«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή ΙΒ Λουκά. (Ματθ. ιζ΄ 12 -19)

(Μνήμη Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου)

17 Ιανουαρίου 2021

Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, τυχαίνει να συμπίπτει με την μνήμη ενός κορυφαίου Αγίου της Εκκλησίας μας, του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου. Ο Άγιος Αντώνιος θεωρείται ο Πατριάρχης και ο καθηγητής της ερήμου, καθώς και ο θεμελιωτής του αναχωρητισμού. Είναι ο Άγιος που συγκεφαλαιώνει στην αγία βιωτή του, όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Αγιότητας. Αναφέρει κάποιος πολύ εύστοχα: «ο Άγιος Αντώνιος ήταν κάτοπτρο του ουρανού, δηλαδή περίληψη όλων των αρετών και των δωρεών του Θεού. Ήταν Όσιος, ήταν κατά την προαίρεση Μάρτυρας, ήταν Προφήτης, αφού είχε διορατικό και προορατικό χάρισμα. Ήταν διδάσκαλος και πατέρας όλων των μοναχών. Ήταν φιλάνθρωπος και ελεήμων. Ήταν θαυματουργός και φόβητρο των δαιμόνων. Ήταν άνθρωπος του Θεού και επίγειος Άγγελος».

Ο Άγιος Αντώνιος γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 251 μ.Χ. όταν ήταν αυτοκράτορας ο Δέκιος. Οι γονείς του προσέφεραν στον Αντώνιο χριστιανική ανατροφή, αλλά στερήθηκε παιδεύσεως. Πήγαινε όμως, τακτικά στην Εκκλησία και πρόσεχε τα ιερά αναγνώσματα. Εντύπωση του έκαναν πάντοτε τα κατορθώματα των Αγίων.

Κάποια ημέρα, άκουσε στην Εκκλησία τον λόγο του Κυρίου στον πλούσιο: «αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό κοντά στον Θεό, και έλα να με ακολουθήσεις». Τόσο πολύ επηρεάστηκε από τον λόγο του Κυρίου, που νόμιζε ότι γι’ αυτόν τα λέει ο Χριστός. Γι’ αυτό, μόλις γύρισε στο σπίτι του πούλησε τα περισσότερα υπάρχοντά του και τα μοίρασε στους φτωχούς. Στη συνέχεια, σε ηλικία είκοσι ετών, ακολούθησε τον μοναχικό και ασκητικό βίο, ώστε να φθάσει στο σημείο όχι μόνο να τον ακολουθούν πολλοί άνθρωποι για να μονάσουν, αλλά και ο κόσμος όλος να τον επισκέπτεται στα ερημητήριά του για να τον συμβουλευτεί και να γεμίσει με τη χάρη του Χριστού, που ανέβλυζε από της αγιοσύνη του. Δεν επισκέπτονταν τον Άγιο Αντώνιο μόνον χριστιανοί, αλλά ακόμα και οι Αυτοκράτορες, καθώς και οι ειδωλολάτρες που έτρεχαν να συναντήσουν τον Άγιο, γιατί έβλεπαν στο πρόσωπό του πως η αγάπη του Θεού αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως.

Στην αρχή, ο Αντώνιος ζούσε ασκητικά κοντά στο χωριό του, αλλά για να αποφύγει την ενόχληση από τους ανθρώπους αποσύρθηκε σε μια ερημιά στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας. Εκεί έζησε έγκλειστος είκοσι ολόκληρα χρόνια, δίχως να συναναστρέφεται κανέναν άλλον παρά μόνο τον Θεό. Μέσα από τη συνεχή προσευχή, τη μελέτη και την περισυλλογή, υπέμεινε καρτερικά ανείπωτους πειρασμούς από τον διάβολο. Το συναξάρι του μας πληροφορεί ότι αγρυπνούσε προσευχόμενος πολλές ώρες τη νύχτα. Έτρωγε μία φορά την ημέρα μετά τη δύση του ηλίου. Η τροφή του ήταν συνήθως ψωμί και νερό, ενώ κρασί και λάδι σπανίως δοκίμαζε. Κοιμόταν σε μια ψάθα και ενίοτε απευθείας στο πάτωμα. Η φήμη του εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο και πολλοί μαθητές συγκεντρώθηκαν γύρω του, τους οποίους εκείνος έβαλε στον δρόμο της σωτηρίας με το παράδειγμα και το κήρυγμά του.

Όταν έφθασε σε ηλικία εκατόν πέντε ετών, πήγε κατά τη συνήθειά του να επισκεφθεί τους μοναχούς που είχαν εγκατασταθεί σε ένα βουνό ακόμη πιο βαθιά μέσα στην Έρημο και να τους αναγγείλει με χαρά ότι ο Θεός θα τον καλούσε σύντομα στην αληθινή πατρίδα. Τους εμψύχωσε παρακινώντας τους να επιμένουν στην άσκηση, ως αν να επρόκειτο να πεθάνουν την επόμενη μέρα, να μιμούνται το παράδειγμα των Αγίων και να τηρούν με επιμέλεια την παράδοση των θεόπνευστων Πατέρων, αποφεύγοντας κάθε σχέση με αιρετικούς. Ύστερα επέστρεψε στην βαθιά έρημο με δύο υποτακτικούς του. Πριν παραδώσει την ψυχή του στον Κύριο, έδωσε εντολή να τον ενταφιάσουν σε μέρος άγνωστο σε όλους. Ύστερα άπλωσε τα πόδια και με πρόσωπο που έλαμπε από χαρά, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Θεό το έτος 356μ.Χ.

Αδελφοί μου, το όνομα του Αγίου Αντωνίου είναι συνυφασμένο με την άσκηση και τους πνευματικούς αγώνες. Τι είναι η άσκηση; Άσκηση είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να εφαρμόσει το θέλημα του Θεού στη ζωή του. Η προσπάθεια να μεταμορφώσει τα πάθη του και να καθαρισθεί από αυτά για να μπορέσει στη συνέχεια να αγαπήσει τον Θεό και τον άνθρωπο με όλη τη δύναμη της ψυχής του.  Αυτόν τον τρόπο ζωής,  διάλεξε και αγάπησε ο Άγιος Αντώνιος και θέλει σήμερα, αυτόν τον τρόπο ζωής, ως καθηγητής της ερήμου που είναι,  να τον  διδάξει  και σ’ εμάς. Και όχι μόνο να τον διδάξει, αλλά να μας κάνει να τον αγαπήσουμε κιόλας. Ο Άγιος, μετά από τόσα πνευματικά γυμνάσματα  αξιώθηκε της θέας του Παραδείσου, θεώθηκε, «έφθασε στο καθ’ ομοίωσιν». Γιατί; Γιατί μέσα σε όλο του το είναι κατοικούσε ο Θεός.  Μακάρι, αδελφοί μου, να αγαπήσουμε τη ζωή του Αγίου Αντωνίου και να εμπνεόμαστε από αυτήν για να μπορούμε, γιατί όχι, να ελπίζουμε και εμείς στη θέα του Παραδείσου. Αμήν.   

ΠΗΓΗ