ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή μετά τα Φώτα

9 Ιανουαρίου 2022

Με την Κυριακή μετά τα φώτα όπως ορίζεται η σημερινή μέρα, αγαπητοί μου αδελφοί σχεδόν ολοκληρώνεται ο εορτασμός της Επιφανείας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον κόσμο. Θυμόμαστε όλη αυτή την περίοδο τα γεγονότα της παρουσίας του Ιησού μέσα στον κόσμο, από τη στιγμή της Γεννήσεώς Του, έως και τη στιγμή του Αγίου Βαπτίσματός Του όπου αναλαμβάνει την αποστολή να ενώσει τα πριν διεστώτα, τον ουρανό με τη γη, τον άνθρωπο με τον Πλάστη του Θεό Πατέρα.

Η παρουσία του Ιησού στον κόσμο αποκαθιστά την σχέση του καθένα από εμάς με τον Θεό, αφού γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε στο πρόσωπο του Μεσσία τον Λόγο, το Δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, Εκείνον που ήρθε για να μας σώσει περνώντας από κάθε στάδιο της ανθρώπινης ζωής και να της δώσει νέο νόημα, ίσως και το πραγματικό νόημα της υπάρξεως. Η νέα αυτή ζωή του ανθρώπου είναι ένας ύμνος μία δοξολογία του τριαδικού Θεού, μία λαχτάρα του ανθρώπου να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της και την ευχαριστία της προς τον Θεό για τα καλά που ζεί κοντά στο Σαρκωμένο Λόγο αλλά και μία ανάγκη του ανθρώπου που θαυμάζει το μεγαλείο του Θεού να μοιραστεί αυτό το μεγαλείο με τους γύρω του, το κοινωνικό σύνολο που τον περιβάλλει.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι σήμερα η εκκλησία μας προβάλλει μία περικοπή από την προς Εφεσίους επιστολή του αποστόλου των Εθνών του Παύλου, που ακριβώς σαν ένα ποιητικό και συνάμα δοξολογικό κείμενο εκφράζει αυτή την χαρά του Αποστόλου για το έργο του Ιησού Χριστού, οποίος αρχικά μας επισημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εκείνος που κάνει όλη την απαιτούμενη πορεία ώστε να ενώσει την γη με τον ουρανό. Κατέρχεται από τον ουρανό και φτάνει ως τα κατώτερα μέρη της γης της ανθρώπινης υπάρξεως, εκεί δηλαδή που αιχμαλωτισμένη από τα πάθη της δεν μπορεί να ονειρευτεί την ελευθερία της. Αυτή την ανθρωπότητα την «αιχμαλωτίζει» σε μία νέα κατάσταση εν Χριστώ ελευθερίας, δίνοντας παράλληλα στον καθένα τη μεγάλη δυνατότητα να αναπτύξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.

Η εμπαθής ζωή κάνει τους ανθρώπους μία μάζα χωρίς σκοπό και λόγο υπάρξεως χωρίς συγκεκριμένη λειτουργία μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι, το οποίο μεταβάλλεται σε σώμα Χριστού, σ’ Εκκλησία δηλαδή όταν ο καθένας μας λαμβάνοντας τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος τη Μεταβολίζει στο ιδιαίτερο χάρισμα που ο καθένας έχει. Άλλος γίνεται απόστολος άλλος προφήτης άλλος διδάσκαλος άλλος ποιμένας, με μοναδικό σκοπό όμως να οικοδομείται το Εκκλησιαστικό σώμα και μέσα σ’ αυτό ο καθένας μας να βρίσκει την ιδιαίτερη θέση του.

Από την αλογία των παθών περνά ο άνθρωπος διά του Λόγου στην λογική, την όντως ζωή, που σκοπό της έχει την δια της πίστεως ωρίμανση και ολοκλήρωση του εν Χριστώ ανθρώπου δια της πίστεως «εις άνδρα τέλειον» κατά το μέτρο του Ιησού Χριστού. Μέσα λοιπόν στο ωραίο οικοδόμημα της εκκλησίας που διαμορφώνει ο καταβάς έως τα κατώτερα της γης έως το πιο απομακρυσμένο από την ευεργετική παρουσία Του άνθρωπο, χαρίζοντας του την μεγάλη ευκαιρία της εν Χριστώ ελευθερίας οικοδομείται εντός μας η ευεργετική και συμπληρωματική εικόνα του Τριαδικού Θεού, ο οποίος μας πλάθει σε ώριμους πολίτες της Βασιλείας των Ουρανών. Έτσι ο άνθρωπος πληρώνεται, γεμίζει, δεν νοιώθει δοχείο άδειο καταδικασμένο σε αχρηστία, αλλά σκεύος πλήρες της Χάριτος. Από Εκείνον που είναι το πλήρωμα της ιστορίας, η εκπλήρωση όλων των ανθρωπίνων προσδοκιών απολαμβάνει και ο άνθρωπος την πλήρωση της χαράς και της ευφροσύνης την οποία πια μπορεί να φανερώσει στον κόσμο.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην καταληκτική ευχή της Θείας Λειτουργίας ο ιερέας εύχεται αυτή τη χαρά αυτό το πλήρωμα της ζωής να ζήσει αιωνίως ο άνθρωπος «Το πλήρωμα του νόμου και των προφητών, αυτός υπάρχων, Χριστέ ο Θεός ημών, ο πληρώσας πάσαν την πατρικήν οικονομίαν, πλήρωσον χαράς και ευφροσύνης τας καρδίας ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν». Έτσι λοιπόν και εμείς σ’ αυτή την καταληκτική ημέρα της εορτής ας ζητήσουμε από τον Ιησού Χριστό να γεμίσει τη ζωή μας από αυτή την ανέσπερο χαρά, να μας δώσει αυτή την προοπτική της πληρότητας, ακριβώς όπως μας την περιέγραψε ο απόστολος Παύλος, ώστε η γιορτή να μην περάσει χωρίς να μας αγγίξει και αλλάξει ριζικά την ύπαρξή μας.

ΠΗΓΗ