Του, ότι «ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στους Αρχιερείς και στους Γραμματείς και θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν στους εθνικούς, θα τον εμπαίξουν, θα τον φτύσουν και θα τον θανατώσουν και την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί.
Ο των όλων Κύριος ομιλεί για τρίτη φορά περί του θανάτου Του στους μαθητές Του και αυτοί δεν κατανοούν τα θεία λόγια Του. Δεν αντιλαμβάνονται το υψηλό και σωτήριο έργο Του. Δεν κατανοούν πλήρως την παρουσία Του στο κόσμο και ιδιαιτέρως την θεία αποστολή Του.
Οι αυτάδελφοι Ιάκωβος και Ιωάννης, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, σκέπτονται ανθρώπινα και επιθυμούν τιμές και δόξες, ζητούν πρωτοκαθεδρίες, ζητούν θέσεις και οφφίτσια: «διδάσκαλε, θέλουμε εκείνο που θα σου ζητήσουμε να μας το κάνεις, να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου και ο άλλος στα αριστερά σου εν τη δόξη σου».
Και ο τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων γνωρίζων Κύριος τους λέγει: «ουκ οίδατε τί αιτείσθε», δεν ξέρετε τί ζητάτε. Αυτό που ζητάτε δεν είναι δικαίωμά μου να το δώσω, «ουκ έστιν εμόν δούναι, αλλ΄οις ητοίμασται».
Λόγια τα οποία μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα διαχρονικά στις ψυχές των ταπεινών ανθρώπων, εκείνων των ανθρώπων που επιζητούν το έλεος και την ευσπλαχνία του πανοικτίρμονα Θεού.
Η χάρη και η ευλογία του Πανάγαθου Θεού έρχονται στους ταπεινούς στην καρδιά ανθρώπους, έρχονται σε εκείνους τους ανθρώπους που απαρνούνται τον εαυτό τους και δεν υψηλοφρονούν διότι «Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν».
Ο ταπεινός και πράος στην καρδιά άνθρωπος, όταν παραδοθεί ανεπιφύλακτα στο Θεό και αφήσει τις επιθυμίες του και αφοσιωθεί ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι, στο θέλημα του Θεού, τότε θα πλημμυρίσει την καρδία του ειρήνη, χαρά και ευλογία και η ένωσή του με τον Πανάγαθο Θεό θα είναι πραγματικότητα.
Αυτή την ταπείνωση, αυτή την πραότητα, αυτήν την αυταπάρνηση στα του κόσμου τούτου πράγματα, αυτή την αφοσίωση επέδειξε στην επι γής ζωή του και ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας, ο της Νήσου Καλύμνου θείος φρουρός και Δωδεκανήσου απροσμάχητος βοηθός.
Οι λόγοι του Σωτήρα Χριστού προς τους μαθητές Του Ιάκωβο και Ιωάννη, «ουκ οίδατε τι αιτείσθε», ήταν πάντοτε φλογεροί και πάντοτε νωποί στην ταπεινή καρδιά του μοναχού Σάββα.
Πράος και ταπεινός, σώφρων και αγάπης έμπλεος δεν ζήτησε θέσεις και πρωτοκαθεδρίες, αξιώματα και υστεροφημίες αλλά, αφού εγκατέλειψε άπαντα τα του βίου τερπνά και πρόσκαιρα, στους ισχνούς ώμους του σήκωσε τον δικό του σταυρό και ζήτησε να βρεί, «ως η διψώσα έλαφος παρά τας διεξόδους των υδάτων», τον φραγγελωμένο, σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό.
Το Άγιον Όρος, οι Άγιοι Τόποι, η Παλαιστίνη, η Αθήνα, η Αίγινα, η Πάτμος, τόποι περισυλλογής και προσευχής, και τέλος η μυροβόλος Κάλυμνος, με την χάρη του Τριαδικού Θεού, έγινε τόπος εγκαταβίωσης και ανάπαυσης της ψυχής του πράου και ταπεινού στη καρδία αγίου ανδρός.
Ο Όσιος Σάββας, της Θράκης ο θεόδοτος βλαστός και της Καλύμνου ο πολύτιμος θησαυρός όλη του την καρδία την έδωσε σε Εκείνον, ο Οποίος σήμερα ανεβαίνει προς τα Ιεροσόλυμα και προλέγει τα μέλλοντα σ’ Αυτόν συμβαίνειν.
Ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας της Καλύμνου, ο Μέγας Ασκητής, όλα τα συναισθήματά του τα κατάθεσε κάτω από τον Σταυρό Εκείνου, ο οποίος εμπαιγμούς και εμπτυσμούς και μάστιγας και κολαφισμούς και θάνατο υπέμεινε δια την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.
Ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας, των Ιερέων το καύχημα, των Μοναζόντων το κλέος, της μετανοίας ο διδάσκαλος, έμπλεος αγάπης προς πάντα άνθρωπο, αγάπησε τον Νυμφίο της Εκκλησίας Χριστό και έτυχε παρ’ Αυτού δόξης αφθάρτου και έγινε κρουνός θείων θαυμάτων ανεξάντλητος.
Αυτήν την Αγία Μορφή, τον ταπεινό και πράο εργάτη του αμπελώνα του Κυρίου, φιλέορτοι Πατέρες και αδελφοί, εορτάζει σήμερα των Καλυμνίων η Νήσος και μετ’ αυτής σύμπασα η Ορθοδοξία.
Αυτόν τον επί γης ισάγγελο και θαυματουργό Άγιο με ύμνους και ωδές πνευματικές τον παρακαλούμε και τον ικετεύουμε από την χαριτόβρυτο λάρνακά του να περιφρουρεί και να σώζει από πάσης επιβουλής εναντίας την νεολαία μας και μετά του ψαλμωδού ας ψελλίσουμε και εμείς:
«Ευχαρίστοις άσμασι, των Καλυμνίων η νήσος, προσκαλείται σήμερον των Ορθοδόξων τα πλήθη, μέγιστον νεοφανέντα εγκωμιάσαι, καύχημα ορθοδοξίας αναφανέντα, Σάββα τον θείον, τον ρύστην ταύτης ομού και πρόμαχον». ΑΜΗΝ.
Ο.Λ.Κ.Α.Παΐσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου