ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Α΄ Τιμ. α΄15 – 17

Ευαγγέλιον: Λουκ. ιη΄ 35 – 43

23 Ιανουαρίου 2022

Ο πρωταγωνιστής της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι ένας τυφλός. Λόγω της αναπηρίας του δεν μπορούσε να εργαστεί, γι’ αυτό κι αναγκαζόταν να ζητά ελεημοσύνη από τον κόσμο. Όπως ακούσαμε από το ευαγγέλιο καθόταν κοντά στον δρόμο και ζητιάνευε. Παρόλο που δεν έβλεπε, άκουε τις συζητήσεις του κόσμου που περνούσε από κοντά του. Ήταν ενημερωμένος για κάποιον Ιησού που έκανε θαύματα και θεράπευε κόσμο.

Άραγε μπορούμε να νοιώσουμε πώς είναι να μην μπορείς να δεις;

Πόσο τραγικό είναι, αλήθεια, να εξαρτάται κανείς ολοκληρωτικά από τους άλλους; Να εξαρτάται από εκείνους που του δίνουν για να ζήσει; Να εξαρτάται από τα χέρια τους, τα μάτια και τα πόδια τους; Η γνώση του και η πληροφόρησή του να εξαρτάται αποκλειστικά από το πώς εκείνοι του παριστούν τον κόσμο και του μεταφέρουν τα διάφορα γεγονότα.

Μια μέρα άκουσε μεγάλη φασαρία και κόσμο να περνά από τον δρόμο και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Τον ενημέρωσαν ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος περνά από τον δρόμο. Τότε άρχισε να φωνάζει: «Ιησού Υιέ του Δαβίδ, βοήθησε με!» Ο κόσμος όμως τον επιτιμούσε και τον μάλωνε να σιωπήσει.

Αλλ’ αυτός φώναζε εντονότερα για να ξεπεράσει η φωνή του την φασαρία του όχλου: «Υιέ του Δαβίδ, ελέησε με».

Για τον τυφλό αυτό άνθρωπο ήταν ίσως η πρώτη φορά που ένοιωθε να υπάρχει ελπίδα να βρει το φως του. Ποιός ξέρει πόσα χρόνια θα περίμενε αυτή την ποθητή συνάντηση! Δεν θα την άφηνε ανεκμετάλλευτη, όσο κι αν τον πίεζαν και τον εμπόδιζαν οι άλλοι. Στην έντονη επιθυμία του, ανταποκρίνεται ο Χριστός και αφού σταμάτησε, έδωσε εντολή να τον φέρουν κοντά Του. Αφού πλησίασε ο τυφλός, τον ρώτησε ο Κύριος: «Τι θέλεις να σου κάνω;»

Τί να θέλει ένας άνθρωπος του ζει για χρόνια στο σκοτάδι; Ο τυφλός απαντά: «Κύριε, ίνα αναβλέψω». Θέλει να αποκτήσει το φως των ματιών του.

Απευθύνεται στον Κύριο και πιστεύει ακράδαντα, πως μόνον αυτός έχει τη δύναμη να θεραπεύσει το σκοτάδι των ματιών του. Τότε ο Χριστός του είπε:

«Ανάβλεψε, η πίστη σου σε έσωσε». Και αμέσως βρήκε το φως του και ακολουθούσε τον Κύριο δοξάζοντας τον Θεό.

Ο Κύριος, με την θαυμαστή και δραστική επέμβασή Του, φωτίζει και τους πνευματικούς οφθαλμούς του τυφλού της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, επιβεβαιώνοντας εμπράκτως ότι Αυτός είναι το «φως το αληθινόν», που ήρθε στον κόσμο για να διαλύσει το πνευματικό σκοτάδι της αμαρτίας και του θανάτου.

Ο τυφλός της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής συμβολίζει τους ταπεινούς και καταφρονημένους του κόσμου τούτου, αλλά ακόμη και την πνευματική κατάσταση του εαυτού μας, η οποία δυστυχώς έχει μειωμένη όραση. Και ενώ η Εκκλησία μάς παρέχει τα ιατρικά μέσα και τα φάρμακα για να θεραπευτούμε, προτιμάμε να ζούμε στο σκοτάδι. 

Η επιμονή και η υπομονή του τυφλού, του χάρισε το πολυπόθητο φως των οφθαλμών. Η στάση του τυφλού θα πρέπει να γίνει παράδειγμα και για μας. Η ψυχή μας φωνάζει διψασμένη για ειρήνη και γαλήνη, αλλά εμείς κωφεύουμε. Η αναγνώριση της πνευματικής μας τύφλωσης είναι η αρχή. Ο σημερινός τυφλός πιστεύει ακράδαντα ότι Χριστός είναι το μέσο της θεραπείας του, έστω κι αν δεν τον αναγνώριζε ως Θεό. Αυτή τη δύναμη της πίστεως πρέπει να ενισχύσουμε, αφού η πίστη θεωρείται ως η όραση της ψυχής. «Πίστις ἐστίν ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» μας λέει ο απόστολος Παύλος.

Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο γνωστή προσευχή της Εκκλησίας είναι το «Κύριε ελέησον». Η προσευχή αυτή επαναλαμβάνεται αδιάκοπα σε κάθε ακολουθία. Με ταπείνωση, με υπομονή κι επιμονή να προσευχόμαστε όπως έκαναν και κάνουν όλοι οι αγωνιζόμενοι για αγιασμό χριστιανοί: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» και να παρακαλούμε για το πνευματικό φως που μόνο ο Θεός μπορεί να μας δώσει. «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν».

Ο Χριστός, με το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, κρούει την καμπάνα της συνείδησης του καθενός μας και επισημαίνει τον μέγα κίνδυνο της πνευματικής τύφλωσης. Αυτή η τύφλωση διεισδύει και στους θρησκευτικούς κύκλους, στους κύκλους της Εκκλησίας, υπάρχει δε εγκαθιδρυμένη ευρέως στους κύκλους του κόσμου και στο πνεύμα του κόσμου.

Γι’ αυτό ας ψάξουμε μέσα μας, ας κοιτάξουμε τον εαυτό μας, μήπως εντοπίσουμε τέτοια ψήγματα πνευματικής τύφλωσης, τα οποία, ενδεχομένους, να μας καταστήσουν υποκριτές ή θρησκευτικώς φανατισμένους ή και τελικά ανθρώπους του κόσμου και όχι του Χριστού.

Εάν εντοπίσουμε αυτά τα ψήγματα, να τα αντιμετωπίσουμε με θάρρος, με δυναμισμό, με ταπείνωση και αυτοκριτική, απορρίπτοντας το πνευματικό σκότος και επιλέγοντας το φως του Χριστού.

π. Χριστόδουλος Σταυρινού

ΠΗΓΗ