Το κήρυγμα της Κυριακής:Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι. Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη, εκ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Το κήρυγμα της Κυριακής:Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι. Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη, εκ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

«Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι».

Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι ο πατέρας του βασανιζόμενου από το πονηρό δαιμόνιο νέου, της ευαγγελικής περικοπής της Δ΄ Κυριακής της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν υπέφερε και δεν βασανιζόταν και ο ίδιος από τη θλίψη του παιδιού του. Αλλά και κανείς δεν μπορεί να μην αισθανθεί κάποια μέμψη εναντίον του για την ολιγοπιστία που επέδειξε.

Είχε ακούσει πολλά για την ακατανίκητη δύναμη του Χριστού, για τα αναρίθμητα θαύματά Του. Εν τούτοις δεν σκέφθηκε ποτέ να πάρει το παιδί του και να συναντήσει τον Σωτήρα. Να τον παρακαλέσει θερμώς για την σωτηρία και λύτρωση του παιδιού του. Και όταν ο Κύριος ήλθε σε εκείνα τα μέρη, ο πατέρας με χαλαρή πίστη του είπε· «εἲ τι δύνασαι βοήθησον ἡμῖν». Και ο Κύριος του απάντησε· «εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι».

Ο λόγος αυτός του Κυρίου έχει γενικό χαρακτήρα. Αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους, όλων των αιώνων και όλων των καταστάσεων. Διότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη δοκίμασε θλίψεις και στενοχώριες, να μην έπεσε σε κινδύνους και περιπέτειες, να μην αντίκρισε την αδικία και την κακότητα, να μην αρρώστησε ο ίδιος ή μέλη της οικογένειάς του. Κοινό γνώρισμα των ανθρώπων είναι οι θλίψεις.

Και πάνω σ’ αυτές τις θλίψεις και τις δοκιμασίες βλέπει καλύτερα ο άνθρωπος την αδυναμία του. Αντιλαμβάνεται, ότι δεν έχει την δύναμη να ανταπεξέλθει και να υπερνικήσει την δοκιμασία. Αισθάνεται τότε βαθιά την ανάγκη να ζητήσει βοήθεια και συμπαράσταση. Από πού όμως; Βλέπει, ότι οι άλλοι άνθρωποι λίγο μπορούν να τον βοηθήσουν ή και καθόλου. Και τότε ο νους και η καρδιά του ανυψώνονται προς τον Θεό. Κάποια μυστηριώδης εσωτερική φωνή του λέει, ότι ο Παντοδύναμος θα του συμπαρασταθεί αποτελεσματικά στην θλίψη του. Ακούει τον ίδιο τον Θεό να του λέει·  «εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι».

Και γιατί να μην πιστεύσει με όλη του την καρδιά και με όλη του την ψυχή; Ποιος είναι αυτός ο Θεός, από τον οποίο ζητάει και ελπίζει βοήθεια; Είναι Θεός πανάγαθος, όλος καλοσύνη, αγάπη και στοργή για τα πλάσματά του. Είναι ο γεμάτος τρυφερότητα Πατέρας, που μάς έδωσε το δικαίωμα να παρουσιαζόμαστε οποιαδήποτε ώρα και στιγμή μπροστά του και με το θάρρος του παιδιού να του λέμε· «Πατέρα θέλω τούτο, θέλω εκείνο…». «Πατέρα, βλέπεις ότι θλίβομαι. Θέλω να απαλύνεις τον πόνο μου, να με απαλλάξεις από την δοκιμασία…».

Αυτός είναι εκείνος που είπε· «δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Αυτός όταν «ἐπί τῆς γῆς ὣφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη», «διῆλθεν εὐεργετῶν καί ἰώμενος πάντας». Δεν υπήρχε ασθενής και ταλαιπωρούμενος που να του ζήτησε βοήθεια και να μη του την έδωσε. Τα θαύματα που έκανε για την ανακούφιση της ανθρώπινης δυστυχίας, αν γραφούν, λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ένα προς ένα, θα γεμίσουν όλες τις βιβλιοθήκες του κόσμου και δεν θα χωρέσουν και σ’ αυτές. Αυτή η άπειρη αγαθότητα του Κυρίου πρέπει να αναζωογονεί συνεχώς, να θερμαίνει και να γιγαντώνει την πίστη μας.

Ο Κύριος μας είναι Θεός παντοδύναμος. Τίποτε δεν είναι αδύνατο και ακατόρθωτο γι’ Αυτόν. Ο πολύαθλος Ιώβ, στις σκληρές ώρες της τρομερής δοκιμασίας του διακήρυττε γεμάτος πίστη την παντοδυναμία του Θεού και έλεγε· «σ’ αυτόν υπάρχει η απόλυτη και ακατανίκητη δύναμη. Εάν ο Κύριος γκρεμίσει σε ερείπια, ποιος μπορεί να ανοικοδομήσει; Εάν κλείσει μια θύρα, ποιος μπορεί να την ανοίξει; Κοντά του, αχώριστοι απ’ αυτόν είναι η απόλυτη εξουσία και δύναμη. Αυτός καταισχύνει τους ανάξιους άρχοντες και θεραπεύει τους ταπεινούς από τα παθήματά τους. Στην παντοδύναμη εξουσία του είναι η ζωή και η ύπαρξη πάντων…».

Δεν βλέπετε με πόση εξουσία και κυριότητα έδινε προσταγή ο Κύριος και αμέσως γινόταν το έργο. Έλεγε λόγο και γινόταν το θαύμα. Έδινε εντολή και υποτασσόταν τα πάντα. Με ένα του λόγο θεράπευε ασθενείς, καθάριζε λεπρούς, έδινε το φως στους τυφλούς, δίωκε δαιμόνια, κατέπαυε την τρικυμία, ανάσταινε νεκρούς. Ένα λόγο είπε και έγιναν τα σύμπαντα. Και όλα αυτά χωρίς να μειωθεί η παντοδυναμία του. Μπορεί να κάνει άλλα τόσα και άπειρες φορές περισσότερα και να μένει πάντοτε παντοδύναμος. Κατάπληκτος ο Ιώβ μπροστά στο ασύλληπτο μεγαλείο της θείας παντοδυναμίας έλεγε ταπεινά προς τον Θεό· «οἶδα ὃτι πάντα δύνασαι, ἀδυνατεῖ δέ σοι οὐδέν», δηλαδή, γνωρίζω πολύ καλά, Κύριε, ότι δύνασαι τα πάντα και τίποτε δεν είναι για σένα αδύνατον.

Με αυτή την πίστη προς τον Θεό αποκτά ο πιστός άνθρωπος δύναμη, συμμετέχει κατά κάποιο τρόπο στην παντοδυναμία του Θεού και πραγματοποιείται ο λόγος του Κυρίου· «πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι».

Αλλά ο Κύριος και Θεός είναι και πάνσοφος. Σ’ αυτόν υπάρχουν οι άπειροι θησαυροί της σοφίας, η απόλυτη ορθοφροσύνη, η ανεπισκίαστη διαύγεια. «Παρ’ αὐτῷ σοφία καί δύναμις, αὐτῷ βουλή καί σύνεσις». Με ασφαλή και αλάθητη ακρίβεια γνωρίζει πώς να παιδαγωγεί τον άνθρωπο. Πώς να τον αποσπά από το κακό και να τον κατευθύνει στο αγαθό. Πώς να τον χειραγωγεί στο δρόμο της σωτηρίας και να τον βοηθάει στην επιτυχία του μεγάλου προορισμού. Αυτός μέσα στην πανσοφία του έχει άπειρους τρόπους να καταρτίζει τον άνθρωπο με τις θλίψεις και να τον απαλλάσσει απ’ αυτές· να τον σώζει από παγίδες και να τον περιφρουρεί από κινδύνους.

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος έλεγε με βαθειά ταπεινοφροσύνη ότι από τον εαυτό του είναι ένα τίποτε. Αλλά συγχρόνως διακήρυττε ότι κατόρθωνε τα πάντα με την πίστη στον Χριστό. «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ». Χάρις στην πίστη αυτή νίκησε δυσκολίες και εμπόδια, σώθηκε από κινδύνους και επιβουλές εχθρών, υπέμεινε με ηρωισμό, αλλά και διέφυγε θλίψεις. Σ’ αυτόν πραγματοποιήθηκε πλήρως ο λόγος του Κυρίου μας· «πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι».