ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022

Των Τριών Ιεραρχών

Ξημερώνει αγαπητοί μου αδελφοί αυτή η τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου αφιερωμένη στη μνήμη των Τριών Μεγάλων Φωστήρων, των Τριών Ιεραρχών. Σημαδιακή μέρα για την Εκκλησία μας αφού μας καλεί σε κοινή μνήμη αυτών των τριών μορφών που με το ζήλο τους, τη διδασκαλία τους αλλά κυρίως με το ήθος τους και τον βίο τους προκάλεσαν ο καθένας ξεχωριστά ένα πνευματικό σεισμό, τάραξαν τα λιμνάζοντα νερά της κάθε εποχής, προόδευσαν όχι μόνο τη Θεολογία αλλά και την επιστήμη και την κοινωνιολογία. Εργάστηκαν για τον Θεό και τον άνθρωπο διατυπώνοντας απόψεις ρηξικέλευθες που άλλαξαν τον πνευματικό ρου της ανθρωπότητας επιτυγχάνοντας να δώσουν από τη μία νέα πνοή στην Ελληνική Φιλοσοφία και από την άλλη να ενδύσουν τη χριστιανική σκέψη με τα απαραίτητα φιλοσοφικά εργαλεία που χρειαζόταν για να μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της κάθε εποχής με συνέπεια.

Η Εκκλησιαστική ζωή κατά τους τρεις Ιεράρχες δεν περιορίζεται σε θρησκευτικού τύπου τελετές ή σε μία «ηθική» της καθημερινής ζωής, αλλά «επόμενοι των αγίων αποστόλων» διακηρύσσουν ότι ο άνθρωπος είναι δεκτικός του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος που τον κάνει ζωντανή εικόνα του Θεού, δημιουργώντας ένα σύνδεσμο άρρηκτο μεταξύ Θεού και ανθρώπου, μεταμορφώνοντας τον σε ζώον Θεούμενον. Από αυτή την κατάσταση της θεώσεως μπορούμε να φτιάχνουμε υγιείς κοινωνίες για μας και τους απογόνους μας και να ονειρευόμαστε το σκοπό του ανθρώπου ως πολίτη της βασιλείας των Ουρανών. Η κοινή συνισταμένη του έργου λοιπόν των τριών Ιεραρχών, που φυσικά είναι πολυποίκιλο και καλύπτει για τον καθένα ξεχωριστά ένα ευρύτατο φάσμα δραστηριοτήτων, είναι αυτή η εσωτερική βαθειά και αδιαμφισβήτητη ανάγκη ο άνθρωπος να δημιουργήσει προσωπική σχέση με τον Θεό, να γνωρίσει την Αλήθεια και η Αλήθεια να τον ελευθερώσει (πρβλ Ιω η 32) .

Αυτή την αλήθεια για την αξία της σχέσεως Θεού και ανθρώπου διατηρεί πάντοτε η Εκκλησία μας ζωντανή μέσα της, διότι γνωρίζει ότι είναι αυτή που εξελίσσει τον πολιτισμό και δίνει τα απαραίτητα εφόδια για να μπορέσει ο άνθρωπος ιδιαίτερα ο νέος να ζήσει όντως ελεύθερος και από νεοσσός να μετασχηματιστεί σε αετό του πνεύματος κατακτώντας κάθε φορά νέες κορυφές πνευματικής προόδου, να κρατήσει ακόμη και στις πιο δύσκολες εξωτερικές συνθήκες, βαθειά μέσα του ριζωμένη την ελπίδα ότι καμιά καλή προσπάθεια δεν θα χαθεί, κανένας καλός στόχος δεν θα αποτύχει.

Δικαιωματικά θα μπορούσε να πει λοιπόν κανείς ότι θεωρούνται αυτοί οι τρεις άγιοι προστάτες της παιδείας, εφόσον αυτή υπηρετεί αυτόν το πανανθρώπινο σκοπό της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του πνεύματος. Για τους τρείς Ιεράρχες η αληθινή παιδεία δεν εδράζεται στη στείρα γνώση στη συλλογή πληροφοριών ή ακόμη και εμπειριών που καταλήγουν στο να δημιουργούν πολίτες υπόδουλους στα γρανάζια των οποιονδήποτε ευκαιριακών συνθηκών, αλλά πολίτες που ξεπερνώντας το εφήμερο και επίπλαστο μπορούν να ανιχνεύουν το σημαντικό και ουσιώδες σε οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα. Οραματίζονται οι τρεις ιεράρχες μία παιδεία που εμπνέει στους νέους ότι αυτή η ζωή είναι ένας αγώνας για το καλό από όποιο μετερίζι και αν την υπηρετήσουν. Η ασκητικότητα, η γενναιότητα και η γενναιοδωρία προβάλλουν ως οι ιδανικές αρετές που πρέπει να εμφυσήσει κάποιος στους νέους μας αν θέλουμε να βρουν τον ιδανικό τους ρόλο μέσα στην κοινωνία, αν θέλουμε να τους δούμε να χαράζουν την δική τους ανεξάρτητη πορεία μέσα στον κόσμο.

Αδελφοί μου, όσο ζούμε σ’ ένα κόσμο που η σχέση με τον Θεό διαστρέφεται και εν πολλοίς εμπαίζεται, τόσο δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε τις ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη των παιδιών μας. Όσο ο εγωισμός μας κυριεύει τόσο λιγότερο καλοί παιδαγωγοί μπορούμε να γίνουμε για τους νέους μας. Μία αμερικάνικη παροιμία μας λέει ότι «χρειάζεται ένα χωρίο για να μεγαλώσεις ένα παιδί». Ένα χωρίο εμείς όλοι δηλαδή που πρέπει να δούμε σοβαρά τον ρόλο μας ως πολίτες που νοιάζονται, αγαπούν και προσφέρουν στον κόσμο ακριβώς με την ίδια αγάπη και προσφορά που έδειξαν οι τρείς Ιεράρχες. Τότε τα παιδία μας θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν κατά τον καλύτερο τρόπο αυτό τον σπόρο της αγάπης μας καλλιεργώντας δάση και λιβάδια αρετών και προόδου.-

π.Α.Μ.

ΠΗΓΗ