ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ’ ΛΟΥΚΑ (31-01-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀλλοίωση τοῦ ἀνθρώπου

     Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἀδελφοί μου, ἀναφέρεται στό περιστατικό τοῦ Ζακχαίου. Ἕνας ἄνθρωπος γεμᾶτος ἀπό συμβιβασμούς, ἰδιοτέλεια καί φιλαργυρία ἄκουσε πώς ἀπό τά μέρη του θά περνοῦσε ὁ Ἰησοῦς. (Ὅλο τό γεγονός μᾶς τό περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς μέ τόση πιστότητα, ἀλλά καί μέ τόσο ἁπλῆ – καί περίτεχνη – ἐνάργεια, ὥστε νά νομίζουμε πώς ἤμασταν παρόντες).

     Ἦταν ἡ μεγάλη περιέργεια τοῦ Ζακχαίου πού τόν ἔσπρωξε νά μεταβεῖ, καί μάλιστα τρέχοντας, στόν δρόμο ἀπ’ ὅπου ὁ Χριστός θά περνοῦσε. Ἤ μήπως ὄχι; Μήπως, δηλαδή, ἐκτός ἀπό τήν περιέργεια καί κάτι ἄλλο φώλιαζε μέσα στό βάθος τῆς ψυχῆς του; Μήπως αὐτό τό θεόσδοτο στοιχεῖο, πού τό λέμε «συνείδηση», ἦταν μιά σπίθα ἀνθρωπιᾶς κρυμμένη μέσα στίς στάχτες μιᾶς ἁμαρτωλῆς ζωῆς;

     Ζήτησε λοιπόν ὁ κοντόσωμος Ζακχαῖος νά δεῖ τόν Ἰησοῦ. Νά δεῖ «τίς ἐστίν».

     Ἀνέβηκε σέ μιά συκομορέα (πρόκειται γιά ἕνα δένδρο ὄχι συνηθισμένο, αἰωνόβιο, ἕνα εἶδος σύκου, πού ὅταν κόψεις τά φύλλα του ἀναδίδεται ἕνα γαλακτοειδές κολλῶδες ὑγρό). Ἀπό ‘κεῖ θά περνοῦσε ὁ Κύριος.

     Καί ὁ Παντογνώστης Σωτῆρας μας δέν τόν περιφρόνησε: Καλώντας τον μέ το ὄνομά του νά κατεβεῖ, «αὐτοπροσκλήθηκε» λέγοντας του «σήμερον ἐν τῷ οἴκω σου δεῖ με μεῖναι» . Σήμερα πρόκειται νά μείνω στό σπίτι σου.

     Ὁ Ζακχαῖος ἀπόκτησε φτερά! Ἔτρεξε, τά ἑτοίμασε ὅλα...Κι ἐνῶ οἱ περισσότεροι, οἱ δῆθεν καθαροί, «διεγόγγυζον ὅτι παρά ἁμαρτωλῷ ἀνδρί εἰσῆλθε καταλῦσαι», ὁ καρδιογνώστης Κύριος συνέτρωγε μέ τόν κοινωνικά ἀπόβλητο.

     Δέν ἀναφέρει ὁ Λουκᾶς ἄν ὁ Χριστός ὑπέδειξε ἤ ὑπενθύμισε στόν Ζακχαῖο τήν ἀνάγκη μετανοίας. Ἄλλωστε ὁ τελευταῖος ἦταν πιά ἄλλος ἄνθρωπος: Ἡ ἀλλοίωση του ἀπό τό ξεχείλισμα τῆς ἀγάπης τοῦ Διδασκάλου, εἶχε ἀναποδογυρίσει τό εἶναι του. Ἡ μετάνοια του ἦταν πέρα ἀπό τά «ἡμίση» τῶν ὑπαρχόντων του. Πέρα καί ἀπό τήν δέσμευση γιά ἀποκατάσταση «εἰς τό τετραπλοῦν» τῶν ἀδικημένων ἀπό αὐτόν. Ἐπειδή, ἡ ἀλλαγή εἶχε γίνει βαθιά μέσα του, ριζική καί ὁριστική!... Πόσο δέν μᾶς διδάσκει, Χριστιανοί μου, τό περιστατικό μέ τόν Ζακχαῖο! Μᾶς διδάσκει τήν μετάνοια. Μᾶς διδάσκει τήν καλοπροαίρετη περιέργεια. Νά ψάξουμε – πάντα νά ψάχνουμε – τί εἶναι γιά μᾶς ὁ Χριστός. Ποιό εἶναι τό θέλημα Του...

     Μά, πάνω ἀπ’ ὅλα, μᾶς μαθαίνει νά Τοῦ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη. Καί ὅτι οἱ ἁμαρτίες μας, ἡ ἀκαταστασία μας δέν θά Τόν ἐμποδίσουν νά ‘μπεῖ στό σπίτι τῆς ψυχῆς μας, ἄν ἐκεῖ διακρίνει ἔστω καί μιά σπίθα μετανοίας...

Πρωτ. π.Π.Μαριᾶτος

ΠΗΓΗ