Κυριακή Ε΄ νηστειών
Μαρκ. ι΄ 31 - 45

Αγ. Μαρίας της Αιγυπτίας

Ο Κύριος προλέγει τα γεγονότα που θα συμβούν, στους μαθητές και τους προετοιμάζει για το πάθος την ανάστασή του. Εκείνοι όμως  αντί να τον συμπονέσουν και να του συμπαρασταθούν,σκέφτονται με κοσμικό φρόνημα και επιδιώκουν τιμές και δόξες για τον εαυτό τους.

Δύο αδέρφια, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ζητάνε από τον Κύριο να τους έχει σε πρωτοκαθεδρία όταν θα αποκαταστήσει τη βασιλεία του!

Δεν έχουν ακόμη καταλάβει ότι στη βασιλεία των ουρανών δεν μετράει η συγγένεια, δεν μετάνε τα αξιώματα, δεν μετράει το αν είσαι παντρεμένος ή όχι, αν είσαι ελληνας ή ιουδαίος.

Εκεί μετράει μόνο κατά πόσο είσαι αδελφός του Χριστού δηλ. κατά πόσο έχεις εφαρμόσει το θέλημα του Θεού , της ταπεινής αγάπης και της θυσίας.

Και ο Κύριος τους επαναφέρει στην τάξη. Τους λέει ότι αυτά που θέλετε τα ζητάνε οι ισχυροί της γής για να εξουσιάζουν πάνω στους ανθρώπους και να τους εκμεταλλεύονται, εμείς όμως οι χριστιανοί δεν έχουμε αυτή τη νοοτροπία αλλά...

   " Ος εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν,  έστε υμών διάκονος, και ος εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος έστε πάντων  δούλος. "

Οποιος από σας θέλει να γίνει μεγάλος ας γίνει υπηρέτης όλων και όποιος θέλει να γίνει πρώτος ας γίνει δούλος των άλλων. Είναι τα λόγια που εμείς οι χριστιανοί έχουμε ξεχάσει σήμερα και γι αυτό δεν μπορούμε να προκόψουμε στην πνευματική ζωή.

     Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούμε ούτε το σύντροφό μας να φέρουμε στην εκκλησία, ούτε τον αδερφό μας, ούτε το φίλο μας, ούτε το γείτονά μας.

Γιατί πώς να έρθει ο άλλος στην εκκλησία όταν βλέπει εσένα να θέλεις να έχεις παντού τον πρώτο λόγο και να διεκδικείς τα πρωτεία! Να φοράς το καλύτερο, να ψωνίζεις το καλύτερο της αγοράς, να μιλάς πρώτος... Και στην εκκλησία ακόμη τρέχεις να πάρεις πρώτος το αντίδωρο, σπρώχνεις για να  βγείς πρώτος έξω, βιάζεσαι να καταλάβεις τη θέση και δεν την παραχωρείς όταν άλλος στέκεται όρθιος δίπλα σου...

Πώς να έρθει ο άντρας σου όταν βλέπει ότι θέλεις να σε υπηρετούν και όταν σου ζητήσουν τις δικές σου υπηρεσίες, προφασιζεσαι αρρώστια, βιασύνη και χίλιες δυό δουλειές! Οταν ο συνάδελφός σου, σε βλέπει να διεκδικείς τα δικαιώματά σου χωρίς να σε ενδιαφέρει αν θα αδικηθούν κάποιοι άλλοι, στη δουλειά σου, στο σχολείο κλπ.

   Μας θέλει λοιπόν ο Χριστός δούλους, μας θέλει κορόιδα, καρπαζοεισπράκτορες; Τότε που είναι αυτό που λέει ο απόστολος Παύλος ότι « τη ελευθερία η Χριστός υμας ηλευθέρωσεν, στήκετε και μή ζυγω δουλείας ενέχεσθαι »...

Μας λέει να μην υποδουλωνόμαστε στα πάθη μας, αλλά ούτε και σε αμαρτωλά προστάγματα ανθρώπων. Τότε; Εδώ δεν πρόκειται για μια σκλαβιά που μας επιβάλλουν, αλλά για έναν τρόπο ζωής που εμείς διαλέγουμε. Ενα τρόπο ζωής όπου δεν θέλουμε να σπρώχνουμε τους άλλους για να βγούμε πρώτοι, ούτε να απαιτούμε από τους άλλους να μας υπηρετούν αλλά εμείς θεληματικά να θυσιαζόμαστε για τον πλησίον. Παραχωρούμε τα δικαιώματά μας. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να εκδηλώσουμε την αγάπη μας, η θυσία. Το ίδιο έκανε και ο Χριστός. Η καλύτερα όπως λέει ο γ. Παίσιος: ο πνευματικός άνθρωπος δεν έχει δικαιώματα!     

   " Και γάρ ο Υιός του ανθρώπου ουκ  ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί  πολλων."

    Και ο Υιος του Θεού έγινε υιός ανθρώπου και δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν αλλά για να υπηρετήσει ο ίδιος, και να δώσει τη ζωή του αντάλλαγμα για τη σωτηρία όλων.

Εδώ λοιπόν έρχεται πάλι με το παράδειγμά του ο Κύριος να μας δείξει το δρόμο. Δεν είναι άλλος από το δρόμο της αγάπης και μάλιστα της σταυρωμένης αγάπης, της αγάπης που θυσιάζεται για τον άλλο χωρίς να ζητάει τίποτε για τον εαυτό της...

     Σε όλη την επίγεια ζωή του ο Χριστός  αυτό το παράδειγμα έδωσε. Όταν οι μαθητές του ήθελαν να απολύσει τους όχλους εκείνος ήθελε να τους διακονήσει... τους έλεγε «δώστε τους να φάνε»...

Όταν στο Μυστικό Δείπνο (Μ. Πέμπτη) έπλυνε τα πόδια των μαθητών του δεν λογάριασε που αυτός ήταν ο διδάσκαλος, που ήταν οι τελευταίες του ώρες πάνω στη γή, αλλά αντίθετα, ζώστηκε την ποδιά και τους έπλυνε τα πόδια.

Τέλος όταν στη Γεθσημανή προσευχόταν  στον ουράνιο Πατέρα, δεν προσευχόταν για τον εαυτό του αλλά για τους μαθητές του και για όλο τον κόσμο.

Ακόμη δεν πρόβαλλε τον εαυτό του αλλά είπε «όπως εσύ Πατέρα μου θέλεις ας γίνει...»  Και όλα αυτά βέβαια τα έκανε όχι επειδή ήταν κατώτερος από τον πατέρα (ομοούσιος και αχώριστος του Πατρός) αλλά για να μας αφήσει αιώνιο πρότυπο τον εαυτό του, που αν και ήταν θεάνθρωπος ταπείνωσε ολοκληρωτικά τη θεότητά του και την έθεσε στην υπηρεσία όχι μόνο του ουρανίου Πατέρα αλλά όλου του κόσμου...

      Η Σαρακοστή τελειώνει αδελφοί μου. Έχουμε την εντύπωση ότι κάναμε το χρέος μας με το να ερχόμαστε μόνο  στην εκκλησία και να νηστεύουμε;

Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία, να αλλάξουμε τρόπο ζωής!

Θέλεις να δείς πόσο προχώρησες στην πνευματική ζωή; Να το μέτρο, το δίνει σήμερα ο Χριστός.

    Εξέτασε τον εαυτό σου, πόσο είσαι ένας υπηρέτης, βοηθός και συμπαραστάτης  στο περιβάλλον σου για τους άλλους, πόσο δεν διεκδικείς τα δικαιώματά σου αλλά τα αφήνεις στο Θεό;

Το κάνεις; Τότε είσαι γνήσιο τέκνο του Θεού, είσαι μέσα στη σωτηρία!

 

12 - 4 - 2005