Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως π. Γεώργιος Ρ. Ζουμῆς,

Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως π. Γεώργιος Ρ. Ζουμῆς,

Ἡ ἐκτέλεση κάθε ἔργου ἔχει δυσκολία. Αὐτή ἡ δυσκολία, ἀγαπητοί μου, ἐμφανίζεται ἀκόμη μεγαλύτερη κατά τή μέση τοῦ ἔργου. Ὁ κόπος πού καταβάλαμε ἕως τότε, φέρνει ἀδυναμία. Αὐτή ἡ ἀδυναμία καθιστᾶ δυσκολότερο τό ὑπόλοιπο ἔργο.

Ἐμεῖς σήμερα, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, φτάσαμε στό μέσον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στό μέσον τῆς νηστείας. Εἶναι λογικό λοιπόν καί φυσικό νά αἰσθανώμαστε κάποια κόπωση καί κάποια ἀδυναμία. Γι᾿ αὐτό ἡ Μητέρα μας Ἐκκλησία προβάλλει σάν βοήθημα πανίσχυρο τόν πανάγιο Σταυρό. Νά τόν ἀσπασθοῦμε μέ εὐλάβεια καί νά λάβουμε χάρη καί δύναμη, νά συνεχίσουμε και να τελειώσουμε τόν δρόμο τῆς νηστείας, νά φέρουμε εἰς αἴσιον πέρας τόν πνευματικό μας ἀγώνα γιά τό Πάσχα καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτό πού μᾶς βοηθάει δέν εἶναι ἁπλῶς τό σύμβολο τοῦ Σταυροῦ, ἀλλά ὁ σταυρικός θάνατος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό εἶναι τό σπουδαιότερο γεγονός ὅλων τῶν αἰώνων. Ἀπ᾿ ἐδῶ πήγασε ἡ σωτηρία στόν κόσμο.

Ὁ Κύριος ἔζησε πάνω στή γῆ τριάντα τρία χρόνια. Ἄν ὑπολογίσουμε τίς ἡμέρες εἶναι πάνω ἀπό δώδεκα χιλιάδες. Τό ἕνα τέταρτο τοῦ Εὐαγγελίου ἀναφέρεται στίς τρεῖς τελευταῖες ἡμέρες τοῦ Χριστοῦ.

Με ἄλλα λόγια ἀπό τίς σαράντα σελίδες τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου οἱ δέκα περιέχουν τά γεγονότα τῶν τριῶν τελευταίων ἡμερῶν τῆς ζωῆς Του, δηλαδή τόν σταυρικό θάνατο καί τήν ἀνάσταση. Οἱ ὑπόλοιπες τριάντα σελίδες ἀναφέρονται στά 33 χρόνια, στίς 12.000 ἡμέρες. Τό ποσόν εἶναι δυσανάλογο. Οἱ ἅγιοι Εὐαγγελιστές κατάλαβαν πολύ καλά, ὅτι ὅλη ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου στηρίζεται σ᾿ αὐτές τίς τρεῖς ἡμέρες. Αὐτό τό διδάχθηκαν οἱ μαθηταί ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο.

Ἄν πάλι προσέξουμε τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τήν ὥρα πού ἄρχισε νά διδάσκει, εἶπε πολλά πράγματα, ἔθιξε διάφορα θέματα. Ἔντονα ὅμως καί ἰδιαίτερα τόνισε τό γεγονός τοῦ σταυρικοῦ Του θανάτου. Γι᾿ αὐτόν μίλησε συχνά, πολλές φορές. Νά κάποια παραδείγματα:

Εἶπε ὁ Χριστός στό Νικόδημο: Ὅπως ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τό φίδι μέσα στήν ἔρημο, ἔτσι θά ὑψωθεῖ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου.

Στούς Ἰουδαίους εἶπε: Κατεδαφίστε αὐτόν τόν ναό καί ἐγώ μέσα σέ τρεῖς ἡμέρες θά τόν ἀνοικοδομήσω.

Στόν ἁπλό λαό ἐξήγησε, ὅτι ὁ ἄρτος πού θά μᾶς δώσει εἶναι τό σῶμα Του. Ἀλλοῦ εἶπε, ἐγώ εἶμαι ὁ καλός ποιμήν. Ὁ καλός ποιμήν θυσιάζει τήν ψυχή του γιά τά πρόβατα. Σ᾿ ἄλλο σημεῖο: Ἐάν ἐγώ ὑψωθῶ ἀπό τήν γῆ, θά τραβήξω ὅλους κοντά μου.

Στήν τελευταία του πορεία στά Ἱεροσόλυμα εἶπε, τώτα πού ἀναβαίνουμε στά Ἱεροσόλυμα ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου θά παραδοθεῖ σέ χέρια ἁμαρτωλῶν...  πού θά Τόν σταυρώσουν.

Καί αὐτές δέν εἶναι οἱ μοναδικές περιπτώσεις. Ὑπάρχουν πολλές ἀκόμη, πού ὅλες ἀναφέρονται  στήν σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ.

Ὅταν ὁ τίμιος Πρόδρομος εἶδε τον Χριστό, εἶπε, ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἵρων την ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.

Τό ἴδιο καί οἱ ἀπόστολοι ἀναφέρονται συχνά στό σταυρό τοῦ Κυρίου. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος κηρύττει, κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, στά συγκεντρωμένα πλήθη καί τούς μιλάει γιά τόν Χριστό, τόν ὁποῖο αὐτοί ἐσταύρωσαν.

Ὁ Παῦλος καυχᾶται γιά τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Κηρύσσομεν Ἰησοῦν ἐσταυρωμένον καί ὁ λόγος τοῦ σταυροῦ...εἶναι δύναμις Θεοῦ. Ὅταν τρῶτε, λέει, τόν ἄρτον τοῦτον, τόν θάνατο τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε. Ὅταν κοινωνοῦμε φανερώνουμε, κηρύσσουμε τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ. Σ᾿ αὐτόν τόν σταυρικό θάνατο στηριζόμαστε.

Ὁ τίμιος τοῦ Κυρίου Σταυρός ἔγινε σύμβολο ἀπό τούς ἀποστολικούς χρόνους. Οἱ εἰδωλολάτρες τό κατάλαβαν πολύ ἐνωρίς καί κορόϊδευαν τούς χριστιανούς. Στούς τοίχους μιᾶς κατακόμβης ζωγράφισαν ἕνα σταυρό καί πάνω ἔκαναν τό κεφάλι ἑνός γαϊδάρου, γιά νά περιγελάσουν τόν σταυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ. Ἀκόμη καί ἐκεῖνοι κατάλαβαν, ὅτι ἡ βάσις τῆς πίστεως τῶν χριστιανῶν εἶναι ὁ σταυρικός θάνατος τοῦ Χριστοῦ.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει σέ μιά του ἐπιστολή: Σᾶς παρέδωσα ὅ,τι καί παρέλαβα. Ἐγώ δέν ἤμουν μαθητής ἀπό την ἀρχή, ἀλλά διώκτης τοῦ Χριστοῦ. Σᾶς παρέδωσα λοιπόν αὐτό, πού παρέλαβα, αὐτό πού διδάχθηκα. Ὅτι ὁ Χριστός πέθανε γιά τίς ἁμαρτίες μας. Γιά τίς δικές μου, γιά τίς δικές σας, γιά τίς ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν ἐποχῶν. Αὐτό πάει να πεῖ, ὅτι τόν Χριστό δέν Τόν παρέδωσε στό σταυρό ὁ Ἰούδας οὔτε ὁ Πιλᾶτος, οὔτε ὁ Ἄννας ἤ ὁ Καϊάφας. Ἐμεῖς Τόν σταυρώσαμε. Οἱ ἁμαρτίες μας τόν ἀνέβασαν πάνω στό σταυρό.

Σήμερα βλέπουμε μπροστά μας τόν Τίμιο Σταυρό καί τόν ἀσπαζόμαστε. Προσκυνοῦμε τόν Ἐσταυρωμένο. Νοιώθουμε καί πιστεύουμε, ὅτι ὁ Χριστός πέθανε γιά μένα καί γιά σᾶς. Γιά νά μή εἴμαστε βυθισμένοι στήν ἁμαρτία. Γιά νά μποροῦμε νά κοινωνοῦμε. Νά παίρνουμε Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, νά λαμβάνουμε λύτρωση καί σωτηρία. Μόνο πού πρέπει νά προσέχουμε πῶς κοινωνοῦμε. Μέ τήν καλύτερη προετοιμασία, γιά νά μή ἀποβαίνει ἡ Θεία Κοινωνία εἰς κρῖμα  ἤ κατάκριμα, ἀλλ᾿ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον. Ἀμήν.-