Κυριακή Ε' Νηστειῶν ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

«Ὑπόδειγμα μετανοίας, σέ ἔχοντες πανοσία,

Μαρία Χριστόν δυσώπει, ἐν τῷ καιρῷ τῆς Νηστείας...»

(Ἐξαποστειλάριον Ε΄Κυρ. Νηστειῶν)

Κατά τήν σημερινή Ε' Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τιμᾶται  ἰδιαίτερα ἡ συμπαθής γιά τήν εἰλικρινῆ μετάνοια καί τούς μεγάλους ἀσκητικούς της κόπους μορφή τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας. Καί ἀπολαμβάνει ἰδιαίτερης τιμῆς, διότι ἀκριβῶς εἶναι πρότυπο μετανοίας καί ὡς τέτοιο προβάλλεται, καθώς προσεγγίζουμε τά μεγάλα καί κοσμοσωτήρια γεγονότα τῶν Ἁγίων Παθῶν καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

          Μιά δυστυχισμένη ὕπαρξις, πού ἀπό τήν ἡλικία τῶν 12 χρόνων γιά 17 χρόνια κυλίσθηκε στόν βοῦρκο τῆς ἀνηθικότητος καί τῆς ἀσωτείας, ἀνένηψε καί μετανόησε εἰλικρινά καί ἀποφασιστικά μέ τήν δύναμι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τήν βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν ὁποία ἔβαλε ὡς ἐγγυήτρια τῆς σωτηρίας της. Δεκαεπτά χρόνια στήν παρανομία καί τήν ἠθική παραλυσία, ἀλλά καί ὁλόκληρα 47 χρόνια στήν μετάνοια  καί τούς ἀγῶνες γιά τήν κάθαρσι, τόν φωτισμό καί τήν πνευματική της τελείωσι. Καθαρίσθηκε καί ἐξαγνίσθηκε μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας καί τούς ὑπεράνθρωπους ἀσκητικούς κόπους της. Ἀναδείχθηκε ἐπίγειος Ἄγγελος καί οὐράνιος ἄνθρωπος μέ τήν χάρι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

          Ἡ μετάνοιά της ἦταν ἀληθινή καί ριζική. Πέρασε ἀπό τά 4 στάδια τῆς εἰλικρινοῦς καί θεαρέστης μετανοίας α) Εἶχε τήν αὐτογνωσία καί τήν αὐτομεμψία. Ἐγνώρισε, δηλαδή, σέ βάθος καί πλάτος τόν ἑαυτό της καί τήν ἁμαρτωλότητά της. Καί ἔγινε ὁ διαρκής καί ἰσόβιος κατήγορος τοῦ ἑαυτοῦ της, τῆς ἀναξιότητός της καί τῆς μεγάλης της εὐθύνης καί ἐνοχῆς. β) Ἀπέκτησε μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ καί τόν ἰδικόν της ἄκαμπτο καί συνεχῆ πνευματικό ἀγῶνα τήν συναίσθησι τῆς ψυχικῆς της καταστάσεως καί τήν συντριβή τῆς καρδιᾶς της γιά ὅσα μέ ἀναισθησία καί πνευματική ἀναλγησία εἶχαν διαπραχθῆ κατά τόν καιρό τοῦ ἠθικοῦ της ἐκτραχηλισμοῦ καί τῆς ἀμετανοησίας της γ) Ὁμολογοῦσε ἀκατάπαυστα τήν ἁμαρτωλότητα καί ἀναξιότητά της ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἐπαναλάμβανε τά λόγια τοῦ Προφητάνακτος Δαυΐδ  μέ δάκρυα καί στεναγμούς λέγουσα: «Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με˙ ὅτι τήν ἀνομία μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστί δαπαντός...» καί δ) παρ΄ὅτι δέν συνάντησε ὅλα αὐτά τά χρόνια τῆς μετανοίας της Πνευματικό Πατέρα, παρά μόνο τόν Ὅσιο Ζωσιμᾶ στό τέλος τῆς ζωῆς της, ἐν τούτοις μέ τήν ἐξαϋλωμένη καί ἰσάγγελο ζωή της ἐξιλέωσε  τόν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἀποδέχθηκε τήν συντριπτική της μετάνοια, καί τήν συγχώρησε. Καί στήν τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς της οἰκονόμησε ὁ Πανάγαθος Κύριος τήν τρισμέγιστη εὐλογία τῆς Θείας Κοινωνίας, τήν ὁποία ἔλαβε ἀπό τά χέρια τοῦ Ὁσίου Ζωσιμᾶ.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

          Ἄς ψάλωμε και ἐμεῖς μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνῳδό τῆς Ἐκκλησίας μας τόν ἐξαίσιο ὕμνο πού προτάξαμε στήν ἀρχή: «Ὑπόδειγμα μετανοίας, σέ ἔχοντες πανοσία, Μαρία Χριστόν δυσώπει, ἐν τῷ καιρῷ τῆς Νηστείας, τοῦτο ἡμῖν δωρηθῆναι˙ ὅπως ἐν πίστει καί πόθῳ, σέ ᾄσμασιν εὐφημῶμεν». Ἄς ἔχωμε τίς θεοπειθεῖς εὐχές της καί ἄς μιμηθοῦμε τήν γνήσια καί εἰλικρινῆ μετάνοιά της. Ἀμήν.   

† Ὁ Κ.Σ.